Aλήθεις μεγάλεςκαι μικρές!!

Σκέψεις μεθυσμένες με τζιν........ 

Σκέψεις χαμένες σ΄ ένα καλοκαίρι που δεν λέει να ξεκολλήσει από την μνήμη μου, αν και ξέρω ότι είναι δύσκολο όλα αυτά να επαναληφθούν......                

  Ο καπνός έχει αγκαλιάσει όλες τις αναμνήσεις μ' ένα αχνό περίβλημα, αφήνοντας τες ακαθόριστες, να με ακολουθούν συνεχώς, στοιχειώνονταν με... ...             

και αφέθηκα σ' έναν ύπνο που με πήγε πολύ μακριά. Κάθε άλλο παρά γαλήνια όνειρα με σκοτείνιασαν. Φαντάστηκα πράγματα που δεν έγιναν ποτέ. Μπλέχτηκα στα δίχτυα της φαντασίας....              

Ήταν και το Φεγγάρι που με πλάνεψε με το φως και τα παιχνίδια του... σαν παιδί κι αυτό, να ψάχνει μια χαμένη ρότα στα ουράνια μονοπάτια. ... ένιωσα να χάνω τον χρόνο.                 

Άλλες φορές να περνάει και να μην με ακουμπάει κι άλλες φορές να μου φέρεται αλύπητα.                                     

Σαν να μεγάλωσα χρόνια ολόκληρα μέσα σε λίγους μήνες. Ήταν ο μόνος που μου φώναζε την αλήθεια κι αυτό ήταν που δεν μπορούσα ν' αντέξω πιο πολύ απ' όλα. Μα το μυαλό ποτέ δεν ξεκολλάει απ' τα παλιά, σαν παιδί που αρνείται να μεγαλώσει. ... κι ύστερα άρχισαν τα ταξίδια. Πάνω-κάτω, μπρος-πίσω όλη την ώρα. Είτε διανοητικά είτε πραγματικά ταξίδια στον χάρτη, ήταν ο μόνος τρόπος ν' αντέξω το γκρίζο του χειμώνα που εγκαταστάθηκε στην ψυχή μου, μαζί με την απουσία, οριστική ή μη, αγαπημένων μου ανθρώπων. Ήταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσω να αναπνέω σχεδόν κανονικά. ... κι ενώ είχα καταφέρει να πέσω σε κάτι σαν χειμερία νάρκη, να μην σκέφτομαι πολύ, ήταν στιγμές που το σώμα μου ξυπνούσε. Σαν σε όνειρο, ζητούσε όσα είχε χάσει. Και προσπαθούσε να τα πάρει.. Κι όσο μου λέγανε να μην μεθώ, τόσο εγώ αποφάσιζα να πίνω πιο πολύ, σαν να μην έπιαναν τα λόγια σ' αυτήν την διάθεση για μέθη! Προτιμούσα στον δικό μου πίνακα να βάλω τα δικά μου χρώματα, κι όχι δανεικά... Κι ας ήταν να μην πάρω καλλιτεχνικά πρωτεία! ... μόνο που με φόβιζε κάτι, κι ακόμα με φοβίζει... οι ψεύτικες μάσκες που φαντάζουν απαραίτητες, τα ειρωνικά χαμόγελα και οι δήθεν υποσχέσεις φιλίας... Όταν ο άλλος κοιτάζει πρώτα να σε αλλάξει για να φτάνεις στα μέτρα του, πως γίνεται να σε αγαπάει; Δεν κοιτάζω να είμαι ίδια με κανέναν, μόνο την αγάπη βάζω πάνω απ' όλα... νότες μαγικές κι ένα τραγούδι μοιάζει να με πλησιάζει από μακριά. μ' αρέσει... είναι το μοναδικό που μου 'χει μείνει τώρα που τα έχασα όλα. θα 'ναι αυτό της άνοιξης, που ήρθε και επίσημα, παρά τα τελευταία κρύα. την λατρεύω... πως θα μπορούσα αλλιώς; ...αφού είμαι παιδί της! 

(Διάφανα Κρίνα- Μικρές αλήθειες)   

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ' αλήθειες μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ΄ το βορρά Ας ειν΄ τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου Να μ΄ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα Να με κοιτάζουν φευγαλέα ερωτικά Να ξεφυσάει η πνοή σου απ΄ το βορρά.......