''ΧαΜοΓέΛΑ ...είναι μεταδοτικό!!''

Ένα νεαρός προσλαμβάνεται σε ένα σουπερμάρκετ και πηγαίνει την πρώτη μέρα στην δουλειά.
Τον χαιρετά ο μάνατζερ με χαμόγελο και θερμή χειραψία, του δίνει μία σκούπα και του λέει:
- Η πρώτη σου δουλειά θα είναι να σκουπίσεις το μαγαζί.
- Αλλά είμαι απόφοιτος πανεπιστημίου! λέει ο νεαρός προσβεβλημένος.
- Α, συγνώμη, λέει ο μάνατζερ. Δεν το ήξερα. Ορίστε, δώσε μου την σκούπα να σου δείξω πώς γίνεται...
 

Στη τάξη του Τοτού έχουν μάθει στα αγγλικά το γέλοου, πίνκ και γκρίν. Η δασκάλα ζητάει από τα παιδιά να πουν ένα παράδειγμα. Ξεκινάει η Ελενίτσα:
- Μιά μέρα πήγαμε με τους γονείς μου εκδρομή και εγώ φόρεσα το πίνκ φόρεμα. Η φύση ήταν πολύ όμορφη και το χορταράκι γκριν, είδα και κάτι λουλουδάκια όμορφα που ήταν γέλοου.
Η δασκάλα της είπε ένα μεγάλο μπράβο. Ήρθε και η σειρά του Τοτού:
- Μιά μέρα καθόμουν στο σπίτι και χτύπησε το τηλέφωνο "γκρην- γκρην". Έτρεξα και το σήκωσα και ήταν ο θείος μου από την Αμερική, "γέλλοου" μου είπε. Aφού μιλήσαμε για λίγο κόπηκε απότομα η γραμμή, "πινκ"!

 

Συζητούσε κάποιος φίλος με μια γιαγιά και μετά από αρκετή ώρα το θέμα έφτασε
στα... σεξουαλικά της γιαγιάς.
-Και δε μου λες, κυρά-Γιώργαινα, εκείνο το καιρό κοιμόταν όλη η οικογένεια
στρωματσάδα σ ένα δωμάτιο. Αν θέλατε να κάνετε τίποτα με τον κυρ-Γιώργο,
πώς τα βολεύατε?
-Ε, παιδάκι μ , περιμέναμε να κοιμηθούν οι υπόλοιποι κι άμα ήθελε ο Γιώργης,
σφύριζε κι εγώ καταλάβαινα...
-Καλά, αν ήθελε ο Γιώργης, σφύριζε. Αν ήθελες εσύ όμως?
-Τότε του λεγα... "σφύριξες Γιώργο μ ?"

 

Μία γυναίκα περίμενε στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα της είχανε συστήσει.

Πρόσεξε το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.

Ξαφνικά θυμήθηκε το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχε συμμαθητή στο γυμνάσιο, κάπου 40 χρόνια πίσω και που για ένα φεγγάρι ήταν ερωτευμένη μαζί του."Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο; Μπα, αποκλείεται" , σκέφτηκε, άμα τον είδε. "Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου". Αφού της εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησε εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων:

- Άκου τώρα ! Ασφαλώς, και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο, είπε με περισσό καμάρι.

- Πότε αποφοιτήσατε; τον ρώτησε.

- Το 1962, απάντησε. Γιατί με ρωτάτε ;

- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου!

Την κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν τη
 ρώτησε...  
-τι μάθημα διδάσκετε΄?