Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Το μαγαζί της αλήθειας (του Χ. Μπουκάι)

“Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης. Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία.

Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δεί μέσα στο σκοτάδι… Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε: ''ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ''

                                                            

http://i2.tagstat.com/image05/a/32ae/001g054KzaK.gif




Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε, ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τί μπορεί να πουλούσαν.


Μπήκε.

Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:

“Συγνώμη. Αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;”

“Μάλιστα κύριε. Τί λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;”

Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί οτι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.

“Θέλω πλήρη αλήθεια” αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.

“Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες” σκέφτηκε “Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δε θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες.” 


“Απόλυτη αλήθεια” διόρθωσε

“Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με.”

Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:

“Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.”

Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.

“Ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια.”

“Αχα. Συγνώμη, γνωρίζετε την τιμή;”

“Όχι. Πόσο κοστίζει;” αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε οτι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.


“Για όλη την αλήθεια”, είπε ο πωλητής “το αντίτιμο είναι οτι ποτέ πιά δε θα έχετε την ησυχία σας.”

Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.

“Ε..ευχαριστώ… Συγνώμη…” ψέλλισε.

Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.

Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…

“Ίσως αργότερα…” σκέφτηκε. 





ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ – JORGE BUCAY

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Ιστορία μιας γενιάς!!Είναι έτοιμοι οι νέοι μας να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες?

Είναι έτοιμοι οι νέοι μας να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες?
Άρθρο της Χριστίνας Κοψίνη :
“Eξι μήνες προσπαθούσε να βρει δουλειά ο Αργύρης. Προσπαθούσε; Δεν ξέρω.Γιατί πολλοί από τους νέους, ακόμη κι όταν υπήρχαν δουλειές, δεν ήξεραν πού να τις αναζητήσουν. Μέσα από τον ΟΑΕΔ; Δεν προσφέρει παρά μόνον σε αυτούς που έχουν ένσημα και μπορούν να πάρουν επίδομα. Μέσω γνωστών; Δεν είχε δα και σπουδαίο κύκλο η οικογένεια. Η Σχολή; Σιγά μην ενδιαφερθούν οι καθηγητές, όταν δεν είσαι αστέρι για να σε ξεχωρίσουν. Ποτέ δεν ήταν άριστος για να τον βραβεύσουν. Απλώς, ένας απόφοιτος των ΤΕΙ, ένας από τους 800.000 ανέργους. Γι’ αυτό και αποφάσισε να φύγει. 


Σπούδασε μια ειδικότητα από αυτές με το ωραίο όνομα και ανύπαρκτη πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Και αμέσως μετά, έσπευσε να κλείσει την υποχρέωση προς την πατρίδα. Τέλειωσε το στρατιωτικό και άρχισε να ψάχνεται. Μέχρι και ουζερί άνοιξε, αλλά δεν φανταζόταν πόσο γρήγορα χρεοκοπείς όταν συνέχεια κερνάς τις παρέες. Και τότε, σκέφτηκε την Ολλανδία. Oχι, δεν είχε πάει ποτέ του. Δεν είχε ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη. Κι ας ήταν ήδη 23 ετών. Αλλά στο μυαλό του η Ολλανδία ήταν πάντα συνυφασμένη με ελευθερίες και ευκαιρίες. Μη νομίσετε πως σκεφτόταν τα τσιγαριλίκια. Κάθε άλλο. Ποτέ δεν κάπνισε χασίς ή κάτι συναφές και μόνο η φυσική περιέργεια θα τον οδηγούσε να επισκεφθεί τα περίφημα coffee shops, για να έχει να λέει ότι πήγε κι εκεί. 



1102738Είπε, λοιπόν, «θα φύγω τη Δευτέρα». Κι έφυγε. Με 800 ευρώ και με εισιτήριο αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους, αφίχθη μεσάνυχτα στο Aμστερνταμ. Ακόμη και η επιλογή δρομολογίου ήταν λάθος. Και τότε ήταν που τον έπιασε η κρίση πανικού. Αλλά ο Αργύρης, πείσμων και ξερόλας όπως οι Ελληναράδες, ούτε γι’ αυτό δεν είχε προνοήσει. «Ψυχάκιας είμαι να πάρω χημικά;», έλεγε κάθε φορά που τον προέτρεπε η φίλη του να επισκεφθεί ένα ψυχίατρο για τα ψυχοσωματικά του. Eτσι, όταν εκείνο το πρώτο βράδυ κατακυρι
εύθηκε από κρίση πανικού, ήταν παντελώς απροστάτευτος.
Δεν ήταν μόνο το άγνωστο στο οποίο καλό είναι να φτάνεις με φως, αλλά το ξάφνιασμα από την αστυνομία του αεροδρομίου που τον ρωτούσε επίμονα και με ειρωνεία πού πάει, σε ποιον θα μείνει, πόσα λεφτά έχει μαζί του… Στέγνωσε το στόμα του. Σαν να ξέχασε και τα αγγλικά που ήξερε. Κι έπειτα έφτασε σε εκείνο το φρικτό Hostel, όπου όλοι κάπνιζαν και οι μυρωδιές ήταν ανυπόφορες. Χρειάστηκε να περάσουν ακόμη δύο ημέρες για να εξοικειωθεί με την ιδέα της επιστροφής και να αποφασίσει πως πρέπει να βγάλει ένα εισιτήριο με ανοιχτή επιστροφή.
H ιστορία εξελίσσεται. Ας δώσει, λοιπόν, ο καθένας τη συνέχεια που θέλει… Aλλωστε, έχει ελάχιστη σημασία η εξέλιξη όταν από την αφετηρία ξεκινάει κάποιος τόσο αγύμναστος. Γιατί τα παιδιά μας είναι αγύμναστα. Χορτάτα, ανεκπαίδευτα στις δυσκολίες και στις αβεβαιότητες θα πονέσουν, να αποδεχθούν ότι σε λίγο θα λένε «Ελληνες» και θα τους ταυτίζουν με τους άλλους Aνατολικοευρωπαίους μετανάστες της Βαλκανικής.”

Photobucket

Διδακτική ιστορία: “Μια αγελάδα μια φορά…”


puppie
Από το βιβλίο “Μια αγελάδα, μια φορά… ” του ΔΡ. ΚΑΜΙΛΟ ΚΡΟΥΖ – εκδόσεις Πατάκη.

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας σοφός δάσκαλος ήθελε να δι­δάξει σε έναν μαθητή του τα μυστικά της ευτυχισμένης και επιτυχημένης ζωής. Γνωρίζοντας τα πολλά περιττά εμποδία και τις δυσκολίες που οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετω­πίζουν στην αναζήτηση της ευτυχίας, σκέφτηκε ότι στο πρώτο μάθημα θα έπρεπε να του εξηγήσει γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι ζουν μέτριες και συνηθισμένες ζωές.
Άλλωστε, σκέφτηκε ο γέροντας, πολλοί άνθρωποι δείχνουν αδύναμοι να ξεπεράσουν τα κωλύματα που παρεμποδίζουν την επιτυχία τους και καταλήγουν να ζουν μια μη ικανοποιητική και μετά βίας ανεκτή ζωή. Ο δάσκαλος ήξε­ρε ότι, για να κατανοήσει ο νέος αυτό το πολύ σημαντικό μά­θημα, θα έπρεπε να δει με τα ίδια του τα μάτια τι συμβαίνει όταν επιτρέπουμε στη μετριότητα να κυβερνά τη ζωή μας. 

Για να διδάξει αυτά τα σημαντικά μαθήματα, αποφάσισε να κάνουν ένα ταξίδι με τον μαθητή του και να επισκεφθούν ένα από τα πιο φτωχά χωριά της επαρχίας τους. Αθλιότητα και εγκατάλειψη επικρατούσε σε ολόκληρη την περιοχή και οι κά­τοικοι έδειχναν να έχουν συμβιβαστεί με την τύχη τους.
Λίγο μετά την άφιξή τους, ο δάσκαλος ζήτησε από τον νέο να τον βοηθήσει να βρουν το πιο φτωχικό σπίτι στην περιοχή. Εκεί θα έμεναν το βράδυ.
Αφού περπάτησαν για λίγο, έφτασαν στα περίχωρα. Κι εκεί, στη μέση του πουθενά, οι δύο άντρες σταμάτησαν μπροστά στην πιο ρημαγμένη και μικρή καλύβα που είχαν δει ποτέ στη ζωή τους.
Το οίκημα, που ήταν έτοιμο να καταρρεύσει, ήταν χτισμέ­νο στην πιο μακρινή άκρη μιας μικρής ομάδας σπιτιών. Αναμφίβολα,  ήταν της πιο φτωχής οικογένειας.  Οι τοίχοι στέκο­νταν όρθιοι από θαύμα, απειλώντας ανά πάσα στιγμή να γκρε­μιστούν. Το νερό εισχωρούσε από την πρόχειρη αυτοσχέδια στέγη, που έδειχνε ανίκανη να κρατήσει οτιδήποτε μακριά, ενώ διάφορα σκουπίδια στοιβάζονταν γύρω γύρω από το σπί­τι, κάνοντας ακόμα χειρότερη τη ρημαγμένη του όψη.
Ο ιδιοκτήτης, αφού ενημερώθηκε για την παρουσία των δύο ξένων από ένα μικρό παιδί, βγήκε έξω και τους απηύθυ­νε θερμό χαιρετισμό.
«Γεια σου κι εσένα, καλέ μου άνθρωπε», απάντησε ο δά­σκαλος. «Θα μπορούσαν δυο κουρασμένοι ταξιδιώτες να βρουν καταφύγιο στο σπίτι σου για το βράδυ;» 

«Επικρατεί συνωστισμός στο σπίτι, αλλά, αν αυτό δε σας πειράζει, είστε καλοδεχούμενοι».
Όταν οι δύο άντρες μπήκαν μέσα, ένιωσαν έκπληξη μόλις συνειδητοποίησαν ότι ο μικροσκοπικός χώρος, που δεν ήταν μεγαλύτερος από 14 τετραγωνικά μέτρα, αποτελούσε το σπίτι οκτώ ατόμων. Ο πατέρας, η μητέρα, τα τέσσερα παιδιά και οι δύο παππούδες έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να τους προσφέρουν λίγο χώρο κάτω από αυτές τις περιοριστικές συν­θήκες.
Το απεριποίητο και οδυνηρά αδύνατο σώμα τους και τα κουρελιασμένα ρούχα τους ήταν ατράνταχτες αποδείξεις των βασικών ελλείψεων της καθημερινής τους ζωής. Τα λυπημέ­να πρόσωπα και τα σκυφτά τους κεφάλια πρόδιδαν ότι η φτώ­χεια δεν είχε καταβάλει μόνο το κορμί τους, αλλά είχε ριζώσει βαθιά μέσα τους.
Οι δύο επισκέπτες κοίταξαν τριγύρω, αναλογιζόμενοι αν υπήρχε κάτι που να αξίζει μέσα σ’ αυτή την έσχατη ένδεια. Δεν υπήρχε τίποτα!
Αλλά καθώς βγήκαν από το σπίτι, συνειδητοποίησαν ότι έκαναν λάθος. Παραδόξως, η οικογένεια είχε την πιο ασυνήθιστη περιουσία – αρκετά εντυπωσιακή δεδομένων των συν­θηκών. Είχαν μια αγελάδα.
Η αγελάδα δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά η καθημερι­νή ζωή και οι δραστηριότητες της οικογένειας φαίνεται ότι πε­ριστρέφονταν γύρω από την αγελάδα. «Τάισε την αγελάδα», «Φρόντισε η αγελάδα να έχει αρκετό νερό», «Δέσε καλά την αγελάδα», «Μην ξεχάσεις να πας την αγελάδα να βοσκήσει», «Άρμεξε την αγελάδα!».Ήταν φανερό ότι η αγελάδα έπαιζε κυ­ρίαρχο ρόλο στη ζωή της οικογένειας, παρόλο που το ελάχιστο γάλα που έβγαζε μετά βίας αρκούσε για να τους θρέψει όλους.
Παρ’ όλα αυτά, η αγελάδα φαίνεται ότι εξυπηρετούσε έναν ακόμα μεγαλύτερο σκοπό: ήταν το μόνο πράγμα που τους προστάτευε από την απόλυτη και έσχατη δυστυχία. Σε ένα μέ­ρος όπου όλα τα αγαθά ήταν λιγοστά, το να έχουν στην κατο­χή τους μια τέτοια πολύτιμη περιουσία προκαλούσε τον σε­βασμό, αν όχι τον φθόνο, των γειτόνων τους.
Κι εκεί λοιπόν -μέσα στη βρομιά και την ακαταστασία- ο δά­σκαλος και ο μαθητής ξάπλωσαν για να περάσουν το βράδυ.
Το επόμενο πρωί, πριν το ξημέρωμα και προσέχοντας να μην ξυπνήσουν κανέναν, οι δύο ταξιδιώτες έφυγαν για να συ­νεχίσουν το ταξίδι τους.
Ο μαθητής κοίταξε τριγύρω του σαν να προσπαθούσε να φωτογραφίσει με τον νου του το φρικτό μέρος. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν βέβαιος ότι είχε καταλάβει το μάθημα που ο δάσκαλος ήθελε να του διδάξει. Ωστόσο, πριν συνεχίσουν την πορεία τους, ο γέροντας του ψιθύρισε: «Ήρθε η ώρα να μάθεις το μάθημα που μας έφερε σε αυτό τον θλιβερό τόπο».
Κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής τους, είχαν γί­νει μάρτυρες μιας ζωής σχεδόν πλήρους εγκατάλειψης, αλλά ο νέος δεν ήταν σίγουρος για την αιτία της φρικτής ζωής που περνούσε η οικογένεια. Πώς είχαν επιτρέψει στον εαυτό τους να φτάσει σε αυτό το σημείο; Τι τους κρατούσε εκεί;
Ο δάσκαλος περπάτησε αργά προς την αγελάδα, η οποία ήταν δεμένη σε έναν ασταθή φράχτη είκοσι μέτρα περίπου από το σπίτι. Όταν βρέθηκαν περίπου ένα βήμα από το ζώο, έβγαλε ένα στιλέτο από τη θήκη που κουβαλούσε. Ο μαθητής παραξενεύτηκε. Όταν ο γέροντας ύψωσε ξαφνικά το χέρι του, ο νέος σοκαρίστηκε συνειδητοποιώντας τι επρόκειτο να συμ­βεί. Παρακολουθούσε, χωρίς να μπορεί να πιστέψει στα μάτια του, τον δάσκαλό του να κόβει τον λαιμό της αγελάδας με μια γρήγορη κίνηση. Το μοιραίο πλήγμα έκανε το ζώο να καταρ­ρεύσει σιωπηλά στο έδαφος.
Ο μαθητής βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους αμηχανίας. «Τι έκανες δάσκαλε;» είπε ψιθυρίζοντας με αγωνία για να μην ξυπνήσει την οικογένεια. «Πώς μπόρεσες να σκοτώσεις το κα­κόμοιρο το ζώο; Τι είδους μάθημα είναι αυτό που θα ρημάξει την οικογένεια; Αυτή ήταν η μόνη περιουσία τους. Τι θα απο­γίνουν τώρα;»
Χωρίς να δείχνει προβληματισμένος από την ανησυχία του νέου και αγνοώντας τις ερωτήσεις, ο δάσκαλος προχώρησε, αφήνοντας πίσω του τη μακάβρια σκηνή, εμφανώς αδιάφο­ρος για τη μοίρα που περίμενε τη φτωχή οικογένεια μετά την απώλεια του ζώου. Μπερδεμένος ακόμα, ο μαθητής ακολού­θησε τον δάσκαλο καθώς συνέχιζαν το ταξίδι τους.
Κι έτσι κι έγινε. Αυτή η φτωχή οικογένεια έπρεπε να αντι­μετωπίσει μια αβέβαιη ζωή γεμάτη δυσκολίες και την πιθανότητα μιας ακόμη μεγαλύτερης μιζέριας.
Τις επόμενες μέρες, η τρομακτική ιδέα ότι η οικογένεια θα πέθαινε της πείνας χωρίς την αγελάδα της στοίχειωνε τον μα­θητή. Τι άλλο θα μπορούσε να συμπεράνει μετά την απώλεια της μοναδικής πηγής τροφής; Αυτές οι σκέψεις τον βασάνιζαν για μήνες. Περισσότερο απ’ όλα όμως ένιωθε απογοητευμέ­νος με τον εαυτό του που ποτέ δε ρώτησε τον δάσκαλό του για τα γεγονότα εκείνου του φρικτού πρωινού.
Ένας χρόνος πέρασε, και ένα απόγευμα ο δάσκαλος πρό­τεινε στον μαθητή να επιστρέψουν στο μικρό χωριό για να δουν τι είχε απογίνει η οικογένεια. Η αναφορά και μόνο του επεισοδίου που θα νόμιζε κανείς ότι είχε λησμονηθεί προ πολ­λού ήταν αρκετή για να ξυπνήσει τις ζωντανές μνήμες ενός μαθήματος που, ακόμα και μετά από τόσο καιρό, ο νέος δεν είχε πλήρως καταλάβει.
Για μια ακόμα φορά, ο νους του κατακλύστηκε από σκέ­ψεις για τη φτωχή οικογένεια και τον ρόλο που είχε παίξει ο ίδιος στη μοίρα τους. Τι να είχαν απογίνει; Επέζησαν μετά απ’ αυτό το βαρύ πλήγμα; Μπόρεσαν να ξεκινήσουν μια καινού­ρια ζωή; Θα μπορούσε να τους αντικρίσει μετά απ’ αυτό που είχε γίνει; Παρά τις ενοχλητικές αυτές σκέψεις δέχτηκε απρό­θυμα, και με μισή καρδιά ξεκίνησε το ταξίδι που θα έριχνε φως στο θλιβερό επεισόδιο του περασμένου χρόνου.
Μετά από πολλές μέρες ταξιδιού, οι δύο άντρες έφτασαν στο χωριό. Έψαχναν μάταια για το σπίτι. Ο γύρω χώρος έμοια­ζε ίδιος, αλλά η καλύβα στην οποία είχαν περάσει το βράδυ τους πριν από έναν χρόνο δεν υπήρχε πια. Αντιθέτως, ένα και­νούριο και πολύ ωραιότερο σπίτι είχε χτιστεί στο ίδιο σημείο. Σταμάτησαν και κοίταξαν προς όλες τις κατευθύνσεις για να βεβαιωθούν ότι πράγματι βρίσκονταν στο σωστό μέρος.
Ο νέος φοβόταν ότι ο θάνατος του ζώου είχε σταθεί ένα πλήγμα που η φτωχή οικογένεια ήταν δύσκολο να ξεπεράσει. Ίσως να τους είχαν διώξει από το σπίτι και μια άλλη οικογένεια με λίγο καλύτερη τύχη να είχε πάρει τη γη τους και να έχτισε αυτό το καινούριο σπίτι. Τι άλλο θα μπορούσε να τους είχε συμβεί; Ίσως η ντροπή να τους είχε κάνει να φύγουν.
Ενώ αυτές οι σκέψεις τριγύριζαν στον νου του, ταλαντευό­ταν μεταξύ δύο αποφάσεων: να βρει τι είχε συμβεί στην οικο­γένεια ή απλώς να συνεχίσει τον δρόμο του, αποφεύγοντας το δυσάρεστο έργο της επιβεβαίωσης των χειρότερων υποψιών του. Επέλεξε να μάθει -έπρεπε να μάθει- και έτσι χτύπησε την πόρτα και περίμενε.
Μετά από λίγο, ένας πολύ ευχάριστος άντρας φάνηκε στην πόρτα. Στην αρχή ο μαθητής δεν τον αναγνώρισε. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να κρύψει την έκπληξη του όταν συνειδητοποί­ησε ότι ήταν το ίδιο άτομο που τους είχε προσφέρει καταφύ­γιο πριν από έναν χρόνο. Ήταν σίγουρα ο ίδιος άντρας, αλλά κάτι είχε αλλάξει πάνω του. Φορούσε καθαρά ρούχα και ήταν πολύ περιποιημένος. Ήταν χαμογελαστός και το βλέμμα του είχε μια λάμψη. Ήταν σαφές ότι κάτι αρκετά σημαντικό είχε συμβεί στη ζωή του.
Ο νεαρός μαθητής σχεδόν δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Πώς ήταν δυνατόν; Τι θα μπορούσε να είχε συμβείμέσα σε έναν χρόνο; Χαιρέτησε αμέσως τον άντρα και χωρίς να χάσει καιρό άρχισε να τον ρωτά για την καλή τύχη που προφα­νώς είχε χτυπήσει την πόρτα στον ίδιο και την οικογένειά του.
«Πριν από μόλις έναν χρόνο, κατά τη σύντομη παραμονή μας εδώ», είπε ο νέος, «φάνηκε ότι ζούσατε κάτω από τις πιο δυσμενείς και απελπιστικές συνθήκες. Σας παρακαλώ, πείτε μου τι συνέβη από τότε και τα πράγματα άλλαξαν τόσο πολύ. Ποια ήταν η αιτία της καλής σας τύχης;»
Ανύποπτος για το γεγονός ότι οι δύο ταξιδιώτες ήταν υπεύ­θυνοι για τη σφαγή της αγελάδας του, ο άντρας τούς προσκά­λεσε μέσα και μοιράστηκε μαζί τους μια απίστευτη ιστορία – μια ιστορία που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή του νέου.
Τους διηγήθηκε ότι, συμπτωματικά, την ίδια μέρα που εί­χαν φύγει, κάποιος παλιάνθρωπος, που πιθανότατα ζήλευε τη λιγοστή τους τύχη, είχε σφαγιάσει άγρια το κακόμοιρο ζώο.
«Πρέπει να ομολογήσω», είπε ο άντρας, «ότι η πρώτη μας αντίδραση ήταν η πλήρης απελπισία και το άγχος. Για πολύ καιρό, το γάλα της αγελάδας ήταν ο μόνος μας πόρος. Εκτός απ’ αυτό, το ζώο ήταν η μόνη μας περιουσία· η ζωή μας εξαρ­τιόταν απ’ αυτήν. Η αγελάδα ήταν το επίκεντρο της καθημερι­νής μας ύπαρξης και, ειλικρινά, η κατοχή της και μόνο μας έδι­νε μια αίσθηση ασφάλειας και έτσι κερδίζαμε και τον σεβα­σμό των γειτόνων μας.
»Λίγο μετά από εκείνη την τραγική μέρα, συνειδητοποιή­σαμε ότι, αν δεν κάναμε κάτι, θα πηγαίναμε γρήγορα από το κακό στο χειρότερο. Είχαμε φτάσει στον πάτο χωρίς το ζώο. Χρειαζόμασταν τροφή για εμάς και τα παιδιά μας. Καθαρίσαμε λοιπόν μια μικρή έκταση γης πίσω από το σπίτι και φυτέψαμε μερικούς σπόρους λαχανικών. Έτσι, καταφέραμε να επιβιώ­σουμε τους πρώτους μήνες μετά την τραγική μέρα.
»Μετά από λίγο καιρό, συνειδητοποιήσαμε ότι ο μικρός κή­πος παρήγε περισσότερα λαχανικά απ’ όσα χρειαζόμασταν εμείς οι ίδιοι. Σκεφτήκαμε ότι, αν μπορούσαμε να πουλάμε τα υπόλοιπα στους γείτονές μας, θα είχαμε τη δυνατότητα να αγο­ράσουμε περισσότερους σπόρους. Έτσι κι έγινε, και σύντομα υπήρχε αρκετή τροφή για μας και πολύ περισσότερη για να πουλήσουμε στην αγορά της πόλης».
«Έτσι συνέβη!» είπε με ενθουσιασμό ο άντρας. «Για πρώτη φορά στη ζωή μας, είχαμε κάποια χρήματα για τροφή και ρού­χα. Από κει και πέρα ξέραμε ότι υπήρχε ελπίδα για μια και­νούρια ζωή, μια ζωή που δε φανταζόμασταν και δεν ονειρευ­όμασταν ότι θα ήταν δυνατή.
»Τον τελευταίο μήνα μπορέσαμε να χτίσουμε αυτό το μι­κρό σπίτι. Είναι σαν η απώλεια της αγελάδας να μας άνοιξε τα μάτια για μια καινούρια και ευτυχισμένη ζωή».
Ο νέος ένιωσε κατάπληκτος από την ιστορία. Τελικά, κα­τάλαβε το μάθημα που ο αγαπημένος του δάσκαλος ήθελε να του διδάξει. Ήταν φανερό ότι ο θάνατος της αγελάδας δεν ήταν στην ουσία το τέλος της οικογένειας, όπως ο ίδιος φοβόταν, αλλά η αρχή μιας καινούριας ζωής γεμάτης από καλύ­τερες ευκαιρίες.
Ο δάσκαλος, που παρέμενε σιωπηλός σε όλη τη διάρκεια της επιβλητικής ομολογίας, πήρε τον μαθητή του παράμερα και ρώτησε: «Πιστεύεις ότι η οικογένεια θα είχε επιτύχει τόσο πολλά τον τελευταίο χρόνο αν είχε ακόμα την αγελάδα της;»
«Μάλλον όχι», απάντησε ο νέος χωρίς δισταγμό.
«Τώρα καταλαβαίνεις; Η αγελάδα που τόσο αγαπούσαν και περιποιούνταν ως πολύτιμη περιουσία ήταν αυτή που στην πραγματικότητα τους κρατούσε δέσμιους σε μια ζωή φτώχειας και μετριότητας. Τους παρηγορούσε η ιδέα ότι η αγελάδα τους προστάτευε από τη συντριβή. Αλλά μόνο όταν έχασαν αυτή την ψεύτικη ασφάλεια αναγκάστηκαν να στρέψουν το βλέμμα τους προς μια νέα κατεύθυνση».
«Με άλλα λόγια, η αγελάδα, την οποία οι γείτονες θεωρού­σαν ευλογημένη, τους έκανε να νιώθουν ότι δε ζούσαν μέσα στην απόλυτη φτώχεια, ενώ στην ουσία ζούσαν μέσα σε από­λυτη μιζέρια», παρατήρησε ο μαθητής.
«Ακριβώς», απάντησε ο γέροντας. «Αυτό συμβαίνει όταν πείθεις τον εαυτό σου ότι το λίγο που έχεις είναι παραπάνω κι από αρκετό. Η σκέψη αυτή από μόνη της γίνεται μια βαριά αλυσίδα που σε εμποδίζει να αναζητήσεις κάτι καλύτερο. Η υποχωρητικότητα αρχίζει να κυβερνά τη ζωή σου. Μαθαίνεις να αποδέχεσαι τις καταστάσεις, παρόλο που δεν είσαι καθό­λου ικανοποιημένος απ’ αυτές. Ξέρεις ότι δεν είσαι ευτυχι­σμένος με τη ζωή σου, αλλά δεν είσαι και τελείως δυστυχι­σμένος. Είσαι απογοητευμένος με τη ζωή που αντιμετωπίζεις, αλλά δε σε ενοχλεί τόσο ώστε να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Βλέπεις πόσο τραγικό είναι αυτό;
»Όταν έχεις μια δουλειά που δε σου αρέσει, που ποτέ δε θα σου επιτρέψει να ικανοποιήσεις τις πιο βασικές σου ανάγκες και δε σου παρέχει προσωπική ικανοποίηση ή τη ζωή που επι­θυμείς, η απόφαση να παραιτηθείς και να βρεις μια καλύτερη δουλειά είναι εύκολη. Αλλά όταν αυτή η δουλειά σου επιτρέ­πει να πληρώνεις τα χρέη, να επιβιώνεις ή ακόμα και να απο­λαμβάνεις μικρές ανέσεις, είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα του να είναι ικανοποιημένος που τουλάχιστον έχεις κάτι. Άλλωστε, η λογική σού λέει ότι κάποιοι άνθρωποι θα ήταν ευ­γνώμονες για αυτή τη δουλειά.
»Όπως συνέβαινε και με την αγελάδα, αυτή η στάση θα σε κρατάει πάντα πίσω. Αν δεν απαλλαγείς απ’ αυτήν, δε θα μπορέσεις ποτέ να βιώσεις κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που ήδη γνω­ρίζεις. Θα καταδικαστείς να είσαι ισόβιο θύμα των περιορισμών που εσύ ο ίδιος επέβαλες στην ύπαρξή σου. Είναι σχεδόν σαν να έχεις αποφασίσει να κλείσεις τα μάτια σου στην αφετηρία της διαδρομής και να προσεύχεσαι για το καλύτερο».
Ο μαθητής στεκόταν χαμένος στις σκέψεις του.Ήταν εντυ­πωσιασμένος από τις παρατηρήσεις του δασκάλου του και άρ­χισε να βλέπει το προφανές. «Όλοι έχουμε αγελάδες στη ζωή μας. Κουβαλάμε το βαρύ φορτίο των λανθασμένων πεποιθή­σεων, των προφάσεων, των φόβων και των δικαιολογιών μας. Το τραγικό είναι ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί, που επιβάλλου­με στον εαυτό μας, μας κρατούν δέσμιους μιας μέτριας ζωής».
«Όχι μόνο αυτό», πρόσθεσε ο γέροντας. «Πολλοί άνθρωποι διατηρούν και προβάλλουν πεισματικά τις προφάσεις που αφορούν το γιατί δεν μπορούν να ζήσουν τη ζωή που πάντα ονειρεύονταν. Κατασκευάζουν σχεδόν πιστευτές δικαιολογίες για να εξηγήσουν στους άλλους τις καταστάσεις και ύστερα συνεχίζουν να ζουν μια ζωή εσωτερικής ταραχής, καθώς συ­νειδητοποιούν ότι αυτές οι εξηγήσεις, αν και πειστικές για τους άλλους, δεν έχουν καμία αξία για τους ίδιους».
«Τι υπέροχο μάθημα», αναλογίστηκε ο νέος, αρχίζοντας άμεσα την καταγραφή των δικών του αγελάδων.
Κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου ταξιδιού, εξέτασε προσε­κτικά τους περιορισμούς που είχε θέσει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Υποσχέθηκε να εξαλείψει όλες εκείνες τις πε­ποιθήσεις που τον κρατούσαν δέσμιο μιας μέτριας ύπαρξης και τον εμπόδιζαν να αξιοποιήσει το πλήρες δυναμικό του.
Αναμφίβολα, σκέφτηκε, εκείνη η μέρα σημάδεψε το ξεκί­νημα μιας νέας ζωής, μιας ύπαρξης ελεύθερης από αγελάδες. 

 

Σε ποια επαγγέλματα θα υπάρξει αυξημένη ζήτηση στο άμεσο μέλλον.

Η οικονομική κρίση βαθαίνει και αυτό έχει ως άμεση συνέπεια την μείωση των θέσεων εργασίας. Το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο στους νέους, οι οποίοι καλό είναι να γνωρίζουν τις τάσεις που διαμορφώνονται στην αγορά εργασίας, έτσι ώστε να κάνουν σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό.
Τα επαγγέλματα που θα  έχουν υψηλότερη ζήτηση, θα προκύψουν λόγω της γήρανσης του πληθυσμού αλλά και της μεταβολής του τρόπου που λειτουργούν οι επιχειρήσεις.
Μια σημαντική αλλαγή που θα δημιουργήσει μεγάλη ζήτηση για κάποια επαγγέλματα είναι η αυξανόμενη ποσότητα των δεδομένων που διαθέτει η κάθε επιχείρηση. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της εταιρείας ερευνών IDC,  τα δεδομένα αναμένεται να αυξηθούν κατά 50 φορές την επόμενη δεκαετία. Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να βρουν εργαζόμενους οι οποίοι μπορούν να μελετήσουν και να οργανώσουν τα δεδομένα τους με ουσιαστικό τρόπο. Οπότε οι αναλυτές δεδομένων  θα είναι σε πρώτη ζήτηση.
Μια άλλη σημαντική αλλαγή θα προκύψει από την γήρανση του πληθυσμού. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των  ιατρικών αναγκών και θα απαιτήσει περισσότερους επαγγελματίες να φροντίζουν τους ηλικιωμένους. Ειδικότερα, οι γιατροί, νοσηλευτές και ειδικοί υγιεινής δοντιών θα έχουν όλο και μεγαλύτερη ζήτηση. Οι όλο και περισσότεροι συνταξιούχοι θα αναζητούν βοήθεια από  χρηματοοικονομικούς συμβούλους για να επενδυσουν τις οικονομίες τους (τουλάχιστον όσες διασωθούν από την λαίλαπα της ύφεσης…).
Δυστυχώς δεν έχουμε υπόψιν κάποια σχετική μελέτη που να έγινε στην χώρα μας (υπάρχει άραγε?) , οπότε θα χρησιμοποιήσουμε την μελέτη που έκανε η στατιστική υπηρεσία εργατικού δυναμικού της Αμερικής (BLS), σχετικά με την διαφοροποίηση της ζήτησης των επαγγελμάτων μεταξύ 2008 και 2018 . Σίγουρα οι αγορές Ελλάδας και Αμερικής έχουν διαφορές, αλλά οι τάσεις, έστω και λίγο αργότερα, θα επιβεβαιωθούν μάλλον και στην χώρα μας.
Στην παρακάτω λίστα παραθέτουμε τα επαγγέλματα που θα δημιουργήσουν τις περισσότερες νέες θέσεις εργασίας στην Αμερική, και επιπλέον η αμοιβή τους θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 20% μέχρι το 2018.
10. Προσωπικοί Χρηματοοικονομικοί Σύμβουλοι
Προσφέρουν συμβουλευτικές υπηρεσίες για την φορολογία, τις επενδύσεις, και την ασφάλιση. Σύμφωνα με την BLS, όλο και περισσότεροι σύμβουλοι θα χρειάζονται για να βοηθήσουν τα εκατομμύρια των εργαζομένων που αναμένεται να συνταξιοδοτηθούν στα επόμενα 10 χρόνια. Μέχρι το 2018, ο αριθμός των προσωπικών χρηματικοοικονομικών συμβούλων αναμένεται να αυξηθεί στην Αμερική κατά 30% σε σχέση με το 2008. Η αναμενόμενη αύξηση όλης της απασχόλησης είναι 10,1%, οπότε αύξηση κατά 30% είναι πολύ παραπάνω από τον μέσο όρο.
9. Ειδικοί υγιεινής οδόντων
Δουλεύουν μαζί με οδοντιάτρους για τον καθαρισμό των δοντιών και παρέχουν βοήθεια σε χειρουργικές επεμβάσεις. Πολλά κολέγια της Αμερικής έχουν προγράμματα υγιεινής οδοντιατρικής, τα περισσότερα από τα οποία ολοκληρώνονται σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Σύμφωνα με την BLS, η ζήτηση για οδοντιατρικές υπηρεσίες θα αυξηθεί λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Αναμενόμενη αύξηση άνω του 36%.
8. Πολιτικοί Μηχανικοί
Ενώ οι θέσεις εργασίας των μηχανικών αναμένεται ότι θα αυξηθούν κατά 10%, ο αριθμός των θέσεων εργασίας για πολιτικούς μηχανικούς προβλέπεται να αυξηθεί με μεγαλύτερο ρυθμό κατά δυόμισι φορές. Αυτή όμως η πρόβλεψη έχει να κάνει περισσότερο με ιδιαιτερότητες της Αμερικής και μάλλον πρέπει να την αγνοήσουμε.
7. Αναλυτές Αγοράς
Οι αναλυτές της αγοράς βοηθούν τις επιχειρήσεις να κατανοήσουν καλύτερα τις ανάγκες της αγοράς. Κατά την επόμενη δεκαετία, τα άτομα αυτά αναμένεται να είναι σε μεγάλη ζήτηση.
6. Υποστήριξη δικτύων και εφαρμογών internet.
Στήνουν και διαχείζονται δίκτυα ηλεκτρονικών υπολογιστών για τις επιχειρήσεις. Επίσης υποστηρίζουν εφαρμογές Internet, και φροντίζουν για την ασφάλεια του δικτύου. Η ζήτηση για αυτή τη θέση αναμένεται να αυξηθεί κατά 20%,.
5. Παθολόγοι και χειρούργοι
Σύμφωνα με την BLS,  εκτός από την φυσιολογική αύξηση, ζήτηση θα προκύψει και από την ανάγκη να αντικατασταθεί ο σχετικά υψηλός αριθμός των γιατρών και χειρουργών που θα συνταξιοδοτηθούν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 2008-18.
4. Μηχανικοί λογισμικού
Στην εποχή των εφαρμογών κινητής τηλεφωνίας και του cloud computing, λίγες θέσεις είναι τόσο σημαντικές όσο προγραμματιστές εφαρμογών λογισμικού. Σύμφωνα με την μελέτη της BLS, όσον αφορά τις προοπτικές απασχόλησης για τους προγραμματιστές λογισμικού, η αύξηση της απασχόλησης θα είναι ταχεία.
3. Σύμβουλοι επιχειρήσεων
Λειτουργούν ως σύμβουλοι για τις επιχειρήσεις βοηθώντας στο management, στην  αποτελεσματική λειτουργία τους, και τη διατήρηση βέλτιστου αποθεμάτων στοκ. Σύμφωνα με την BLS,  αναμένεται  αύξηση κατά 24%.
2. Λογιστές και ελεγκτές
 Σύμφωνα με την BLS, η αύξηση του αριθμού των επιχειρήσεων, η μεταβολή της φορολογικής νομοθεσίας και των κανόνων εταιρικής διακυβέρνησης, θα οδηγήσει ενδεχομένως σε αύξηση των θέσεων εργασίας για το συγκεκριμένο επάγγελμα.
1. Νοσοκόμοι/Νοσηλευτές
Παρέχουν την βασική ιατρική περίθαλψη, διαχειρίζονται τους φακέλους των ασθενών και προσφέρουν μακροχρόνια φροντίδα στους ασθενείς. Ο αριθμός των νοσηλευτών αναμένεται να αυξηθεί εντυπωσιακά . Σύμφωνα με την BLS,  αυτή η μεγάλη ανάπτυξη θα προέλθει από την αυξανόμενη έμφαση στην προληπτική φροντίδα. Επιπλέον, ο αριθμός των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας προβλέπεται να αυξηθεί με ταχείς ρυθμούς.

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

‘Να προσέχετε τα κόμματα ! ‘O επιθεωρητής και ο δάσκαλος”, μια διδακτική ιστορία.

Κομματισμός (1)          




  • Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ’ ένα μουλάρι σ’ ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο. Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά: «Δε μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;». «Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι…» σχολίασε ο επιθεωρητής.
    Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο τη στιχομυθία. «Το… και το…, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».
    Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά το δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας. «Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος. “Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά”, λέει ο επιθεωρητής. Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει τη φράση: “Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα), ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία). Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος: “Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;”. “Ο δάσκαλος”, ψέλλισε ο μαθητής. “Και ποιος το είπε;”. “Ο επιθεωρητής, κύριε”. “Ωραία”, είπε ο δάσκαλος.
    “Σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ’ το αλλιώς”: Ο επιθεωρητής, (κόμμα), είπε ο δάσκαλος, (κόμμα), είναι γαϊδούρι”. Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος: “Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;”. “Ο επιθεωρητής”, απαντά δειλά ο μαθητής. “Και ποιος το είπε;” “Ο δάσκαλος”, απαντά ο μαθητής. Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει: “Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε το δάσκαλο”…….!
    Κομματισμός (2)
    Είπε μονολογώντας ο παππούς, καθισμένος στην πολυθρόνα του μπροστά στη τηλεόραση που ανακοίνωνε και νέες μειώσεις στις συντάξεις: Όταν ήμουν μαθητής, άκουγα κάθε τόσο τη δασκάλα μου να λέει: «Να προσέχετε τα κόμματα! Ένα λάθος κόμμα, μπορεί να σας χαλάσει τελείως τη σύνταξη!» Έπρεπε να περάσουν εξήντα χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε… 

    ΣΤΕΙΛΕΤΕ το ΠΑΝΤΟΥ Συμφέρει ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

    12 Αλλαγές που μπορούν να σώσουν την οικονομία

    ,δηλ. “το κεφάλι μας”!

     

    1. Αντί για ΤΥΡΙ gouda (αγευστο) ψωνίστε Λογάδι Ηπείρου ή Μακεδονικό Τυρί, κασέρια, κεφαλοτύρια Κρήτης, Νάξου, Μυτιλήνης κλπ κλπ. Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ.


    Σχετικά με το Μητάτο


    2. Aντί για ΠΑΓΩΤΑ Nestle, Algida, προτιμήστε τώρα με τις ζέστες τα πραγματικα ελληνικά :ΕΒΓΑ, ΚΡΙ ΚΡΙ και ΜΟΝΟ αυτα !!!!

    3. Αντί για Coca Cola Pepsi Cola αγοράστε ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ Lux, Εψα, Παλίρροια, ΒαπΚουγιός (Βασικα μην πίνετε αναψυκτικα, αλλα αν πίνετε, προτιμήστε ΜΟΝΟ ελληνικα !!!!!)

    4. Αντί για ΜΠΥΡΑ Heineken, Amstel κλπ κλπ, αγοράστε Kraft, ΦΙΞ, Βεργίνα, Μαγκνους Παπαδημητρίου (Εξαίρετη και καλοψημένη!).

    5. Αντί για ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ Barilla, Misco που παράγονται από πολυεθνική, αγοράστε μονο μακαρόνια Μ έ λ ι σ σ α. Ειναι εξαιρετικα και τα καλύτερα απο όλα (δοκιμάστε αυτά του καρότου !!! Απίθανα !!!!)

    6. Αντί για .. προσούτο, αγοράστε μόνο ελληνικά ΑΛΛΑΝΤΙΚΑ.

    7. Αντί για ΣΚΛΗΡΟ ΤΥΡΙ Δανίας, αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια (παράδειγμα Γκλίτσα, Όλυμπος,
    Νάξου, Μυτιλήνης κλπ .

    8. Αντί για ΓΑΛΑ εισαγωγής Βερόπουλου και Lidl αγοράστε γάλα ελληνικο, ΑΓΝΟ, ΜΕΒΓΑΛ,Όλυμπος Αγρόκτημα Βραχιάς, ΕΒΟΛ, ΚΟΡΦΗ, ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΚΡΙ ΚΡΙ, κλπ κλπ μονο ελληνικα

    9. Αντί για ΠΟΤΑ Ουίσκυ κ.τ.λ., αγοράστε
    τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά και προτιμήστε μόνοελληνικά κρασιά, που είναι και απίθανα !!!!.

    10. Αντί για ΣΟΚΑΛΑΤΕΣ Nestle, αγοράστε ΜΟΝΟ σοκολάτες-σοκολατάκια ΙΟΝ που είναι και οι καλύτερες (και έως και σήμερα, μονο ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ, άλλωστε πρέπει να σωθεί η επιχείρηση που επιμένει να είναι ελληνική). Ο
    Παυλίδης, δυστυχως, δεν γλύτωσε και πουλήθηκε στους Γάλλους !!!!! δεν χρειάζεται να στηρίζουμε Γαλλικες επιχειρήσεις !!!

    11. Αντί για ΤΑΞΙΔΙΑ εκτός Ελλάδας, προτιμήστε φέτος την Ελλάδα και μόνο!! Και παζαρέψ’ τε τις τιμές !!!

    12. Αντί για ΤΣΙΓΑΡΑ Marlboro, Camel, Kent, Winston κ.τ.λ. των αγαπημένων αμερικάνων, αγοράστε ΚΑΡΕΛΙΑ, ΣΕΚΑΠ HELLAS special, ΞΑΝΘΗ. Η ΚΟΨ’ΤΕ ΤΟ ΕΝΤΕΛΩΣ !!!!

    Δείτε τις επιπτώσεις τους: Όταν αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών:

    1. Αποδυναμώνετε και εξαφανίζετε τις ελληνικές παραγωγές… Μην πείτε δεν με νοιάζει, διότι εμάς αφορά το θέμα

    2. Αποδυναμώνοντας Ελληνικές Παραγωγές, Βοηθάτε στην επιδείνωση της ανεργίας και την εξάρτηση απο ξένα κεφάλαια. Βλέπετε που φτάσαμε

    3. Όταν αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα, ουσιαστικά δίνετε 70% των χρημάτων σας σε εργοστάσια άλλων χωρών που εκτος του οτι απασχολούν αποκλειστικά αλλοδαπούς, ενισχύετε τις οικονομίες των χωρών αυτών.

    Αντίθετα ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές ειδικά σε τόσο δύσκολους καιρούς, όπως σήμερα :

    1. Βοηθάτε την διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας !!

    2. Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε 1000 οικογένειες, θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ

    3. Θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά!! Ή πιο απλά,Αλλάζοντας απλά την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα, οι 1.000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας τουλάχιστον!!!

    4. Τελικά σκεφτείτε ότι αν όλοι μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100,000-150.000 συμπατριωτών μας!!



    ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ :  ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο
    ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ
    (μαλιστα απ οτι λεγεται, δεν απέλυσε κανεναν υπάλληλο, λόγω κρίσης, αλλα και απορρόφησε και τους υπλλήλους γνωστης αλυσσίδας σουπερ μαρκετ που αγόρασε) Και καλές τιμές έχει, και ποικιλία προϊόντων στηριξ’ τε ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ, τα μαγαζια της ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, μακρυα απο ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ !!!!!  ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΞΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ, ΤΟ ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !!!!!!!!!!!!! ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΑ, ΑΛΛΑ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ !!!! ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ, ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΘΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ!!!!!!!!!!!!

    ΣΤΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ !!! ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ !!!

    Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι ίσως να βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη  ή την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.

    Αγαπητοί Συμπατριώτες ΜΠΟΡΟΥΜΕ και μην ακούτε τα εγκάθετα…”παπαγαλάκια”, τους αγράμματους και τους καλοθελητές !!!

    Αγοράστε μόνο Ελληνικά προϊόντα, τα οποία θα ξεχωρίζετε – οχι απο το ονομα μονο, , αλλα και από τον αριθμό στο BAR CODE…

    TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ 520

    π.χ. 5 || 201287 || 470868 || > που αντιστοιχεί στο αλουμινόχαρτο της Sanitas A.E. που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής

    ΣΤΕΙΛΕΤΕ το ΠΑΝΤΟΥ Συμφέρει ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! 









    Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

    ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

    Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια σαρανταποδαρούσα που ήξερε να χορεύει υπέροχα με τα 40 ποδαράκια της. Κάθε φορά που χόρευε μαζεύονταν γύρω της όλα τα ζώα του δάσους για να τη θαυμάσουν. Κι όλα ήταν γοητευμένα από την τέχνη της. Μόνο ένα ζώο δεν άντεχε το χορό της, το βατράχι... «Πως να κάνω να σταματήσει η σαρανταποδαρούσα το χορό;» 
     
     
    σκεφτόταν. Με τα πολλά, σκέφτηκε ένα πραγματικά διαβολικό σχέδιο. Κάθισε και έγραψε στην σαρανταποδαρούσα ένα γράμμα.
    « Ω ασύγκριτη χορεύτρια σαρανταποδαρούσα ... είμαι ένας ταπεινός θαυμαστής της εξαίσιας χορευτικής σου τέχνης και πολύ θα ’θελα να μάθω πως ακριβώς χορεύεις. Σηκώνεις πρώτα το αριστερό πόδι υπ’ αριθμόν 27 και ύστερα το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 12; Ή αρχίζεις το χορό σηκώνοντας το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 33 κι ύστερα το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 39; Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σου. Με όλη μου την αγάπη το βατράχι.»............. 
    via media.picfor.me
    Μόλις η σαρανταποδαρούσα πήρε το γράμμα αυτό, άρχισε να σκέφτεται, για πρώτη φορά στη ζωή της, πως ακριβώς χόρευε. Ποιό πόδι σήκωνε πρώτο; Ποιό πόδι ερχόταν δεύτερο; Και τι φαντάζεσαι πως έγινε στη συνέχεια;
    Νομίζω ότι δεν ξαναχόρεψε ποτέ πια!
    Ναι, αυτό ήταν το τέλος. Αυτό συμβαίνει όταν η σκέψη πνίγει την φαντασία...
    Μια φορά ήταν ένας λαός που ζούσε στο καλύτερο και πιο ευλογημένο μέρος αυτού του πλανήτη. Αυτός ο λαός δεν ήξερε να χορεύει μονάχα όπως η σαρανταποδαρούσα, αλλά είχε ένα σωρό άλλα χαρίσματα. Έγραφε τραγούδια, τα τραγουδούσε, χόρευε, δημιουργούσε άριστα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα, δίδασκε σ’ ολόκληρο τον πλανήτη τρόπους ζωής και διοίκησης και χίλιες δυο άλλες χάρες Και όλα αυτά τα χαρίσματα τα κληρονόμησε λόγω τοποθεσίας και τα καλλιέργησε λόγω συναισθήματος και φαντασίας! Είχε και ένα άλλο μεγάλο χάρισμα! Ήξερε να τα προστατεύει όλα αυτά, όσες φορές άλλα ανθρωποειδή-βατράχια, ήθελαν είτε να του τα στερήσουν είτε να πάρουν το χώρο του! Άδικος κόπος. Πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν από πάνω του μπόρες και καταιγίδες , κανένας και τίποτα δεν μπόρεσε να ξεριζώσει αυτόν το λαό! Γιατί αυτός ο λαός με τα χρόνια έφτιαξε και βαθιές ρίζες! Ρίζες όπως η γλώσσα του, η πίστη του, η αγάπη του γι αυτόν τον τόπο, η ιστορία του!
    Έτσι λοιπόν βρέθηκε κάποτε από πολύ μακριά ένας κακός και παμπόνηρος βάτραχος που σκέφτηκε ένα πραγματικά διαβολικό σχέδιο και αποφάνθηκε ψυχρά: «Κόψτε τις ρίζες αυτού του λαού!».
    Το πρόγραμμα μπήκε σε εφαρμογή με άριστες τεχνικές! Βρέθηκαν και εγχώριοι αναισθησιολόγοι και η εγχείρηση καλά προχωρούσε στο ναρκωμένο λαό.
    Έλα ντε όμως που ξέχασαν να δώσουν αρκετή νάρκωση σε ένα απ΄τα χαρίσματα! Στο χάρισμα της αυτοπροστασίας του! Και έτσι τώρα λίγο πριν τον ολοκληρωτικό ακρωτηριασμό άρχισε να ξυπνάει, άρχισε να παίρνει μπρός, άρχισε η φαντασία του να οργιάζει και αλίμονο στους αναισθησιολόγους αν ξυπνήσει εντελώς! Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει!
    Υπάρχει μωρέ κανένας να τον βοηθήσει να ξυπνήσει εντελώς, να σηκωθεί και να ξαναχορέψει σε αντίθεση με τη σαρανταποδαρούσα που δεν τα κατάφερε; Υπάρχει; 

    Συνολικές προβολές σελίδας

    Ο Καιρός.

    ....για να δούμε τι θα δούμε στην Τ.V.......

    me