Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Τι να κάνετε όταν όλα σας πάνε… στραβά...;;;

Οχτώ απλά βήματα που πρέπει να θυμάστε για να καταφέρετε να ανταπεξέλθετε στα πραγματικά… δύσκολά! Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και χρειάζεστε κάπου να στηριχθείτε, δείτε πως με 8 απλές κινήσεις θα καταφέρετε να σταθείτε και πάλι στα πόδια σας και να ανακτήσετε τη θέλησή σας για ζωή και δημιουργία.  

-Ο πόνος αποτελεί τρόπο εξέλιξης.
Μερικές φορές η ζωή μπορεί να σας κλείνει κάποιες πόρτες διότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσετε μπροστά. Αυτό είναι κάτι θετικό, επειδή πιθανόν να μην πηγαίνατε παρακάτω, εκτός κι αν οι περιστάσεις σας ανάγκαζαν να το κάνετε.
Όταν περνάτε δύσκολα, θυμηθείτε ότι ο πόνος δεν έρχεται χωρίς λόγο. Αφήστε πίσω σας ό,τι σας έκανε κακό, αλλά μην ξεχάσετε ποτέ τι σας δίδαξε. Το γεγονός ότι αντιμετωπίζετε δυσκολίες, δεν σημαίνει ότι έχετε αποτύχει.
Κάθε επιτυχία απαιτεί να δώσετε έναν αγώνα. Το καλό πράγμα αργεί, γι’ αυτό να έχετε υπομονή και να παραμείνετε αισιόδοξοι και στο τέλος θα γίνουν όλα, απλώς ίσως όχι αμέσως. Να θυμάστε ότι υπάρχουν δύο είδη πόνου: ο πόνος που σας πληγώνει και ο πόνος που σας αλλάζει. Όταν, αντί να αντιστέκεστε, δέχεστε τη ζωή όπως είναι, και τα δύο είδη μπορούν να σας βοηθήσουν να εξελιχτείτε.
 -Τα πάντα στη ζωή είναι προσωρινά.
Κάθε φορά που βρέχει, η βροχή ύστερα από λίγο σταματά. Κάθε φορά που πληγωνόμαστε, οι πληγές θα επουλωθούν. Μετά το σκοτάδι υπάρχει πάντα φως – αυτό πρέπει να το θυμόμαστε κάθε μέρα, αλλά συχνά το ξεχνάμε και νομίζουμε ότι η νύχτα θα διαρκέσει για πάντα. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να συμβεί, διότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Έτσι λοιπόν, αν τα πράγματα σήμερα είναι καλά απολαύστε το, γιατί ούτε αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα. Αν τα πράγματα είναι άσχημα, μην στενοχωριέστε γιατί οι δυσκολίες είναι προσωρινές. Το γεγονός ότι έχετε προβλήματα αυτή τη στιγμή ή κάτι σας απασχολεί, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να χαμογελάτε.
Κάθε στιγμή που περνά σας δίνει μια νέα αρχή και ένα νέο τέλος. Κάθε δευτερόλεπτο κερδίζετε μια δεύτερη ευκαιρία. Απλώς πρέπει να δέχεστε ό,τι σας προσφέρεται και να κάνετε το καλύτερο που μπορείτε (διαβάστε το βιβλίο που έγινε μπεστ σέλερ με τίτλο «Η τελευταία διάλεξη» του Randy Pausch).
-Η στενοχώρια και η γκρίνια δεν αλλάζουν τίποτα.
Όσοι διαμαρτύρονται περισσότερο, καταφέρνουν τα λιγότερα. Είναι πάντα προτιμότερο να προσπαθείτε να κάνετε κάτι σπουδαίο και να αποτύχετε, παρά να μην κάνετε τίποτα και να πετύχετε. Αν δεν πετύχετε, δεν χάνετε τίποτα. Χαμένοι είστε όταν δεν κάνετε τίποτα αλλά παραπονιέστε γι’ αυτό. Αν πιστεύετε σε κάτι, συνεχίστε να προσπαθείτε.
Μην αφήνετε τις σκιές του παρελθόντος να μαυρίσουν το παράθυρο που ανοίγεται στο μέλλον σας. Αν ξοδεύετε το σήμερα γκρινιάζοντας για το χθες, δεν θα κάνετε το αύριο πιο φωτεινό. Αντί γι’ αυτό αντιδράστε κι αφήστε όσα έχετε μάθει να σας βοηθήσουν να βελτιώσετε τον τρόπο που ζείτε. Κάντε αλλαγές και μην κοιτάξετε πίσω ποτέ.
Ανεξαρτήτως από το τι μπορεί να συμβεί μακροπρόθεσμα, να θυμάστε ότι η αληθινή ευτυχία έρχεται μόνο όταν σταματήσετε να διαμαρτύρεστε για τα προβλήματά σας και αρχίσετε να νιώθετε ευγνώμονες για όλα τα προβλήματα που δεν έχετε.
 -Η αρνητικότητα των άλλων ανθρώπων δεν είναι δικό σας πρόβλημα.
Όταν περιβάλλεστε από αρνητικότητα, εσείς να παραμείνετε θετικοί. Όταν οι άλλοι προσπαθούν να σας αποθαρρύνουν, χαμογελάστε. Είναι ένας εύκολος τρόπος για να διατηρήσετε τον ενθουσιασμό και την προσήλωσή σας. Όταν οι άνθρωποι γύρω σας φέρονται άσχημα, παραμείνετε ο εαυτός σας.
Μην αφήσετε ποτέ τη δυσαρέσκεια κάποιου να αλλάξει αυτό που είστε. Μην παίρνετε τα πράγματα πολύ προσωπικά, ακόμα κι αν έτσι φαίνονται. Σπάνια η αιτία που οι άνθρωποι κάνουν πράγματα είστε εσείς. Η πραγματική αιτία συνήθως βρίσκεται σε αυτούς.


Πάνω απ’ όλα, μην αλλάξετε ποτέ μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσετε κάποιον που σας λέει ότι δεν είστε αρκετά καλοί. Αλλάξτε γιατί έτσι θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι με πιο φωτεινό μέλλον. Οι άνθρωποι θα κάνουν κριτική ανεξαρτήτως από το τι πράξετε ή πόσο καλά θα το πράξετε.
Να ενδιαφερθείτε για τον εαυτό σας πρώτα, προτού ενδιαφερθείτε για το τι σκέφτονται οι άλλοι. Αν πιστεύετε πολύ σε κάτι, μην φοβηθείτε να αγωνιστείτε γι’ αυτό. Η μεγαλύτερη δύναμη πηγάζει όταν υπερνικάτε αυτό που οι άλλοι θεωρούν αδύνατο.
Η αλήθεια είναι ότι ζούμε μονάχα μία φορά. Έτσι είναι τα πράγματα. Γι’ αυτό, κάντε ό,τι σας δίνει χαρά και συναναστραφείτε με ανθρώπους που σας κάνουν να χαμογελάτε συχνά.
-Αυτό που είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει.
Η αληθινή δύναμη έρχεται όταν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κλάψετε και να διαμαρτυρηθείτε, αλλά εσείς προτιμάτε να χαμογελάσετε και να εκτιμήσετε τη ζωή σας. Υπάρχουν κρυμμένες ευλογίες σε κάθε αγώνα που έχετε να αντιμετωπίσετε, αλλά θα πρέπει να ανοίξετε την καρδιά και το μυαλό σας για να τις δείτε.
Δεν γίνεται να αναγκάσετε τα πράγματα να συμβούν βασανίζοντας τον εαυτό σας προσπαθώντας ξανά και ξανά. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αφήσετε τις καταστάσεις να κυλήσουν μόνες τους και να συμβεί αυτό που είναι γραφτό.
Τελικά, αγαπώ τη ζωή μου σημαίνει εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου, αρπάζω τις ευκαιρίες, χάνω και βρίσκω την ευτυχία, φυλάω τις αναμνήσεις μου και μαθαίνω από τις εμπειρίες μου. Είναι ένα μακρύ ταξίδι και πρέπει να σταματήσετε να ανησυχείτε, να αναρωτιέστε και να αμφιβάλλετε σε κάθε σας βήμα. 

Χαμογελάστε όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ζήστε συνειδητά την κάθε στιγμή και απολαύστε τη ζωή σας όπως κι αν έρχεται. Μπορεί να μην φτάσετε ακριβώς εκεί που σκοπεύατε να πάτε, αλλά τελικά θα φτάσετε εκεί όπου θα έπρεπε να είστε (διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο «Για μια νέα ζωή», A New Earth ). 


 -Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να συνεχίσετε να προσπαθείτε.
Μην φοβάστε να κάνετε ξανά κάποια πράγματα – να προσπαθήσετε ξανά, να αγαπήσετε, να ζήσετε και να ονειρευτείτε. Μην αφήσετε ένα σκληρό μάθημα που σας έδωσε η ζωή να σκληρύνει και την καρδιά σας. Τα καλύτερα μαθήματα συχνά έρχονται μέσα από τις χειρότερες στιγμές και από τα χειρότερα λάθη.
Υπάρχουν στιγμές που οτιδήποτε που θα μπορούσε να πάει στραβά όντως πηγαίνει στραβά και εσείς νιώθετε ότι θα κολλήσετε σε αυτό το αδιέξοδο για πάντα. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί. Όταν φτάσετε σε σημείο να θέλετε να εγκαταλείψτε την προσπάθεια, να θυμάστε ότι συχνά τα πράγματα πρέπει να στραβώσουν πριν γίνουν έτσι όπως πρέπει. Μερικές φορές πρέπει να περάσετε τα χειρότερα για να βρείτε τα καλύτερα.
Η ζωή είναι σκληρή, είναι αλήθεια, εσείς όμως είστε πιο σκληροί. Βρείτε τη δύναμη να γελάτε κάθε μέρα. Βρείτε το θάρρος να αισθάνεστε διαφορετικά, αλλά όμορφα. Ψάξτε μέσα στην καρδιά σας και κάντε τους άλλους να χαμογελούν κι αυτοί.
Μην αγχώνεστε για πράγματα που δεν μπορείτε να αλλάξετε. Ζήστε απλά και δώστε αγάπη απλόχερα, μιλήστε με ειλικρίνεια, εργαστείτε με όρεξη. Και ακόμα κι αν αποτύχετε κάπου, συνεχίστε να προσπαθείτε και να εξελίσσεστε.
-Τα σημάδια από τις πληγές σας είναι τα σύμβολα της δύναμής σας.
Ποτέ να μην ντρέπεστε για τα σημάδια που σας άφησε η ζωή. Μια ουλή σημαίνει ότι το πρόβλημα έφυγε και η πληγή έκλεισε. Σημαίνει ότι νικήσατε τον πόνο, πήρατε ένα μάθημα, γίνατε πιο δυνατοί και προχωρήσατε μπροστά. Μια ουλή είναι η μόνιμη επιβεβαίωση της νίκης σας και πρέπει να είστε υπερήφανοι.
Μην την αφήνετε να σας κρατήσει όμηρο και να σας γεμίσει τη ζωή με φόβο. Δεν μπορείτε να εξαφανίσετε τα σημάδια, αλλά μπορείτε να αλλάξετε τον τρόπο αντίληψής σας. Μπορείτε να αρχίσετε να τα βλέπετε ως ένδειξη δύναμης και όχι πόνου.
O Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου Jalaluddin Rumi είπε κάποτε ότι η πληγή είναι το μέρος απ’ όπου μπαίνει το φως. Τίποτα δεν μας φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια. Μέσα από τις δοκιμασίες αναδείχτηκαν οι δυνατότερες ψυχές.
Οι πιο ισχυροί χαρακτήρες σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο σφραγίστηκαν με σημάδια. Δείτε τα ως μια ένδειξη ότι πετύχατε, επιζήσατε και έχετε αυτά τα σημάδια να το αποδεικνύουν! Είναι μια ευκαιρία να γίνετε ακόμα πιο δυνατοί. 
-Κάθε μικρός αγώνας είναι ένα βήμα μπροστά.
Στη ζωή υπομονή δεν σημαίνει αναμονή. Είναι η ικανότητα να διατηρήσετε μια σωστή στάση ζωής ενώ κοπιάζετε αδιάκοπα για να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας γνωρίζοντας ότι η προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Έτσι, αν έχετε αποφασίσει να προσπαθήσετε, αφιερώστε χρόνο και φτάστε μέχρι το τέλος. Διαφορετικά, δεν έχει νόημα να ξεκινήσετε. Αυτό σημαίνει ότι ίσως χρειαστεί να αλλάξετε τις ισορροπίες και τις ανέσεις σας για ένα διάστημα και ίσως ακόμη και τον τρόπο σκέψης σας σε κάποιες περιπτώσεις.
Μπορεί ακόμα να χρειαστεί να σταματήσετε να τρώτε ή να κοιμάστε όπως είχατε συνηθίσει στο παρελθόν κι αυτή η κατάσταση να διαρκέσει για εβδομάδες. Σημαίνει ότι πρέπει να υπερβείτε τα όριά σας και να βρίσκεστε συνεχώς σε εγρήγορση. Σημαίνει ότι ίσως πρέπει να θυσιάσετε τις προσωπικές σας σχέσεις, να δεχτείτε λοιδορίες από τους συναδέλφους σας, ακόμα και να περάσετε πολύ χρόνο μόνοι σας.
Η απομόνωση όμως είναι ένα δώρο που κάνει τα σπουδαία πράγματα να γίνουν αληθινά. Σας δίνει τον χώρο που χρειάζεστε για να δράσετε. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια δοκιμασία για την αποφασιστικότητα και τη θέλησή σας.
Αν θέλετε κάτι πραγματικά, μπορείτε να το κάνετε παρά τις αποτυχίες, την απόρριψη και τις συνθήκες. Κάθε βήμα μπροστά θα σας κάνει να αισθάνεστε καλύτερα από οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Θα συνειδητοποιήσετε ότι ο αγώνας δεν είναι κάτι που βρίσκεται στον δρόμο σας, είναι ο δρόμος αυτός καθαυτός.
Αξίζει όμως τον κόπο, γι’ αυτό αν σκοπεύετε να προσπαθήσετε φτάστε μέχρι το τέλος της διαδρομής. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο…δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να γνωρίζουμε τι σημαίνει να είσαι ζωντανός. 

 ~ από το βιβλίο «1.000 μικρά πράγματα που οι ευτυχισμένοι, επιτυχημένοι άνθρωποι κάνουν διαφορετικά», κεφάλαιο «Στόχος και επιτυχία», 1,000 Little Things Happy, Successful People Do Differently. 
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Η πείνα δεν ρωτά αν είσαι παιδί Έλληνα ή Πακιστανού Χριστιανού ή Αλλόθρησκου...


Χριστιανοί και Αλλόθρησκοι

Αφορμή για να αποτυπώσω τις σκέψεις μου στο χαρτί(pc) είναι όλα αυτά που γίνονται
στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ,αλλά γίνονται χρόνια
και όχι μόνο την τελευταία χρονική περίοδο απλά τώρα
τα μικρά φίδια μεγάλωσαν και δηλητηριάζουν ανενόχλητα
Πριν πολλά μα πάρα πολλά χρόνια οι Έλληνες ασπάστηκαν,όχι όλοι, τον Χριστιανισμό ,μια
θρησκεία που είναι εβραϊκή ,και είτε έκαναν καλά είτε όχι,  είναι μια θρησκεία
που μιλάει για αγάπη...αγάπη για τον πλησίον σου ...αγάπη για τον άνθρωπο
ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής...αγάπη για όλα τα έμψυχα και άψυχα αυτού του
πλανήτη.
Αλλά όλα αυτά τα χρόνια στο όνομα του Χριστιανισμού(είτε είναι Ορθόδοξοι,Καθολικοί ,Προτεστάντες
είτε ότι σε άλλο διασπάστηκε ο Χριστιανισμός προς τα συμφέροντα των εκάστοτε Πατέρων)
γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα απέναντι στη φύση ,στα ζώα ,στον Άνθρωπο το τελευταίο ,σύμφωνα
με τη θρησκεία,δημιούργημα του Θεού.
Ξεκίνησα όμως για την Ελλάδα και εδώ θέλω να επικεντρωθώ,στην Ελλάδα και στους Έλληνες
των τελευταίων χρόνων.
Όταν άρχισαν τα προβλήματα στην Αλβανία και οι Αλβανοί κατά κύματα ,οι περισσότεροι παράνομα,
περνούσαν τα σύνορα προς Ελλάδα για να βρουν ένα πιάτο φαϊ και να ξεφύγουν από την εξαθλίωση
μπορεί να μας ενοχλούσε αλλά μας βόλεψε γιατί τους θεωρούσαμε δεύτερης κατηγορίας ανθρώπους
και άρα μπορούσαμε να τους χρησιμοποιήσουμε ,γιατί χρησιμοποίηση ήταν,δίνοντας τους
ένα ξεροκόμματο είτε για να δουλεύουν στα χωράφια ,είτε να γίνουν βοσκοί ,είτε να δουλεύουν στις
βιοτεχνίες ,είτε σε ό,τι βαριά δουλειά υπήρχε σαν κασκαντέρ μια και εμείς είμασταν πλέον υπεράνθρωποι
και αυτοί υπάνθρωποι και εκτός των άλλων ψάχναμε να βρούμε και τον "μπάρμπα από την Κορώνη"
ώστε να μας βολέψει στο δημόσιο τομέα για να έχει ο μήνας "εννιά"
Όταν τα κύματα ανθρώπων που θέλανε να ξεφύγουν από τον όλεθρο του πολέμου από τη Μέση Ανατολή
ήρθαν στην Ελλάδα ,δεν μας πείραζε ιδιέτερα γιατί έτσι θα τους κλείναμε πέντε πέντε
σε ένα δωμάτιο δυο επί δυο ,θα του δίναμε ένα πενιχρό εισόδημα και θα κάνανε όλους τις δουλειές για μας
και φυσικά θα μπορούσαμε να "ξεσπάμε" πάνω τους αποδυκνίωντας ποιος είναι το "αφεντικό"
και να ξαναπώ ότι ψάχναμε τον "μπάρμπα από την Κορώνη"
Όταν όλες αυτές οι ορδές ανθρώπων μπαίνανε παράνομα ή νόμιμα στη χώρα κανένας δεν αναρωτήθηκε
που είναι αυτό το ρημάδι κράτος και η πολιτική του για το μεταναστευτικό. Δεν είχαμε πρόβλημα γιατί
μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τους μετανάστες ώστε να κάνουν όλα όσα εμείς τα
θεωρούσαμε κατώτερα και μας έμενε μόνο να κάνουμε μεγάλους σταυρούς και να τρέχουμε από εκκλησία
σε εκκλησία για να αποδείξουμε πόσο καλοί Χριστιανοί είμαστε
Και να διευκρινίσω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν στη χώρα μας δεν τύχαιναν και την καλύτερη
αντιμετώπιση στις δικές τους χώρες και τους θεωρούσαν δεύτερης και τρίτης κατηγορίας ανθρώπους
είτε λόγω θρησκείας δικής του είτε λόγω του πολιτεύματος τους...εδώ όμως μιλάμε για μας
και την αντιμετώπιση τους από εμάς τους Έλληνες και Χριστιανούς.
Στο σήμερα τώρα ,που αφού με τις επιλογές μας,γιατί θεωρώ είναι δική μας επιλογή με την ψήφο μας
για τη κατάσταση που βιώνουμε και η εξαθλίωση μας, μας φταίνε οι μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές
Οι λαθρομετανάστες που μπαίνουν στα σπίτια μας και μας κλέβουν και μας βιάζουν
Οι μετανάστες που έχουν μαυρίσει το τόπο σύμφωνα με τους άρχοντες της εκκλησίας
αλλά κανένας μας δεν  κοίταξε να δει ότι "αν αφήσεις την πόρτα του σπιτιού σου ανοιχτή δεν θα φταίει αυτός
που θα μπει μέσα και θα σου τα πάρει όλα αλλά εσύ που δεν πήρες τα κατάλληλα μέτρα"
Και βρήκαμε και ένα "ωραίο"τρόπο για να εξοντώσουμε τους αλλόθρησκους μετανάστες,λαθρομετανάστες  


αλλά και όσους αγαπούν τους ανθρώπους ανεξαρτήτου χρώματος ,φυλής ή πολιτικής τους τοποθέτησης
εμείς οι "Άριοι"(αλήθεια ήρθαμε από τον Άρη και κάποιοι θεωρούν ότι είμαστε άλλη φυλή;)και δε Χριστιανοί
να κρυβόμαστε πίσω από άτομα που ασπάζονται τις αρχές ενός συστήματος που χωρίζει τους ανθρώπους
σε κατηγορίες και να γίνουμε υπέρμαχοι αυτών θεωρώντας ότι έτσι θα λυθεί το πρόβλημα...και φεύγοντας
οι μετανάστες εμείς θα ευδοκιμήσουμε και το χρήμα θα ρέει από τα μπατζάκια μας.Δηλαδή με λίγα λόγια
όλα γίνονται για τα χρήματα και όχι γιατί συμπονέσαμε ξαφνικά τον διπλανό μας Έλληνα.
Απλά να σας ενημερώσω συνέλληνες... ότι και οι μετανάστες να φύγουν αν δεν ανατρέψουμε
αυτό το πολιτικό σύστημα για να περάσουμε στη μη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ,η εξαθλίωση
δεν κοιτά χρώμα και φυλή. 

            


more: http://irisnefeli.blogspot.com/2012/09/pc.html#ixzz3SCzxLWsc

Σκέψεις......Keep writing!



Μπορεί όσοι έχουμε αποφασίσει ν’ ασχοληθούμε με το blogging να κουβαλάμε μια τρέλα.......Κι είναι ωραία τρέλα γιατί μπορεί να κάθεσαι και να γράφεις, να σκέφτεσαι για ώρες ή άλλες φορές να γυρίζεις το μυαλό σου ανάποδα και να μη σου βγαίνει ούτε ένα σημαδάκι στο χαρτί γιατί πολύ απλά δεν έχεις έμπνευση και ο εγκέφαλός σου έχει κολλήσει και δε μπορείς ούτε πρόταση να σχηματίσεις......


Γεμίζεις μισή σελίδα,τη σβήνεις, την ξαναγράφεις.Τα σβήνεις όλα και κλείνεις και τον υπολογιστή. Άλλες φορές σου βγαίνει αβίαστα....Εκεί μιλάμε για μεγάλη απόλαυση.


Αλλά όπως και να ‘χει είναι απόλαυση γιατί κάνεις κάτι που σου αρέσει.Δεν το κάνεις επαγγελματικά.Δεν έχεις διορίες.Δεν έχεις όριο στις λέξεις....Κι έχεις εσύ αποκλειστικά την ευθύνη των λεγομένων σου. Προσωπική δουλειά. Προσωπική κατάθεση ψυχής.....


Το πιστεύω απόλυτα πως η διάθεσή μας την ώρα που γράφουμε αποτυπώνεται παρά τη θέλησή μας στις λέξεις.Ζωγραφίζεται πάνω σ’ αυτές.....και συνάμα σου έρχεται ένα αγαπημένο τραγούδι στο μυαλό το διακοσμής με εικόνες κι έτσι τελείωσε η υπόθεση...............


« ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΣ» – Χόρχε Μπουκάι

Όταν μεγάλωσε ο πατέρας του είπε:

« Παιδί μου, δε γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε.»

«Μα δεν ξέρω να πετάω» απάντησε ο γιος.

«Σωστά…» είπε ο πατέρας. Και περπατώντας, τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.
«Βλέπεις γιε μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρθεις εδώ θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις».

Ο γιος αμφέβαλλε.

«Κι αν πέσω;»

«Ακόμα κι αν πέσεις, δε θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια» αποκρίθηκε ο πατέρας.

Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του. Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν:

«Είσαι τρελός; Για ποιο λόγοΟ πατέρας σου είναι μισότρελος… Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίεςΤι νόημα έχει να πετάξεις;»

Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν:

«Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά από τον γκρεμό, βρε παιδί μου;…»
Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέβηκε στην κορυφή του δέντρου και, με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του τη δύναμη αλλά, δυστυχώς, έπεσε στο έδαφος.

Μ’ ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.



«Μου είπες ψέματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πως χτύπησα! Δεν είμαι σαν κι εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι.»

«Παιδί μου» είπε ο πατέρας, «για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.

Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.

Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα.»


Το μέλλον της χώρας μας... (ANEKΔOTO)


Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:

- Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;

Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει

σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:



- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας.
Η μαμά είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.
Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.
Η υπηρέτρια είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.
Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.
Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλον της χώρας......



Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες. Εντάξει;
ೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋ
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.

Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα,

ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού.

Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί...

Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει τη πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται...
ೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋ
Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός!

Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους,

πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα!

Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!!
ೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋ
- "Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; Θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια,

να διακόψω τον μπαμπά; Ντρέπομαι.

Και ποιος θα αλλάξει το μωρό;; Εγώ δεν ξέρω να το κάνω...

 ೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋೋ~══════~ ೋ
Αποφασίζει να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο.    


Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο....
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.
- Και τι συμπέρασμα έβγαλες;
-Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα ΣΚΑΤΑ...

                                                                                    

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Ανθρώπινα Δικαιώματα: Μια όμορφη ιστορία για όνειρα απα(τη)λά...

«Τώρα, μπορεί πια ο καθένας να μιλά και κυρίως να γράφει, για την αγωνία της εποχής, το αδιέξοδο, την απανθρωπιά του αιώνα, τη χρεωκοπία των ιδεολογιών, τη βαρβαρότητα της μηχανής, για δίκες, για ρήγματα, για φράγματα, για ενοχές, για γρανάζια. Όλα έχουν κωδικοποιηθεί, ταξινομηθεί, αποδελτιωθεί, έχουν περάσει στα λεξικά και στις εγκυκλοπαίδειες, προσφέρονται έτοιμα σε πακετάκια αυτοσερβιρίσματος, σε κάθε βαλάντιο προσιτά. Θα ‘ρθει ένας καιρός που σε ζωολογικούς κήπους, σε τσίρκα και σε κέντρα παιδικής χαράς, θα συντηρούνται σε ειδικούς στεγανούς κλωβούς, άνθρωποι – δείγματα μιας περασμένης εποχής, προς ικανοποίησηιν της περιεργείας του κοινού και προς χρήσιν των σχολείων και των επιδόξων συγγραφέων.» —Μανώλης Αναγνωστάκης, Το Περιθώριο ’68-’69  


Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα 10 Δεκεμβρίου 1948 Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών Προοίμιο .................... Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο. Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου. Επειδή, με τον Καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας. Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικότερο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο. Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση. Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους. • Άρθρο 1. Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται και ίσοι στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης. 
  
• Άρθρο 2. Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμιά απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση. Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμιά διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία ή που βρίσκεται υπό οποιανδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.  
• Άρθρο 3. Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια. 
 • Άρθρο 4. Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό το καθεστώς δουλείας, ή μερικής, η δουλεία και το δουλεμπόριο υπο οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται. • Άρθρο 5. Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική. 
 • Άρθρο 6. Καθένας, όπου κι αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.  
• Άρθρο 7. Ολοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμιά απολύτως διάκριση. Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση. 
 • Άρθρο 8. Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος. 
 • Άρθρο 9. Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα. 
 • Άρθρο 10. Καθένας έχει το δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεση του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του. 
 • Άρθρο 11. 1. Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις. 2. Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη. 
 • Άρθρο 12. Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους. 
 • Άρθρο 13. 1. Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους. 2. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σ' αυτή. 
 • Άρθρο 14. 1. Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και να του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες. 2. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.  
• Άρθρο 15. 1. Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας. 2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένεια του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια. 
 • Άρθρο 16. 1. Απο τη στιγμή που θα φτάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυση του. 2. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων. 3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα της προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.  
• Άρθρο 17. 1. Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. 2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.  
• Άρθρο 18. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και την τέλεση θρησκευτικών τελετών.  
• Άρθρο 19. Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.  
• Άρθρο 20. 1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς. 2. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο. • Άρθρο 21. 1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους. 2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του. 3. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας, η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής. • Άρθρο 22. Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας, η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.  
• Άρθρο 23. 1. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμα του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας και να προστατεύεται από την ανεργία. 2. Ολοι, χωρίς καμιά διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία. 3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σ' αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας. 4. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.  
• Άρθρο 24. Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές. • Άρθρο 25. 1. Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη, όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. Εχει ακόμη το δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργεία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησης του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξάρτητων από τη θέληση του. 2. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία. 
 • Άρθρο 26. 1. Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να είναι εξασφαλισμένη για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους. 2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της Ειρήνης. 
 • Άρθρο 27. 1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της. 2. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντα του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνηκή ή καλλιτεχνική παραγωγή του. 
 • Άρθρο 28. Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσει η παρούσα Διακύριξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση. 
 • Άρθρο 29. 1. Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. 2. Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία. 3. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμιά περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.  
• Άρθρο 30. Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια όμάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλονται σ' αυτήν. «Εμείς – άνθρωποι των Ιδεών. Η ιδεολογία, οι ιδέες, οι κοσμοθεωρίες, κάτι πιο πάνω από το ένστικτο και την ανάγκη. Προϋποθέτουν χρόνο, δραστηριότητα, καταβολή δυνάμεων, πέρα από το καμίνι της καθημερινότητας. Για τους περισσότερους –οι ιδέες: μια πολυτέλεια. Δεν έχουν τον καιρό, το προνόμιο της ανάσας. Αγώνας του ενστίκτου και της ανάγκης. Πίστη τυφλή, ασάλευτη σε μία «Ιδέα», κι ως τη θυσία, από απελπισία, από απόγνωση. (Όχι πια το πώς θα ζήσεις καλύτερα, αλλά αν θα ζήσεις καν.)» —Μανώλης Αναγνωστάκης, Το Περιθώριο ’68-’69  
_______________________________________ Υστερόγραφο: Αφιερώνεται —αντί “νηστείας και προσευχής”— στα 30,000 παιδιά που πεθαίνουν καθημερινά από πείνα και ασθένειες εξαιτίας της φτώχειας... στους ανθρώπους που κρίθηκαν, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για τις ιδέες τους... στους φυλακισμένους... στις κακοποιημένες γυναίκες... στα πλάσματα της φύσης που αφανίζονται από την ανθρώπινη απληστία... στα θύματα των πολέμων που δεν έγιναν ακόμη... σ’ εκείνους που «έμειναν» από πολέμους παλιούς... Σε όλους εμάς που απολαμβάνουμε την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, το δώρο της ίδιας της ζωής... στην «αδύνατη μνήμη» μας... και στην εκούσια άγνοιά μας... ότι τα «κεκτημένα» είναι αυτονόητα...




— ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ! —


  • Για την πείνα των παιδιών μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! 
  •  Για τους άστεγους των δρόμων ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! 
  •  Για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!  
  •  
  • Για τους πολίτες που πεθαίνουν από τη φτώχεια ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! 
  •   
  • Για τις παραγωγικές ή μη ηλικίες που είναι στα αζήτητα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!  
  •  
  • Για τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό μετανάστες ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! 
  •   
  • Για την τρίτη ηλικία που δεν έχει φάρμακα και περίθαλψη ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! 

  •   Για τα δυσβάσταχτα χρέη που μας φόρτωσαν χωρίς να φταίμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Αναδημοσιεύστε το!
  •  — ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ! —

Ο Δεκάλογος της λεβεντιάς!!

Στους άλλους → χαμογελαστός
Στον εαυτό σου → αυστηρός
Στην ανάγκη → γενναίος
Στον μόχθο → πρόσχαρος
Στις αντιξοότητες → απτόητος
Στις πεποιθήσεις σου → εδραίος
Στις μικρότητες → αγέρωχος
Στους ευτελείς → γενναιόψυχος
Στο χειροκρότημα → απαθής
Στις αποδοκιμασίες → ασάλευτος. 

Η παγίδα του ανικανοποίητου – Η χωματένια γλάστρα που όλο ήθελε να είναι κάτι άλλο...

Η γλάστρα με τα ασπρολούλουδα υπέφερε πάνω στο μπαλκόνι.
- Α, έλεγε κοιτάζοντας τον κήπο. Γιατί να μην έχω κι εγώ τριαντάφυλλα;
- Τριαντάφυλλα, απάντησε ο κάκτος. Τι να τα κάνεις;
- Για να στολιστώ, βέβαια. Μόνο που είμαι πάντοτε το ίδιο πράγμα. Να, δεν είμαι παρά μια χωματένια γλάστρα.
- Μα, μπήκε στη συζήτηση το ποτιστήρι, τα ασπρολούλουδα είναι το ίδιο ωραία.
- Όχι, εγώ προτιμώ τα τριαντάφυλλα. 

Όλους τους ενοχλούσε πάνω στο μπαλκόνι. Παραπονιόταν, γιατί αυτή, μια χωματένια γλάστρα δεν την μεταχειρίζονταν καλά. Δεν τις είχαν βάλει παρά ασπρολούλουδα, δεν ασχολούνταν μαζί της, δεν την φρόντιζαν, την κορόιδευαν και ότι εκείνη, η χωματένια γλάστρα δεν θα άφηνε να την κάνουν έτσι.
Τόσα πολλά ήταν τα παράπονα της που κατέληξαν να της φυτέψουν μια τριανταφυλλιά για να σωπάσει..
Στην αρχή η γλάστρα αγαπούσε πολύ τα τριαντάφυλλα, κολακευόταν και άρχισε να αισθάνεται εντελώς καλά. Και ύστερα, μια μέρα, φύτεψαν μια ροδοδάφνη, κάτω από το μπαλκόνι. Τότε η χωματένια γλάστρα άρχισε να μουρμουράει.
- Μια ροδοδάφνη, τουλάχιστον είναι ένα λουλούδι. Και άρχισε να παραπονιέται όπως πρώτα...
Δεν θα έδινα ποτέ σε αυτή, τη χωματένια γλάστρα, μια τέτοια ροδοδάφνη και εκείνη ήθελε μια,Έλεγε ότι δεν την υπολόγιζαν για τίποτα, ότι δεν την κοίταζαν ποτέ και τούτο και το άλλο. Η τριανταφυλλιά είχε λίγο ενοχληθεί, αλλά δεν ήταν θυμωμένη όταν την έβγαλαν από τη γλάστρα για να βάλουν εκεί τη ροδοδάφνη.
- Τι μούτρο, είπε, ποτέ δεν θα ξαναβάλω τα πόδια μου μέσα σε αυτή τη γλάστρα.
Η γλάστρα ήταν αρκετά ευχαριστημένη με τη ροδοδάφνη της. Κυρίως κατά την περίοδο της άνθησης. Όλος ο κόσμος θαύμαζε τα λουλούδια στο μπαλκόνι και νόμιζε ότι αυτό ερχόταν απ΄αυτή τη χωματένια γλάστρα. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ.
Πραγματικά, μια μέρα, έφεραν στον κήπο ένα ξωτικό δεντράκι. Αμέσως, πάνω στο μπαλκόνι η χωματένια γλάστρα άρχισε να φωνάζει.
- Απίστευτο, έλεγε ένα ξωτικό δεντράκι. Και φυσικά αυτό δεν είναι για μένα.
- Επιτέλους, χωματένια γλάστρα, παρατήρησε ο κάκτος. Δε θα ξαναρχίσεις τις ίδιες ιστορίες.
- Ναι, θα τις ξαναρχίσω.
Και πράγματι άρχισε και μάλιστα όπως τις άλλες φορές πέτυχε αυτό που ήθελε δηλαδή το ξωτικό δεντράκι. Στην αρχή, το δεντράκι έβγαζε βιολετιά λουλούδια. Αυτό γέμισε περηφάνια τη χωματένια μας γλάστρα, έπειτα είχε ένα κόκκινο φύλλωμα και ήταν θαυμάσιο.
Παρ' όλα αυτά, η στεναχώρια με τα δεντράκια είναι ότι γίνονται πάντοτε δέντρα, μερικές φορές μεγάλα δέντρα και η χωματένια γλάστρα δεν το είχε σκεφτεί αυτό.
Την επόμενη χρονιά, λοιπόν, το δεντράκι μεγάλωσε, έγινε μεγάλο και δυνατό και άρχισε να νιώθει στενάχωρα μέσα στη γλάστρα. Και ξαφνικά μια μέρα άκουσαν ένα σπάσιμο πάνω στο μπαλκόνι. Ήταν οι ρίζες του δέντρου που έκαναν να σπάσει η χωματένια γλάστρα.
-Μπα, είπε η κυρία του σπιτιού. Νομίζω ότι θα έπρεπε να βάλουμε το δέντρο στη γη, η γλάστρα έσπασε.
Και ξανακόλλησαν τη γλάστρα.
Έτσι, αυτή η χωματένια γλάστρα, δεν ήταν πια τόσο γερή και στη θέση των λουλουδιών φύτεψαν βασιλικό για την κουζίνα...



  (από  το βιβλίο της Γ.Α Βασδέκη: "Παραμύθια και Ιστοριούλες) 

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Μία ομάδα ερευνητών ρώτησε παιδιά 4-8 ετών «Τι σημαίνει αγάπη;»


Τι σημαίνει αγάπη;..

Τόνια 6 ετών
Όταν η γιαγιά μου έπαθε αρθρίτιδα δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι της τα έβαφε ο παππούς μου, παρότι και αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του».

Ρεβέκκα 8 ετών
Όταν κάποιος σε αγαπά ο τρόπος πού προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του.

Βασίλης 4 ετών
Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλο.

Κάρολος 5 ετών
Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του.

Χριστίνα 6 ετών
Αγάπη είναι αυτό πού σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.

Λευτέρης 4 ετών
Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε.

Δανιήλ 7 ετών
Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλο και να μιλάτε. Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία.

Αιμιλία 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα, αν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.

Πάνος 7 ετών
Αν θέλεις να μάθεις ν’ αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από ένα φίλο πού μισείς.

Νίκη 6 ετών
Υπάρχουν δύο είδη αγάπης. Η αγάπη των ανθρώπων και η αγάπη του Θεού. Αλλά ο Θεός τα έχει φτιάξει και τα δύο.

Τζένη 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν λες σε ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα.

Έλλη 7 ετών
Η αγάπη είναι σαν το γέρο και τη γριά πού μετά από τόσα χρόνια πού γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι.

Θωμάς 6 ετών
Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου μ΄έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ήταν ο μόνος πού το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος.

Μαρία 8 ετών
Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο.

Κλαίρη 6 ετών 
  
Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στο μπαμπά την καλύτερη μερίδα φαί.

Ελένη 5 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά αξύριστο και βρώμικο και πάλι πιστεύει ότι είναι ωραιότερος κι απ’ τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Χρήστος 7 ετών
Αγάπη είναι όταν το σκυλάκι σου, σου γλύφει το πρόσωπο ακόμα κι αφού το άφησες μόνο του όλη μέρα.

Μαριάννα 4 ετών
Ξέρω ότι η αδελφή μου μ’ αγαπά γιατί μου δίνει όλα τα ρούχα της ακόμα κι αν πρέπει να βγει έξω και να αγοράσει άλλα.

Λάμπρος 4 ετών
Αφήνω την μεγαλύτερη αδελφή μου να με πειράζει γιατί η μαμά λέει ότι με πειράζει επειδή μ’ αγαπάει. Κι μετά εγώ πειράζω την μπέιμπι σίτερ γιατί την αγαπάω.

Αλεξάνδρα 4 ετών
Όταν αγαπάς κάποιον οι βλεφαρίδες σου ανοιγοκλείνουν και βγάζουν αστεράκια.

Κατερίνα 7 ετών
Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει το μπαμπά στην τουαλέτα και δεν σιχαίνεται.

Μάρκος 6 ετών
Δεν πρέπει να λες σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς. Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.

Ο συγγραφέας Λέο Μπουσκάλια έκανε κάποτε ένα διαγωνισμό. Ο σκοπός του διαγωνισμού ήταν να βρεθεί το πιο συμπονετικό παιδί. Το βραβείο κέρδισε ένα τετράχρονο αγοράκι πού έκανε το εξής: Το παιδάκι είχε ένα παππού γείτονα του οποίου η γυναίκα είχε πεθάνει πρόσφατα. Μόλις το παιδάκι τον είδε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει πήγε και απλά έκατσε στην αγκαλιά του.

Όταν η μαμά του το ρώτησε τι είχε πει στον παππού το παιδάκι είπε «τίποτα, απλώς τον βοήθησα να κλάψει».


Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

«Λίγες αλήθειες γύρω από την κρίση μας»



Κατά κοινή ομολογία οι δημοσκοπήσεις μεταφέρουν μόνο βαθμιαία ένα συγκυριακό στιγμιότυπο των πολιτικών προτιμήσεων στα πλαίσια συγκεκριμένων και περιορισμένων εναλλακτικών λύσεων. Στην πραγματικότητα ωστόσο οι μετρήσεις κοινής γνώμης δεν συλλαμβάνουν; άρα δεν εκφράζουν ούτε κατά διάνοια την πραγματική οργή που κουβαλάει μαζί του ο κόσμος, ούτε την σωρευμένη διάθεση να τιμωρήσει. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η διαμαρτυρία στην χώρα μας ενάντια στα σκληρά μέτρα εκφράστηκε μέχρι σήμερα βουβά.

Τι θα συμβεί στην συνέχεια κανείς δεν μπορεί να προβλέψει από την στιγμή που το θυμικό είναι καθοριστικός παράγοντας.

Πόσο ζοφερή είναι η κατάσταση στο ελληνικό εκλογικό σώμα φαίνεται ακόμα και από τις δηλώσεις του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε ο οποίος εξέφρασε απερίφραστα την πεποίθηση του ότι δεν θα ήθελε ποτέ να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα στην χώρα του διότι οι κοινωνικές τους επιπτώσεις είναι τεράστιες.

Οι "Έλληνες μεταρρυθμιστές" τουναντίον θεωρούν ότι αλλάζουν την χώρα. Καιρός είναι για μια "ρεαλιστική στροφή" των κυβερνόντων. Διότι υπάρχουν δύο ρεαλισμοί . Ο ένας είναι ο ρεαλισμός των κρατούντων και ο άλλος ο ρεαλισμός του λαού.

Εάν επιθυμεί το κυβερνητικό μπλοκ να ανακόψει τις εκλογικές διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ τον ρόλο ενός "χρυσού κλουβιού", που θα συγκρατήσει τις δυνάμεις του κοινωνικού μεσαίου χώρου και του πολιτικού κέντρου. Αυτό σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ Θα έπρεπε λογικά να επανεμφανιστεί αφενός με γοητευτικό προφίλ και ανανεωμένο πολιτικό προσωπικό και αφετέρου να παρουσιάσει μια μεταρρυθμιστική ατζέντα που θα υπερβαίνει την δεξιά και το μνημόνιο και θα ζορίζει με συγκροτημένα και προοδευτικά πολιτικά επιχειρήματα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τίποτα από όλα αυτά δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Το ΠΑΣΟΚ δεν ανασταίνεται ούτε με συμβατικούς επικοινωνιακούς όρους. Χάνεται επομένως μια ασφαλιστική δικλίδα του συστήματος διακυβέρνησης στην Ελλάδα χωρίς να έχουν εμφανιστεί εναλλακτικά εργαλεία εξομάλυνσης των πολιτικών κραδασμών.

Η απάθεια μπροστά σε αυτό το δεδομένο, αυτή η απεριόριστη πολιτική υπνοβασία βλάπτει κατά μια έννοια την χώρα συνολικά.



Η συνοπτική φαινομενολογία της κρίσης

Σε κάθε περίπτωση η φαινομενολογία που εκτυλίσσεται στην χώρα μας θυμίζει ένα πρόσφατο σχόλιο του Economist για την Αργεντινή στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρεται ότι " δεν είναι δύσκολο να εισέλθει μια χώρα σε σταθερή τροχιά παρακμής. Δεν χρειάζεται κάτι το ακραίο, οι αδύναμοι θεσμοί, οι επαρχιώτες πολιτικοί, η οκνηρή εξάρτηση από μερικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και η συστηματική άρνηση της πραγματικότητας αρκούν".

Με την συστηματική άρνηση της πραγματικότητας αγνοήθηκαν ορισμένες επάλληλες αλήθειες που ανέδειξε οι οποίες κρυβόταν στο υπογάστριο του κρατούντος πολιτικού και κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Οι αλήθειες αυτές εξωτερικεύτηκαν από την στιγμή που κατέστη πρόδηλο ότι τα μεταπολιτευτικά θεμέλια πάνω στα οποία συγκροτήθηκε η ελληνική κοινωνία είναι αδύναμα και δεν επαρκούν για να σηκώσουν την πορεία της χώρας προς ένα σύγχρονο μέλλον. Η πρώτη αλήθεια που είναι πλέον ολοφάνερη και όμως δεν αφομοιώνεται από το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι ότι μια οικονομία με αδύναμη παραγωγική βάση και ως εκ τούτου με ελλειμματικό εξωτερικό εμπόριο παράγει συνεχή δημοσιονομικά προβλήματα αντί να παράγει επαρκής θέσεις εργασίας .

Η δεύτερη μεγάλη αλήθεια που επίσης έγινε αντιληπτή προκαλώντας πολύ πόνο είναι ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα αναπαράγεται για τον εαυτό του και όχι συντεταγμένα με την κοινωνία πολιτών. Αποτελεί επομένως ένα σύστημα αυτοαναφοράς με ενσωματωμένους μηχανισμούς εντροπίας, δηλαδή αυτοκαταστροφής. Όταν λοιπόν εμφανίζονται στην χώρα μας νέα πολιτικά σχήματα συνήθως εξυπηρετούν το προαναφερθέν σύστημα αυτοαναφοράς.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι όλα τα πολιτικά κόμματα που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια με το «ποτάμι» και την «ελιά» ως πιο πρόσφατα.

Συνήθως οι προοδευτικοί άνθρωποι υποδέχονται το «νέο» που έρχεται με ανοικτά μυαλά και με κάποιον ενθουσιασμό. Εντούτοις αυτό συνέβη μόνο εν μέρει με το «Ποτάμι» και ακόμα λιγότερο με την «Ελιά» που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν το νέο. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι τελικά αυτά τα σχήματα έρχονται από το παρελθόν και δεν εκπροσωπούν κάτι πραγματικά «νέο» . Μια άλλη εξήγηση είναι ότι οι αληθινά προοδευτικοί άνθρωποι στην χώρα μας δεν συνιστούν δυναμικό ρεύμα πλειοψηφίας.

Μια άλλη πάλι ερμηνεία προς την οποία τείνω περισσότερο είναι ότι το υπάρχον καθεστώς εξουσίας στην χώρα μας δεν παρουσιάζει πλέον αρκετή εφευρετικότητα στην ανεύρεση πολιτικών εφεδρειών που θα του εξασφαλίσουν την μακροημέρευση. Ως εκ τούτου τα νέα εγχειρήματα μετά από ένα διάστημα εντυπωσιασμού, ακολουθούν τα ειωθότα. Οι πιο ευφυής ομάδες συμφερόντων του κρατούντος μπλοκ οικονομικής και κοινωνικής εξουσίας, που διακατέχονται και από τις πιο ζωτικές ανασφάλειες, έχουν αντιληφτεί την ανεπάρκεια και προσωρινότητα των προτεινόμενων εναλλακτικών και ετοιμάζουν ήδη την επόμενη εναλλακτική .

Η τρίτη μεγάλη αλήθεια που πόνεσε πάνω από όλες είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να αποτελεί βασικό εργοδότη στα πλαίσια μιας καπιταλιστικής οικονομίας πόσο μάλλον αν δεν τροφοδοτείται με τους απαιτούμενους όρους απόδοσης και με τις απαιτούμενες προϋποθέσεις ισοπολιτείας και ισονομίας.

Σίγουρα μια ανάπτυξη στηριγμένη στα δανεικά είναι αντιπαραγωγική και οδηγεί σε σημαντικά αδιέξοδα. Εξίσου αδιέξοδη είναι όμως και η προωθούμενη από την Γερμανία αντιπληθωριστική λογική της ύφεσης η οποία βολεύει αποκλειστικά τους Γερμανούς που κομίζουν τεράστια κέρδη από αυτή. Με την λογική της ύφεσης σίγουρα δεν αποδομείται το δημόσιο χρέος αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Η σκληρή φορολογία πνίγει τις επενδύεις , η πτώση της αγοραστικής δύναμης την εσωτερική ζήτηση. Σε τελική ανάλυση μειώνονται τα έσοδα του κράτους το οποίο επαναπαύεται στην απλή μείωση των δαπανών.

Η μείωση του δημόσιου χρέους γίνεται μόνο μέσα από ρυθμούς ανάπτυξης που αναζωπυρώνονται μόνον όταν υπάρχουν επενδύσεις .

Οι επενδύσεις όμως έρχονται όταν υπάρχει ζωντανή και υγιής εσωτερική ζήτηση , καινοτομία, χαμηλή φορολογία, κοινωνική ειρήνη και πολιτική ομαλότητα

Φυσικά απαιτείται ένα εύρυθμο, αντιγραφειοκρατικό και σύγχρονο κράτος και η χρηστή χρήση των πόρων. Αλλά η λογική της ολικής κοινωνικής αποσύνθεσης που εφαρμόζεται σήμερα έχε τα αντίθετα αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο εύρυθμες οικονομίες όπως οι σκανδιναβικές διαθέτουν έναν μεγάλο βαθμό κοινωνικής συνοχής, καινοτομίας και πολιτικής σταθερότητας.



Το πραγματικό δίλημμα σήμερα

Πάνω σε αυτές τις συντεταγμένες θα πρέπει να κινηθεί η αναζήτηση για λύσεις και δεν επαρκεί ούτε η ακατάσχετη έπαρση όσων στηρίζουν το “success story” , ούτε όμως και οι βαρύγδουπες κουβέντες κάποιων περί ακύρωσης του μνημονίου μόλις αναλάβουν την κυβέρνηση, αφού ως γνωστό αυτό λήγει τον Μαϊο.

Όμως υπάρχει το ενδεχόμενο η χώρα να οδηγηθεί σε τρίτο μνημόνιο εφόσον κριθεί απαραίτητη μια περαιτέρω χρηματοδότηση της χώρας.

Αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με νέα μέτρα.

Το ερώτημα είναι ποιος θα τα διαπραγματευτεί ή ποιος θα τα απορρίψει.

Ποιος θα διαπραγματευτεί ή ποιος θα απορρίψει ένα νέο μνημόνιο και με ποιες συνέπειες ; Διαθέτει η χώρα μας τις απαραίτητες δυνατότητες και τους απαιτούμενους πολιτικούς συσχετισμούς με το μέρος της για ασκήσει τον ρόλο ενός παίκτη αρνησικυρίας (Veto Player);

Με δεδομένο άλλωστε ότι η επιλογή του δρόμου που θα ακολουθήσει ο σύγχρονος ευρωπαϊκός καπιταλισμός έχει ήδη γίνει από το 2008, η ελληνική κοινωνία και το αντίστοιχο πολιτικό σύστημα δεν έχουν ακόμα αφομοιώσει τις απαιτούμενες συνολικές αναπροσαρμογές που πιέζονται συνολικά να κάνουν όλα τα κράτη. Οι κατευθύνσεις της αναπροσαρμογής αυτής είναι μια σκληρή αναδιανομή προς τα πάνω στα πλαίσια ενός μοντέλου ανταγωνιστικότητας που βασίζεται στην μείωση του κόστους εργασίας , στην θεσμική αποδιάρθρωση και στην υπονόμευση της Δημοκρατίας για χάρη μιας νέας κεντρικότητας που υπακούει στο όνομα της οικονομικής διακυβέρνησης. Ένα μικρό διευθυντήριο που υπακούει στην Γερμανία. Το μοντέλο αυτό αποσκοπεί στο να καταστήσει υποτίθεται ανταγωνιστική την Ευρώπη απέναντι στην Κίνα και τις αναδυόμενες οικονομίες.

Ο νέος δρόμος καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης έχει επομένως επιλεγεί και η αντίθεση που εξακολουθεί να σχηματοποιείται θεσμικά στην ΕΕ είναι αυτή μεταξύ κοινωνικής Ευρώπης και Ευρώπης των αγορών , μεταξύ Δημοκρατίας και κεντρικότητας . Το μοντέλο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού που υιοθετούν σήμερα οι νεοφιλελεύθεροι για να ελέγξουν τα κράτη προσκρούει στην ευρύτερη δημοκρατική φιλοσοφία της αριστεράς. Αυτή είναι μια καινοτόμα διαπίστωση με την οποία θα βρεθούν αργά ή γρήγορα αντιμέτωπα όλα τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας. Θα βρεθούν αντιμέτωπα με αυτά τα διλλήματα και δεν αξίζει τον κόπο να τα κουκουλώνουν φοβούμενα το πολιτικό κόστος.

Εκτός και εάν εννοούν πως θα διαπραγματευτούν νέα «μνημόνια» με άλλες ονομασίες. Ένας εύηχος τίτλος θα ήταν για παράδειγμα «αναπτυξιακό σύμφωνο».

Όμως και το νέο μνημόνιο να αποφύγουμε, πάλι τον δημοσιονομικό κορσέ δεν τον γλιτώνουμε γιατί υπάρχει και το δημοσιονομικό σύμφωνο που ισχύει για όλη την Ευρώπη.

Η χώρα μας σίγουρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Αυτές όμως δεν μπορούν να στηρίζονται σε μια μονοδιάστατη λογιστική πτυχή η οποία θα λαμβάνει υπόψη μόνο έσοδα και έξοδα.

Αυτή η λογική είναι παροπλισμένη και παρωχημένη και δεν έχει πετύχει πουθενά.

Όλες οι σύγχρονες χώρες ακόμα και η Γερμανία προχώρησαν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις διατηρώντας όμως πάντα ένα ορισμένο επίπεδο κοινωνικής συνοχής . Η Γερμανία δεν διέλυσε τον κοινωνικό της ιστό για να παραμείνει ανταγωνιστική. Σε πολλά πεδία μάλιστα αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες απλά φρόντισε να κρατήσει χαμηλά τους μισθούς ώστε να αποσπάσει μέσα από την αντιπληθωριστική πολιτική συγκεκριμένα πλεονεκτήματα.

Σήμερα η Γερμανία εισάγει με πίεση των σοσιαλδημοκρατών τον ελάχιστο μισθό 8 ευρώ την ώρα , ελάχιστη σύνταξη, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των κοινωνικών δαπανών στην παιδεία και υγεία. Αυτά δεν είναι παρωχημένες πολιτικές αλλά αναγκαίες.

Με ύφεση σε όλη την Ευρώπη , με ανεργία που υπερβαίνει το 25 % στον Νότο , με την γαλλική οικονομία σε κατάφωρη πτώση και με κυβερνητικές κρίσεις παντού εκτός της Γερμανίας, με κατακόρυφη άνοδο του ευρωσκεπτικισμού , δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για έξοδο από την κρίση και για επαναφορά της ομαλότητας.

Ήρθε η ώρα να σταματήσουν κάποιοι στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα να μιλάνε για εκσυγχρονισμό και μεταρρυθμίσεις και να εννοούν μια ιδεοληπτική καραμέλα που έχει ως στόχο μονόπλευρα τα κοινωνικά κεκτημένα.



Οι πολιτικές μετακινήσεις

Διαισθανόμενος τις επιδράσεις της δημοσιονομικής μονομανίας , ένα μεγάλο μέρος του κόσμου μετατοπίζεται πολιτικά όχι μόνο γιατί ζητάει αλλαγή πολιτικής αλλά διότι αισθάνεται ότι τα δύο κόμματα εξουσίας ευθύνονται σχεδόν για το σύνολο της μεταπολίτευσης. Ο κόσμος δεν αγνοεί ότι μεταπολίτευση συνδέθηκε με πάρα πολλά και αναμφισβήτητα θετικά στοιχεία όπως η καθιέρωση και σταθεροποίηση της Δημοκρατίας , η εθνική συμφιλίωση και μια σειρά κοινωνικών κατακτήσεων. Επίσης ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει αυτούς που επένδυσαν πάνω του.

Δεν συγχωρεί ωστόσο ότι σήμερα λόγω της δημοσιονομικής κρίσης οι κοινωνικές κατακτήσεις αυτές για τις οποίες ο κόσμος εργάστηκε, αναιρούνται σχεδόν στο σύνολο τους και η θεσμική διάσταση της Δημοκρατίας έως έναν βαθμό αποσαρθρώνεται.

Μην κάνουν λοιπόν οι κρατούντες πως δεν καταλαβαίνουν.

Κατά τα άλλα βέβαια και αυτοί που πιστώνονται τα κέρδη της πολιτικής μετατόπισης, μέρος της μεταπολίτευσης αποτελούν και πολλοί από αυτούς κυβερνούσαν. Αυτό ωστόσο δεν εξωτερικεύεται πρόδηλα.

Δυστυχώς έτσι όπως συμπεριφέρονται οι πολιτικοί δρώντες στην Γηραιά Ήπειρο και στην Ελλάδα η κατάσταση θα αλλάξει μόνο τυχαία και απροσδόκητα. Σαν να πέφτει ένας άνθρωπος από μια γέφυρα και αντί να σκοτωθεί να προσγειωθεί πάνω σε έναν σωρό χρυσού. Αυτό όμως δε συνιστά παράδειγμα πολιτικής αλλά μοιρολατρίας. Αυτό που μας λείπει είναι περισσότεροι άνδρες και γυναίκες με το σθένος να λειτουργήσουν ως πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις και περισσότεροι πολιτικοί με το σθένος να υπηρετήσουν αυτούς τους πολίτες.

Διότι τελικά όχι μόνο βαρεθήκαμε αλλά πληρώσαμε και ακριβά το τίμημα της λειτουργίας των ανθρώπων μόνο ως πελάτες, μόνο ως ψηφοφόρους και μόνο ως φορολογούμενους. Το τίμημα δεν είναι μόνο τα μνημόνια αλλά η ίδια η αξιοπρέπεια μας τελικά.

Μαυροζαχαράκης Μανόλης

Κοινωνιολόγος- Πολιτικός Επιστήμονας

Συνολικές προβολές σελίδας

Ο Καιρός.

....για να δούμε τι θα δούμε στην Τ.V.......

me