Διδακτική ιστορία για τη φιλία!!

Μία φορά και έναν καιρό ήταν δύο φίλοι.Ο Γιάννης και ο Χρήστος.Κάποτε αποφάσισαν να κάνουν ένα μακρινό

ταξίδι.Να κάνουν το γύρο του κόσμου και να γνωρίσουν μέρη μακρινά.Πέρασαν βουνά,κοιλάδες και θάλασσες πολλές.
Κάποια στιγμή και μετά απο πολλές δυσκολίες,κατάφεραν να βρεθούν σε μία απέραντη έρημο.
Περπατούσαν...περπατούσαν αλλά όλα έδειχναν ότι δεν υπήρχε ψυχή εκεί γύρω.
Οι προμήθειες άρχιζαν να τελειώνουν και το νερό λιγόστευε.
Οι δύο φίλοι άρχισαν να μαλώνουν.Ο Χρήστος έτσι οξύθιμος που ήταν αν και αγαπούσε το φίλο του,τον χαστούκισε.
Ο Γιάννης πονεμένος δεν είπε τίποτα αλλά έγραψε πάνω στην άμμο.ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ!!!

Οι δύο φίλοι μετά απο αυτό συνέχισαν αμίλητοι το δρόμο τους.Σύντομα βρήκαν μία όαση και έκατσαν για να ξεκουραστούν και να κανουν μπανιο.Ο Γιάννης κόντεψε να πνιγεί.Χωρίς να χάσει στγμή ο φίλος του έτρεξε και τον έσωσε.
Οταν συνήλθε έγραψε πάνω σε μία πετρα:ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ!!! 
 
 
Ο Χρήστος απορημένος τον ρώτησε.Οταν σε πρωτοχτύπησα έγραψες πάνω στην άμμο,τώρα γιατί έγραψες πάνω στην πέτρα;;Γιατί;;;;

Ο φίλος του απάντησε:Οταν κάποιος μας πληγώνει πρέπει να το γράφουμε πάνω στην άμμο,όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας,πρέπει να το χαράζουμε στην πετρα,όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει!!!