Οι σκοτωμένες μας ελπίδες βρήκαν χώμα
κι έτσι φυτρώνουν στα λιβάδια πασχαλιές
από το αίμα της ψυχής μας ομορφιές
μα μένει πάντα μία πίκρα μες στο στόμα.....
Όσα φυλάκησε του κόσμου η κακία
κι ότι γρεμίστηκε από άρρωστα μυαλά
είναι τα όνειρα που κάνουν τα παιδιά
μα μας κρατάει ζωντανούς η αγωνία.....
Βάριες οι πόρτες τ'ουρανού, κάποιος τις σφράγισε
κι όσα τραγούδια και να πούμε δεν ανοίγουν
όλα στου χρόνου τα συρτάρια καταλήγουν
και η καρδιά άλλο δεν άντεξε και ράγισε....
Ο πυρετός της λογικής δεν υποχώρησε
οι ποιητές πεθαίνουν πάντα ξημερώματα
μένουν μονάχα αδειανά τα κρύα σώματα
γιατί η ζωή ποτέ πάθη τους δεν χώρεσε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου