Ελα κοντά μου, δὲν είμαι ἡ φωτιά.
Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια.
Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές.
Τὶς κυνηγούν οἱ βοριάδες.
Δὲν είμαι, δὲν είμαι ἡ φωτιά.
Ελα κοντά μου δὲν είμαι άνεμος.
Τοὺς άνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά.
Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια.
Τοὺς σαρώνουν οἱ κατακλυσμοί.
Δὲν είμαι, δὲν είμαι ὁ ἄνεμος.
Ἐγὼ δὲν είμαι παρὰ ενας στρατολάτης
ένας αποσταμένος περπατητὴς
ποὺ ακούμπησε στὴ ρίζα μιάς ελιάς
ν᾿ ακούσει τὸ τραγούδι των γρύλων.
Κι αν θέλεις, ελα νὰ τ᾿ ἀκούσουμε μαζί.
Μ. Λουντέμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου