Το κορμί σου κ η καρδιά, διψούν για αιωνιότητα...
Λαέ βασιλιά!
Πίστεψες πως το ψωμί σου το χρωστούσαν,
και πως έδιναν καλοπροαίρετα τα όπλα,
για να σώσουν την τιμή, να εδραιώσουν τον νόμο...
Λαέ απελπισμένε!
Σου τα έκαναν ελεημοσύνη...
Κάνε εσύ τα ελπίδα κ ύψωσέ τα ψηλά,
αντίκρυ στο μαύρο φως, στον ανελέητο θάνατο,
που δεν χωράει ο τόπος σου!
Λαέ απελπισμένε...κι όμως Λαέ Ηρώων!!
Λαέ πεινασμένε... κ όμως αχόρταγε για την πατρίδα σου!
Μικρέ κ μαζί Μεγάλε,
στα μέτρα της εποχής σου!
Λαέ της Ελλάδος,
παντοτινέ κυρίαρχε τών πόθων σου!
Ζευγαρωμένη η σάρκα, με το ιδανικό τής σάρκας!
Οι γήινοι πόθοι, το ψωμί, η Ελευθερία...
Ίδιο με τους θεούς το ψωμί...
με τους θεούς, που ενώνουν τους ανθρώπους!
Ίδια με θάλασσα στον ΗΛΙΟ η ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!
Η ΚΑΛΗ ΠΡΑΞΗ, εμφανίζεται πιο δυνατή από όλα!
ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου