Στη σκιά του ονείρου!

Οταν κάποτε δεις τους ζητιάνους να καίνε τα κουρέλια τους, έναν άνεργο να αγοράζει τσιγάρα, παραμύθια να φορούν τα καλά τους, την Ιστορία να βγαίνει από την πόρτα για να δει τις σελίδες της να περπατούν, γύρη από χρυσαφένιο νερό, να καίνε κάρβουνα για να ζεσταθούν παιδιά που παγώνουν, τότε θα πει ότι βγήκε ο ήλιος της δικαιοσύνης πάνω από τον πλανήτη Γη.
Τότε θα πει πως βγήκαν τα κορίτσια και τ' αγόρια στο σεργιάνι με τα χρωματιστά τους ποδήλατα.
Και τότε σκέψου, θυμήσου, ονειροπόλησε ξαπλωμένος, φίλε μου, σε μια γαλέρα γιατί θα 'χεις κι εσύ ξαναγίνει άνθρωπος. Και μετά χτίσε σχολεία, μην επιτρέψεις ξανά να ματώσει κανείς τα παιδικά ποτάμια.
Ξαναπλάσε τον κόσμο από την αρχή.
Ξαναλούσου με τα ασημένια γέλια των κυμάτων.
Κυνήγησε νεράιδες στα όνειρά σου.
Δες τι όμορφη που είναι η ζωή.
Δες, ακόμα και οι πεταλούδες ξέρουν να φτιάχνουν κεντήματα.
Γι' αυτό τραγούδα, τραγούδα και χόρευε και μετά καλόπιασε το τραπέζι της αδελφοσύνης.
Έλα μαζί, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, ληστές, αδικημένοι, προδομένοι, εχθροί και φίλοι, να γίνουμε ένα.
Μια αγκαλιά, μια μουσική.
Έλα κοντά μου.
Μη φοβάσαι, δεν είμαι φωτιά.
Έλα κοντά μου.
Αλήθεια σου λέω, δεν είμαι άνεμος.
Έλα κοντά μου, κι ας μην είμαι λιμάνι να σου τάξω απανεμιά, έλα αν θες κάτω από τη σκιά του ονείρου και της ελπίδας μου μαζί να ακούσουμε το τραγούδι της ζωής που ακόμα επιμένω να την περιμένω να μου χτυπήσει την πόρτα και να μου πει.
«Όλα όσα έγραψες σ' αυτό το χαρτί δεν θα αργήσουν να 'ρθουν, η μέρα τούτη δεν θα αργήσει...».
Στο πείσμα των άλλων όσο ζω θα περιμένω, άλλωστε τι κοστίζει η αναμονή;
Τι κοστίζει η ελπίδα;
Όλα είναι δωρεάν, ακόμα και το όνειρο... μόνο που αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει!..

Στη σκιά του ονείρου!Αννα Μπιθικώτση.