Ας συνέλθουμε όσο είναι νωρίς.

Είμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα όπου κρίνεται το μέλλον πολλών γενιών, αν βρεθούμε εκτός Ευρώπης. Υπάρχουν πολλές, δικαιολογημένες κατά βάση αντιδράσεις στη βαριά λιτότητα, οι οποίες λαμβάνουν οριακά απαράδεκτη μορφή υπό την καθοδήγηση έξαλλων πολιτικών ομάδων. Υπάρχει λοιπόν σοβαρότατο πρόβλημα κυβερνητικού ελλείμματος σ' ότι αφορά την στοιχειώδη έννομη τάξη, την υγεία, τις μεταφορές και να μην ξεχνιόμαστε την εγκληματικότητα. Αν δεν κάνουν κάτι γι' αυτό, εκείνοι, οι κυβερνώντες θα 'ναι τα πρώτα θύματα. Από εκεί και πέρα πρέπει όλοι να πάρουμε ξεκάθαρη θέση απέναντι στις τρελαμένες μειοψηφίες που θεωρούν ότι το "ΟΧΙ" είναι ίσια και όμοια με το αν έχασαν κάποιο έκτακτο επίδομα. Με την λογική τους θα 'πρεπε να σταματήσουν κι οι λειτουργίες στην Εκκλησία επειδή ο Θεός δεν τους προστατεύει όσο λέει η συλλογική σύμβαση. Ετσι που σκέφτονται ας αποδομήσουμε και το 1821 - όπως ήδη έχει αρχίσει να γίνεται - γιατί πχ οι αγωνιστές οπλαρχηγοί πήραν σπίτι τους τα λάφυρα και δεν τα μοίρασαν σε κάθε χωρικό. Αν τους αφήσεις οι αναλύσεις τους θα φθάσουν στο ότι καλώς έγινε η Αλωση της Πόλης κι οι 300 στις Θερμοπύλες ήταν κορόιδα - μπόντιγκαρντς ενός βασιλιά, που έχασαν τζάμπα την ζωή τους για να σωθεί η ολιγαρχία της Αρχαίας Ελλάδας. Και να μην το ξεχάσω: Κακώς στήθηκε ο Παρθενώνας γιατί υπέφεραν οι σκλάβοι και χρεοκόπησε την χώρα ο Περικλής. Ε, λοιπόν ας καταστρέψουμε και τα μάρμαρα για να μην αφήνουμε κανέναν ξένο να ανέβει στην Ακρόπολη γιατί είναι μνημείο του καπιταλισμού της εποχής. 
Ας συνέλθουμε όσο είναι νωρίς.

  

...είπαν....

H Ζωή δεν είναι ότι βλέπεις και ότι αγγίζεις, αλλά ότι αγαπάς και ότι αισθάνεσαι! Το χαμόγελο σου να το δίνεις παντού....... 
την καρδιά σου μόνο εκεί

 που αξίζει!!!!!!!!!!!!

''Εν ονόματι'' ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ

"Η θα διαλέξεις τη σιωπή για να μη χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου, ή θα αντιδράσεις, θα αντισταθείς, θα αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα. 

– Θα μιλήσω. Η σιωπή είναι φυγή, λιποταξία.

– Καλά πάμε. Η σιωπή, η αδιαφορία, η απάθεια αντίκρυ στη θέα του κόσμου μας δεν ταιριάζει σ’ ένα παιδί, σ’έναν νέο όπως εσύ.

– Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι, αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα!"

 ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ 

Η υπομονή παίρνει κουράγιο μη γνωρίζοντας πόσα χιλιόμετρα δοκιμασίας τής μέλλονται. Κική Δημουλά.

Πιστεύω ότι οι μακροχρόνιες κρίσεις δίνουν μεγάλη εξουσία στην ελπίδα. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε σε τι ελπίζουμε. Η αοριστία

είναι που μας βοηθάει να υπομείνουμε. Αν μας έλεγαν ότι θα στενάζουμε επί πέντε ημέρες, αυτός ο προσδιορισμός θα έκανε αβίωτο και αυτό το μικρό διάστημα. Η υπομονή παίρνει κουράγιο μη γνωρίζοντας πόσα χιλιόμετρα δοκιμασίας τής μέλλονται.

Κική Δημουλά.

ΠΡΦΗΤΙΚΟ?Παλαιά Διαθήκη- Προφήτης Ζαχαρίας- Θ' , ΙΓ ' - ΙΕ'

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την Παλαιά διαθήκη, για όλους ....

 

" Διότι σας, ω Ιουδαίοι μου, θα σας χρησιμοποιήσω, ως τόξον μου τεντωμένο,και τους Ισραηλίτες, ως φαρέτρα πλήρη βελών. Θα ενθαρρύνω εξέγερση των τέκνων σου, ω Σιών, εναντίον των τέκνων των Ελλήνων, και θα σε χειριστώ ως μάχαιραν, πολεμιστών.Ο Κύριος θα επέλθει, κατά των εχθρών τούτων, ως Ακτίς αστραπής. Θα σαλπίσει κατ' αυτών, την πολεμική του σάλπιγγα, και θα βαδίσει κατ' αυτών, με αναστάτωση καταστρεπτική. Θα βοηθήσει τους Ιουδαίους,και θε καταστρέψουν τους Έλληνες. Θα τους χώσουν με τους λίθους της σφενδόνης των, ΚΑΙ ΘΑ ΠΙΟΥΝ ΤΟ ΑΊΜΑ ΤΩΝ (ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ) ως πίνουν τον οίνον. Θα γεμίσουν δοχεία απο  αίμα των(των Ελλήνων) όπως είναι γεμάτε, Άι φιαλαι του θυσιαστηρίου, και του θυσιαστήριο των ολοκαυτωματων"

< Παλαια  Διαθήκη- Προφήτης Ζαχαρίας- Θ' , ΙΓ ' - ΙΕ'

Το μερτικό του Έρωτα!'' Vicky Kostenas Lagdos'

Το μερτικό του Έρωτα
(Σε μιά ρώγα απο σταφύλι έπεσαν εφτά σπουργίτια. 
  (Τσίρι τρί, τσίρι τρό!) Στο φευγιό τ' αναπόφευχτο στο μοναχικό, που συμπορεύεται από φθινοπωρινό κρώξιμο γλάρων σ΄ένα μπλέ τελικό φινάλε η θάλασσα καταμετρά κύματα . 
Δίχως αγέρα, πρίμος καιρός! Tούτος ο έρωτας με ταξιδεύει τυλιγμένος, βουτυγμένος. 
Κι όλο μένει κι υπομένει.
Μεθυσμένος ξανά πάλι στου υγρού νυχτιού τη ζάλη. στη λαβωματιά του μήλου, στης αλιφασκιάς το δάκρυ, στης καρδιάς την όλβια Υάνθη.  


Θα πεινάσει, θα διψάσει, θα νυχτώσει θα πυρώσει, με μια φλόγα χειλιών χρώμα στης τρελής ροδιάς τα φύλλα κουρνιασμένη Η αγάπη δεν ήταν παρά ο μαίστρος, που φυσώντας θώπαινε το πρόπυλο της ψυχής. 
Ακουμπούσε αδιάφορα πάνω στη γή κι αλαφροπερπατώντας αγκάλιαζε τις χαρές του κόσμου. 
Κι΄εσπερνε στα κύματα τον ενόπλιο ρυθμό.  
Βρυχάται η θάλασσα κι ο ορίζοντας μπόρα μας προμυνάει. 
Η φύση δίνει χρώματα το φώς από τα μάτια σου για να μας ζωγραφίσεις.

Μια μονοκονδυλιά απ΄το βλέμα ξέφυγε. 
Σπάζει στην άκρη απ΄το γυαλί να βγεί να ξεπροβάλει.  
Σ΄ανεμοδαρμένες ελπίδες πάλλονται οι σκέψεις από μιά έμμονη συνοχή στην ενοχή. 
Νυχτογέννητη η αγάπη δεν τολμά να κοιμηθεί. 
 
Με καμώματα στη φλόγα πολεμά να πυρωθεί.
     
Λύγισαν τα γόνατά σου σαν σε σίμωσε δειλά την ευχή σου αποκοιμίζει σε μιά μυθική νυχτιά. 
Πλάνες δεν είναι οι στιγμές, μα ούτε κι οι έρωτες στήνουν γιορτές μεγάλες. 
Αναρριχώνται στα κλαδιά χάνονται μες τη φυλλωσιά γίνονται δάκρυα χαράς και πέφτουν βροχοστάλες. Vicky Kostenas Lagdos


Dichterin, Poetessa

!!!!ΈΛΛΗΝΑΣ!!!!

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ δε φοβάται! 

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ δεν υποχωρεί!  

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ αμύνεται επιτιθέμενος! 

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ έχει πάντα το κεφάλι ψηλά! 

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ προτιμά 1000 φορές να τον μισήσεις παρά να τον λυπηθείς! 

 

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ είναι πάντα περήφανος! 

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ δε σταματά 

 

ποτέ να τραγουδά με στεγνά ή βρεγμένα μάτια! 

Ένας αληθινός ΈΛΛΗΝΑΣ δεν ξεχνά ποτέ!

Aλλος το τρώει και ...δροσίζετε.....

http://satira-epikerotitas.blogspot.com/

Aλήθεις μεγάλεςκαι μικρές!!

Σκέψεις μεθυσμένες με τζιν........ 

Σκέψεις χαμένες σ΄ ένα καλοκαίρι που δεν λέει να ξεκολλήσει από την μνήμη μου, αν και ξέρω ότι είναι δύσκολο όλα αυτά να επαναληφθούν......                

  Ο καπνός έχει αγκαλιάσει όλες τις αναμνήσεις μ' ένα αχνό περίβλημα, αφήνοντας τες ακαθόριστες, να με ακολουθούν συνεχώς, στοιχειώνονταν με... ...             

και αφέθηκα σ' έναν ύπνο που με πήγε πολύ μακριά. Κάθε άλλο παρά γαλήνια όνειρα με σκοτείνιασαν. Φαντάστηκα πράγματα που δεν έγιναν ποτέ. Μπλέχτηκα στα δίχτυα της φαντασίας....              

Ήταν και το Φεγγάρι που με πλάνεψε με το φως και τα παιχνίδια του... σαν παιδί κι αυτό, να ψάχνει μια χαμένη ρότα στα ουράνια μονοπάτια. ... ένιωσα να χάνω τον χρόνο.                 

Άλλες φορές να περνάει και να μην με ακουμπάει κι άλλες φορές να μου φέρεται αλύπητα.                                     

Σαν να μεγάλωσα χρόνια ολόκληρα μέσα σε λίγους μήνες. Ήταν ο μόνος που μου φώναζε την αλήθεια κι αυτό ήταν που δεν μπορούσα ν' αντέξω πιο πολύ απ' όλα. Μα το μυαλό ποτέ δεν ξεκολλάει απ' τα παλιά, σαν παιδί που αρνείται να μεγαλώσει. ... κι ύστερα άρχισαν τα ταξίδια. Πάνω-κάτω, μπρος-πίσω όλη την ώρα. Είτε διανοητικά είτε πραγματικά ταξίδια στον χάρτη, ήταν ο μόνος τρόπος ν' αντέξω το γκρίζο του χειμώνα που εγκαταστάθηκε στην ψυχή μου, μαζί με την απουσία, οριστική ή μη, αγαπημένων μου ανθρώπων. Ήταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσω να αναπνέω σχεδόν κανονικά. ... κι ενώ είχα καταφέρει να πέσω σε κάτι σαν χειμερία νάρκη, να μην σκέφτομαι πολύ, ήταν στιγμές που το σώμα μου ξυπνούσε. Σαν σε όνειρο, ζητούσε όσα είχε χάσει. Και προσπαθούσε να τα πάρει.. Κι όσο μου λέγανε να μην μεθώ, τόσο εγώ αποφάσιζα να πίνω πιο πολύ, σαν να μην έπιαναν τα λόγια σ' αυτήν την διάθεση για μέθη! Προτιμούσα στον δικό μου πίνακα να βάλω τα δικά μου χρώματα, κι όχι δανεικά... Κι ας ήταν να μην πάρω καλλιτεχνικά πρωτεία! ... μόνο που με φόβιζε κάτι, κι ακόμα με φοβίζει... οι ψεύτικες μάσκες που φαντάζουν απαραίτητες, τα ειρωνικά χαμόγελα και οι δήθεν υποσχέσεις φιλίας... Όταν ο άλλος κοιτάζει πρώτα να σε αλλάξει για να φτάνεις στα μέτρα του, πως γίνεται να σε αγαπάει; Δεν κοιτάζω να είμαι ίδια με κανέναν, μόνο την αγάπη βάζω πάνω απ' όλα... νότες μαγικές κι ένα τραγούδι μοιάζει να με πλησιάζει από μακριά. μ' αρέσει... είναι το μοναδικό που μου 'χει μείνει τώρα που τα έχασα όλα. θα 'ναι αυτό της άνοιξης, που ήρθε και επίσημα, παρά τα τελευταία κρύα. την λατρεύω... πως θα μπορούσα αλλιώς; ...αφού είμαι παιδί της! 

(Διάφανα Κρίνα- Μικρές αλήθειες)   

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ' αλήθειες μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ΄ το βορρά Ας ειν΄ τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου Να μ΄ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα Να με κοιτάζουν φευγαλέα ερωτικά Να ξεφυσάει η πνοή σου απ΄ το βορρά.......

"ΤΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΑΣΤΕΡΙ"

'Ηταν μια παράξενη νύχτα.Μια νύχτα όλο ομορφιές κι αρώματα.Ο ουρανός είχε ντυθεί μ'όλα τ'αστέρια που είχε κρυμμένα στα σεντούκια του κι έλαμπε γεμάτος χαρά. Μα ένα μικρούλι αστεράκι τρεμόφεγγε λυπημένο πλάι στο φεγγάρι. Κοίταζε με τις ώρες κάτω,την απέραντη θάλασσα που γυάλιζε και άλλαζε χρώματα,καθώς το ελαφρύ αεράκι της χάιδευε τα όμορφα μαλλιά και ψυθίριζε:"Θέλω να πάω κοντά της!Θέλω να τη δω από κοντά!Θέλω να την αγγίξω.Την αγαπώ τόσο πολύ!"Κι από τη λύπη του που ήταν τόσο μακριά της,αναστέναξε. 'Επειτα τρεμόσβησε.Τρεμόσβησε τόσο,που νόμιζες ότι από στιγμή σε στιγμή θα 'σβηνε και θα χανόταν για πάντα από τον ουρανό. Το φεγγάρι,όμως,που ακούει όλους τους αναστεναγμούς της νύχτας,γύρισε το ολοστρόγγυλο πρόσωπό του κατά το αστεράκι και το ρώτησε:"Γιατί,αναστενάζεις αστεράκι μου;" Εκείνο κοίταξε κάτω,την απέραντη θάλασσα τη φεγγαρολουσμένη και είπε αργά αργά:"Θέλω να πάω κοντά της!" "Να πας κοντά της;",απόρησε το φεγγάρι."Μα εσύ είσαι αστέρι του ουρανού κι ένα τέτοιο αστέρι δεν μπορεί να ζήσει κοντά στη θάλασσα!" "Αχ,δεν μπορώ να ζήσω κοντά στη θάλασσα!Αχ,γιατί να μην μπορώ να ζήσω κοντά στη θάλασσα;" 'Ελεγε και ξανάλεγε,γεμάτο παράπονο,το αστεράκι.Κάποιο βράδυ είδε στο απέναντι μονοπάτι του ουρανού,ένα αστέρι. Πρώτα το 'δε να πλημμυρίζει από ένα δυνατό φως,μετά να αφήνει ξωπίσω του μια χούφτα χρυσόσκονη κι έπειτα,γρήγορα γρήγορα,να πέφτει στην αγκαλιά της θάλασσας. Από κείνο το βράδυ το αστεράκι μας έγινε ακόμα πιο λυπημένο.Δάκρυα τρεμόπαιζαν στις άκρες των ματιών του,πέφταν πάνω στην ασημοκεντημένη ποδιά του και γίνονταν μικρά μικρούτσικα αστεράκια. Πόσο ζήλευε εκείνο το αστέρι που είχε πέσει μέσα στην αγκαλιά της.Ενώ αυτό,που την αγαπούσε τόσο πολύ,στεκόταν ακόμα εκεί,πάνω στον ουρανό.Πόσο μακρύς ο δρόμος που τους χώριζε! Πέρασαν πολλές νύχτες.'Αλλες με φεγγάρι ολόγιομο,άλλες με μισοφέγγαρο κι άλλες μ'ένα φεγγάρι χλωμό,κυκλωμένο από ένα θαμπό φως.Λογής λογής καράβια ταξίδευαν πάνω στην όμορφη,ασημοστολισμένη θάλασσα.Κι αυτή,όλο κρυφή χαρά,χαμογελούσε και χόρευε απαλά με τα δελφίνια της. "Εγώ πότε θα πάω κοντά της;",έλεγε και ξανάλεγε το αστεράκι.Μέχρι που ένα καλοκαιρινό βράδυ,χωρίς να το καταλάβει,ξαφνικά φωτίστηκε!'Ελαμψε ολόκληρο απ'το δυνατό φως που το πλημμύρισε!Η καρδιά του χτύπησε δυνατά!Μα τόσο δυνατά,που μια χούφτα χροσόσκονη βγήκε από μέσα της και σκορπίστηκε πίσω απ'το αστεράκι,καθώς γλυστρούσε απ'το μονοπάτι του ουρανού και,τρέχοντας,πήγαινε να πέσει στην απέραντη αγκαλιά της. Πόσο ευτυχισμένο ένιωθε τώρα το αστεράκι!Ούτε που το κατάλαβε πώς έγινε.Βρέθηκε καρφιτσωμένο πάνω στο δαχτυλίδι που φορούσε στο μικρό της δάχτυλο. Η θάλασσα το κοίταξε και χαμογέλασε.Το ακούμπησε ελαφρά πάνω στα κοραλλένια χείλη της κι έπειτα άρχισε να το ταξιδεύει στις απέραντες ,τις μαγικές πολιτείες του βυθού. Το αστεράκι ένιωθε τόσο ευτυχισμένο,που όλα του φαίνονταν σαν όνειρο. Κι όταν τέλειωσε το μαγικό ταξίδι γύρισε και κοίταξε ψηλά,στον ουρανό,που ήταν γεμάτος αστέρια.Πόσο μικρά του φάνηκαν!Κάποια στιγμή πρόβαλε το φεγγάρι μέσα από ένα σύννεφο και του χαμογέλασε. Χαμογέλασε και το αστεράκι.Κι έγινε το χαμόγελό του χίλια αστεράκια που φώτισαν τα μεγάλα γαλάζια μάτια της θάλασσας,τις σκοτεινές θαλασσοσπηλιές της και τους σκληρούς απότομους βράχους,που χρόνια τώρα,δέχονταν τα χάδια της και το θυμό της. Αν κάποιο βράδυ βρεθείς κι εσύ κοντά της και τη δεις να λαμπυρίζει στο φεγγαρόφωτο και να μοιάζει σα να 'ναι στολισμένη με χιλιάδες διαμάντια,ξέρεις τι θα 'ναι. Δε θα 'ναι τίποτ'άλλο παρά το αστεράκι,που έκανε το χαμόγελό του,για χάρη της,χίλια κομμάτια και τη χρυσή του καρδιά άλλα τόσα για να στολίζει την ασημένια αγκαλιά της,τους σμαραγδένιους ώμους της και τα πολύχρωμα,κυματιστά μαλλιά της... ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ "ΤΟ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΑΣΤΕΡΙ"

Να βράσετε... Σοσιαλισμό, και πιείτε απ' το ζουμί του, για να χορτάσετ' Έλληνες, το δόλιο το... κορμί του!!!

Με χρήμα στην... κατάψυξη,
και με μισθούς στον πάτο,

και τις τιμές εις τον... Θεό,

-καμιά δεν πέφτει... κάτω!!! -

Ξεσκίσαν, κατακλέψανε,

τριάντα τόσα χρόνια,

που έπρεπε να τση πάρουμε,

σύντεκνοι με... καδρόνια!!!

Μα φταίει κι η Αριστερά,

ευθύνες έχει Τσίπρα,

χίλια κομμάτια είσαστε,

και βράζετε στην... χύτρα!!! 

Τα κόμματα τσ' Αριστεράς,

αν είναι ενωμένα,

θα κάμουνε κυβέρνηση,
αν γίνουν όλα Ένα!!!

Θαρρώ Αλέξη πως εσείς,

επίτηδες το θέτε,

να είστε σε... τεμάχια,

για νά 'χετε να... λέτε!!!

Βολεύει εκ του ασφαλούς,

ριπές να τους πετάτε,

τσ' ευθύνες για Νου-Δου/ΠΑΣΟΚ,

αντίς να... κυβερνάτε!!!

Βάλτε νεράκι μπόλικο,

στο κόκκινο κρασί σας,

κοιτάξτε να μονιάσετε,

βρείτε τα μεταξύ σας!!!

Γιατί όσο φαώνεστε,

το κέρδος παίρνουν άλλοι,

μετά σας κοροϊδεύουνε,

πως είστε... παπαγάλοι!!!

Εμείς σας περιμένουμε,

να γίνετε το Ένα,

τα κόμματα τσ' Αριστεράς,

να γίνετε σαν... τραίνα!!!

Με στάνταρ... δρομολόγιο,

και καθαρά βαγόνια,

να φύγ' ο δικομματισμός,

απ' τση Βουλής τ'... αλώνια!!!

Πορεία νά 'χει σταθερή,

τσ' Ελλάδος μας το... τραίνο,

με γκάζια για ανάπτυξη,

να μην υπάρχει... φρένο!!!

τούτο μοιάζει όνειρο,

αν γίνει κι ενωθούμε,

γιατί αν μείνει όνειρο,

σίγουρα θα... χαθούμε!!! 
  

  

Το παρακάτω κείμενο,
είναι παλιά γραμμένο,
το είχα στα κιτάπια μου,
κι έγινε... σιττεμένο!!!

Να σας ειδώ, δεν μπόραγα,
μ'είχαν ξελαστιχώσει,
δουλειά άπ'τα ξημερώματα,
μέχρι που να νυχτώσει...

Μα δεν το κάνω επίτηδες,
το κάνω από... χόμπυ,
δουλεύω περισσότερο,
-θέλω να μπώ σε... Λόμπυ!!!-

Σαν ΑΓιος το σκέφτηκα,
-είπα να βοηθήσω-,
την έρμη την κυβέρνηση,
να τηνέ ενισχύσω...

Θα παίρνω τα λιγότερα,
θα ζω για να δουλεύω,
τα χρέη να πληρώσουμε,
για τούτο θα παλεύω!!!

Θα τρώγω πάντα σπάνια,
και δεν θα αναπνέω,
και δόγμα υποτέλειας,
πάντα θα... αποπνέω!!!

Αυτά ήταν τα... σημερνά,
γιατί τα παρακάτω,
είναι γραμμένα μέρες δά,
-να μήν τ'αφήσω κάτω;-

Η Άνοιξη μας... άνοιξε,
καλά τον... κουμπαρά μας,
σαν άνεμος εφύσηξε,
μας πήρε τον... παρά μας!!!

Μα ρόδο της Ανοίξεως,
είναι κι ο Έρως φέρων,
μα... προσοχή στα βέλη του:
σε κάνουν... "ενδιαφέρων"!!!

Μα όπως και τον Μάϊντ μας,
που λέει για... γ@μήσια,
σε γάμους θα φανερωθώ,
και όχι σε... βαφτήσια*!!!

Δόξα τω... Δία -ευτυχώς-,
υπάρχουνε κοπέλια,
που την χαρά της Άνοιξης,
την νοιώθουνε στα... σκέλια!!!

Κι αφού λοιπόν σας έψαλα,
πάρτε τα παρακάτω,
αφού μόνο μ' αφήσατε,
στου θρεντ αυτού τον... πάτο!!!

Λογάστε να πατήσετε,
την Κρήτη του ΑΓιου,
αξίζετε του λόγου σας
αυτού τ᾿ου... ευχολογίου!!!

Τα σχέδια τα κάνετε,
χωρίς τον... ξενοδόχο,
που τρύπωξε σ' αυτό το θρέντ,
από την... καπνοδόχο!!!

ΑΓιο δεν σεβαστήκατε,
και μηχανοραφήτε,
μα μήν πατήστε στο Νησί,
αν ΑΓιο δεν... δείτε!!!

Κάτι για "Σούγια" άκουσα,
λαός πως θα κατέβει,
ήντα θα γίνει σύντεκνοι,
κανείς δεν με... γυρεύει;! (κλαψ, λύγμ)

Να κατεβήτε κοπελιές,
και σείς μωρέ κοπέλια,
-μα πάρτε και τον... Μάϊντ μας-,
"και κάτω απ' τα γέλια*"!!!

Θα γίνει επανάσταση,
μα όχι του... Θερίσσου,
στη Σούγια θα την κάνομε,
του έρμου... Παραδείσου!!!
  

Σε ζωγραφιά θα βλέπουμε,
τα τρόφιμα σε λίγο,
-έκια μας καταντήσανε-,
θαρρώ εγώ θα... φύγω

Στα κάδρα... μεγαλώσανε,
-μα όχι και στην πράξη-
τα πιάτα τσ'... ανθρωπότητας,
-κι αυτό δεν είν'... εντάξει!!!-

Θα κάνω μία ζωγραφιά,
τα είδη που δεν... φτάνω,
-στο ύψος που τα φτάξανε-,
θέλω... αεροπλάνο!!!

Σαν τον Χριστό στα μυστικά,
θα τρώμε μιά το χρόνο,
θα βλέπουμε τσοι... ζωγραφιές,
με δάκρυα και... πόνο!!!

Τετελεσμένο γεγονός,
ο... Μυστικός ο δείπνος,
κρυφά θα τρώμε σύντεκνοι,
κι ύστερα πάλι... ύπνος!!!

Όποιος θα τρώει σύντεκνοι,
φόρο βαρύ θα δίνει,
φαΐ που δεν το δήλωσε,
και πόσο... καταπίνει!!!

Ανάλογα το φαγητό,
κι ο φόρος από... πίσω,
-ακόμα και στην σκέψη μου-,
που θέλω να... δειπνήσω!!!

Ά, ρε Γιωργάκι, παπατζής,
είσαι σαν τον... παππού σου,
μα φταίνε και οι Έλληνες,
που δεν σου είπαν: "φτού σου"!!!

Στο τέλος από... ΑΓιος,
θα γίνω... Άη-Γιάννης,
ρακένδυτος, ξερακιανός,
με τούτα που μου κάνεις!!!

Να βράσετε... Σοσιαλισμό,
και πιείτε απ' το ζουμί του,
για να χορτάσετ' Έλληνες,
το δόλιο το... κορμί του!!!

Στο εφεξής θα γίνεται,
έτσ' ακριβώς σας λέω,
τα μέτρα τση Κυβέρνησης,
με κάνουνε να... κλαίω!!!

Θα μείνω με την... ζωγραφιά,
κι αέρα θα... μασάω,
-σαν του Αισώπου τζίτζικας-,
για φέτος δεν θα... φάω!!!
 

Σειστήτε όρη και βουνά,
μίλησ' ο... Μητσκλκδλδτάκης*(!)
χούντα είπε πως έρχεται,
ο Κρής... Δρακουμελάκης!!!

Τους φόβους του εξέφρασε,
για λίγους... "ταραξίες",
που του χαλούν την βόλεψη,
και τις δικές του... αξίες!!!

Σύσταση στην κυβέρνηση,
για παρεταίρω... "μέτρα",
συμβούλεψε τον Χρυσοχό,
να βάλει στην... φαρέτρα!!!

Νόμο επικαλέστηκε,
Δημοκρατίας, Μέγα,
πού τρόχισαν οι... αλλήλοι του,
με σιδερένια... σέγα!!!

Τον Νόμο που τον "φτιάξανε",
του λόγου του -και άλλοι-,
οι βουλευτές κι οι ... "Επίτιμοι"
φέρανε μαύρο... χάλι!!!

Αντίς να την πληρώσουνε,
την κρίση όσοι φτιάξαν,
-αυτοί που άλλα κάνανε-,
κι άλλα τότες... ετάξαν!!!

Και ψεύτες, και δοσίλογοι,
πάντα μας κυβερνούσαν,
ΠΑΣΟΚ Νου-Δου, με το μπουρί,
το αίμα μας... ρουφούσαν!!!

Κι όλοι στο απυρόβλητο,
για ...χούντες να μιλούνε,
και πίσω από την πλάτη μας,
χούντες... δολοπλοκούνε!!!

Σιγά-σιγά ο Ελληνας,
νομίζω πως ξυπνάει,
στο πλήθος και στην ένωση,
η δύναμη μετράει!!!

Αυτοί που λέει "λιγοστοί",
είναι πολλά... μιλούνια,
που αν γινούνε σαν γροθιά,
τους φάγαν τα... μαμούνια!!!

Μα ταραχή δεν έγινε,
-ακόμης δεν την είδε-,
αν θα ξυπνήσ' ο Έλληνας,
ο Διάολος τον είδε!!!

Αυτόν και το συνάφι του,
απ' όπου κι αν ανήκουν,
από τους Μπλέ, τους Πράσινους,
κι όλων των... "Λουδοβίκων"!!!

Είναι πολλοί οι... σύντεκνοι,
που θα ξεσηκωθούνε,
με μέτρα... "Σοσια-ληστικά",
θα ...εξαγριωθούνε!!!

Να βρούν μονάχα την οδό,
-αυτό παρακαλάω-,
της ...Ένωσης την Φώτιση,
αυτό μόνο ζητάω!!!

Να τση σηκώσει άνεμος,
μαύρος ωσάν ...Κατρίνα,
και να τση στείλει σύντεκνοι,
να δικαστούν στην... Κίνα!!!
                                                           

Της κρίσης είναι συνταγή,
μεγάλη είναι πατέντα,
τα παξιμάδια-κόπρανα,
έχουν μεγάλη... ρέντα!!!

Στης Μεσογείου δίαιτα,
προστέθηκε και τούτη,
αφού χορτάτοι είμαστε,
από το... μπαλαμούτι!!!

Δόξα να έχουν τα παιδιά,
που είναι στην Βουλή μας,
και σκέφτονται αντί για μας,
την δόλια την... γραμμή μας!!!

Κοινωνικό το έργο τους,
-κι η... συνταγή επίσης-,
σε κάνει μακροπρόθεσμα,
την μάσα να... μισήσεις!!!

Να τρώεις σαν τον... τζίτζικα,
κοπανιστό... αέρα,
την εβδομάδα μια φορά,
να τρώς την μία... μέρα!!! 

  

Τις άλλες μέρες σύντεκνοι,
θα πίνουμε... νεράκι,
για να μας γίνει το... σκατό,
ωσάν... παξιμαδάκι!!!

Αυτή θα είν' η συνταγή,
στο μέλλον της Ελλάδας,
που της αρμέγουν τα... βυζιά,
ωσάν της... αγελάδας!!!  

Κοπέλια σας ευχαριστώ,
για τα καλά σας λόγια,
μα τα τραβά ο... κ#$#λος τους,
τούτα τα... ευχολόγια!!!

Γράφω μονάχα ότι δουν,
τα έρμα μου... ματάκια,
κι ύστερα πέφτουν σαν βροχή,
τα κοφτερά... στιχάκια!!!

Κάπου το έχω ξαναπεί,
πως δεν ανήκω φίλοι,
σε κόμματα κι επιτροπές,
ούτε και στην... Μπιρμπίλη!!!

Με ρίμες όλο σάτυρα,
παλεύω να ξυπνήσω,
τον κοιμισμένο Έλληνα,
για να τον αφυπνήσω!!!

  

Να καταλάβουμ' όλοι μας,
πως είμαστε... καμμένοι,
από λογιών πολιτικούς,
όλ' είμαστε... χεσμένοι!!!

Κανείς τους πια δεν νοιάζεται,
για μας τι θ' απογίνει,
μόνο για την 'κονόμα τους,
παλεύουνε εκείνοι!!!

Σαν νά 'χουν... συννενόηση,
να βρίζουνε αλλήλους,
και μας αφήνουν σύντεκνοι,
σαν πεινασμένους... σκύλους!!!

Χρόνους και χρόνους βλέπουμε,
τα μαύρα τους τα χάλια,
μίζες σαν βλέπουν και λεφτά,
τους τρέχουνε τα... σάλια!!!

Φταίμε κι εμείς ως Έλληνες,
που κάνουμε τα ίδια,
την ψήφο μας που ρίχνουμε,
σαν τα χαζά τα... γίδια!!!

Κι ύστερα τα παράπονα,
πέφτουν βροχή και πάνε,
μα με την ψήφο σύντεκνοι,
τους δίνουμε να... φάνε!!! 

Ξυπνήστε και αλλάξετε,
τους ίδιους και τους... ίδιους,
που τσ' έχουμε εις την Βουλή,
ωσάν τους... κατοικίδιους!!!

Βάλτε μυαλό σαν θέλετε,
αλλάξτε νοοτροπία,
προτού να είναι πια αργά,
ν' αλλάξουμε πορεία...

 
................................................

...χαλαρά παιδιά...

http://www.omogenia.com/forum/showtopic.php?tid/55707/

Το κομμωτήριο!

Η Μέρκελ κομμωτήριο
ανοίγει στην Ελλάδα
για να κουρέψει μαλλιαρούς
κι ακούρευτους αράδα.   

Το κούρεμα θα ‘ναι βαθύ
για καθενός κεφάλι
και χρόνια θα περάσουνε
μαλλιά να ξαναβγάλει. 

Με τρίχες ν’ ασχολούμαστε
δεν επερίμενα το
και πως θα κόψουν τα μαλλιά
σ’ ούλους από τον πάτο. 

Να μου τα κόψεις τα μαλλιά
Μέρκελ δεν θα σ’ αφήσω,
τσ’ ελπίδες απου έθαψα
πρέπει να τσι πενθήσω!!! 

http://satira-epikerotitas.blogspot.com/2010/04/blog-post_2969.html 



  

 

ΜΕ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΣΑΣ ΜΙΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΩΡΓΗ ΣΗΦΑΚΗ

Η «Τρόϊκα» το σκέφτεται και δε θα πολυαργήσει και τσ΄ εορτές μας τούτεσάς να μας τσι καταργήσει!!!

Οι φετινές οι γι εορτές δε μοιάζουνε με τσ΄ άλλες,
τη κεφαλή μας ΄πιάσανε πολλά μεγάλες ζάλες.

Η «Τρόϊκα» το σκέφτεται και δε θα πολυαργήσει
και τσ΄ εορτές μας τούτεσάς να μας τσι καταργήσει.

Είντα τον θέτε το Χριστό, να γεννηθεί και πάλι ;
άστε τον, για θα λυπηθεί με το δικό σας χάλι.

Άστρα δε θα φωτίσουνε, μάγοι δε φέρνουν δώρα,
φάτνη δε ξαναβλέπετε, α δε περάσει η μπόρα.

Τα σούρτα-φέρτα κόψετε και τα πολλά στολίδια,
η τσέπη σας θωρείτε το έχει πολλά βαρίδια.

Μήδε μελομακάρουνα, μήδε κουραμπιεδάκια,
ξεχάστε τα Χριστόψωμα και τ΄ άλλα κουλουράκια.

Άη Βασίληδες, κι αυτοί σκέφτονται να ντυθούνε ;
στο «Δυο-Νου-Του» και «Τρόϊκα» λένε, πώς θα χωστούνε ;

Καλαντιστάδες δε θα βγουν οφέτος να τα πούνε,
γιατί το χαρτζιλίκι τους θα το φορολογούνε.

Σε τούτο τον κατήφορο, ποιός θα μας σταματήσει ;
έτσα που μας ΄ποδόκανε, ΄που να τσι πιάσει «κρίση».

Χριστουγεννιάτικες ευκές δε θέλω μπλιό να δώσω,
με αυξημένο «Φι-Πι-Α», μάλλον θα τσι πλερώσω.

Μια φωτιστήρα πέτρινη νά ΄χα μπορώ να σάσω,
και τσι τρακόσες κεφαλές, ούλες να πά΄ να σπάσω.

Και στσι τρακόσους βγαίνει τους «περαίωση» μεγάλη,
γιατί θα τσι πλερώνομε και στη ζωή την άλλη.

Ο Υποστράτηγος ε.α. κ. Σταύρος Φωτάκης προσπαθεί με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο να μας ευθυμήσει αλλά και αφυπνήσει συνάμα.

Γροικώ και λένε για χαρές μα ’ναι τελειωμένες το ΔΝΤ μας τσοι ‘κοψε με φόρο ’ναι βαρμένες.

Μαζί με το μνημόνιο

έρχεται κ η κηδεία

και ο χειμώνας που ’ρχεται

θα φέρει ανεργία.

 

Όλο τη ζώνη σφίγγουμε

και γίναμε στυλάκια

επέσαμε με τσοι γιατρούς

μα θέλουν φακελάκια. 

Και το ΕΣΥ εγίνηκε

μόνο για ορισμένους

το φακελάκι σίγουρα

τσοι ’χει ξασφαλισμένους. 

Οι νόμοι δεν τσοι πιάνουνε

αυτοί μας κυβερνούνε

κι αλληλοποστηρίζουνται

όπου κι ανε βρεθούνε. 

Απ’ το φτωχό προσμένουνε

να κάνει τις θυσίες

μ’ αυτοί κάνουνε κότερα

και πολυκατοικίες. 

Αυτοί ’χουν τα ομόλογα

λεφτά στην Ελβετία

το πόθεν έσχες κάνανε

χωρίς καμιά ουσία. 

Το πόθεν έσχες αν μπορούν

να κάνουν στους παπάδες

π’ ότι και να σου κάνουνε

γυρεύουνε παράδες. 

Αυτά τα γράφω και πονώ

μα ’μαι κι απελπισμένος

δεν βλέπω καλυτέρευση

μα ούτε και προσμένω.