Το δέντρο που έδινε.......

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά και αγαπούσε ένα αγοράκι.

Και κάθε μέρα το αγόρι θα ερχόταν και θα μάζευε τα φύλλα του και θα έφτιαχνε στέμματα παίζοντας τον βασιλιά του δάσους.

Σκαρφάλωνε στον κορμό του και τραμπαλιζόταν στα κλαδιά του και έτρωγε τα μήλα του.

Και έπαιζαν κρυφτό. 

Κι όταν κουραζόταν το αγόρι πλάγιαζε στη σκιά του δέντρου.

Και το αγόρι αγαπούσε το δέντρο πάρα πολύ.

Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.

Μα ο χρόνος περνούσε.

Και το αγόρι μεγάλωσε.

Και το δέντρο έμενε συχνά μόνο του.

Τότε μια μέρα το αγόρι ήρθε στο δέντρο και το δέντρο είπε “έλα, Αγόρι, έλα και σκαρφάλωσε στον κορμό μου, κάνε κούνια στα κλαδιά μου και φάε τα μήλα μου και
 

παίξε στον ίσκιο μου και γίνε ευτυχισμένο.”

“Είμαι πολύ μεγάλο για να σκαρφαλώνω και να παίζω”, απάντησε το αγόρι.
“Θέλω να αγοράζω πράγματα και να περνάω καλά. Θα ήθελα κάποια χρήματα. Μπορείς να μου δώσεις μερικά;”
“Λυπάμαι”, είπε το δέντρο, “αλλά δεν έχω χρήματα. Μόνο φύλλα και μήλα έχω. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα κερδίσεις χρήματα και θα είσαι ευτυχισμένο.”

Και το αγόρι σκαρφάλωσε στο δέντρο και αφού μάζεψε τα μήλα του τα πήρε μαζί του.

Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο. Αλλά το αγόρι έμεινε μακριά από το δέντρο για πολύ καιρό…και το δέντρο ήταν δυστυχισμένο.

Και τότε, μια μέρα, το αγόρι ήρθε πάλι πίσω και το δέντρο τραντάχτηκε από τη χαρά του και είπε

“έλα, Αγόρι, σκαρφάλωσε στον κορμό μου και τραμπαλίσου στα κλαδιά μου και γίνε ευτυχισμένο.”
“Έχω πολλές δουλειές για να σκαρφαλώνω σε δέ

ντρα”, είπε το αγόρι.
“Θέλω ένα σπίτι για να με ζεσταίνει”, είπε.
“Θέλω μια γυναίκα και θέλω και παιδιά, γι’ αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς εσύ να μου δώσεις ένα σπίτι;”
“Δεν έχω σπίτι να σου δώσω”, απάντησε το δέντρο.
“Το δάσος είναι το σπίτι μου, αλλά μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα είσαι ευτυχισμένος.”

Και έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά του δέντρου και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.

Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.

Αλλά το αγόρι έλειψε για πολύ καιρό. Και όταν επέστρεψε, το δέντρο ήταν τόσο ευτυχισμένο που μόλις που μπορούσε να μιλήσει.

“Έλα, Αγόρι, έλα και παίξε.”
“Είμαι πολύ γέρος και θλιμμένος για να παίξω”, είπε το αγόρι. “Θέλω μια βάρκα που να με πάει κάπου πολύ μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;”
“Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα” είπε το δέντρο. “Τότε θα μπορέσεις να ταξιδέψεις και να είσαι ευτυχισμένο.”

Τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό του δέντρου και έφτιαξε μια βάρκα και ταξίδεψε μακριά.

Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο….αλλά όχι αληθινά.

Μετά από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.

“Λυπάμαι, Αγόρι, αλλά δεν έχω πια τίποτα να σου δώσω. Τα μήλα μου τέλειωσαν.”
“Τα δόντια μου είναι πολύ αδύναμα πια για μήλα”, απάντησε το αγόρι.
“Τα κλαδιά μου κόπηκαν. Δε μπορείς να κάνεις κούνια σ’ αυτά”, είπε το δέντρο.
“Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια”, είπε το αγόρι.
“Ο κορμός μου κόπηκε”, είπε το δέντρο, “δε μπορείς να σκαρφαλώσεις”
“Είμαι πολύ κουρασμένος για να σκαρφαλώνω” , είπε το αγόρι.
“Λυπάμαι”, απάντησε το δέντρο, “μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι. Αλλά δε μου έχει μείνει πια τίποτα. Είμαι μόνο ένα γερασμένο κούτσουρο. Λυπάμαι…”
“Δε χρειάζομαι πολλά πια”, είπε το αγόρι, “μόνο ένα ήσυχο μέρος να καθήσω και να ξεκουραστώ. Είμαι πολύ κουρασμένος.”
“Τότε” είπε το δέντρο ισιώνοντας όσο μπορούσε τον κορμό του, “ένα παλιό κούτσουρο είναι ένα καλό μέρος να καθήσεις και να ξεκουραστείς. Έλα, Αγόρι, κάθισε. Κάθισε και ξεκουράσου.”

Και το αγόρι κάθησε και ξεκουράστηκε.

Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.

Shel Silverstein (1930 – 1999)

Ένας κόσμος ανάποδα!

Παρότι δεν μπορούμε να μαντέψουμε πως θα είναι τα επόμενα χρόνια, έχουμε τουλάχιστον το δικαίωμα να ονειρευτούμε πώς θα θέλαμε να είναι. 

Το 1948 και το 1976 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών διατύπωσε οικουμενικές διακηρύξεις με εκτενείς καταλόγους ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά η μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας δεν έχει κανένα άλλο δικαίωμα εκτός από το δικαίωμα να βλέπει, να ακούει και να σιωπά. Τι θα γίνει αν αρχίσουμε να ασκούμε το δικαίωμα στο όνειρο που δεν διακηρύχθηκε ποτέ;Τι θα γίνει αν για μια στιγμούλα αφεθούμε στο παραλήρημα; Ας διαπεράσει το βλέμμα μας το όνειδος και ας ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο όπου:

Ο αέρας θα είναι καθαρός, απαλλαγμένος από το μικρόβιο του ανθρώπινου φόβου και από τα ανθρώπινα πάθη.

Στους δρόμους τα σκυλιά θα συνθλίβουν αυτοκίνητα.

Τους ανθρώπους δεν θα τους ελέγχει το αυτοκίνητο, δε θα τους προγραμματίζει ο υπολογιστής, δε θα τους εξαγοράζει το σούπερ μάρκετ, δε θα τους παρακολουθεί η τηλεόραση.

Η τηλεόραση θα πάψει να είναι το πιο σημαντικό μέλος της οικογένειας και θα της συμπεριφερόμαστε όπως στο σίδερο ή το πλυντήριο ρούχων.

Οι άνθρωποι θα δουλεύουν για να ζήσουν, αντί να ζουν για να δουλεύουν.

Στους ποινικούς κώδικες θα ενταχθεί και το αδίκημα της βλακείας, το αδίκημα που διαπράττουν όσοι ζουν για να έχουν ή για να κερδίζουν, αντί να ζουν απλώς και μόνο για να ζουν, σαν τα πουλιά που κελαηδούν χωρίς να ξέρουν ότι κελαηδούν και σαν τα παιδιά που παίζουν χωρίς να ξέρουν ότι π

αίζουν.

Σε καμιά χώρα δεν θα φυλακίζονται οι νέοι που αρνούνται να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία αλλά εκείνοι που θα θέλουν να την υπηρετήσουν.

Οι οικονομολόγοι δε θα ονομάζουν επίπεδο ζωής το επίπεδο κατανάλωσης, ούτε ποιότητα ζωής την ποσότητα των υλικών αγαθών.

Οι μάγειροι δεν θα πιστεύουν ότι είναι ευχάριστο για τους ασ

τακούς να τους βράζουν ζωντανούς.

Οι ιστορικοί δεν θα πιστεύουν ότι η εισβολή σε μια χώρα είναι κάτι που την ευχαριστεί.

Οι πολιτικοί δεν θα πιστεύουν ότι είναι ευχάριστο για τους φτωχούς να τρώνε υποσχέσεις.

Η σοβαρότητα θα πάψει να θεωρείται αρετή και κανείς δε θα παίρνει στα σοβαρά έναν άνθρωπο που δε θα είναι ικανός να γελάει με τον εαυτό του.

Ο θάνατος και το χρήμα θα χάσουν τις μαγικές τους δυνάμεις και ούτε ο θάνατος ούτε η περιουσία θα μπορούν να μετατρέψουν έναν παλιάνθρωπο σε ευυπόληπτο πολίτη.

Κανείς δε θα θεωρείται ήρωας ή χαζός επειδή κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό αντί να κάνει αυτό που τον συμφέρει περισσότερο.

Ο κόσμος δεν θα πολεμάει πια τους φτωχούς αλλά τη φτώχεια και η στρατιωτική βιομηχανία δε θα έχει άλλη λύση παρά να κλείσει.

Το φαγητό δε θα είναι εμπόρευμα ούτε η επικοινωνία εμπόριο, επειδή το φαγητό και η επικοινωνία είναι δικαιώματα του ανθρώπου.

Κανείς δε θα πεθαίνει από πείνα επειδή κανείς δε θα πεθαίνει από το πολύ φαΐ.

Κανείς δε θα φέρεται στα παιδιά του δρόμου σαν να είναι σκουπίδια, επειδή δε θα υπάρχουν παιδιά του δρόμου.

Κανείς δε θα φέρεται στα πλούσια παιδιά σαν να είναι λεφτά, επειδή δε θα υπάρχουν πλούσια παιδιά.

Η εκπαίδευση δε θα είναι προνόμια μόνο όσων μπορούν να την πληρώσουν.

Η αστυνομία δεν θα είναι εφιάλτης για όσυς δεν μπορούν να την εξαγοράσουν.

Η δικαιοσύνη και η ελευθερία, αδέρφια σιαμαία που καταδικάστηκαν να ζουν χωριστά, θα ενωθούν και πάλι, πλάτη με πλάτη.

Μια μαύρη γυναίκα θα είναι πρόεδρος της Βραζιλίας και μια άλλη γυναίκα, επίσης μαύρη, θα είναι πρόεδρος την Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μια ινδιάνα γυναίκα θα κυβερνάει τη Γουατεμάλα και μια άλλη το Περού.

Στην Αργεντινή οι τρελές της Πλάζα ντε Μάγιο θα είναι παράδειγμα πνευματικής υγείας, επειδή εκείνες αρνήθηκαν να ξεχάσουν στα χρόνια της υποχρεωτικής λήθης.

Η Αγία Μητέρα Εκκλησία θα διορθώσει τα τυπογραφικά λάθη στους πίνακες του Μωυσή και η έκτη εντολή θα προστάζει να τιμάμε το σώμα.

Η Εκκλησία επίσης θα υπαγορεύσει μια ακόμη εντολή, που την ξέχασε ο Θεός: «Αγάπα τη φύση, μέρος της οποίας είσαι κι εσύ».

Θα ξαναβλαστήσουν τα δάση στον ερημωμένο κόσμο μας και στις ερημωμένες ψυχές.

Οι απελπισμένοι θα ξαναβρούν την ελπίδα τους και οι χαμένοι τη ζωή τους, αφού απελπίστηκαν επειδή ήλπισαν πολύ και χάθηκαν επειδή έψαξαν  πολύ.

Όσοι έχουμε θέληση για δικαιοσύνη και ομορφιά θα είμαστε όλοι αδέρφια, όποτε κι αν έχουμε γεννηθεί, όπου κι αν έχουμε ζήσει, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουμε καθόλου τα σύνορα του κόσμου και του χρόνου.

Η τελειότητα θα εξακολουθήσει να είναι το βαρετό προνόμιο των θεών όμως, σ’ αυτό τον όμορφο αλλά και  γ**ημένο κόσμο, θα ζούμε την κάθε νύχτα σαν να ‘ναι η τελευταία και την κάθε μέρα σαν να ‘ναι η πρώτη μας.

Ένας κόσμος ανάποδα - Eντουάρντο Γκαλεάνο

Πόσα τριαντάφυλλα στέλνουμε ανάλογα με την περίσταση;;;;;

Σίγουρα πολλοί από εσάς έχετε στείλει τριαντάφυλλα σε αγαπημένα σας πρόσωπα είτε για να ευχηθείτε, είτε για ευχαριστώ ή για λόγους αγάπης! 

Είναι πολύ πιθανό όμως να μη ξέρετε τι συμβολίζει ο αριθμός λουλουδιών που στέλνουμε!
Όταν επιλέξετε ένα συγκεκριμένο χρώμα από τριαντάφυλλα δεν είναι αρκετό για να εκφράσει τις εσωτερικές σας σκέψεις, μπορείτε να μεταδώσετε το μήνυμά σας μέσα από τον αριθμό των στελεχών.
Για παράδειγμα, ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα λέει "είστε για πάντα νέα και όμορφη", ενώ ένα τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια λέει "αγάπη εκ πρώτης όψεως".
Ανατρέξτε στην παρακάτω λίστα για να μάθετε πώς οι διαφορετικοί αριθμοί των στελεχών μπορούν να αντιπροσωπεύουν διαφορετικά μηνύματα αγάπης.   


 
 

1 τριαντάφυλλο: Συνήθως στο πρώτο ραντεβού για να συμβολίσει τον έρωτα με τη πρώτη ματιά! 

 

 


2 τριαντάφυλλα: Τα 2 συμβολίζουν αγάπη και χημεία και από τις 2 πλευρές. 

 


3 τριαντάφυλλα: Συμβολίζει το...
 ζευγάρι και την αγάπη. Συνήθως το στέλνουν στις πρώτες επετείους. 
 
 


6 τριαντάφυλλα: Τα 6 τριαντάφυλλα συμβολίζουν το πάθος και ερωτική έλξη. 

9 τριαντάφυλλα: Αν θέλετε να πείτε στο άλλο σας μισό πως θα είστε για πάντα μαζί, τότε ένα μπουκέτο με 9 τριαντάφυλλα είναι ο ιδανικός τρόπος. 

 







10 τριαντάφυλλα: Με τα 10 τριαντάφυλλα λέτε στον άλλο πόσο σημαντική είναι η αγάπη τους για εσάς.        
 

 


12 τριαντάφυλλα: Τα 12 τριαντάφυλλα φωνάζουν «Γίνε δική -ός μου» 

13 τριαντάφυλλα: Τα 13 τριαντάφυλλα συμβολίζουν μία σημαντική φιλία  

15 τριαντάφυλλα: Τα 15 τριαντάφυλλα είναι ένας τρόπος να ζητήσετε συγνώμη

• 
  

  

20 τριαντάφυλλα: Το μπουκέτο με τα 20 τριαντάφυλλα συμβολίζει μία αληθινή αγάπη 

21 τριαντάφυλλα: Με 21 τριαντάφυλλα δείχνετε πως είστε αφοσιωμένος σε μία αγάπη ή και φιλία

24 τριαντάφυλλα: Το μπουκέτο αυτό φωνάζει «Είμαι δικός-δική σου 

25 τριαντάφυλλα: Αν θέλετε να δώσετε συγχαρητήρια σε κάποιον στείλτε του 25 τριαντάφυλλα. 

Σημασία όμως δε πρέπει να ξεχνάμε, έχει η κίνηση και όχι το πόσα λουλούδια λαμβάνουμε!

Οι καταρακτες οπως δεν τους εχεις ξαναδει.

http://www.airpano.ru/files/brasil/iguasu/start_e.html

10 πράγματα για τα οποία πρέπει να σταματήσετε να νοιάζεστε!!!

Κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή. Αλλά στη ζωή, μερικές φορές πρέπει να σταματάς κάποια πράγματα, προτού να αρχίσεις κάτι άλλο.  Έτσι, ξεκινώντας από σήμερα … 

Σταματήστε να νοιάζεστε για τη γνώμη του καθενός . 

Το τι πιστεύουν ή λένε οι άλλοι για σας, δεν πρέπει να σας νοιάζει. Τουλάχιστον για τους περισσότερους από αυτούς.  Όταν ήσασταν μαθητές, οι απόψεις των συμμαθητών σας, επηρέαζαν τις αποφάσεις σας. Και υπήρχαν φορές που διαμόρφωναν τις απόψεις σας και τους στόχους σας. Με την πάροδο των χρόνων, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους για τις απόψεις των οποίων νοιαζόσασταν τόσο πολύ, δεν αποτελούν καν κομμάτι της ζωής σας.

Εκτός κάποιων εξαιρέσεων πχ όταν προσπαθείτε να κάνετε μια καλή πρώτη εντύπωση (συνέντευξη για δουλειά, πρώτη επέτειος, κλπ.), μην αφήνετε τις απόψεις των άλλων να στέκονται εμπόδιο στο δρόμο σας. Το τι σκέφτονται και λένε οι άλλοι για σας δεν είναι το πλεον σημαντικό. Αυτό που είναι σημαντικό είναι το πώς εσείς αισθάνεστε για τον ίδιο τον εαυτό σας. . .

Σταματήστε να νοιάζεστε αν είστε “καθωσπρέπει” 

 

Ο καθένας έχει ένα μικρό ‘φύλακα’ μέσα στο κεφάλι του.  Είναι πάντα εκεί παρατηρώντας  σας.  Γεννήθηκε και μεγάλωσε με την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τους συνεργάτες σας και την κοινωνία γενικότερα, και μοναδικός σκοπός του είναι να σας κρατάει στη ‘τάξη’. Από κάποια στιγμή και μετά, αρχίζετε να θεωρείτε ότι η γνώμη του, για το τι είναι αποδεκτό ή όχι, αποτελεί την απόλυτη αλήθεια. Όμως οι απόψεις του δεν ταυτίζονται με την μία και μοναδική αλήθεια, είναι απλώς απόψεις.

Μην επιτρέπετε να σας λογοκρίνει .  Βαδίστε με βάση την δικιά σας αλήθεια.

Σταματήστε να νοιάζεστε για την εύρεση μιας σίγουρης οδού.

Δεν υπάρχει ιδανικός και σωστός τρόπος για τα περισσότερα πράγματα, ακόμα και για το πως να ντυθείτε ή πως να φτιάξετε τα μαλλιά σας.  Να είστε ο εαυτός σας, με τον  μοναδικό τρόπο που μόνο εσείς ξέρετε.

Προσπαθώντας να μοιάσετε με κάποιον άλλο χάνετε τη δική σας ομορφιά.

Σταματήστε να ενδιαφέρεστε για το τι θέλουν οι άλλοι  για σας.

 

 

Λίγο πριν ξεκινήσετε το ‘ταξίδι’ για να πετύχετε κάποιο στόχο σας, οι άνθρωποι γύρω σας, ακόμα και αυτοί που σας αγαπούν, είναι πολύ πιθανόν να σας δώσουν λάθος συμβουλές.  Δεν το κάνουν επειδή έχουν κακές προθέσεις. Είναι επειδή δεν καταλαβαίνουν αυτό που επιθυμείτε, τα όνειρα και τους στόχους της ζωής σας.

Έτσι θεωρούν ότι σας προστατεύουν  από το ενδεχόμενο της αποτυχίας, όμως αυτό που πετυχαίνουν είναι να  σας απομακρύνουν από την πιθανότητα να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα.

 Όπως είπε και ο Steve Jobs :

“Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων. Μην παγιδευτείτε από δογματισμούς που λένε να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι. Μην αφήσετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή. Και το σημαντικότερο, να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας. Με κάποιον περίεργο τρόπο,  ξέρουν αυτό που θέλετε στην πραγματικότητα να γίνετε. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα”

Σταματήστε να νοιάζεστε για τα όρια που οι βάζουν άλλοι..

    

Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη είναι η πρόοδος που έχετε κάνει, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα επιμένουν ότι αυτό που προσπαθείτε να πετύχετε είναι αδύνατο. Ή μπορεί να υποστηρίζουν ότι η ιδέα σας ή ο στόχος σας, δεν έχουν κάποιο νόημα και ενδιαφέρον. Όταν συναντήσετε τέτοιους ανθρώπους, μην προσπαθήσετε να συζητήσετε μαζί τους. Απεναντίας ξεχάστε τους . Θα σπαταλήσετε τον χρόνο και την ενέργειά σας.

Προσπαθήστε ό, τι θέλετε να πετύχετε. Ακολουθήστε τη διαίσθησή σας.  Μην αφήνετε τους άλλους να τοποθετήσουν ένα κλουβί γύρω σας. Και σίγουρα μην ακούσετε το ‘φύλακα’ (για τον οποίο μιλήσαμε πριν).

Κάθε φορά που κάποιος σας απαξιώνει και σας λέει ότι δεν μπορείτε να πετύχετε κάτι, να ξέρετε  ότι μιλούν μέσα από το πρίσμα των δικών τους δυνατοτήτων και περιορισμών. Αγνοήστε τους και προσπεράστε τους..

Σταματήστε να ενδιαφέρεστε για το τι έχουν όλοι οι άλλοι . 

Όταν ‘πιάνετε’ τον εαυτό σας, να σας συγκρίνει με έναν συνάδελφο, γείτονα, φίλο ή κάποιον διάσημο, σταματήστε τον.  Συνειδητοποιήστε ότι είστε διαφορετικός, με διαφορετικές δυνατότητες που πιθανώς οι άλλοι άνθρωποι δεν διαθέτουν. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να αναλογστείτε τις ικανότητες που έχετε, και  να είστε ευγνώμονες για τα καλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σας.

Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι πιστεύουν πως θα είναι ευτυχείς όταν θα αποκτήσουν  ένα συγκεκριμένο επίπεδο διαβίωσης. Το επίπεδο που βλέπουμε να έχουν κάποιοι άλλοι,  το αφεντικό μας, ο φίλος ενός φίλου μας,  κλπ. Δυστυχώς,  όταν φτάσετε εκεί που βρίσκονται αυτοί, θα διαπιστώσετε ότι επιθυμείτε ένα ακόμα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης.

Εκτιμήστε αυτό που έχετε τώρα. Δοκιμάστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με όσους έχουν λιγότερα, όσους βρίσκονται αντιμέτωποι με άσχημες καταστάσεις και εκείνους που αγωνίζονται να επιβιώσουν. Ενδεχομένως αυτό να σας ανοίξει τα μάτια για εκείνα τα πράγματα για τα οποία θα πρεπε να είστε ευγνώμονες.

Σταματήστε να ψάχνετε την ιδανική κατάσταση . 

Το τέλειο είναι ο εχθρός του καλού.

Πολλοί από εμάς είναι τελειομανείς, και δεν είναι κακό αυτό. Θέτουμε πολύ ψηλά τον πήχη για τον εαυτό μας και ‘κολυμπάμε’ στα βαθυά. Το πάθος μας για την τελειότητα, μας οδηγεί στο να κυνηγάμε πάντα το κάτι καλύτερο, ποτέ δεν σταματάμε, δεν κάμπτομαστε. Αυτή η αφοσίωση προς την τελειότητα μας βοηθά αναμφίβολα στην επίτευξη αποτελεσμάτων. Εφ ‘όσον όμως δεν παρασυρόμαστε.

Αλλά τι συμβαίνει όταν παρασυρόμαστε από την τελειομανία;

Εφόσον δεν καταφέρουμε να πετύχουμε τους υψηλούς στόχους που θέσαμε, η αποθάρυνση και η δυσαρέσκεια κυριαρχούν μέσα μας, κάτι που μας αποτρέπει από το να αναλάβουμε νέες προκλήσεις ή ακόμα και να τελειώσουμε ότι ξεκινήσαμε. Τελικά καταλήγουμε σε  μεγάλες καθυστερήσεις, υπερφόρτωση, άγχος.

Θυμηθείτε, ο πραγματικός κόσμος δεν ανταμείβει τους τελειομανείς. Ανταμείβει τους ανθρώπους που καταφέρνουν να τελειώσουν την δουλειά που ανέλαβαν. Σχεδόν τις περισσότερες φορές, ο σίγουρος τρόπος να τελειώσετε μια  δουλεια, είναι να μην κυνηγάτε το τέλειο.

Πάψτε να προσπαθείτε να είστε πάντα εσείς οι σωστοί 

Υπάρχουν μόνο λίγα απόλυτα ‘σωστά’ και ‘λάθη’ στον κόσμο.  Αυτό που είναι σωστό για σας μπορεί να είναι λάθος για κάποιον άλλο, και αντίστροφα. Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν τη ζωή τους όπως ταιριάζει σε αυτούς. 

Όταν πρόκειται για στάση κι άποψη ζωής , δεν υπάρχουν και πολλά για τα οποία αξίζει να διαφωνείτε.  Αφήστε τις διαφωνίες με το σύζυγο, τα μέλη της οικογένειάς σας ή τους γείτονες. Δεν χρειάζεται πάντα να είστε εσείς ο σωστός ή να κερδίσετε σε μια διαφωνία.

Αντ ‘αυτού, ανοίξτε το μυαλό σας σε νέες ιδέες και απόψεις. Μην επικεντρώνεστε απλώς στο τι κάνουν οι άλλοι, ξοδέψτε χρόνο παρατηρώντας γιατί το κάνουν και τι κάνουν.

Σταματήστε να νοιάζεστε για τα λάθη σας. 

Τα λάθη σας διδάσκουν σημαντικά μαθήματα. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείτε να κάνετε είναι να μην κάνετε τίποτα, διότι φοβάστε μην κάνετε ένα λάθος. Επομένως, μην διστάσετε – μην αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας.  Ποτέ δεν θα είστε 100% σίγουροι ότι κάτι θα ‘δουλέψει’, αλλά μπορείτε πάντα να είστε 100% σίγουροι ότι η απραξία δεν θα λειτουργήσει. Τις περισσότερες φορές, απλά πρέπει να αναλάβουμε το ρίσκο!

Και δεν έχει σημασία τι αποδεικνύεται στο τέλος. Είτε θα πετύχετε είτε θα μάθετε από το λάθος σου. Και στις δύο περιπτώσεις κερδίζεις. Άλλωστε αν δεν πάρετε το ρίσκο, ποτέ δεν θα μάθετε τι έπρεπε να κάνετε εκείνη την στιγμή, και θα παραμείνετε στο ίδιο σημείο για πάντα.

Σταματήστε να νοιάζεστε για πράγματα που δεν μπορείτε να ελέγξετε.

Μερικά πράγματα είναι εκτός του έλεγχου σας. Αποδεχτείτε το σαν γεγονός της ζωής. Σπαταλώντας το χρόνο σας, το ταλέντο και τη  ενέργεια σας,  σε πράγματα που δεν ελέγχετε, είναι σίγουρο ότι θα σας οδηγήσει σε απογοήτευση και στασιμότητα.

Αναλίσκοντας τον εαυτό σας με τις αρνητικές πτυχές ενός περιστατικού που δεν μπορούσατε να αλλάξετε, δεν έχετε να κερδίσετε τίποτα.

Όπως είπε και η Maria Robinson: “Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει  μια νέα αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει σήμερα και να δημιουργήσει ένα διαφορετικό τέλος.” 

Δεν μπορείτε να αλλάξετε αυτό που συνέβη, μπορείτε μόνο να αλλάξετε τον τρόπο που αντιδράτε σε αυτό. 

Η κρίση των γαιδάρων!!!!!

Μια διδακτική ιστορία, που όπως θα διαβάσετε, δεν αφορά μόνο τους γαιδάρους …

Μια μέρα εμφανίσθηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο. Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως  ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση. Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!…

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν με τον ‘ιδρώτα’ τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους;  Τι θα κάνεις εσύ;

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» … των γαιδάρων.)