Τέσσερις Σύντροφοι........

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα

που είχε τέσσερις πιστούς συντρόφους.
Μα δεν τους αγαπούσε όλους το ίδιο,

ούτε τους μοίραζε ισάξια την φροντίδα

και την προσοχή της. 

 

 

 

Πιο πολύ από όλους αγαπούσε τον τέταρτο

σύντροφο. Του αγόραζε τα ακριβότερα ρούχα

και παπούτσια , ενώ δεν παρέλειπε ποτέ της

να του μαγειρέψει τις νοστιμότερες λιχουδιές

και να τον φιλέψει με τα πιο λουκούλλεια εδέσματα.

Αυτός άξιζε πάντα το καλύτερο και ποτέ της δεν

παρέλειψε να του προσφέρει ότι πολυτιμότερο

υπήρχε, δίχως να λογαριάζει το κόστος

και το πόσο θα έπρεπε να δουλέψει για αυτό. 

 

 

 
Αγαπούσε επίσης πολύ και τον τρίτο της σύντροφο,

ο οποίος μάλιστα ήταν και ο ομορφότερος.

Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε τον έπαιρνε πάντα

μαζί της και τον επιδείκνυε με κάθε επισημότητα,

σε κάθε εμφάνιση της. Φοβόταν όμως πως κάποια

μέρα και παρά τις προσπάθειες της να τον κρατήσει,

θα την άφηνε για κάποιον άλλον.

 

 

Αγαπούσε όμως και τον δεύτερο σύντροφο της.

Ήταν αυτός που πάνω απο όλους μπορούσε να

εμπιστευτεί. Ήταν πάντα υπομονετικός, ανεξάντλητος

και ευγενικός μαζί της. Όποτε και αν αντιμετώπιζε

δυσκολίες μπορούσε να τον συμβουλευτεί και αυτός

θα έκανε τα πάντα για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει

κάθε εμπόδιο. 

 

 

 

Ό πρώτος της σύντροφος ήταν ένας πολύ πιστός

ακόλουθος με πολύ μεγάλη, αν και αθόρυβη συνεισφορά,

στη διατήρηση της υγείας και της ευημερίας της.

Δεν τον αγαπούσε όμως αυτόν της το σύντροφο

και παρόλο που εκείνος την λάτρευε, δεν του έδινε

καμία σημασία. 

 

 

 

 
Μια μέρα η κοπέλα αρρώστησε και σαν κατάλαβε πως

δεν της έμενε και πολύς χρόνος ακόμη, αναπόλησε

την υπέροχη ως τότε ζωή της και φοβούμενη, όπως

όλοι, τη μοναξιά αναρωτήθηκε αν θα την ακολουθούσε

κάποιος από τους αγαπημένους της συντρόφους στη

νέα της κατοικία. 

 

 

 
Ρώτησε λοιπόν τον τέταρτο και πιο αγαπημένο της

σύντροφο. "Σε αγάπησα πιο πολύ από κάθε άλλον και

σου προσέφερα ότι πολυτιμότερο υπήρχε σε τούτο

τον κόσμο. Τώρα που φεύγω θα με ακολουθήσεις

στο νέο μου σπίτι για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Αποκλείεται!!" Φώναξε ξαφνιασμένος εκείνος και

έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Η απάντηση του

δυνατή μαχαιριά στην ήδη άρρωστη καρδιά της

την έκανε να σαστίσει. 

 

 

 

 

Πληγωμένη και προδομένη στράφηκε στο τρίτο

σύντροφο της. "Σε αγαπούσα σε όλη μου τη ζωή",

του είπε, "Τώρα που πεθαίνω θα ήθελες να έρθεις

μαζί μου για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Όχι" απήντησε εκείνος παγερά και αδιάφορα.

"Η ζωή είναι πολύ ωραία! Όταν θα πεθάνεις θα

ψάξω καινούργια αγάπη να βρω."
Πάγωσε σύγκορμη ακούγοντας και τη δική του

απόρριψη και βυθίσθηκε ακόμη περισσότερο

στον πόνο και στη θλίψη. 

 

 

 
Με τις λιγοστές δυνάμεις που της είχαν απομείνει

έτρεξε στον δεύτερο σύντροφο της και με φωνή

σχεδόν ξεψυχισμένη του είπε: "Όποτε και αν

χρειάστηκα τη βοήθεια σου ήσουν εκεί για εμένα,

τώρα που φεύγω για τη νέα μου κατοικία θα έρθεις

μαζί μου? Σε χρειάζομαι πλάι μου!"
"Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να σε βοηθήσω αυτή

τη φορά", της απήντησε μαλακά. "Το μόνο που θα

μπορούσα να κάνω και αυτό επειδή είσαι εσύ,

είναι να σε συνοδέψω ως την είσοδο."
Αυτό φάνταζε ως το τελειωτικό χτύπημα.

Αποτελειωμένη και αποκαμωμένη έκλεισε τα

μάτια και ξέσπασε σε λυγμούς. 

 

 

 

 
"Εγώ θα έρθω μαζί σου", ακούστηκε μια φωνή!

"Θα σε ακολουθήσω οπουδήποτε κι αν πας!"
Η κοπέλα άνοιξε τα μάτια ξαφνιασμένη και

είδε τον άνθρωπο που είχε συνηθίσει να ξεχνά.
Ο πρώτος της σύντροφος στεκόταν μπροστά της.

'Ηταν πάρα πολύ αδυνατισμένος και με εμφανή

τα σημάδια απο την ασιτία και την αμέλεια.
Φανερά στεναχωρημένη αλλά και ανακουφισμένη

απο αυτό που είχε μόλις ακούσει η κοπέλα του είπε:

"Θα έπρεπε να σε είχα φροντίσει όταν είχα τη

δυνατότητα! Εσένα πάνω από όλους."
"Συγνώμη που δεν ήμουν εκεί για σένα"
"Συγνώμη που δεν μπόρεσα να καταλαβώ

την αξία σου..."

 

 

 

Όλοι μας έχουμε τέσσερις συντρόφους στη ζωή μας.
Ο τέταρτος σύντροφος είναι το σώμα μας.

Όση προσπάθεια και αν καταβάλουμε ώστε να το

κάνουμε να δείχνει όμορφο και υγιές, θα μας

εγκαταλείψει σαν φύγουμε από τούτο τον κόσμο. 

Ο τρίτος μας σύντροφος είναι τα υπάρχοντα μας,

το κοινωνικό μας status, ο πλούτος. Όσα και αν

συγκεντρώσουμε, ακόμη και αν τα φυλάξουμε

σαν κόρη οφθαλμού, Όταν ξεκινήσουμε για το

μακρύ μας ταξίδι θα περάσουν στα χέρια άλλων. 

 

 

 
Ο δεύτερος σύντροφος μας είναι η οικογένεια και

οι φίλοι. Όσο και αν στάθηκαν στο πλάι μας, όσο

και αν μας βοήθησαν στη διάρκεια της ζωής μας,

στη νέα μας κατοικία δεν θα μπορέσουν ποτέ να

περάσουν το κατώφλι.

 

 

και ο πρώτος μας σύντροφος, που συνήθως ξεχνάμε

στον αέναο αγώνα μας για ομορφιά, δύναμη, και χρήμα,

είναι η ψυχή μας. Αυτός ο μοναχικός και μοναδικός μας

σύντροφος που θα μας ακολουθήσει οπουδήποτε και αν

πάμε. Χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να κοντοσταθεί. Μόνο

εκείνη ανάμεσα σε όσα κατέχουμε και σε όσα μας

περιβάλουν θα είναι πλάι μας για πάντα!

Ας την καλλιεργήσουμε λοιπόν τώρα που μπορούμε

και ας της δώσουμε την αγάπη και τη φροντίδα που της

αρμόζει ,γιατί μονάχα αυτή θα μας ακολουθήσει ως το

θρόνο του θεού και από εκεί θα συνεχίσει μαζί μας

ως την αιωνιότητα. 

ANEKDOTAKIA!!!!!

Ένας τύπος αποφασίζει να δοκιμάσει την αντοχή του στην αποχή από το sex κατά
την περίοδο της σαρακοστής, μέχρι το Πάσχα. Το αναφέρει στην γυναίκα του και
αυτή με μεγάλη της χαρά(!;) συμφωνεί να του συνδράμει.
Οι πρώτες μέρες δεν ήταν δύσκολες.
Με το καιρό δυσκολεύουν τα πράγματα και για να τον βοηθήσει η γυναίκα του
άρχισε να φοράει τα πιο αντιαισθησιακά της εσώρουχα και έτρωγε μερικές
σκελίδες σκόρδο...
Στις τελευταίες πιο δύσκολες μέρες έβγαζε τον άντρα της να κοιμάται στον
καναπέ και έκλεινε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας.
Κάποτε ήρθε και το Πάσχα. Δυνατά ήχοι βγήκαν από την πόρτα της
κρεβατοκάμαρας.
ΤΟΚ!!! ΤΟΚ!!! ΤΟΚ!!!
Αυτός:-Μάντεψε ποιος...
Αυτή:-Ξέρω ποιος είναι...
Αυτός:-Μάντεψε τι θέλω...
Αυτή:-Ξέρω τι θέλεις...
Αυτός:-Μπορείς όμως να μαντέψεις με τι σου χτυπώ την πόρτα;;; 

Ηταν ένας νέος και ένας γέρος σε ηλικία και ψαρεύανε.Κάποια στιγμή πετάγεται ο νέος και λέει:Έπιασα ένα ψάρι.Πετάγεται και ο γέρος:Και εγώ έπιασα ένα.Λέει ο νέος:Καλά ρε το ίδιο πιάσαμε?αφού εγώ κατάλαβα ότι το έπιασα,με τράβηξε!Λέει ο γέρος:Δεν ξέρω παληκάρι μου ας το βγάλουμε έξω να δούμε ποιός το τσίμπησε.συμφωνεί ο νέος..το βγάζουν έξω και όντως το τσίμπησε και ο ένας και ο άλλος.Λέει ο νέος:Τι θα κάνουμε τώρα?Και εγώ δικαιούμαι να το πάρω και εσύ.Να το μοιράσουμε στα δύο δεν γίνεται.Σκέφτεται ο γέρος και λέει:Λοιπόν παληκάρι μου το βρήκα.Θα κάτσουμε να γαμ***με μια ο ένας μια ο άλλος και όποιος αντέξει πιο πολύ θα πάρει το ψάρι,συμφωνείς?Λέει ο νέος:Φυσικά!Λέει ο γέρος:Εγώ σαν γεροντάκος θα αρχίσω πρώτος..Λέει ο νέος:Οκ κανένα πρόβλημα. Αρχίζει ο γέρος πη**ει πη**ει τελιώνει καποιά στιγμή.Λέει ο νέος: Οκ τώρα η σειρά μου....Και λέει ο γέρος:Aστο φίλε κράτα το το ψάρι.Εγώ να γαμ**σω ήθελα!  

Πάει μια μέρα μια π*τάνα να εξομολογηθεί στον παπά του χωριού της. Της λέει ο παπάς: 

- Για πες μου κορίτσι μου τις αμαρτίες σου. 

- Μεγάλη η αμαρτία μου πάτερ, να πήγα με τον άντρα της γειτόνισσας μου... 

- Δεν πειράζει τέκνο μου συγχωρείται η αμαρτία σου. 

- Έκανα όμως και μια ακόμη αμαρτία πήγα και με τον 

μανάβη του χωριού. 

- Συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. 

- Εεεεε, έκανα και μια άλλη αμαρτία πήγα και με τον χασάπη του χωριού. 

Λέει τέλος πάντων στον πάτερ με όλους όσους πήγε. 

- Να όμως πάτερ η πιο μεγάλη μου αμαρτία είναι ότι 

πήγα με τον παπά του διπλανού χωριού. Και της απαντάει ο παπάς. 

- Γιατί μωρή, το δικό σου το χωριό παπά δεν έχει;

Κύκλος ζωής.....

Και κάθε μέρα γεννίεσαι.Και πεθαίνεις.Και μετά γενιέσαι ξανά.Παίρνεις τις στάχτες σου και φυσάς ζωή.Και το 'τίποτα' γίνεται 'κάτι'.Και το χώμα γίνεται οντότητα.Και παίρνεις μορφή.Και αποκτάς ψυχή.Και ανακαλύπτεις απο την αρχή τις δυνάμεις και τις αδυναμίες σου.Τις ανασφάλειες σου και την αντοχή να διεκδικήσεις τα ' θέλω ' σου.      

Και ερωτεύεσαι ξανά.Και γελάς.Και πονάς.Και κλαις.Και εκπλήσσεσαι καθώς βλέπεις μια χούφτα κεράσια να χρωματίζει τα χέρια σου.Τα χείλη σου.Την καρδιά σου.Και αναρωτιέσαι για το πως το μπλε του ουρανού γίνεται μωβ.Και λευκό.Και κίτρινο.

Και απο πηλός γίνεσαι πέτρα.Και σκληραίνεις.Και χτίζεις τείχη ψηλά γύρω σου.Και δεν αφήνεις κανέναν να τα περάσει.Απο φόβο.Μην χάσεις πάλι την ψυχή σου.Και μείνεις άδειος.Κενός.Αλλά δεν καταλαβαίνεις οτι την ψυχή την χάνεις.Και την βρίσκεις.Κάθε φορά που ανατέλει.Και δύει ο ήλιος.

Και αρκεί μόνο ένα τραγούδι.Ένα βλέμμα.Ή ένα δάκρυ.Για να γκρεμίσουν τα τείχη που με τόσο κόπο έφτιαξες.Να τα διαλύσουν και να σε αφήσουν εκτεθειμένο.Να σε αφήσουν εκτεθειμένο σ'αυτόν τον απέραντο κύκλο.

Σ'αυτόν τον κύκλο που λέγεται ζωή.

Ζωή.

Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!!

τραγούδι για το Σεπτέμβρη

Απ' τον πατέρα Φθινόπωρο
και τη μαμά βροχή
γεννήθηκε πρώτο παιδί

Σεπτέμβρης τ' όνομα του
κι ήρθε σαν δροσιά
απ' τ' ουρανού την αγκαλιά

Μαζί του ήρθε του τρύγου η χαρά
σταφύλια κόκκινα γλυκά και ζουμερά
Μύρισε ο μούστος έτρεξε κρασί
ο Διόνυσος και οι νύμφες του
χορέψανε τρελά ως την αυγή

Φίλους είχε μονάχα δύο
τα γκρίζα σύννεφα
και τον άνεμο

Μαζί του ήρθε του τρύγου η χαρά.

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Όσες διακοπές κάνατε, κάνατε. Ο Σεπτέμβριος μας έφτασε και πλέον κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Άλλαξαν πολλά; Όχι ιδιαίτερα. Το ίδιο κλίμα καταστροφής στα μέσα, η ίδια διάκριση ανάμεσα στο 1/3 των Ελλήνων που ψάχνει για δουλειά και τα 2/3 που έχουν ακόμη λεφτά στην τσέπη και γεμίζουν τις καφετέριες.

Η αλήθεια είναι ότι ο Αύγουστος που μας πέρασε ήταν ονειρικός. Η αντίθεση Ερμή / Ποσειδώνα και η Πανσέληνος στο Λέοντα μας έκανε να χαθούμε στην ξενοιασιά χωρίς να σκεφτόμαστε τίποτα για το μέλλον.

Τώρα όμως ξεκινάνε πάλι τα σχολεία κι είναι καιρός να ανασκουμπωθούμε και να οργανωθούμε. Η Παρθένος, ζώδιο φιλικό προς τον Πλούτωνα στον Αιγόκερω που φιλοξενεί Ήλιο και Αφροδίτη θα πρέπει ήδη να σας έχει κάνει να πληρώσετε καθυστερημένους λογαριασμούς αλλά και να αποφασίσετε να «αράξετε» σε κάποια σχέση. Οι δυσκολίες του τετραγώνου Άρη/Κρόνου στο τέλος του Αυγούστου σας έδειξαν τα δόντια τους κι ότι δεν πρέπει να περπατήσετε μόνοι το επόμενο διάστημα.

  

Α Ν Ε Κ Δ Ο Τ Α Κ Ι Α!!

Σε μια συγκέντωση, βρέθηκαν ένας αρχιτέκτονας, ένας χειρουργός κι ένας πολιτικός.

- Το επάγγελμά μου, λέει ο πρώτος, είναι το αρχαιότερο και τούτο γιατί ο θεός υπήρξε ο αρχιτέκτων του σύμπαντος.

- Μάλλον το δικό είναι το αρχαιότερο, παρατηρεί ο χειρούργος. Μην ξεχνάτε ότι για να φτιάξει ο θεός τη γυναίκα χρειάστηκε να πάρει ένα πλευρό απο τον Αδάμ.

- Κάνετε λάθος και οι δύο, λέει ο πολιτικός. Διότι πριν από κάθε άλλο πράγμα υπήρξε το χάος!!!

O κύριος Πρέος


Σε μια τάξη ενός σχολείου θα ερχόταν ένας αντικαταστάτης μιας καθηγήτριας που λεγόταν Πρέος.
Ο διευθυντής στην καθηγήτρια: Προσέξτε να μην ξεχάσετε το "ρ" όταν θα τον παρουσιάζετε στους μαθητές.
Μείνετε ήσυχος λέει η καθηγήτρια, θα προσέχω.
Και καθώς τον παρουσίαζε: Παιδιά από εδώ ο κύριος Προύτσος.  

Tο ταξί που πετούσε!


Ένας Κρητικός ήρθε στην Αθήνα και τον πήρε ο ύπνος μέσα στο ταξί. Όταν μισοξύπνησε, περνούσε πάνω από μια γέφυρα και βλέποντας άλλα αυτοκίνητα από κάτω λέει:
"Ωχ τα ταξί εδώ πετάνε"!
Πήγε πίσω στο χωριό και το έλεγε στο καφενείο. Όλοι γέλαγαν και τον κορόιδευαν. Όμως εκείνος επέμενε. Τότε του λέει ένας:
"Εγώ θα πάω το Σάββατο στην Αθήνα σε μια κουμπαριά, κι αν τα ταξί πετάνε θα κάτσω να με γαμ***ς, αν δεν πετάνε όμως θα σε γαμ***ω εγώ".
"Πάει το στοίχημα", του λέει ο άλλος με σιγουριά.
Μπαίνει στο καράβι και το πρωί παίρνει ένα ταξί από τον Πειραιά. Τον ρωτάει ο ταξιτζής κοιτώντας τον από τον καθρέφτη:
"Φίλε, που να σε πετάξω?"
"Οοοο" λέει ο Κρητικός. "Πήγαινε στην Βουλιαγμένης"
Τον ρωτάει ο ταξιτζής ξανά:
"Σε τι ύψος?"
Και λέει ο Κρητικός:
"Κουμπάρε, το γαμ***ι δεν το γλιτώνω που δεν το γλιτώνω, πέτα τουλάχιστον χαμηλά, να μην σκοτωθούμε κιόλας!"