Κάποτε ήταν ένα αλογάκι που ζούσε με την μητέρα του και ποτέ δεν είχε απομακρυνθεί από δίπλα της. Μια μέρα λοιπόν του λέει εκείνη:
«Ήρθε η στιγμή που πρέπει να βγεις έξω μόνος σου και να μάθεις να κάνεις κάποια πράγματα στην θέση μου. Πάρε αυτό το σακί με το σιτάρι κα πήγαινέ το στον μύλο».
Έτσι το αλογάκι φορτωμένο με το σακί και χαρούμενο που ήταν χρήσιμο ξεκίνησε τον δρόμο του προς τον μύλο. Μετά από λίγο όμως συνάντησε μπροστά του έναν ορμητικό ποταμό… «Τι να κάνω; Μπορώ άραγε να διασχίσω το ποτάμι;»
Σταμάτησε στην όχθη και σκεφτότανε… Δεν ήξερε ποιον να συμβουλευτεί… Κοίταξε τριγύρω του και είδε ένα γέρικο βουβάλι… Το αλογάκι πλησίασε και το ρώτησε: «θείε, τι λες, θα καταφέρω να περάσω απέναντι;»
«Και βέβαια» του απάντησε, «δεν είναι βαθύ, εμένα μου φτάνει μέχρι το γόνατο το νερό, προχώρα ήσυχος».
Το αλογάκι ξεκίνησε και μόλις ετοιμαζόταν να βάλει το πόδι του στο νερό ένας σκίουρος έτρεξε κοντά του και το σταμάτησε λέγοντάς του αγχωμένος: «Μη, πρόσεχε! Μη περάσεις! Είναι επικίνδυνο, μπορεί να πνιγείς!»… «Μα είναι τόσο βαθύ;» ρώτησε το αλογάκι μπερδεμένο… «Φυσικά, ένας φίλος μου χτες πνίγηκε!» απάντησε θλιμμένα το σκιουράκι.
Έτσι λοιπόν, μη ξέροντας ποιον να πιστέψει, αποφάσισε να γυρίσει πίσω και να ρωτήσει την μητέρα του. «Γύρισα γιατί το ποτάμι είναι πολύ βαθύ και δεν μπορώ να το διασχίσω» είπε ταραγμένο… «Είσαι σίγουρος; Εγώ νομίζω ότι δεν είναι δα τόσο βαθύ» απάντησε η μητέρα του… «Το ίδιο μου είπε και το βουβάλι, όμως ο σκίουρος επέμενε ότι είναι επικίνδυνο αφού πνίγηκε χτες ένας άλλος σκίουρος»…
Κινέζικο παραμύθι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου