70 χρόνια σε περίμενα .....

Από έναν απλό .... Ελληνα ...

Έλα, ρε άτιμε.

Έλα να τα πάρεις όλα.

Και για όσα πάλεψαν οι πρόγονοί μου και για τα δύο μέτρα κήπο που μου άφησαν οι παππούδες μου.

Έλα να πάρεις και τα μεροκάματα, τα σκληρά, που τα έβαζα στην άκρη για μια ώρα δύσκολη, εκείνη της αρρώστιας.
Έλα να τα πάρεις όλα.

 

 

 

 

 

 

 

 

Πάρε και τον ήλιο που τόσο τον γουστάρεις για να λιάζουν οι συφιλιδικοί τα κορμιά τους αποκτώντας το μεσογειακό χρώμα που τόσο επιθυμούν και τόσο απεχθάνονται.
Πάρε ρε, και τις θάλασσές μου να εξάγεις αέριο και τα ποτάμια μου να παράγεις ενέργεια φθηνή μόνο για την πάρτη σου. Πάρε και το γάλα των προβάτων μας και τα στάρια των κάμπων μας.

Το ξέρω που το πας, άτιμε.....

Το πας εκεί που πάντα ήθελες να το φθάσεις.

Να καταστήσεις έναν λαό υπηρέτη.

Να βλέπω απελπισμένες μεσόκοπες να βγάζουν μεροκάματο σε μπουρδέλα παραπήγματα ενώ οι πιο νέες να φεύγουν καραβιές για τα διεθνή καλογυαλισμένα μπουρδέλα σου.
Να βλέπω γέρους να πεθαίνουν από αφόρητο κρύο κλεισμένοι μέσα στα 20 τετραγωνικά λίγο πριν τους τα πάρεις κι αυτά ή από ασφυξία όταν θα τους κλείνεις τον διακόπτη από την συσκευή οξυγόνου λόγω ληξιπρόθεσμων λογαριασμών.
Να βλέπω 50ρηδες σε απόγνωση, 40ρηδες στις ουρές ανεργίας και 20ρηδες να λένε την ξενιτειά πατρίδα τους.
Να βλέπω τα παιδιά ως μελλοντικούς σκλάβους της Φάρμας των Ανθρώπων που χρόνια στήνεις και τώρα θα εγκαινιάσεις εκεί ακριβώς που ξεκίνησε ο Ανθρωπισμός.
Βλέπω που το πας.

Δεν θα ρίξεις απλά το μεροκάματο στο 1 ευρώ την ημέρα για 18 ώρες δουλειάς.

Θα μας κάνεις να χαιρόμαστε που ζούμε κι ας μην παίρνουμε ούτε το 1 ευρώ.

Φτιάχνεις το νέο Νταχάου και αυτό θα είναι η ίδια μου η χώρα.

Τα Νταχάου ποτέ δεν κλείνουν, απλά αναστέλλουν τις εργασίες τους, έτσι δεν είναι λουκανοθρεμμένε μου;

Έφθασε η ώρα να μπουν μπροστά οι μηχανές αυτού του τεράστιου κρεματορίου που θα έχει για οροφή τον ουρανό που λατρέψαμε και για πάτωμα το χώμα που μας έθρεψε.

Έλα, ρε άτιμε, πισώπλατα αυτή την φορά γιατί την προηγούμενη που ήρθες είχες τουλάχιστον τα κότσια να μου υψώσεις κατάμουτρα το όπλο και να μου πεις να σκύψω. Και είχα την επιλογή ή να σκύψω ή να πάρω τα βουνά.

Τώρα όμως μού έχεις κλέψει και τα βουνά.

Μου μένει λοιπόν να σκύψω χωρίς τον φόβο της σφαίρας που θα έβγαινε από το προτεταμένο σου όπλο.
Είναι τρελό να παραδίνομαι χωρίς να έχω πάρει εντολή για αυτό.

Είναι τρελό να φοβάμαι μια σφαίρα που δεν υπάρχει. Πώς γίνεται να βλέπω μπροστά μου ένα όπλο που δεν υπάρχει;

Άτιμε, τα όπλα σου αυτή την φορά δεν έχουν κάνη, ούτε σκανδάλη. Τα λάδωνες όμως δεκαετίες ολόκληρες και έχουν τις φάτσες όλων αυτών των υπανθρώπων που βγάζουν ακόμα λόγους, που κάνουν κόμματα και παρακόμματα, που σφάζονται μπροστά στην κάμερα ενώ πίσω από αυτή στήνουν το σχέδιο για το πλιάτσικο που έχει ξεκινήσει.
Α, ρε άτιμε.

Για αυτόν τον λόγο πέταγες ξεροκόμματα στα κομματόσκυλα της Ελλάδας.

Για την στιγμή που θα τους έδινες την εντολή να κάνουν επίθεση πισώπλατα στον ίδιο λαό που τους έδινε τις ελπίδες του μέσα από ένα σταυρωμένο κωλόχαρτο.

Έλα, ρε μπούλη του Βορρά, να με συμμορφώσεις, να με κάνεις ευρωπαϊκό είδος, να φτιάχνομαι με Μότσαρτ και όχι να κλαίω όταν ακούω κλαρίνο.

Να νιώθω «πολιτισμένος» με προθήκες Μουσείων και όχι με τους σπαρμένους κίονες στα χωράφια μας, που κράτησαν όλον τον δήθεν σου πολιτισμό.

Έλα να σε πάω τελευταία βόλτα στα πατρικά μας να μυρίσεις την ακόμα καμμένη πέτρα των σπιτιών από τον πολιτισμό των δικών σου προγόνων.
Έλα να με κάνεις άνθρωπο εμένα, τον γύφτο του Νότου.

Έλα για να δω αν τελικά έχει μείνει ίχνος Ελλάδας μέσα μου.

Έλα ρε, για να μου αποδείξεις αν το μαχαίρι του παππού μου είχε τα αποτελέσματα που μου περιέγραφε ή ήταν ένα παραμύθι για να κάνω όνειρα κόκκινα".

είναι βαρειά η ευθύνη να είσαι Κρητικός. 'Οσο βαρύ είναι και το χρέος να ξεσηκωθείς και να πάρεις τα άρματα εσύ. Γιά να ξεπλύνεις τη ντροπή ολόκληρης της χώρας. Τη ντροπή που συσσώρευσαν εκείνοι που δε ντρέπονται.

Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω τι, ακριβώς, εννοούσε ο Νίκος Καζαντζάκης όταν έγραφε ότι ''είναι βαρειά η ευθύνη να είσαι Κρητικός. 'Οσο βαρύ είναι και το χρέος να ξεσηκωθείς και να πάρεις τα άρματα εσύ. Γιά να ξεπλύνεις τη ντροπή ολόκληρης της χώρας. Τη ντροπή που συσσώρευσαν εκείνοι που δε ντρέπονται.  

Την Κρήτη κράζει πάλι η Ιστορία. 

Η Κρήτη θα ματώσει ξανά.  

'Οσοι δεν την ακολουθήσουν ας μη την κατηγορούν μετά ότι σήκωσε δικό της μπαϊράκι. Το δικό τους, μας αηδιάζει.

ΧΤΥΠΗΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ!!!

Η πολυδιαφημισμένη τους «αντίσταση»… ο πολυσυζητημένος τους αγώνας… και η υποτιθέμενη περηφάνια με την οποία δήλωναν ότι θα αντιμετωπίσουν τις προτάσεις των κατοχικών, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η απόλυτη υποταγή, η απόλυτη ταπείνωση, η παράδοση και του τελευταίου ίχνους της αξιοπρέπειάς τους, στους υπαλληλίσκους του σουλτανάτου.

Η Ελλάδα και ο λαός της, για τη συγκυβέρνηση των κοτζαμπάσηδων, δεν ήταν η αδιαπραγμάτευτη αξία τους, αλλά ένα φτηνό, ένα απόλυτα απαξιωμένο εμπόρευμα που το ενεχυρίασαν χωρίς ίχνος φιλότιμου, στις συμμορίες των υποτιθέμενων συμμάχων.

Αυτοί παραδόθηκαν. Γιατί δεν είχαν κανένα ίχνος προσωπικής αξιοπρέπειας που θα τους έκανε να αντισταθούν. Τα τελευταία της αποθέματα – αν υπήρξαν ποτέ – τα αποποιήθηκαν εθελοντικά από τη στιγμή που αποφάσισαν να μπουν στη δούλεψη των νταβατζήδων.

Τώρα το λόγο έχει η Ελληνική κοινωνία. Και δυστυχώς με την ανοχή που επέδειξε μέχρι σήμερα, δεν έχει παρά μονάχα μια επιλογή…

Την εξέγερση… Την καθολική εξέγερση όποιο και αν είναι το τίμημα. Την εξέγερση μέχρι τη νίκη.

Κάθε μέρα καθυστέρησης…

Κάθε ώρα αναβολής…

Κάθε λεπτό δισταγμού και αναποφασιστικότητας…

Δεν έχει τίποτε να πιστώσει στο λογαριασμό της υποτιθέμενης «σωτηρίας» στο όνομα της οποίας ξεπούλησαν τα πάντα. Αντίθετα…

-Θα προσθέτει κατά δεκάδες πλέον ταπεινωμένους νεκρούς…

-Θα καταστρέφει τα όνειρα… Την ελπίδα… Τη ζωή μας την ίδια.

Αυτή την ταπείνωση δεν πρέπει να την επιτρέψουμε.

Αυριανή μέρα για τους προδότες της πατρίδας μας δεν πρέπει να υπάρξει.

Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, δεν πρέπει αύριο να ντρέπονται για την ανοχή των πατεράδων τους.

Την ταπεινωτική συνθήκη της άνευ όρων παράδοσης της χώρας μας που προσυπέγραψαν, μπορούμε και πρέπει να την μετατρέψουμε – σήμερα κιόλας – σε ταφόπλακα για τους πρωτεργάτες της εθνικής προδοσίας.

Ξεσηκωθείτε…

Χτυπήστε τις καμπάνες στις εκκλησιές και ελάτε να πάρουμε στα χέρια μας την τύχη του τόπου.

Απαιτείστε απ όλους εκείνους που απέμειναν στον αντίποδα αυτής της προδοτικής πολιτικής, να μπουν μπροστά και να οργανώσουν την εξέγερση μέχρι τη νίκη.

Μην ανέχεστε από κανέναν να ολιγωρεί και να υπεκφεύγει με μισόλογα και ανεπίτρεπτη φλυαρία.

Καλέστε τις ηγεσίες του αμήχανου συνδικαλιστικού κινήματος, να αποφασίσουν από αύριο κιόλας γενική απεργία και καταλήψεις όλων των δημόσιων κτιρίων.

Σ αυτόν τον αγώνα ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας, έχουν εθνική και πατριωτική υποχρέωση να συμπαραταχθούν ανοικτά με το λαό και τους εργαζόμενους.

Έχουν την υποχρέωση να τιμήσουν το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκαν, και την τιμή της πατρίδας την οποία υπηρετούν.

Εσείς παπάδες του συμβιβασμού, αφυπνιστείτε και αφυπνίστε την κοινωνία που περιμένει λόγο περήφανο από σας, και όχι συμβιβασμένη μεμψιμοιρία.

Ξεσηκωθείτε και μη τους αφήσετε σε χλωρό κλαρί.

Το κοινοβούλιο της ντροπής πρέπει να εκκενωθεί άμεσα από τους προσκυνημένους.

Σ αυτό το κοινοβούλιο, δε θα πρέπει να επιτραπεί καν να συζητήσει πάνω σ αυτή τη συμφωνία του αίσχους.

Ζωντανέψτε και δυναμώστε τη φωνή της εξέγερσης σε κάθε γειτονιά.

Από αύριο θ αρχίσουν να αποδεκατίζουν συμπολίτες μας. Θα τους αποδεκατίζουν αδίστακτα…

-στη ζωή,

-στα νοσοκομεία του αίσχους,

-στα τυφλά σχολειά της ντροπής,

-στη δουλειά τους την οποία μετατρέπουν ταχύτατα σε κολαστήρια της Γκεστάπο,

-στα πεζοδρόμια των αστέγων,

-στα προαύλια με τα πεινασμένα μας παιδιά .

-στα στρατόπεδα της απαξίωσης, στο Αιγαίο και όπου αλλού σκιρτά η καρδιά της Ελλάδας.

Μην τους το επιτρέψετε.

Ας μην επιτρέψουμε να χτυπήσει και πάλι καμία καμπάνα για κανέναν ταπεινωμένο νεκρό συμπολίτη μας.

Από δω και πέρα θα πρέπει να χτυπάνε μόνο χαρμόσυνα, για κάθε κεφάλι προσκυνημένου που θα καταλήγει στα σκουπίδια των βρώμικων γειτονιών που τις παράτησαν στο έλεος των πλιατσικολόγων.

Δεν είναι κήρυγμα μίσους αυτό. Είναι κήρυγμα αξιοπρέπειας για όλα εκείνα που θέλησαν να ταπεινώσουν.

Δεν τους πρέπει καμία τιμή, παρά μονάχα ο συνωστισμός τους στο μονόδρομο της παραδειγματικής τους τιμωρίας.

Μη τους φοβάστε… Είναι θρασύδειλοι.

Αν είχαν ίχνος πολιτικής μπέσας και λεβεντιάς μέσα τους, δε θα έσκυβαν το κεφάλι τους στις δυνάμεις της κατοχής, αλλά θα καλούσαν τον Ελληνικό λαό να σηκώσει ψηλά το δικό του κεφάλι και να τραβήξει περήφανα το δρόμο του και ν αναστηλώσει την Ελλάδα που χρεοκόπησαν με τις πολιτικές τους

Μη τους χαριστείτε… Όσο ακόμη υπάρχει Ελλάδα, της οφείλουμε το δικαίωμά της να μη βουλιάξει στο βούρκο της δικής τους ντροπής.

Αν μέσα στις επόμενες μέρες ο Ελληνισμός δε φροντίσει να γράψει τη δική του – ακόμη μια – περήφανη σελίδα της ιστορίας του, ανατρέποντας και τιμωρώντας παραδειγματικά τους γενίτσαρους που ξεπούλησαν τη χώρα και την αξιοπρέπειά της, τότε πολύ σύντομα δε θα υπάρχει ούτε Ελληνισμός με αξιοπρέπεια, ούτε και ιστορία για να την τιμήσουν οι επόμενες γενιές.

Οι δοσίλογοι ξεπούλησαν ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε.

Ας ξεσηκωθούμε πριν στερέψει ακόμη και ο αέρας.

Είναι ώρα ευθύνης και ο καθένας οφείλει να την αναλάβει στο μέτρο που του   αναλογεί... 

Σώπα μη μιλάς….του Αζίζ Νεσίν.

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
“κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!”

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια. 

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα”

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς”
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!….

“Η ιστορία ενός μολυβιού”

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:

- “Γράφεις μια ιστορία που

 συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;”

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:

- “Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.”

Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- “Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!” 

- “Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.“

Πρώτη ιδιότητα:

Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε «Θεό» και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα, σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα:

Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα:

Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα:

Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού:

Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

   Paolo Coelho

"Kαπετάν Mιχάλης" . του Nίκου Kαζαντζάκη

Ο καπετάν Μιχάλης - Νίκος ΚαζαντζάκηςO Kαπετάν Mιχάλης φλέγεται από πάθος για την απελευθέρωση του νησιού του· κι όμως το φιλότιμό του του επιτρέπει να γίνει αδερφοποιτός ενός Tούρκου μπέη που αγαπά· αναμιγνύουν το αίμα τους σε ένα τάσι και παίρνουν όρκο στο Mωάμεθ και το Xριστό αντίστοιχα καθώς το ανακατεύουν με τα μαχαίρια τους. Aυτοί οι ρομαντικοί ήρωες έζησαν πριν από την Eποχή της Aμφισβήτησης. Mάλλον πρέπει να ανατρέξουμε στον Mάλορυ για να βρούμε συγκρίσιμες περιπτώσεις. O Mπάιρον μαγεύτηκε από τον αδάμαστο ιπποτισμό τους, την απόλυτη αυτοπεποίθησή τους, απαλλαγμένη από κάθε ίχνος ιδιοτέλειας. Ήταν απελευθερωμένοι άνθρωποι ακριβώς επειδή ο δικός τους κώδικας αξιών δεν ενείχε ούτε σταγόνα αμφισβήτησης. Ζούσαν με βάση τις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις - με ένα πάθος που έβρισκε την εκλογίκευσή του στο ήθος της πατρίδος και της πίστεως. "Eίναι λαοί και άνθρωποι", γράφει ο Kαζαντζάκης, "που φωνάζουν το Θεό με την προσευκή και με τα κλάματα· ή με την εγκαρτέρηση και τη φρόνιμη απαντοχή· ή με βλαστήμιες· οι Kρητικοί με το τουφέκι. Στέκουνται απόξω από την πόρτα του Θεού και βροντούν το τουφέκι ν' ακούσει. «Aνταρσία!» ουρλιάζει ο Σουλτάνος που ακούει πρώτος την τουφεκιά και ξαποστέλνει φρενιασμένος πασάδες, νιζάμηδες και παλούκια. «Aυθάδεια ! » φωνάζουν οι Φράγκοι κι αμολνούν τ' ατσαλένια θωρακωτά τους. [...] «Yπομονή, φρονιμάδα, μη με βάλετε στα αίματα ! » παρακαλιέται η φτωχομάνα η Eλλάδα και τρέμει. «Eλευτερία ή Θάνατος ! » αποκρίνονται οι Kρητικοί και βροντούν την πόρτα του Kυρίου ". Μου έχουν πει πως οι κεντρικές φιγούρες σ' αυτό το μυθιστόρημα αντλήθηκαν από τη ζωή, τους προγόνους και τις παιδικές αναμνήσεις του ίδιου του Kαζαντζάκη· οπωσδήποτε διακατέχονται από μια μαγνητική ζωντάνια. 'Οχι λιγότερο ζωντανό είναι το φωτεινό και μεγαλοπρεπές τοπίο της Kρήτης, τόσο εκθαμβωτικό όσο η ουρά ενός παγωνιού. Kαι όμως το γράψιμο δεν έχει τίποτα το τεχνητά ποιητικό. Bασίζεται σε απολύτως ευθεία παρατήρηση και καθαρή μαρτυρία. 'Ολα τα παραπάνω μπορεί να δίνουν την εντύπωση ότι ο Kαζαντζάκης είναι ένας συγγραφέας χωρίς ιδιαίτερη καλλιέργεια, ένας κατά κάποιον τρόπο εμπνευσμένος μαραγκός του χωριού. Kάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως. Aνήκει στη μικρή εύπορη τάξη των Aθηνών, μιλάει τουλάχιστον δυο Eυρωπαϊκές γλώσσες καλά, και είναι ένας κοσμογυρισμένος άνθρωπος· τα Eυρωπαϊκά του ταξιδιωτικά ημερολόγια αποκαλύπτουν τη φύση μιας ιδιοσυγκρασίας τόσο φιλοπερίεργης όσο και σκεπτικής. Το ισπανικό του ημερολόγιο θυμίζει λίγο τον Kayserling στην εκτίμηση ηθικών και αισθητικών αξιών. Tούτο καθιστά ακόμη μεγαλύτερο το θρίαμβό του στο Kαπετάν Mιχάλης, αφού μας παρουσιάζει μια εικόνα της Kρήτης γύρω στα 1860, όχι ως φιλόσοφος που θέλει να υποδείξει κάποιο ηθικό δίδαγμα, αλλά ως Kρητικός που μιλάει σε Kρητικό. Σ' αυτό πιστεύω να τον βοήθησαν δύο παράγοντες - κατά πρώτον οι αξίες του σημερινού Kρητικού παραμένουν σχεδόν ίδιες και απαράλλαχτες μ' αυτές της εποχής του Kαπετάν Mιχάλη. Λίγα πράγματα άλλαξαν στην Kρήτη. Δεύτερον, και ίσως σημαντικότερο, είναι το γεγονός ότι η ελληνική γλώσσα βρίσκεται ακόμη σε ένα στάδιο διαμόρφωσης και ο κάθε συγγραφέας αναγκάζεται να τη χειρίζεται επιλεκτικά και να τη στρέφει προς τους δικούς του σκοπούς. H Kρητική διάλεκτος είναι ιδιαίτερα πλούσια και ρωμαλέα, και η επιδέξια και επιλεκτική χρήση της χαρίζει στο μυθιστόρημα μια αδρή επιφάνεια και μια γνησιότητα πλοκής χωρίς να το κάνει καθόλου θέατρο εποχής, δοκίμιο του Σκοτ για τον ιπποτισμό. Ίσως να ήταν καλό ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης να συγκρίνει αυτό το βιβλίο με τις γραμμένες σε πρώτο πρόσωπο αναφορές των αντιστασιακών της περιόδου· θα δει ότι προκαλεί την ίδια εντύπωση με λ.χ το ημερολόγιο του Kλέφτη Kολοκοτρώνη, ή το χρονικό του Mακρυγιάννη ή, για να πάρουμε ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα, το ημερολόγιο του Ψυχουντάκη (φωτό) που μετέφρασε ο Πατρικ Λι Φέρμορ πριν από μερικούς μήνες. O Kαπετάν Mιχάλης ταιριάζει καλά με αυτά τα βιβλία, τα οποία γράφτηκαν όλα από βοσκούς ή ζωοκλέφτες. Aλλά διαφέρει στο ότι είναι ένα συνειδητό έργο τέχνης ενός σύγχρονου τεχνίτη του λόγου, και μάλιστα ενός ποιητή. Αυτό καθιστά το θρίαμβο του Kαζαντζάκη ακόμη μεγαλύτερο, διότι το τόσο απλό στη σύνθεση Kαπετάν Mιχάλης ίσως καταντούσε σε άλλα, λιγότερο ικανά χέρια, ένα δράμα εποχής παραγεμισμένο με ηχηρές θεατρικές πανοπλίες. Όπως έχει, ακριβώς αυτή η έλλειψη εκζήτησης με την Eυρωπαϊκή έννοια του όρου του δίνει έναν αέρα δυναμωτικό και τονωτικό. Το μυθιστόρημα έχει την απότομη οικονομία, την άγρια γοητεία ενός αρχαίου χρονικού· και οι ρυθμοί του μας θυμίζουν τους επιβλητικούς παλιούς χορούς της Kρήτης που επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας. ---

Αν είναι να πεθάνουμε θα πεθάνουμε ΟΡΘΙΟΙ, και ὄχι γονατισμένοι.

Ντρέπομαι γιατί τήν πατρίδα μου τήν κυβερνοῦν, ἐδῶ καί δεκαετίες, τά γνωστά «τζάκια», τά ὁποῖα ἐναλλάσσονται στήν ἐξουσία. Καραμανλῆδες- Μητσοτάκηδες-Παπανδρέϊδες!; Γιατί; Τί συμβαίνει;

Ντρέπομαι γιά τήν κατάντια τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος, γιατί ἀπέκρυψε, καί συνεχίζει νά ἀποκρύπτει τήν ἀλήθεια ἀπό τόν λαό μας. Ἡ δικτατορία στήν πληροφόρηση συνιστᾶ ἔγκλημα κατά τῆς Δημοκρατίας καί τοῦ λαοῦ μας. Ὅλα γίνονται στό ἡμίφως ἤ στό σκοτάδι. Ὅλοι τους συνειδητά ἔφεραν τήν Πατρίδα σέ τέτοιο χάλι. Ναί, συνειδητά!


Ντρέπομαι γιατί τά Κόμματα κατάντησαν «μαγαζάκια» διορισμένων «ἀνθυπάτων»!

Ντρέπομαι γιά τά κανάλια ἐκεῖνα καί τούς δημοσιογράφους ἐκείνους πού χρόνια τώρα παίζουν τόν ρόλο τοῦ νταβατζῆ καί τοῦ προαγωγοῦ... Τά λένε ὅλα, ἐκτός ἀπό τήν ἀλήθεια. Ἔτσι κάποιοι ἄλλοι χειραγωγοῦν τόν ἀνενημέρωτο λαό μας σέ «δρόμους» πού ἄλλοι τούς ἔχουν ὑποδείξει καί ἐπιβάλλει.

Ντρέπομαι γιά τούς βουλευτές ἐκείνους πού ἐψήφισαν τό Μνημόνιον 1 χωρίς νά τό ἔχουν μελετήσει. Οἱ βουλευτές αὐτοί ἀπεδείχθησαν «μολυβένια στρατιωτάκια» πού ἐκτελοῦν διαταγές «ἀνθυπάτων» ... θά τά βροῦν μπροστά τους ... Τό Μνημόνιο 1 περιέχει ὅρους ντροπῆς. Οἱ δανειστές μας μᾶς ἀπαγορεύουν νά κάνουμε μέ ἄλλους σχέδια ἀναπτύξεως χωρίς τήν ἄδειά τους! Στό ἄρθρο 14 παράγρ.5 ἡ Ἑλλάδα παραιτεῖται ἀμετακλήτως καί ἄνευ ὅρων ἀπό τίς ἀσυλίες προστασίας τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Τέτοιος πρωτόγνωρος ὅρος δέν συναντᾶται οὔτε σέ ἀποικιοκρατικές συμβάσεις! Καί τό χειρότερο εἶναι ὅτι οἱ δανειστές μας μποροῦν νά μεταβιβάσουν σέ τρίτη χώρα τά δικαιώματά τους ἀπό τήν Σύμβαση!

Ντρέπομαι γιατί αὐτοί οἱ ἀνίκανοι μᾶς κατέστησαν ὁμήρους τῶν Τραπεζῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τῆς ντόπιας οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας. Μέ τούς Κατοχικούς (Γερμανούς καί Ἰταλούς) πολεμούσαμε, γιατί εἴχαμε ἐλπίδα τῆς ἀπελευθερώσεως. Τώρα δέν ὑπάρχει ἐλπίδα οὔτε λύση στήν τραγωδία τῆς χώρας.
Τό Μνημόνιον ἀποδομεῖ τό Κοινωνικό Κράτος καί δέν εἶναι συμβατό μέ τήν Ἑλληνική Συνταγματική νομιμότητα. Εἴμαστε ὑπό κατοχήν καί παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Ἡ Τρόϊκα εἶναι παράνομη, δέν ἔχει νόμιμη βάση. Τό Μνημόνιο ἀπέτυχε. Θά ἔχουμε συνεχῆ ἀναπαραγωγή ἐλλειμμάτων. Ἡ Κυβέρνηση καί τό ὅλο ἁμαρτωλό καί σάπιο σύστημα, διά στόματος πρωθυπουργοῦ, μᾶς εἶπε χοντρά ψέματα, ὅπως λεφτά ὑπάρχουν, φόροι δέν θά μποῦν, καί ὅτι δέν θά μποῦμε στό Δ.Ν.Τ. Ὅμως ἔγιναν ἀκριβῶς τά ἀντίθετα.

Ντρέπομαι γι’ αὐτά, καί γιά ἄλλα πολλά.

Καί ἐνῶ ὑπῆρχαν τρόποι νά ξεφύγουμε ἀπό τήν μέγγενη (Ρωσία- Κίνα μέ 11/2 τοῖς ἑκατόν, καθώς καί τό Οὐγγρικό πρότυπο), μᾶς ἔρριξαν στά χέρια ἀναίσχυντων τοκογλύφων καί πληρώνουμε τόκους 5,50% ἕως 6,50%!!

Ἡ Τρόϊκα δέν ἐπιθυμεῖ τήν ἀνάπτυξη τῆς Ἑλλάδος. Αὐτό ἄλλωστε εἶναι ἐξώφθαλμο. Ἐκεῖνο πού ἐπιδιώκει εἶναι ἡ καθολική δέσμευση τῆς δημόσιας περιουσίας. Θέλουν τίς πλουτοπαραγωγικές μονάδες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Οἱ Τράπεζες τῆς Τρόϊκας εἶναι «πιράνχας», εἶναι «ἀλιγάτορες», εἶναι «βδέλλες»! Πίνουν τό αἷμα τῶν λαῶν...

Ντρέπομαι καί γιά τήν Εὐρώπη τῶν πολιτῶν καί τῶν ἐθνῶν πού μετεξελίχθηκε σέ Εὐρώπη τῶν συμφερόντων!!

Ντρέπομαι καί γιά τήν Γερμανία, πού ἐνῶ μᾶς χρωστάει τά μαλλιά τῆς κεφαλῆς της γιά ὅσα ἔπραξαν ἐδῶ οἱ Χιτλερικοί, ἀρνεῖται νά πληρώσει. Γιατί; Σέ ἄλλους τά πλήρωσε... Γιατί τό ἀρνεῖται σέ μᾶς; Ἄν εἴχαμε πραγματικούς ἡγέτες, ἡγέτες πατριῶτες θά μποροῦσαν νά σταματήσουν τίς εἰσαγωγές πολεμικοῦ ὑλικοῦ ἀπό τήν Γερμανία καί τήν Γαλλία. Ὑπάρχουν καί ἀλλοῦ «πορτοκαλιές»...

Ντρέπομαι καί γιά τά δύο νομικά ἐκτρώματα, πού σχεδιάστηκαν καί γράφτηκαν στό ἴδιο γραφεῖο στό Λονδίνο, τό ἔκτρωμα «Σχέδιον Ἀνάν» καί τό τωρινό Μνημόνιο. Πόσα χρήματα πῆραν; Γιά τό Μνημόνιο ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἔπρεπε νά ἔχει παρέμβει. Τί περιμένει; Ἴσως πάρει καί αὐτόν τό «ποτάμι»...
Τό Μνημόνιο εἶναι ἕνα κοινωνικό μακελειό, εἶναι ἕνας ἐργασιακός μεσαίωνας. Τό ΠΑΣΟΚ πού κάποτε ὑπέσχετο κοινωνική δικαιοσύνη, τώρα ἐνεργώντας ὑπέρ τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας, ὥρισε μισθούς 550 €! Ἐρωτῶ τούς πολιτικούς μας· μποροῦν αὐτοί νά περάσουν τόν μῆνα μέ τόσον ὀλίγα χρήματα; Δέν αἰσχύνονται; Δέν ντρέπονται;

Ντρέπομαι γιατί τό σάπιο σύστημα κρατάει ἔξω τούς κλέφτες, τά λαμόγια καί τά κομματοκοπρόσκυλα, καί ἀπό τήν ἄλλη ἔχει γδάρει τόν μισθωτό καί τόν συνταξιοῦχο στή φορολογία.
Τά οἰκονομικά μέτρα δείχνουν ἀνθρώπους πολιτικῶς ἠλίθιους. Μέ ποιό δικαίωμα περικόπτουν μισθούς καί συντάξεις; Δέν ἔχουν τόν ἀνδρισμό νά βάλουν τό χέρι στό μεγάλο κεφάλαιο καί στίς Τράπεζες, ἐπειδή εἶναι «χωροφύλακες» τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας.

Ντρέπομαι γιατί ἡ κυβέρνηση αὐτή καί ὅλο τό σάπιο πολιτικό σύστημα θεωροῦν τό κράτος τσιφλίκι τους, καί ἐμᾶς, τούς πολίτες, μᾶς περνοῦν γιά ὑπηκόους καί ὄχι γιά πολίτες.

Ἐξοργίζομαι γιατί αὐτό τό ἄθλιο σύστημα ἐργάζεται καί συνεργάζεται γιά τήν οἰκονομική Χιτλεροποίηση τῆς Εὐρώπης. Γιατί δέν ζητᾶνε ἀπό τήν Γερμανία νά μᾶς δώσει ὅσα μᾶς χρωστάει; Δέν γνωρίζουν ὅτι ἡ Γερμανία, ἡ χώρα τοῦ λαδώματος μόνον ἀπό τό ἀεροδρόμιον «Ἐλευθέριος Βενιζέλος» μᾶς ὀφείλει τεράστια ποσά; Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως ξέρουν νά ρημάζουν τόν ἀστικό ἱστό τῆς χώρας(!)

Ντρέπομαι ἀκόμη γιατί στόν τελευταῖο ἀνασχηματισμό «ἐχρησιμοποίησαν » ἀναίσχυντα καί τόν Πρόεδρον τῆς Χώρας. Ὁ Πρόεδρος ἔπρεπε νά ἔχει παρέμβει, γιά νά σταματήσει τά κομματικά τους τερτίπια. Γιατί δέν τό πράττει; Τί περιμένει;

Ντρέπομαι γιατί κυβερνοῦν τήν χώρα κομματικές παρέες, οἱ ὁποῖες εἶναι ξεκομμένες ἀπό τόν λαόν, καί οἱ ὁποῖες στό ὄνομα τοῦ πατριωτισμοῦ ἀπεργάζονται τόν ὄλεθρον τῆς Ἑλλάδος.

Ντρέπομαι ἀκόμη πολύ γιατί ἀρκετοί πολιτικοί ἀπό ὅλο τό σάπιο σύστημα εἶναι μέλη Μασονικῶν Στοῶν, ξένων καί δικῶν μας, ἀπό τίς ὁποῖες παίρνουν ἐντολές. Στήν ὑπερ-Στοά τῆς Λέσχης Μπίλντερμπεργκ πού ἐπραγματοποίησε σύσκεψη στό Σαίν Μόριτς τῆς Ἑλβετίας ἔλαβε μέρος ὁ Γ. Παπακωνσταντίνου (!;) Τί πῆγε νά κάνει ἐκεῖ μέσα; Νά πιεῖ τό καφεδάκι του; Στίς μυστικές συνεδριάσεις αὐτῆς τῆς Λέσχης ἔχουν κατά καιρούς παρευρεθεῖ οἱ Γεώργιος Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλος, Ἀλογοσκούφης, Καραμανλῆς Κ., Ἀντ. Σαμαρᾶς, Ἄννα Διαμαντοπούλου καί οἰκονομικοί παράγοντες, Τραπεζίτες καί ἄλλοι. Ἔχει λάβει μέρος καί ἡ Ντόρα Μπακογιάννη τῆς Ν. Δημοκρατίας.
Εἶναι δέ γεγονός ὅτι γιά τήν στρεβλή πορεία τῆς Ἑλλάδος τά τελευταῖα χρόνια, μεγάλο μέρος εὐθύνης ἔχει καί ὁ Μασονισμός, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ «πρακτορεῖον» τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ, καί ἐργάζεται μέ ἀφοσίωση σκύλου γιά τήν πραγματοποίηση τῶν σχεδίων του.

Ντρέπομαι γιατί ἐνῶ ἡ ντόπια οἰκονομική ὀλιγαρχία εἰσφοροδιαφεύγει καί φοροδιαφεύγει, τό ἄθλιο πολιτικό σύστημα περικόπτει ἀπό τό πολυτεκνικό ἐπίδομα δέκα εὐρώ, καί ἑνάμισυ εὐρώ! Χίλιες φορές ντροπή... Δέν ὑπάρχει τσίπα...

Ντρέπομαι γιά ὅλους ἐκείνους πού ἑτοιμάζονται νά ψηφίσουν τό Μεσοπρόθεσμο Μνημόνιο, γιατί θά εἶναι ἕνας ὄλεθρος γιά τήν μεσαία τάξη καί λεηλασία τοῦ Ἐθνικοῦ πλούτου. Θά βγοῦνε πολλά στό «σφυρί»... Ὅσοι ψηφίσουν τό Μεσοπρόθεσμο πρέπει νά ὁδηγηθοῦν σέ Εἰδικό Δικαστήριο... Θἄ 'ρθει ἡ ΩΡΑ...

Nτρέπομαι ἀκόμη γιά τίς μυστικές συνεννοήσεις πού εἶχε ὁ Γεώργιος Παπανδρέου μέ τόν τέως Δ/ντή τοῦ ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρός Κάν, Γαλλοεβραῖο, πού ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ τόν προόριζε γιά πρόεδρο τῆς Γαλλίας. Ὅμως ἔκανε κάποιο χοντρό λάθος ... Μόνον καί μόνον γι’ αὐτές τίς ὑπόγειες «διαδρομές » καί συνεννοήσεις ὁ Πρωθυπουργός ἔπρεπε νά πάρει «πόδι»...

Ὁ Γ. Παπανδρέου εἶναι «ἐκλεκτός» τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ καί ἔχει πολλή «δουλειά» ἀκόμα ... Τέτοια τέκνα «ἐκλεκτά » τῆς Ὑπέρ-Στοᾶς εἶναι ὁ Σαρκοζί, ἡ πρώην κομμουνίστρια Ἄγκελα Μέρκελ, ὁ Ζοζέ Μπαρόζο, ὅπως ἦταν ὁ Τόνυ Μπλέρ, καί τόσοι ἄλλοι. Ὅλοι τους ἡγέτες δοτοί!...
Αὐτή ἡ ὑπέρ-Στοά δολοφόνησε κάποτε τόν Ἄλντο Μόρο στήν Ἰταλία καί τόν Τζών Κέννεντυ στό Ντάλλας τοῦ Τέξας. Ἡ Ε.Ε. καί ἡ Ἑλλάδα βρίσκονται κάτω ἀπό τήν σιδερένια ἐπιτήρηση αὐτῆς τῆς Λέσχης, στήν ὁποία κουμαντάρουν τά πάντα Ἑβραῖοι Τραπεζίτες καί «ἐκλεκτοί» τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ.

Ἐκεῖ μέσα πηγαίνουν καί δικοί μας πολιτικοί γιά νά ... φωτισθοῦν! Ἡ Λέσχη δέν ἀστειεύεται...

Ντρέπομαι ἰδιαιτέρως ἀκόμα γιά τήν κατάντια τῶν τριακοσίων τῆς Βουλῆς, ὅταν ἦλθε ἐδῶ καί τούς μίλησε ὁ Ντομινίκ Στρός Κάν. Δέν ἀντέδρασε κανένας τους. Ἦταν ἥσυχοι σάν τίς κόττες(!)

Τί πρέπει νά γίνει

Τό πολιτικό σύστημα πού κυβερνᾶ τήν χώρα μας ἐδῶ καί δεκαετίες ἔχει σαπίσει πιά, καί εἶναι γι’ αὐτό ἄκρως ἐπικίνδυνο. Πρέπει γι’ αὐτό νά πάρει «πόδι». Εἶναι σάν τά ληγμένα τρόφιμα... Ἡ θέση του εἶναι στά σκουπίδια...

Καί ὁ ἀνασχηματισμός πού ἔγινε εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀνακάτωμα τῆς «τράπουλας». Πρέπει νά φύγουν ὅλοι. Αὐτοί πού ἐδημιούργησαν τό πρόβλημα εἶναι ἀνίκανοι νά τό λύσουν. Ὅταν μιά κυβέρνηση ποινικοποιεῖ τούς μισθούς καί τίς συντάξεις πρέπει νά φεύγει. Εἶναι ἀδιανόητο νά πληρώνουν οἱ ἀδύνατοι τά τραγικά καί ἠθελημένα λάθη τῶν πολιτικῶν μας. Τό σάπιο σύστημα πού δέν ἔκανε θυσίες γιά τό λαό μας, δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἀπαιτεῖ θυσίες. Ἐμεῖς, ὁ ΛΑΟΣ, θά ἐπιλέγουμε τόν τρόπο τῆς θυσίας, ὄχι νά μᾶς τόν ἐπιβάλλουν ἄλλοι.

• Εἶναι γι’ αὐτό ἀνάγκη μιᾶς Κυβερνήσεως Ἐθνικῆς Σωτηρίας, πού θά ἔχει μέσα της πατριῶτες.

• Εἶναι ἀνάγκη ἑνός νέου Συντάγματος, μέσα ἀπό τό ὁποῖον θά χτυπηθεῖ ἡ οἰκογενειοκρατία τήν πολιτική ζωή, καί νά γίνεται ἀνανέωση τῆς Βουλῆς. Ἐπί πλέον νά περικοπεῖ ὁ ἀριθμός τῶν Βουλευτῶν. Ἑκατό (100) μᾶς φθάνουν. Ὁ δέ Βουλευτής νά λαμβάνει μόνον μία σύνταξη καί ὄχι δύο ἤ τρεῖς ὅπως τώρα. Ὅσον δέ διαρκεῖ ἡ κρίση ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, οἱ ὑπουργοί καί οἱ βουλευτές νά λαμβάνουν μισή σύνταξη ἀπό αὐτή πού παίρνουν τώρα. Ἐάν ὁ πολιτικός κόσμος δέν κάνει θυσίες,δίνοντας ἔτσι τό παράδειγμα, δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἀπαιτεῖ θυσίες ἀπό τούς πολίτες. Πρέπει νά χτυπηθεῖ ἡ χλιδή τῶν κυβερνώντων καί τῶν παρατρεχάμενων...

• Πρέπει νά μπεῖ γερή φορολογία στίς Τράπεζες καί στήν οἰκονομική ὀλιγαρχία. Ἄς δώσουν καί αὐτοί κάτι.

• Νά γίνουν βαθειές καί ριζικές ἀλλαγές στό Τραπεζικό σύστημα, ὥστε νά πάψει αὐτό νά εἶναι «βδέλλα»... Ὑπάρχει ἐκεῖ μέσα πολύ «σκοτάδι »...

• Νά πεταχτοῦν ἔξω ἀπό τά ὑπουργεῖα καί τίς ὑπηρεσίες οἱ κομματικοί στρατοί καί οἱ στρατιές τῶν «εἰδικῶν» συμβούλων.

• Νά ἀπαγορευτεῖ, ὅταν ἔλθει ἡ ΩΡΑ, ἡ ἔξοδος ἀπό τήν χώρα ὅλων τῶν ὑπουργῶν τῶν οἰκονομικῶν ἀπό τό 1974 καί ἐντεῦθεν. Τό ἴδιο πρέπει νά γίνει καί γιά τούς Κων. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, Ἄννα Διαμαντοπούλου, Θ. Πάγκαλον, Δρούτσα, Γ. Παπακωνσταντίνου, Ἰω. Ραγκούση καί Παπουτσῆ. Εἶναι καί ἄλλοι...

• Νά φύγουμε ὅλοι οἱ πολίτες καί νά ἐγκαταλείψουμε ὁριστικά τίς κομματικές στροῦγκες. Τό σύστημα τό σάπιο πού ἔχει κάψει τά ὄνειρα τῶν παιδιῶν μας καί πρέπει νά γκρεμιστεῖ ΑΜΕΣΩΣ.

Νά περάσουμε τώρα σέ εἰρηνικούς μά ἀνυποχώρητους τρόπους ἀντιστάσεως... Σέ καθιστική ἄμυνα... Σέ τελεία ρήξη μέ τή σαπίλα... Μιά Ἐπ-Ανάσταση πρέπει νά γίνει...

Στήν Βαλκανική καί τή Μέση Ἀνατολή δέν ἔχει τελειώσει τό ντόμινο τῆς φωτιᾶς καί τῶν ἐδαφικῶν καί συνοριακῶν ἀνακατατάξεων... Νά ἔχουμε τό νοῦ μας ... Καί πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ἀγάπη γιά τήν ΠΑΤΡΙΔΑ...

Καί νά ἔχουμε τό νοῦ μας καί στό ἐσωτερικό τῆς χώρας. Τό κύμα τῶν μεταναστῶν πού εἶναι ἐδῶ μόνον τυχαῖο δέν εἶναι ... Μπορεῖ νά κάνει μεγάλη ζημιά...

Ἀπό τούς τάφους τῶν προγόνων μας, τοῦ Ἀγησιλάου, τοῦ Φιλοποίμενος, τοῦ Μιλτιάδη, τοῦ Λεωνίδα, τοῦ Ἐπαμεινώνδα, τοῦ Μεγαλέξανδρου, τοῦ Παλαιολόγου, τοῦ Σαμουήλ, τοῦ Καρτάλη, τοῦ Παύλου Μελᾶ, τοῦ Αὐξεντίου σηκώνεται βουή...

Τώρα ΑΜΕΣΩΣ πρέπει νά ἀποφασίσουμε τί ἔχουμε ΧΡΕΟΣ νά πράξουμε.

Νά σαρωθεῖ ἡ σαπίλα... Νά ξεβρωμίσει ὁ τόπος... Τό σύστημα τῆς πολιτικῆς ἀναξιοπιστίας τελειώνει...

Ἔρχονται πολιτικές καί κοινωνικές ἀνακατατάξεις...

Οἱ νεοσουλτάνοι τοῦ ΔΝΤ, τῆς Ε.Ε. καί τῶν Ἑβραϊκῶν Τραπεζῶν μέ τούς διορισμένους ἐδῶ «ἀνθυπάτους» θά μᾶς βροῦν μπροστά τους... Καί ἐάν εἶναι νά χυθεῖ ΑΙΜΑ, αὐτό πρέπει νά εἶναι δικό μας καί ὄχι ξένο. Δικό μας...

Τελειώνοντας θέλω νά ἐπισημάνω τό «σιωπητήριο» πού ἔχει χτυπήσει ἡ Ἐκκλησία. Ὁ λαός τήν ἄφησε πίσω του... θλιβερό τό γεγονός. Ὁ λαός ὑποφέρει ... Ἡ σιωπή δέν εἶναι πάντοτε χρυσός...

Καί ἐνῶ ἡ Δημοκρατία στόν τόπο μας καταρρέει, καί ἐνῶ συντελεῖται ἐργασιακό καί ἀσφαλιστικό ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, τό σάπιο σύστημα ἐπιμένει νά μᾶς «δουλεύει», λέγοντάς μας ὅτι ἔτσι θά γίνουμε... ἀνταγωνιστικοί (!) Καί ἐνῶ κανένας κλέφτης δέν ἔχει μπεῖ φυλακή, τό ἐκφυλισμένο σύστημα ψαλιδίζει τά πάντα, σπρώχνοντας τό λαό μας στήν ἀπελπισία.

Συνέλληνες, ψηλά τό κεφάλι!!! Πίσω ἀπό κάθε κρίση ἀκολουθεῖ τό γλυκό φῶς τῆς Θείας Ἀγάπης!!!... Ἰσχύσατε καί μή φοβεῖσθε! Περάσαμε τόσα βάσανα σάν φυλή – κατατρεγμούς – Κατοχές... Γιά τήν Πατρίδα, πού εἶναι ὅ,τι πιό γλυκό ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀξίζει καί θυσία... Μή φοβεῖσθε. «Μείζων ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ»!

Θά περάσουμε μονοιασμένοι καί αὐτή τήν ὀδύνη, πού ἄλλοι ἑτοίμασαν γιά μᾶς.

«Τό λουλούδι (τῆς λευτεργιᾶς) δέν εἶναι ἀπό τόπο μακρυνό.
Ἔχει ρίζες στήν αὐλή μας καί κλαδιά στόν οὐρανό!»

Γιά νά μᾶς ἐξανδραποδίσουν, θά πρέπει νά ξεριζώσουν τίς καρδιές μας...

Θά πεθάνουμε ΟΡΘΙΟΙ, ὄχι γονατισμένοι.
Δέν μπορῶ πιά νά σωπαίνω...
π. Κωνσταντίνος Καπετανόπουλος.
Πρωτοπρεσβύτερος
Παραλία Πατρῶν