Εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα...

 Ένα μικρό αγόρι μπήκε σ’ ένα κατάστημα που πουλούσαν κουτάβια.

- Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι;

- Aπό 30 έως 50 δολάρια, απάντησε ο ιδιοκτήτης.

- Δυστυχώς έχω μόνο 2 δολάρια, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια;

Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά. Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο,ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια. Το ένα από αυτά κούτσαινε,
με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.

- Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει; ρώτησε ο μικρός.
Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή. Ο μικρός ενθουσιασμένος του φώναξε αποφασιστικά:

- Θέλω να το αγοράσω !
- Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι. Αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω...
Ο μικρός ήταν περήφανος.
- Θα προτιμούσα να αγοράσω το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσω το χρέος μου, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
-Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά....
του είπε γελώντας ο άντρας.
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
- Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του... επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει....
Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε:
- Εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα...

Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι' αυτό που είσαι χωρίς όρους.