Θέλω μια χάρη να σου ζητήσω...
μικρή.
Από εκείνες που απλόχερα σκορπάς
για τους δικούς σουανθρώπους. Θέλω μια χάρη να σου ζητήσω,
μικρή.
Κάποιο πρωί που θα ξυπνήσεις
και ξεκινήσεις,
τη ζωή σου ξανά να κυνηγήσεις,
θυμήσου...
Λίγο πριν αγχωθείς για τον αγώνα,
ρίξε της σκέψης σου μία σταγόνα
σε ανθρώπους
που ανατολή δεν αντικρύζουν,
γιατί τα μάτια μόνο δακρύζουν,
δεν βλέπουν.
Όταν θα φτάσεις στη δουλειά
και νευριάσεις
γιατί δεν ξέρεις αν θα προφτάσεις
τόσα να κάνεις,
μη ξεχάσεις
μια στιγμή να σκεφτείς,
εκείνους που απ' τα περιθώρια ξέπεσαν
και χωρίς χρονικά όρια έφτασαν
σε πεζοδρόμια να ζουν,
επιζώντας επαιτώντας.
Το βράδυ πριν κοιμηθείς
και στο Θεό Σου προσευχηθείς,
αναλογίσου,
πόσα παιδιά χάνονται στη νύχτα.
Κι ύστερα τα μάτια σου κλείστα
κι ονειρέψου
πως όλα είναι ακόμα εδώ
και μέσα στη καρδιά σου κρύφτα
να μη χαθούν.
Κι αν από όνειρο κακό ταραχτείς
και τρομάξεις,
πριν το φως δίπλα σου ψάξεις,
σκέψου κάποιους-κι είναι πολλοί-
που σ΄έναν εφιάλτη για πάντα
έχουν εγκλωβιστεί.
Ίσως τότε ψάξεις και βρείς
τις απαντήσεις της δικής σου της ζωής.
Μικρή η χάρη που σου ζητώ...
να θυμηθείς
τις ευλογίες της ζωής σου να μετρήσεις.
Στα κενά της Ψυχής σου μη ξεχαστείς
και στο σκοτάδι χαθείς.
Βρες της ύπαρξής σου το φως
κι ανέβα την σκάλα της Αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου