.....είπαν.......

Αν χρησιμοποιούσα το όπλο, πριν πουν στην πόλη οι οχτροί, τώρα δεν θα τους είχα αφέντες στο σπίτι μου. Ας όψονται, όμως, τα'' παιδιά των λουλουδιών'', που με πρίξανε λέγοντάς μου ''κάνε έρωτα, όχι πόλεμο''. Το' ριξα, λοιπόν,  και εγώ στον έρωτα, και ξέχασα τον πόλεμο. Ξέχασα και το χρέος μου. 'Εγινα κι εγώ ένα ''παιδί των λουλουδιών'', και τώρα κρατώ και μαδάω μιά μαργαρίτα και μονολογώ, ''θα φύγουν, δεν θα φύγουν''. Το όπλο, σκούριασε. 'Αχρηστο είναι. Αλλά ο έρωτας, έρωτας. Μόνο που εγώ είμαι από κάτω, και οι οχτροί πάνωθέ μου...  ''Σ. Μ.