ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια σαρανταποδαρούσα που ήξερε να χορεύει υπέροχα με τα 40 ποδαράκια της. Κάθε φορά που χόρευε μαζεύονταν γύρω της όλα τα ζώα του δάσους για να τη θαυμάσουν. Κι όλα ήταν γοητευμένα από την τέχνη της. Μόνο ένα ζώο δεν άντεχε το χορό της, το βατράχι... «Πως να κάνω να σταματήσει η σαρανταποδαρούσα το χορό;» 

 

 

σκεφτόταν. Με τα πολλά, σκέφτηκε ένα πραγματικά διαβολικό σχέδιο. Κάθισε και έγραψε στην σαρανταποδαρούσα ένα γράμμα.
« Ω ασύγκριτη χορεύτρια σαρανταποδαρούσα ... είμαι ένας ταπεινός θαυμαστής της εξαίσιας χορευτικής σου τέχνης και πολύ θα ’θελα να μάθω πως ακριβώς χορεύεις. Σηκώνεις πρώτα το αριστερό πόδι υπ’ αριθμόν 27 και ύστερα το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 12; Ή αρχίζεις το χορό σηκώνοντας το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 33 κι ύστερα το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 39; Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σου. Με όλη μου την αγάπη το βατράχι.»............. 

Μόλις η σαρανταποδαρούσα πήρε το γράμμα αυτό, άρχισε να σκέφτεται, για πρώτη φορά στη ζωή της, πως ακριβώς χόρευε. Ποιό πόδι σήκωνε πρώτο; Ποιό πόδι ερχόταν δεύτερο; Και τι φαντάζεσαι πως έγινε στη συνέχεια;
Νομίζω ότι δεν ξαναχόρεψε ποτέ πια!
Ναι, αυτό ήταν το τέλος. Αυτό συμβαίνει όταν η σκέψη πνίγει την φαντασία...
Μια φορά ήταν ένας λαός που ζούσε στο καλύτερο και πιο ευλογημένο μέρος αυτού του πλανήτη. Αυτός ο λαός δεν ήξερε να χορεύει μονάχα όπως η σαρανταποδαρούσα, αλλά είχε ένα σωρό άλλα χαρίσματα. Έγραφε τραγούδια, τα τραγουδούσε, χόρευε, δημιουργούσε άριστα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα, δίδασκε σ’ ολόκληρο τον πλανήτη τρόπους ζωής και διοίκησης και χίλιες δυο άλλες χάρες Και όλα αυτά τα χαρίσματα τα κληρονόμησε λόγω τοποθεσίας και τα καλλιέργησε λόγω συναισθήματος και φαντασίας! Είχε και ένα άλλο μεγάλο χάρισμα! Ήξερε να τα προστατεύει όλα αυτά, όσες φορές άλλα ανθρωποειδή-βατράχια, ήθελαν είτε να του τα στερήσουν είτε να πάρουν το χώρο του! Άδικος κόπος. Πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν από πάνω του μπόρες και καταιγίδες , κανένας και τίποτα δεν μπόρεσε να ξεριζώσει αυτόν το λαό! Γιατί αυτός ο λαός με τα χρόνια έφτιαξε και βαθιές ρίζες! Ρίζες όπως η γλώσσα του, η πίστη του, η αγάπη του γι αυτόν τον τόπο, η ιστορία του!
Έτσι λοιπόν βρέθηκε κάποτε από πολύ μακριά ένας κακός και παμπόνηρος βάτραχος που σκέφτηκε ένα πραγματικά διαβολικό σχέδιο και αποφάνθηκε ψυχρά: «Κόψτε τις ρίζες αυτού του λαού!».
Το πρόγραμμα μπήκε σε εφαρμογή με άριστες τεχνικές! Βρέθηκαν και εγχώριοι αναισθησιολόγοι και η εγχείρηση καλά προχωρούσε στο ναρκωμένο λαό.
Έλα ντε όμως που ξέχασαν να δώσουν αρκετή νάρκωση σε ένα απ΄τα χαρίσματα! Στο χάρισμα της αυτοπροστασίας του! Και έτσι τώρα λίγο πριν τον ολοκληρωτικό ακρωτηριασμό άρχισε να ξυπνάει, άρχισε να παίρνει μπρός, άρχισε η φαντασία του να οργιάζει και αλίμονο στους αναισθησιολόγους αν ξυπνήσει εντελώς! Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει!
Υπάρχει μωρέ κανένας να τον βοηθήσει να ξυπνήσει εντελώς, να σηκωθεί και να ξαναχορέψει σε αντίθεση με τη σαρανταποδαρούσα που δεν τα κατάφερε; Υπάρχει;