Ενδιαφέρον μου φάνηκε το άρθρο της εφημερίδας τα ΝΕΑ, που δημοσιεύθηκε παλαιότερα(Αυγουστο 2011) κ το ' χα κρατήσει στα αρχεία μου, και πόσα πρέπει να ακούσουμε για να συνειδητοποιήσουμε πόσο ψεύτικος είναι ο κόσμος μας;
Και μήπως αντιδρούμε;; Αλήθεια μπορούμε;; Μήπως συνειδητοποιώντας την αλήθεια, σε όλες της τις διαστάσεις, βάζουμε λίγη ποιότητα στη ζωή μας αλλάζοντας το τρόπο που σκεφτόμαστε;; Συνεπώς και το τρόπο που βιώνουμε τις καταστάσεις;;
'Οι πλούσιοι...............
... ζητούν να φορολογηθούν περισσότερο ώστε να περιοριστούν τα ελλείμματα των χωρών τους που βασανίζουν τους φτωχούς. Τους πιστέψαμε.
Όλοι μιλούν...........
............ φυσικά ακόμη για εκείνο το άρθρο που έγραψε τις προάλλες ο μεγιστάνας των επενδύσεων Ουόρεν Μπάφετ στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Εμφανίζεται σε αυτό να τα σπάει με την κοινωνική του τάξη, ομολογώντας ότι οι πάμπλουτοι σαν κι αυτόν φορολογούνται πολύ λίγο. Με την ομολογία του απέσπασε την επιδοκιμασία των συνήθων «φιλελεύθερων προοδευτικών». Και οι συντηρητικοί έμειναν σιωπηλοί (δεν τον κατηγόρησαν για ροπή προς τον σοσιαλισμό). Όμως, ο Μπάφετ δεν είπε τίποτα που να μην έχει ξαναειπωθεί εδώ και χρόνια. Αυτό είναι το προνόμιο των ισχυρών: να σε ακούνε όλοι προσεκτικά, χωρίς να σε αγνοούν ή να σε προσβάλλουν. Και να σου απονέμουν εύσημα ακόμη και οι «προοδευτικοί» για την ανέλπιστη ευκαιρία που τους δίνεις να σε δουν σαν έναν άνθρωπο που στρέφεται εναντίον της ίδιας του της τάξης, ζητώντας περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα εν ονόματι της κοινωνικής αλληλεγγύης. Στάχτη στα μάτια. Και σημείο των εκρηκτικών καιρών που ζούμε (όπως μαρτυρούν οι πρόσφατες ταραχές στη Βρετανία). Η κοινωνιολόγος των πλουσίων Μονίκ Πενσόν-Σαρλό, που έγραψε το βιβλίο «Ο πρόεδρος των πλουσίων», δεν τους πιστεύει. Η πρότασή τους να δώσουν το κατιτί τους, λέει, είναι μια απόπειρα για τη νομιμοποίησή τους. Δεν είναι υποχρεωτικό. Και η ελεημοσύνη τους μοιάζει με έκτακτη εισφορά. «Αν ήθελαν πράγματι να κάνουν το καλό, θα πλήρωναν τους φόρους που τους πρέπουν», λέει η κοινωνιολόγος. «Με έναν πολύ απλό τρόπο: να φορολογούνται και αυτοί στην πηγή του εισοδήματος, όπως συμβαίνει και με τους εργαζομένους. Έτσι τα πλούτη τους δεν θα φυγαδεύονταν σε φορολογικούς παραδείσους. Τα μεγάλα πλούτη μοιάζουν με παγόβουνο. Από κάτω, υπάρχει εκατό φορές περισσότερο». Η Πενσόν-Σαρλό περιμένει και άλλες τέτοιες προσφορές αλληλεγγύης, μολονότι δεν πιστεύει καμία. Τις αποδίδει στον φόβο των «βαρβάρων», που όπως δείχνουν οι πρόσφατες ταραχές βρίσκονται ήδη προ των πυλών.
Για καλό...........
........ και για κακό, ο εγκέφαλος και η τσέπη του facebook, ο Πίτερ Τιλ, 43 ετών, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ξεκινά το προσεχές έτος το πιο φιλόδοξο σχέδιό του: την ίδρυση μιας υπερπόντιας χώρας, εκεί κάπου «στο τέλος της γης και στη γη της αρχής», όπως έγραφε ο ποιητής Λόρενς Φερλινγκέτι. Με μικρές πλωτές πόλεις που θα είναι αγκυροβολημένες 200 μίλια στα ανοιχτά του Σαν Φρανσίσκο και θα μπορούν να φιλοξενήσουν εκατομμύρια «πολίτες» έως το 2050. Και εκεί, σε αυτά τα πλωτά κοινωνικά εργαστήρια, ο Πίτερ Τιλ ελπίζει να βρει επιτέλους την ασφάλεια που δεν βρήκε στον υπόλοιπο κόσμο, εφαρμόζοντας το κοινωνικό πείραμά του: μια κοινωνία ακραιφνώς φιλελεύθερη, χωρίς κοινωνική πρόνοια, χωρίς ελάχιστο εγγυημένο μισθό, χωρίς πολιτική, χωρίς κανόνες και νόμους.
Οι «βάρβαροι»...
... μπορεί μεν να βρίσκονται προ των πυλών, αλλά δεν διαθέτουν ναυτικό ακόμα''.
Φοβούνται πραγματικά οι πλούσιοι;; Τι φοβούνται;; Ποιος δείχνει διαθέσεις να τους βλάψει;; Τους προσέχουν όλοι, τους προστατεύουν, αφού αυτοί κρατούν τα ηνία της κάθε κοινωνίας, και ελέγχουν πολιτικούς και επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Κι εμείς;; Απλές μαριονέτες;; Μας κουνούν τα σχοινιά και κάνουμε τις κινήσεις που μας έχουν προστάξει να κάνουμε;;; Φυσικά!!! Δυστυχώς!!,... όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε το αντίθετο, δεν είμαστε κύριοι, όχι μόνο της ζωής μας, μα ούτε καν του εαυτού μας!!!
'
