Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Τι να σου ευχηθώ για το 2012;


1167463

    Τι να σου ευχηθώ για το 2012;
    Να σου στείλω τις συνηθισμένες ευχές; Μήπως να ευχηθώ μεγαλύτερο μισθό; Φθηνότερη βενζίνη; Καλύτερα σχολεία ; Καλύτερα νοσοκομεία;
    Να μη ξεχνάς ότι τα χρόνια περνούν ...............



    Λιγότερους καταναγκασμούς και μεγαλύτερη προσπάθεια για να ικανοποιήσεις τα «θέλω» σου.



    Λιγότερη γκρίνια και περισσότερη αγωνιστικότητα.



    Λιγότερη αναποφασιστικότητα, και περισσότερη τόλμη.



    Να έχεις καινούργιες ιδέες .......….



    Να μείνεις μόνη, μόνο αν είναι επιλογή σου.



    Να βάλεις χρώμα στη ζωή σου, πολύ χρώμα ….......



    Να κάνεις πολλές εκδρομές, κοντινές και μακρινές ….....πάντα με καλούς φίλους.



    Να βάζεις ρεαλιστικούς στόχους και να χαράζεις την τακτική για να τους πετύχεις.



    Να χαίρεσαι πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε είδους.



    Να διώχνεις τα σύννεφα με την αισιοδοξία σου.



    Γιατί τελικά Ζωή δεν είναι να περιμένεις να περάσουν οι θύελλες ....



    Είναι να μάθεις πώς να χορεύεις στη βροχή …............



    2012 ευχές για υγεία ηρεμία ειρήνη αγάπη χαμόγελα ..........



    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ................... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Πρωτοχρονιάτικες ευχές πέμπω χαράς κι υγείας, δημιουργίας, ομορφιάς, αγάπης κι ευτυχίας.


Όσα χωρούνε στο όνειρο και όσα ο νους σου βάνει Ο νέος χρόνος που φθασε δώρα να σου τα κάνει !!  


Χορεύω και το ζάλο μου γράφει στη γη απάνω Για τον καθένα μια ευχή αληθινή πως κάνω !!!  




  Ο Αι Βασίλης τις χαρές που έχει και φυλάσσει απόψε στο κατώφλι σας να ρθει και να μοιράσει.!!

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Αληθινή ιστορία --Τα δώρα του Άγιου Βασίλη!!!

Μαμά, πότε θα έλθει ο Άγιος Βασίλης?
Τη Πρωτοχρονιά, μωρό μου, τη Πρωτοχρονιά!
Και πότε είναι Πρωτοχρονιά μαμά, στα γενέθλιά μου?
Όταν φεύγει ο παλιός ο χρόνος και έρχεται ο καινούργιος, ναι στα γενέθλιά σου.
Και γιατί έρχεται τότε μαμά ο Άγιος Βασίλης?
Για να είναι καλότυχος ο καινούργιος χρόνος, γι’ αυτό καρδούλα μου.
Μαμά, θα μου φέρει ο Άγιος Βασίλης το μπαμπά μου που του το ζήτησα, ε μανούλα? 

Baby Holding A Candle


Η Μαρίνα κρατούσε στην αγκαλιά της τον μικρό Αλέξη και κοιτούσαν το δέντρο που μόλις είχαν στολίσει με δεκάδες μικρά στολίδια που έλαμπαν ανάμεσα στα φώτα. Ο πεντάχρονος μπόμπιρας, δε σταμάταγε να έχει απορίες για οτιδήποτε αληθινό ή φανταστικό σκεφτόταν. Αυτή τη φορά η Μαρίνα δεν είχε να του απαντήσει κάτι και σώπασε.


Ο Αλέξης την κοίταγε με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. «Μαμά, θα μου φέρει ο Άγιος Βασίλης το μπαμπά μου που του το ζήτησα…» Δε ξέρω μωρό μου, εξαρτάται αν θα μπορεί ο μπαμπάς να έλθει στις γιορτές, απάντησε με έναν κόμπο στο λαιμό η Μαρίνα.


Γιατί μαμά δεν θα μπορέσει να έλθει? Δεν μ’ αγαπάει ο μπαμπάς?


Ξανά σιωπή η Μαρίνα, τα μάτια της υγράνθηκαν. Τι να του έλεγε άλλωστε, πως ο πατέρας του τους είχε αφήσει για να ζήσει με μια ξένη που χε γνωρίσει σε ένα από τα ταξίδια του? Ότι τον έβλεπε σπάνια?

3 Cats And A Mice

Ο Άγιος δεν θα μπορεί να τον φέρει σπίτι με το έλκηθρο, άμα έχει δουλειά ο μπαμπάς, μανούλα;;;;;;;;;; ρώτησε ο μικρός προσπαθώντας να βρει λύση σε αυτό που ζήταγε. Του το ζητάω κάθε βράδυ στη προσευχή μου μανούλα, ξέρει ο Άγιος Βασίλης τι του έχω ζητήσει, έτσι δεν είναι?

Ναι αγάπη μου, ξέρει, ο Άγιος Βασίλης ακούει τις προσευχές όλων των παιδιών… απάντησε η Μαρίνα και σηκώθηκε να σκουπίσει ένα δάκρυ που έκανε να κυλήσει στα μάτια της και έτρεξε να κρυφτεί από το παιδί. 


     

Πάνε δύο χρόνια από τότε που ο άντρας της έφυγε από το σπίτι και δεν ξαναγύρισε. Δεν είχαν πολύ καιρό παντρεμένοι, αλλά του έκλεψε την καρδιά μια καλλονή από τις Ανατολικές Χώρες και δεν ξαναγύρισε έκτοτε στο σπίτι. Κι ας περίμενε η Μαρίνα ότι η περιπέτεια του θα ήταν περαστική κι ας απέμεινε λίγο πριν κλείσει τα τριάντα ζωντοχήρα να μεγαλώνει ένα παιδί. Θυμόταν όταν του ζήτησε να κάνουν αυτό το παιδί, την αδιαφορία του, αλλά το θεώρησε φυσιολογική αντίδραση για άντρα.


Έφερνε στο νου της τις στιγμές που γεμάτη προσμονή ήλπιζε πως κάνοντας έρωτα, θα φύτρωνε μέσα της ο σπόρος της νέας ζωής. Η διαπίστωση πως ήταν έγκυος, το έμβρυο που μεγάλωνε μέσα της, το άγχος και η αγωνία της να το φέρει στον κόσμο.

Εκείνος δούλευε βλέπεις μέχρι το βράδυ για να φτιάξουν το σπίτι τους, ταξίδευε και πολύ λόγω της θέσης του στην εταιρία. Μπήκε στον ένατο και ένα πρωί κλείνοντας τη πόρτα για να φύγει για τη δουλειά της είπε πως αυτό το παιδί δεν το είχε ζητήσει ποτέ του να έλθει, ήταν δική της η επιθυμία και μόνον και έκλεισε πίσω του την πόρτα.


Έμεινε αποσβολωμένη, ώστε έτσι λοιπόν? Την πήραν τα κλάματα, στην αρχή βουβά, μετά υστερικά, ήθελε να ξεράσει από αυτό που ένιωθε. Ήταν και πάλι μέρες γιορτινές, το σπίτι ήταν στολισμένο και η άφιξη του μωρού αναμένονταν σύντομα, ακόμα ένας λόγος γιορτής! 
 

Την επόμενη μέρα ξημέρωσε παραμονή Πρωτοχρονιάς. Σηκώθηκε δύσθυμη από το κρεβάτι, πήγε στην τουαλέτα και είδε λίγο αίμα στο εσώρουχο. Ανησύχησε και κάλεσε το γιατρό της. Της πρότεινε να πάει να την δει και πήγε παρέα με την αδελφή της. Εκείνος φυσικά είχε πάει στη δουλειά, έτρεχαν projects που έπρεπε να παραδώσει. Ο γιατρός την εξέτασε και την κράτησε στο νοσοκομείο για παρακολούθηση.


Σε λίγες ώρες έσπασαν τα νερά και μπήκε στην αίθουσα τοκετού ζητώντας να έλθει και εκείνος μαζί της. Ήταν σε παρουσίαση σε ξένους επενδυτές, θα ερχόταν αργότερα. Οι ωδίνες του τοκετού συνεχίζονταν για ώρες παιδεύοντας μάνα και παιδί. Τελικά λίγες ώρες αργότερα, ήλθε στον κόσμο το καμάρι της, ο γιόκας της, το σπλάχνο της! Τον κράτησε τρυφερά στην αγκαλιά της αποκαμωμένη. Το μωρό έκλαιγε προσπαθώντας να μάθει να αναπνέει. Να σας ζήσει της είπε το προσωπικό και εκείνη πετούσε στους επτά ουρανούς έστω και αν ήλπιζε πως θα μοιραζόταν τη χαρά με τον άντρα της!

Εκείνος περίμενε να τη δει στην αίθουσα αναμονής. Τη φίλησε και της ψέλλισε ένα ευχαριστώ για τον γιο που είχε φέρει στον κόσμο. Γύρισαν σπίτι σε λίγες μέρες και η Μαρίνα πίστευε πως αυτές οι μέρες ήταν οι ευτυχέστερες της ζωής της με τους δύο άντρες της ζωής της μαζί.


Πρωτοχρονιάτικο δώρο ο Αλέξης και για τις επόμενες δύο Πρωτοχρονιές τα γενέθλιά του γιορτάζονταν μαζί με τον ερχομό του καινούργιου χρόνου. Ώσπου ο μπαμπάς έφυγε για ταξίδι επαγγελματικό και αργούσε να γυρίσει πίσω. Είχε πάει ως μάνατζερ σε καινούργια εταιρία στην Ουκρανία και έπρεπε να την οργανώσει. Οι λίγες εβδομάδες έγιναν μήνες και οι μήνες έγιναν ακόμα περισσότεροι, καθώς ο Αλέξης μεγάλωνε και έβλεπε τον μπαμπά του ολοένα και αραιότερα.


Επιτέλους όμως η μέρα της επιστροφής είχε φτάσει και η οικογένεια θα βρισκόταν και πάλι μαζί, είχε περάσει ενάμισης χρόνος συνολικά! Μπαμπακούλη μου, μπαμπάκα μου, έκανε καθώς χοροπήδαγε ο Αλέξης στο αεροδρόμιο βλέποντας τον πατέρα του να πλησιάζει. Εκείνος, τους φίλησε και τους δυο, μάνα και γιο και έφυγαν για το σπίτι. Μου έλειψες πολύ, του έλεγε η Μαρίνα καθώς οδηγούσε στην επιστροφή και εκείνος χαμογέλασε.


Το βράδυ ενώ το ζευγάρι έμεινε μόνο του, η κουβέντα πήρε άλλη τροπή. «Ξέρεις Μαρίνα…» «Τι?» «Έχω σχέση με μια κοπέλα στην Ουκρανία…» «και θέλω να σου ζητήσω διαζύγιο… Λυπάμαι.»


«Δεν μπορείς να μου το λες αυτό κατάμουτρα, γιατί Θεέ μου, γιατί σε μένα?» έλεγε με λυγμούς η Μαρίνα μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει τι της συνέβαινε. «Γιατί, πες μου γιατί, τι σου έκανα, πες μου…»

«Λυπάμαι Μαρίνα, την αγαπώ αυτήν την κοπέλα και θέλω να ζήσουμε μαζί…»
«Που θα μας αφήσεις, το παιδί και μένα, πες μου που!»
«Η απόφασή μου είναι οριστική Μαρίνα. Θέλω διαζύγιο, σου εξήγησα γιατί, την αγαπάω…»
«Και εγώ αγαπάω εσένα, ή νόμιζα πως σε αγαπούσα τόσα χρόνια, αλλά με κορόιδεψες, είσαι ένας υποκριτής, ένα τίποτα, είσαι, είσαι… σε μισώ, φύγε, φύγε από κοντά μου, σε μισώ!»
«Θα φύγω, αυτό ήλθα να σου πω Μαρίνα, έχεις δίκιο μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, καταλαβαίνεις!» «Φύγεεε… φύγε σκουλήκι, φύγε και μην ξαναγυρίσεις. Σε μισώ…»

Το διαζύγιο εκδόθηκε υπαιτιότητά του και χορηγήθηκε διατροφή και δόθηκαν και δικαιώματα στον πατέρα να βλέπει το παιδί μια φορά στις 15 μέρες, στις γιορτές και διακοπές. Εκείνος ξανάφτιαξε τη ζωή του συζώντας με την Ουκρανή σύντροφό του στην Αθήνα. Εκείνη, πάλευε να σταθεί στα πόδια της, δουλεύοντας και ανατρέφοντας τον Αλέξη με όσο λιγότερες ενοχές για την εγκατάλειψη από τον πατέρα του. Προσπαθούσε να τηρεί τους τύπους και να ζητά από εκείνον να επισκέπτεται το παιδί του που τον λάτρευε. Μέσα της ήταν μια ζωντανή νεκρή. Τον είχε αγαπήσει αυτόν τον άνθρωπο, τον πατέρα του παιδιού της, τον άνδρα που θέλησε να φτιάξει οικογένεια μαζί του. Και τώρα?


Ήταν το δίχως άλλο ενδιαφέρον τύπος η Μαρίνα, ζωντανή και σπιρτόζα γυναίκα, μάλλον ρομαντική στον έρωτα. Στο πανεπιστήμιο ήταν και καλή στις σπουδές της, μα και έκανε και ωραία παρέα, με το χιούμορ και την ευγένειά της. Τώρα κοίταζε τον εαυτό της στον καθρέπτη και μονολογούσε: «Ποιος να με αγαπήσει εμένα πια, ποιος? Δεν αξίζω τίποτα, είμαι χαμένη…» και βουτούσε στον κόσμο της μελαγχολίας μέρα με την μέρα, χάνοντας την πίστη πως ένας σύντροφος θα μπορούσε να φανερωθεί από εκεί που δεν το περίμενε. «Μάλλον θα μεγαλώσει ο Αλέξης και μετά, δεν είμαι εγώ για τέτοια» σκεφτόταν σαν παρηγοριά στην ανάγκη της να γεμίσει το κενό που είχε αφήσει πίσω το διαζύγιο. Και έπεφτε για ύπνο με νοτισμένο το μαξιλάρι από τα δάκρυα και έπιανε τον εαυτό της να χάνεται μέσα σε έναν σκοτεινό ωκεανό θλίψης, που μόνον ο Αλέξης της μπορούσε να την επαναφέρει στη πραγματικότητα και να την κάνει να στέκεται όρθια.


«Μαμά, τι δώρο θα σου φέρει εσένα ο Άγιος Βασίλης?» τη ρώτησε μια μέρα ο μικρός. «Μου το έχει φέρει αυτό που έχω ζητήσει Αλέξη μου, δεν θέλω τίποτα άλλο στον κόσμο» του απάντησε πονηρά η μανούλα.


«Ξέρεις ποιο είναι αυτό?» Ο Αλέξης την κοίταζε γεμάτος περιέργεια παιδική και ακόρεστη. «Εσύ είσαι καρδούλα μου, εσύ είσαι το δώρο μου, το μοναδικό που μου έφερε ο Άγιος πριν πέντε Πρωτοχρονιές και είναι αυτό που θέλω πιο πολύ απ’ όλα στη γη!» έκανε η Μαρίνα στο παιδί, ανοίγοντας τα χέρια της διάπλατα. «Ξέρεις κάτι μαμάκα? Εγώ δεν πρόκειται να σ’ αφήσω σαν το μπαμπά, θα μαι πάντα κοντά σου και δεν θα σ’ αφήσω ποτέ ποτέ!» απάντησε παιχνιδιάρικα ο Αλέξης, αφήνοντας άφωνη τη μητέρα του και έτρεξε να την αγκαλιάσει από τη μέση. «Ποτέ ποτέ μανούλα, ποτέ ποτέ» επανέλαβε σαν να είπε κάτι σπουδαίο ο μικρός, με ύφος σοβαρό των μεγάλων. «Αλέξη μου, σ’αγαπώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, θησαυρέ μου, να το ξέρεις» απάντησε συγκινημένη η Μαρίνα και τον κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της.


Παραμονή Πρωτοχρονιάς και πάλι και η Μαρίνα σηκώθηκε σε μια ακόμα φορτισμένη συναισθηματικά μέρα. Στο μυαλό της ερχόταν η γέννηση του μικρού Αλέξη και όσα είχαν προηγηθεί. Μπα σε καλό μου, θα μου περάσει, σκέφτηκε και ετοίμασε τον μικρό για να σμίξουν με την υπόλοιπη οικογένεια που θα περνούσαν μαζί την αλλαγή του χρόνου. Θείοι, θείες, ξαδέλφια, ανίψια, αδέλφια και γονείς, μια ζωντανή κυψέλη για να ξεχαστεί για λίγο μέρες που ήταν. Πήγαν στο σπίτι των δικών της, όλοι ασχολούταν με τον τρισχαριτωμένο μοναχογιό και εγγόνι στην οικογένεια.  


 funscrape.com
 

Ενώ η γαλοπούλα μοσχομύριζε στον φούρνο, ο πατέρας της θυμήθηκε πως είχε κάτι για εκείνη. Ήταν ένας φάκελος από το εξωτερικό. Ιταλία…Περίεργο! Τον άνοιξε δίχως να σκεφτεί από ποιόν προέρχονταν, μα σε λίγο έκατσε στη καρέκλα με τα πόδια της να τρέμουν από το αναπάντεχο. Ήταν ο συμφοιτητής της στο μεταπτυχιακό, εκείνο το σύντομο μα και τόσο έντονο φλερτ που είχαν ζήσει λίγα χρόνια πριν στην Αγγλία. Ο έρωτας δίχως αύριο του Τζουλιάνο! Της έγραφε πολλά, πως είχε χωρίσει κι αυτός και πως δουλειές θα τον έφερναν στην Αθήνα για καιρό και πως ήθελε οπωσδήποτε να την δει και δεν την είχε ξεχάσει ποτέ όσα χρόνια και αν είχαν περάσει από την Αγγλία, στη φοιτητική εστία, τότε δυο ξέγνοιαστα παιδιά…

Το πρόσωπό της φωτίστηκε με μια λάμψη αλλόκοτη.

Ώστε δεν με ξέχασε, μα που ήταν τόσο καιρό, ο Τζουλιάνο, για φαντάσου. Amore mio, bella Marina, ti amo! Της έλεγε μέσα στη τρέλα του νεανικού έρωτα που έζησαν. Κι έπειτα γύρισαν πίσω, και γνώρισε τον άνδρα της και φάνταζε η εργένικη ζωή της τόσο μακρινή και ξεχασμένη!


«Είσαι καλά, τι έγινε?» τη ρώτησε η αδελφή της και εκείνη με ένα πλατύ χαμόγελο μετά από πολύ καιρό έβαλε τον φάκελο στον κόρφο της και απάντησε «Μια χαρά είμαι, τώρα είμαι μια χαρά…!»


Ο Αλέξης την τράβηξε από τη φούστα όλο ανυπομονεσία. «Μαμά, μαμά, σήκω πάμε να δούμε που έρχεται ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα, μαμά βιάσου!» «Έρχομαι αγάπη μου, έρχομαι…» «Τώρα μαμά, έλα μαμά, του ζήτησα να φέρει δώρο και σε σένα μαμά, έλα!» Η Μαρίνα πήγε προς το δέντρο και περίμενε μαζί με τους άλλους να μπει η καινούργια χρονιά μετρώντας αντίστροφα.  

 

Μετά αντάλλαξαν τα δώρα και ο Αλέξης της έδωσε έναν φάκελο. Τον άνοιξε και ήταν μια ζωγραφιά με ένα αεροπλάνο στον ουρανό που από πίσω του έσερνε μια πελώρια κόκκινη καρδιά. Από κάτω είχε ζωγραφίσει την Μαρίνα και εκείνον να χαμογελάνε και να χαιρετάνε το αεροπλάνο και τον ήλιο να λάμπει! Στη μαμά μου, της έγραφε, Αλέξης με εκείνα τα καρικατούρικα γραμματάκια του νηπιαγωγείου. «Σ’ αρέσει μαμά?» τη ρώτησε καθώς την έβλεπε να το θαυμάζει για ώρα και κρατώντας με το άλλο χέρι το σημείο στο μπούστο που είχε κρύψει το γράμμα.


«Είναι ότι καλύτερο μπορούσα να φανταστώ Αλέξη μου, το καλύτερο δώρο…» «Άμα το θες μαμά, έτσι θα γίνει, έτσι δεν μου λες και συ?» απάντησε περήφανα ο μικρός «Το είδα στο όνειρό μου μανούλα, είναι αλήθεια, έτσι μου είπε ο Άγιος Βασίλης» και της έσκασε ένα φιλί ενώ έφυγε τρέχοντας για να παίξει με τα καινούργια του παιχνίδια στο σαλόνι. 
 

 
-----------------------------------

Γράμμα στον Άη Βασίλη !!!

Τι σκύβεις πάνω απ’ το χαρτί και γράφεις καλή φίλη; -Σουτ -μην ξεχάσω τίποτα- γράφω στον Άη Βασίλη! 

 -Χαρά στον! Κι απ’ το σπίτι μου ας έλθει αν του βαστάει, δύο χρόνια εγώ του μάζεψα αυτά που μου χρωστάει!  
-Άκου… ζητώ να εξαφανιστεί κάθε λογής «χαράτσι», δουλειά στον Έλληνα καλή, αβίαστα να κάτσει!
 
-Πες του να στείλει κι άρματα, και πλοία, να βιαστεί, κι έναν καλό, για τα Χριστούγεννα, στην Μέρκελ εραστή!  
-Δεν κάνω πλάκα… ενέργεια έχει ευνοϊκή αν τις ευχές σου απαριθμείς και γράφεις στο χαρτί.    
  
-Τότε ευχή ο «Επίτιμος» στην «γείτονα» να δώσει, υγεία και η χώρα τους πολύ να μεγαλώσει…..!     
 
-Τι στο καλό σε έπιασε, τον Santa και πειράζεις; Τίποτε δεν σου έφερε καλό να σχολιάζεις;               


-Πως…….. μιαν άσπρη μέρα ζήτησα, κι εγώ να μ’ αξιώσει και χιόνι έριξε παχύ, δεν έλεγε να λιώσει!   
    
-Θα γράψω εγώ και λέγε εσύ! Χαρά σε όλους να δώσει, και η χώρα μας στα οικονομικά πολύ να δυναμώσει!       
-Γράψε και η Τουρκιά, τους πόρους μην ζηλέψει στο 12 οικόπεδο, μπελάδες και φυτέψει!     
    
Της ΗΠΑ το χεράκι της να είναι ευλογημένο. Με χαστουκάκια να χτυπά τον Τούρκο τον χαμένο….  


Να κάνει τους αρμόδιους να ορίσουνε ΑΟΖ, μην ψάχνουνε γιορτιάτικα να βρουν μάγο του ΟΖ!!                                                    
Να ζει η Ευρώπη ειρηνικά, με γλύκες κι αγκαλίτσες, το FOCUS να εκφράζεται, για μας μ’ αγαπουλίτσες!

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Εύχομαι ολόψυχα σε όλες & όλους τους φίλους μου υγεία, ευτυχισμένες στιγμές και δύναμη για να αντιμετωπίσουμε την δύσκολη περίοδο που περνάμε. Η γέννηση του Θεανθρώπου, να φέρει εκτός άλλων την ελπίδα, που χρειάζεται ο τόπος μας για να βρουν ανταπόκριση οι θυσίες του λαού μας.

"Το άστρο λαμπρό της Βηθλεέμ
Και του Χριστού η Γέννα,
Να σας χαρίσουνε πολλά
Και ευτυχισμένα χρόνια."


"Άγγελος ήτανε Θεού,
της Βηθλεέμ τ΄αστέρι,
είθε και φέτος τη χαρά,
στο σπίτι σας να φέρει."  
"Χρόνια πολλά χρόνια καλά
χρόνια γεμάτα υγεία
και του Χριστού η γέννηση
να φέρει ευτυχία." 



Christmas Clipart 4427 by Renato

"Απόψε που γεννήθηκε
μαζί Του και η Αγάπη,
εύχομαι να σαι εσύ καλά
απ΄ της καρδιάς τα βάθη."

"Δέντρο χριστουγεννιάτικο
θα κάνω την καρδιά μου
χίλια γραμμένα σ' αγαπώ
να γράψω στα κλαδιά μου."

"Μέσα στη Φάτνη τση καρδιάς
αν γεννηθεί ο Χριστός μας
θα χει Ειρήνη και ανθρωπιά
ο κόσμος ο δικός μας!!!!!"

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Εύχομαι ολόψυχα σε όλες&όλες τους συναδέλφους μου υγεία, ευτυχισμένες στιγμές και δύναμη για να αντιμετωπίσουμε την δύσκολη περίοδο που περνάμε. Η γέννηση του Θεανθρώπου, να φέρει εκτός άλλων την ελπίδα, που χρειάζεται ο τόπος μας για να βρουν ανταπόκριση οι θυσίες του λαού μας.

"Το άστρο λαμπρό της Βηθλεέμ
Και του Χριστού η Γέννα,
Να σας χαρίσουνε πολλά
Και ευτυχισμένα χρόνια."
"Άγγελος ήτανε Θεού,
της Βηθλεέμ τ΄αστέρι,
είθε και φέτος τη χαρά,
στο σπίτι σας να φέρει." 

Quotes About Christmas 3473 by Brant



"Χρόνια πολλά χρόνια καλά
χρόνια γεμάτα υγεία
και του Χριστού η γέννηση
να φέρει ευτυχία."
"Απόψε που γεννήθηκε
μαζί Του και η Αγάπη,
εύχομαι να σαι εσύ καλά
απ΄ της καρδιάς τα βάθη."
"Δέντρο χριστουγεννιάτικο
θα κάνω την καρδιά μου
χίλια γραμμένα σ' αγαπώ
να γράψω στα κλαδιά μου."
"Μέσα στη Φάτνη τση καρδιάς
αν γεννηθεί ο Χριστός μας
θα χει Ειρήνη και ανθρωπιά
ο κόσμος ο δικός μας!!!!!"

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Ο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ 77 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ !!

Ερωτόκριτος, είναι ο τίτλος της έμμετρης μυθιστορίας του Βιντζέντζου Κορνάρου. 
Το δημιούργημα του αυτό αποτελεί ένα αριστούργημα προίκα για την Κρητική, τη Νεοελληνική, αλλά και τη παγκόσμια λογοτεχνία. 
Οι φιλόλογοι διαφωνούν ως προς την χρονολόγηση του έργου, αλλά και ως προς τη ταύτιση του προσώπου του συγγραφέα - με τα λιγοστά βιογραφικά του στοιχεία - και με το άλλο έργο του τη Θυσία του Αβραάμ. 
Όμως αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, ούτε η ακριβής χρονολόγηση, καθώς ο Ερωτόκριτος είναι ξεκάθαρα δημιούργημα ενός κρητικού, γραμμένο στη Κρητική ντοπιολαλιά της εποχής, σε άψογο 15σύλλαβο στίχο, αντίστοιχο όλων των δημοτικών μας τραγουδιών. 
Ο Ερωτόκριτος αποτέλει μια από τις σημαντικότερες ρίζες της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ανεξαρτήτα από το ποια είναι η ακριβής ημερομηνία που γράφτηκε και σίγουρα γράφτηκε πρίν το 1713, που έχουμε την πρώτη τυπωμένη έκδοση του έργου στη Βενετία, από το τυπογραφείο Βόρτολι. Ερωτόκριτος - Το έργο - Η υπόθεση Ο Ερωτόκριτος έργο που αποτελείται από 10010 15σύλλαβους στίχους και χωρίζεται σε 5 μέρη με αλφαβητική ονομασία στο πρότυπο των ομηρικών επών. 
 Η ομοικαταληξία είναι ανα δύο στίχους, εκτός από μερικές περιπτώσεις που είναι τετραπλή, όταν ο ποιητής θέλει να τονίσει μια εικόνα η περιγράφει μια σκηνή με μεγάλη διάρκεια. Τα πρόσωπα του έργου που πρωταγωνιστούν είναι: ... ο Ηρακλής, ο Βασιλιάς της Αθήνας. Υποτίθεται ότι το έργο εξελίσσετε κάποτε στην αρχαιότητα, αλλά στην πραγματικότητα αφορά μια Παναθήνα και Πανελλάδα χωρίς συγκεκριμένο χωρόχρονο, χάρη στην ιδιοφυεία του Κορνάρου. Ο Ηρακλής και η γυναίκα του, η Βασίλισσα Αρετή, έχουν μια κόρη την Αρετούσα. Παρόμοιας ομορφίας κορίτσια συναντάμε μόνο στα παραμύθια.  
Ήρχισε και μεγάλωνε το δροσερό κλωνάρι, και πλήθαινε στην ομορφιά, στη γνώση, και στη χάρη.  

Eγίνηκεν τόσο γλυκειά, που πάντοθ' εγρικήθη πως για να το'χου' θάμασμα στον Kόσμον εγεννήθη. 
Kαι τ' όνομά τση το γλυκύ το λέγαν Aρετούσα, οι ομορφιές τση ήσαν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα.        
Xαριτωμένο θηλυκό τως το'καμεν η Φύση, και σαν αυτή δεν ήτονε σ' Aνατολή και Δύση.          
       
Όλες τσι χάρες κι αρετές ήτονε στολισμένη, ευγενική και τακτική, πολλά χαριτωμένη. ... 
ο Πεζόστρατος, σύμβουλος του βασιλιά Ηρακλή, που έχει ένα γιο, τον Ερωτόκριτο. Ο Ερωτόκριτος νομοτελειακά ερωτεύετε την Αρετούσα. Αλλά και το παλικάρι δεν είναι τυχαίο...  
Ήτονε δεκοκτώ χρονών, μα'χε γερόντου γνώση, οι λόγοι του ήσανε θροφή, κι η ερμηνειά του βρώση. Kαι τ' όνομά του το γλυκύ Pωτόκριτον ελέγα', ήτονε τσ' αρετής πηγή και τσ' αρχοντιάς η φλέγα κι όλες τσι χάρες π' Oυρανοί και τ' 'Αστρι εγεννήσαν, μ' όλες τον εμοιράνασι, μ' όλες τον εστολίσαν. .. 
Ο  Ερωτόκριτος έχει ένα αδερφικό φίλο τον Πολύδωρο, για να έχει να λέει τον καυμό του γύρω τους περιστρέφεται ένα παραμυθένιος κόσμος από αυλικούς, παραμάνες, εχθρούς και φίλους και το έργο ξεκινάει. Τα παιδιά ερωτεύονται και αποφασιστικά ο Πεζόστρατος ζητάει το χέρι της Αρετούσας επισήμως από τον Ηρακλή, που θυμώνει με τον σύμβουλο του, παρότι τον αγαπάει, γιατί προορίζει την κόρη του για το διάδοχο του Βυζαντίου και όχι για ένα κοινό θνητό. 
Για προληπτικούς λόγους λοιπόν ο Ηρακλής, εξορίζει τον Ερωτόκριτο και φυλακίζει την Αρετούσα που απαντάει αρνητικά στο βασιλικό συνοικέσιο.  
Όμως έρχονται δυσκολίες στο Βασίλειο του Ηρακλή καθώς εισβάλουν από τον βορρά οι Βλάχοι. 
Ο Ηρακλής τα βρίσκει δύσκολα, ώσπου παρουσιάζεται ένας μαυριδερός πολεμιστής που νικάει σε μια μεσαιωνική μονομαχία τον Άριστο, τον αρχηγό των Βλάχων και σώζει το βασίλειο της Αθήνας.  
Ο πολεμιστής αυτός που είναι ο Ερωτόκριτος μεταμορφωμένος από ένα μαγικό ματζούνι σε Μαυριτανό πολεμιστή, τελικά παντρεύεται την Αρετούσα, αφού πρώτα την δοκιμάζει για να δει αν εξακολουθεί να τον αγαπάει. 
Το έργο αναπτύσσεται σε πέντε ενότητες, χωρίς ούτε στιγμή να κάνει κοιλιά, χωρίς ούτε στιγμή να σκεφτείς αυτό το κομμάτι είναι περισευούμενο ή αυτός ο στίχος εδώ δεν χρειαζόταν.          
Η γλώσσα του Κορνάρου είναι άκρως ποιητική, γεμάτη εικόνες που αναπαραστούν ολοζώντανα και τα πιο λεπτά συναισθήματα των ηρώων.             
Το έργο είναι πλούσιο σε ιστορικά στοιχεία από όλες τις εποχές του ελληνισμού. 
Αυτό το γεγονός μαζί με τη πολύ προσεκτική επιλογή των ονομάτων, κάνει το μύθο του έργου και τους ήρωες, να κινούνται σε ένα χώρο πάνω από κάθε συγκεκριμένη ιστορική εποχή. 
Ο Ερωτόκριτος θα μείνει για πάντα ένα λογοτεχνικό σύμβολο, ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πρώτα από όλα για την άψογα δουλεμένη στοιχουργική του, αλλά και γιατί είναι ένας κρητικός ύμνος στα πανανθρώπινα ιδανικά της φιλίας, του έρωτα, και της λεβεντιάς. 
Δεν είναι τυχαίο ότι οι αριστουργηματικοί στίχοι του Κορνάρου πέρασαν στα χείλη του λαού και τραγουδιούνται για πάνω απο 300 χρόνια, συμβάλοντας στη δημιουργία της υπέροχης Κρητικής μουσικής παράδοσης και στη δημιουργία της μεγάλης σχολής των Κρητικών ριμαδόρων.        
Παραθέτω την περιγραφή από τον ποιητή της πρώτης νύχτας που πέρασαν μαζί οι νεόνυμφοι. 
Σήμερον ας λογιάσουσιν, όσοι κι αν έχου' γνώση, εκείνα που εγενήκασιν, ώστε να ξημερώσει.  
Eγώ δε θέλω, και δειλιώ, να σας-ε πω με γράμμα, τη νύκτα πώς εδιάξασιν, ίντά'παν, κ' ίντα 'κάμα.  
Mπορείτε από τα παρομπρός, που'χετε γρικημένα, εσείς να τα λογιάσετε, και μη ρωτάτε εμένα.  
Tά'πασι, τά μιλήσασι, κ' εις ό,τι κι αν εγίνη, κιανείς δεν ξεύρει να το πει, μόνον οι δυό τως κείνοι.          
Η πλατεία της πόλης Ο Ερωτόκριτος πρωτοκυκλοφόρησε χέρι με χέρι σε χειρόγραφα. Οι αντιγραφές που έγιναν από το πρωτότυπο είναι πάρα πολλές.      
Όμως σώζονται ελάχιστα αντίγραφα.            
Ένα από αυτά βρίσκεται στο Βρεατανικό μουσείο, μάλλον γραμμένο στη Κεφαλονιά, γιατί υπήρξε μεγάλη διάδοση και επιτυχία του έργου στα Επτάνησα και είναι διακοσμημένο με 121 μικρογραφίες. Το πρώτο τυπωμένο αντίτυπο, τυπώμενο το 1713 στη Βενετία, βρίσκεται στη Γεννάδειο βιβλιοθήκη της Αθήνας.               ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ 77 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΕ 40 ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
77 καλλιτέχνες, 40 διαφορετικά σημεία της Αττικής και ένα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας, συνθέτουν τον καμβά της δράσης και της δημιουργίας του «εναλλακτικού» video «Παίζουμε Οικολογικά -- Ζούμε Λογικά -- Ενεργούμε Ομαδικά»! ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ - ΣΤΙΧΟΙ

Του Κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνου
Και του τροχού που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου,

Και των αρμάτω οι ταραχές, έχθρητες και τα βάρη,
Του Έρωτα η μπόρεση και της φιλιάς η χάρη,

Ετούτα μ'εκινήσασι τη σήμερον ημέρα
ν'αναθιβαλω και να πω τα κάμαν και τα φέρα

Τότες μια άγάπη μπιστική στον κόσμο έφανερώθη
Κ'εγράφτη μέσα στην καρδιά κι ουδέ ποτέ τση έλειώθη.

Και με τιμή ήταν (ήσαν) δυό κορμιά στου πόθου το καμίνι
Και κάμωμα πολλά ακριβό σ' έτοιους καιρούς εγίνη

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
Που ό κύρης σου μ' έξόρισε στης ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχάς μου'δωκε ν'ανιμένω
Κι άπόκει να ξενίτευτώ,πολλά μακρά να πηαίνω

Και πως να σ' άποχωριστώ και πως να σου μακρύνω
Και πως να ζήσω δίχως σου στον ξορισμόν έκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει
Ρηγόπουλο, αφεντόπουλο, σαν έισ' έσύ γυρεύει
.
Κι ο κύρης όντε βουληθεί και θε να με παντρέψη
Και δω πως γάμο κτάσσεται και το γαμπρό γυρέψη,

Καλλιά θανάτους εκατό την ώρα θέλω πάρει,
Άλλος παρά ο Ρωτόκριτος γυναίκα να με πάρη.




Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα
Και γρήγορα μισεύγω σου, μακραίνω από τη χώρα

Μα όπου κι αν πάγω, όπου βρεθώ και τον καιρό που ζήσω
Τάσσω σου άλλη να μη δω μηδέ ν' ανατρανίσω

Καλλιά 'χω εσέ με θάνατο παρ' άλλη με ζωή μου,
Για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

Κρήτη



Τούτο εδώθη σ'ολους μας: ότι κι αν πεθυμούμε,
Μ'ολον οπού 'ναι δύσκολον, εύκολο το κρατούμε
Κι εύκολα το πιστεύγομε κείνο που μας αρέσει
Και κάθα είς σ' τούτο μπορεί να σφάλει και να φταίση.

Tα πάθη πια δεν κιλαδεί το πικραμένο αηδόνι,
αμέ πετά πασίχαρο, μ' άλλα πουλιά σιμώνει.

Ετούτ' η αγάπη η μπιστική με τη χαρά ετελειώθη
Και πλερωμή στα βάσανα μεγάλη τως εδόθη.

Για τούτο οπού 'ναι φρόνιμος , μηδέ χαθή στα πάθη
Το ρόδο κι όμορφος αθός γεννάται μες στ' αγκάθι.

Και κάθα είς που εδιάβασεν εδά κι ας το κατέχη :
Μη χάνεται στον κίνδυνο, μα πάντα ελπίδα άς έχη.

Στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπάτο
Εκείνο που μισεί κανείς γυρίζει κι αγαπάτω.

Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου
Μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί (βλέπει) η καρδιά του ανθρώπου.

Απ'οτι κάλλη έχει ο άνθρωπος τα λόγια έχουν τη χάρη
Και κάνουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει

Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω
Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων.

Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω
Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων. 



In Love With You !!!!!

ΟΙ 10 καλύτερες επιχειρηματικές ευκαιρίες για την νέα χρονιά!!!

Όπως και τις προηγούμενες χρονιές έτσι και φέτος ετοιμάσαμε...
μια παρουσίαση των 10 καλύτερων επιχειρηματικών ευκαιριών για την νέα χρονιά. Οι ιδέες αυτές στηρίζονται σε πραγματικές ανάγκες και σε παγκόσμιες τάσεις που αυξάνονται ραγδαία. Ελπίζουμε μέσα στις ιδέες αυτές να βρείτε κάτι που να ταιριάζει στις δικές σας επιχειρηματικές…ανησυχίες. 


 
 



1. Επιστροφή στο Χωριό – Τοπικά Προϊόντα



Με την απόλυση συμβασιούχων, την αύξηση της ανεργίας και την καθυστέρηση νέων επενδύσεων, εμφανίζεται ήδη επιστροφή πολλών μορφωμένων ανθρώπων στα χωριά τους. Εφαρμόζοντας την τεχνογνωσία τις διασυνδέσεις αλλά και τις εμπειρίες που απέκτησαν μπορούν πλέον να δημιουργήσουν ανταγωνιστικές επιχειρήσεις βασισμένες στα τοπικά προϊόντα αλλά και τις υπηρεσίες που τόσο έχει ανάγκη η ύπαιθρος. Η τάση για επιστροφή στα φυσικά προϊόντα, στις παραδοσιακές συνταγές της γιαγιάς και την αυξανόμενη μέριμνα για το περιβάλλον θα σταθούν σύμμαχοι στις νέες αυτές προσπάθειες. 






2. Cloud Computing


To 2012 θα είναι η χρονιά που πολύ περισσότερες επιχειρήσεις αλλά και ιδιώτες θα χρησιμοποιούν εφαρμογές και τις δυνατότητες αποθήκευσης αρχείων στο σύννεφο. Οι προοπτικές είναι τεράστιες, οι εφαρμογές μόλις και έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και όλο και περισσότεροι – ξεκινώντας από τους νέους και τις «κινητές» εφαρμογές αλλά και τις επιχειρήσεις που βλέπουν μπροστά, θα γίνονται στο σύννεφο. 


 

3. Εκπτωτικά Καταστήματα


Το 2012 προβλέπεται ότι η ευρωπαϊκή οικονομία θα συνεχίσει να βρίσκεται σε κρίση. Οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να είναι πιο συντηρητικοί απ' ότι ήταν και θα ψάχνουν για ευκαιρίες είτε σε λαϊκές αγορές είτε σε περιφερειακά καταστήματα ή σε αλυσίδες εκπτωτικών καταστημάτων & stock houses. Υπάρχουν και στην Ελλάδα εταιρίες franchising που διαθέτουν επώνυμα καταστήματα με εκπτωτικά ή φθηνά προϊόντα κάθε είδους, και θα γίνουν περισσότερες.


4. Υπηρεσίες καθαριότητας και επισκευής


Ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του καθενός, όλα γύρω μας αργά ή γρήγορα λερώνουν, λεκιάζουν και χρειάζονται επαγγελματική φροντίδα. Και όσο τα χρήματα για εξόδους μειώνονται τόσο η ποιότητα ζωής μέσα στο σπίτι θα τραβάει μέρος του προϋπολογισμού μας. Το ίδιο ισχύει και για βιομηχανικά κτίρια ή χώρους γραφείων. Οι τσαγκάρηδες, μοδίστρες, μαραγκοί. ταπετσιέρηδες κλπ. θα ζήσουν μια νέα περίοδο άνθησης.


5. Διαχείριση Υδάτινων πόρων


Το νερό είναι το πετρέλαιο του μέλλοντος. Όσο ελαττώνονται τα αποθέματα τόσο πιο πολύτιμο γίνεται και τόσο πιο αναγκαίες οι υπηρεσίες , τα προϊόντα και οι τεχνολογίες που θα μας βοηθήσουν να τα εξοικονομήσουμε. Από συστήματα που εντοπίζουν αυτόματα διαρροές μέχρι κατασκευή αυτοποτιζόμενων κήπων, μίνι συστήματα αφαλάτωσης ή τεχνολογίες καθαρισμού & χρήσης αποβλήτων. 



 

959745

6. Σκούτερ και ποδήλατα

Οικονομία στην μετακίνηση και προστασία του περιβάλλοντος – δύο σε ένα! Και ως προς τα ποδήλατα προσθέτουμε και την δωρεάν γυμναστική. Πωλήσεις, ενοικιάσεις, συντηρήσεις, βαφή ή ανανέωση εμφάνισης, ανταλλακτικά, φύλαξη είναι μερικές μόνο από τις επιχειρηματικές ιδέες που σχετίζονται με τα σκούτερ και τα ποδήλατα. Νέες μορφές με ηλεκτροκινητήρες ή μικτή χρήση θα ζητιούνται όλο και περισσότερο.


7. Κήποι για μικρούς χώρους


Η αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με την ποιότητα και τις τιμές των βασικών τροφίμων μεταφράζεται σε αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που θέλουν να καλλιεργούν κάποια τρόφιμα όπου κι αν ζουν. Μικρά θερμοκήπια, οικολογικά παρασιτοκτόνα, μικρές ποικιλίες φυτών με βασικά βότανα ή λαχανικά, κατασκευή και συντήρηση μικρών οικιακών λαχανόκηπων, κατασκευές παρτεριών για σχετική χρήση σε μπαλκόνια ή ταράτσες.


8. Φροντίδα Ηλικιωμένων


Η ανάγκες για φροντίδα/εξυπηρέτηση ηλικιωμένων είναι ένα από τα αποτελέσματα της σύγχρονης πραγματικότητας. Όταν το ζευγάρι πρέπει να δουλεύει, κάποιος πρέπει να φροντίσει τους μεγαλύτερους. Από απλές υπηρεσίες νοσοκόμων, έως φροντίδα για το φαγητό, την φροντίδα των ρούχων, τις υπηρεσίας delivery των super market, το καθάρισμα του σπιτιού έως το άνοιγμα του δικού σας «σπιτιού φροντίδας ηλικιωμένων» υπάρχουν δεκάδες εξειδικευμένες ανάγκες που ζητούν λύσεις.


9. Εξοικονόμηση ενέργειας


Το κόστος ζωής και ο περιορισμός των εσόδων οδηγεί σε αναζήτηση οικονομικότερων λύσεων – ξεκινώντας από την θέρμανση και την μετακίνηση.


Η εγκατάσταση μιας αντλίας θερμότητας, ενός ηλιόθερμου ή ενός πράσινου κλιματιστικού στο σπίτι όχι μόνο εξοικονομεί χρήματα μακροπρόθεσμα αλλά σας δίνει και επιστροφές ή μείωση φόρων. Τα ηλεκτρικά ή τα υβριδικά αυτοκίνητα είναι οι απλούστερες λύσεις για την εξοικονόμηση καυσίμων. Οι μικρές επιχειρήσεις που κάνουν τις εγκαταστάσεις, την ρύθμιση ή την συντήρηση τέτοιων προϊόντων σίγουρα θα αναπτυχθούν. 


 

Image Source,Photobucket Uploader Firefox Extension

10. Cocooning και Ανακαινίσεις Χώρων

Όσο οι έξοδοι θα είναι δυσβάστακτοι, τόσο οι προσκλήσεις για παρέα στο σπίτι θα αυξάνουν. Όσο η ζωή δυσκολεύει τόσο το ενδιαφέρον για ποιότητα ζωής στο σπίτι θα αυξάνει. Χιλιάδες προϊόντα, χρηστικά εργαλεία, διακοσμητικά στοιχεία, συναρμολογήσεις και κατασκευές συνδέονται με την ανθρώπινη αυτή ανάγκη. Το στυλ, τα χρώματα, η επιθυμία για χώρους ζεστούς ασφαλείς και όμορφους, για λίγες ώρες ηρεμίας και ξεγνοιασιάς, ξαναμπαίνουν στην ζωή μας. Οι μεγαλύτερες ανακαινίσεις αναμένονται να γίνουν στα μπάνια και στις κουζίνες.

1160572

ntaks


Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Τσὰρλς Ντίκενς – Χριστουγεννιάτικη Ιστορία(2 ΜΕΡΟΣ)

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ


Ὅταν ξύπνησε ὁ Σκροῦτζ, τὸ ρολόι χτυποῦσε μία. Μιὰ κατακόκκινη λάμψη ἐρχόταν ἀπ᾿ τὴ σάλα. Σηκώθηκε, φόρεσε τὴ ρόμπα του καὶ πῆγε νὰ δεῖ τί συμβαίνει. Ἡ σάλα εἶχε μεταμορφωθεῖ! Ἀπὸ τὸ πάτωμα ὡς τὸ ταβάνι ἦταν στολισμένη μὲ κισσό, λιόπρινο καὶ ἰξό. Στὸ τζάκι ἔκαιγε μία ζωηρὴ φωτιὰ καὶ στὴ γωνιὰ ὑψωνόταν ἕνας τεράστιος σωρὸς ἀπὸ φαγητὰ-γαλοποῦλες, χῆνες, πατάτες, μῆλα, καρύδια - ἐνῶ πάνω στὴν κορυφὴ καθόταν χαμογελαστὸς ἕνας γίγαντας μ᾿ ἕνα δαυλὸ ἀναμμένο στὸ ἀριστερό του χέρι. 



«Εἶμαι τὸ Χριστουγεννιάτικο Πνεῦμα τοῦ Παρόντος», τοῦ φώναξε φιλικά. «Ἔλα!». Ὁ Σκροῦτζ παρατήρησε τὸ Πνεῦμα. Ἦταν ντυμένο μ᾿ ἕνα μακρὺ λευκὸ χιτώνα. Καὶ πάνω στὰ μακριὰ μαῦρα του μαλλιὰ φοροῦσε ἕνα στεφάνι ἀπὸ λιόπρινο.

«Πήγαινε μὲ ὅπου θέλεις», ξερόβηξε ὁ Σκροῦτζ. «Πῆρα ἤδη μερικὰ μαθήματα ἀπ᾿ τὸ συνάδελφό σου. Εἶμαι ἕτοιμος νὰ παρακολουθήσω καὶ τὰ δικά σου».

«Τότε πιάσου ἀπὸ τὸν ποδόγυρο τοῦ χιτῶνα μου», ἀπάντησε ὁ γίγαντας.

Ἡ χαρούμενη σάλα, ἡ διακόσμηση, τὰ φαγητά, ὅλα ἐξαφανίστηκαν. 



Βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ὑπαλλήλου του, τοῦ Μπὸμπ Κράτσιτ καὶ κοίταξαν ἀπὸ τὸ παράθυρο. Ἡ κυρία Κράτσιτ καὶ οἱ τρεῖς κόρες της φοροῦσαν παλιὰ φθαρμένα φορέματα, στολισμένα ὅμως μὲ κορδέλες γιὰ τὴ γιορτή, καὶ κάθονταν στὸ τραπέζι. Ξαφνικά, μπῆκαν τρέχοντας δυὸ ἀγοράκια.

«Μυρίσαμε γαλοπούλα ψητή! Τί καλά! Μοσχοβολᾶ ἀπὸ τὸ δρόμο!» φώναξαν μὲ ἐνθουσιασμό. Πίσω τοὺς ἐρχόταν ὁ πατέρας τους. Στοὺς ὤμους του κουβαλοῦσε τὸ μικρότερο γιό του, τὸν Τίμ. Τὸν ἀπέθεσε προσεκτικὰ στὸ πάτωμα. Τὸ παιδὶ ἦταν ἄρρωστο καὶ βάδιζε μὲ δεκανίκι.

Κάθησαν ὅλοι στὸ γιορτινὸ τραπέζι. Ἡ μικρὴ γαλοπούλα μοιράστηκε πολὺ προσεκτικὰ ὥστε νὰ φτάσει γιὰ ὅλους. Πάντως ἡ σκηνὴ ἦταν χαρούμενη. Οἱ δυὸ γονεῖς πρόσεχαν ἰδιαίτερα τὸν ἀνάπηρο Τίμ. Ἕνα χαμόγελο φώτισε τὸ χλωμό του προσωπάκι.

«Πνεῦμα», ρώτησε μὲ ξαφνικὸ ἐνδιαφέρον ὁ Σκροῦτζ, «ὁ μικρὸς Τὶμ θά... ζήσει ἀκόμη γιὰ πολύ;».

«Χμμ... τὸν περιβάλλουν σκιές. Ἂν τὸ μέλλον δὲν τὶς μεταβάλει, τὸ παιδάκι θὰ πεθάνει! Ἀλλὰ ἐσένα τί σὲ νοιάζει; Ἕνα στόμα λιγότερο σὲ τοῦτο τὸν πυκνοκατοικημένο κόσμο. Ἔτσι δὲν εἶναι;». 



Ὁ Σκροῦτζ τότε θυμήθηκε ὅτι ὁ ἴδιος εἶχε ἐπαναλάβει πολλὲς φορὲς αὐτὴ τὴ φράση. Καὶ κατέβασε τὸ κεφάλι ντροπιασμένος.

Ξαφνικά, χωρὶς τὸ Πνεῦμα νὰ προσθέσει ἄλλη λέξη, βρέθηκαν στὸ σπίτι τοῦ ἀνιψιοῦ του. «Ὁ θεῖος Σκροῦτζ μᾶς θεωρεῖ τρελοὺς ποὺ γιορτάζουμε τὰ Χριστούγεννα. Κι ἔτσι, ἀρνήθηκε νὰ φάει μαζί μας σήμερα», εἶπε ὁ Φρέντ.

«Τί ἀπαίσιος ἄνθρωπος», ἀναστέναξε ἡ γυναίκα του ὑποτιμητικὰ καὶ οἱ καλεσμένοι κούνησαν τὰ κεφάλια γιατί συμφώνησαν μαζί της. Ἀλλὰ ὁ Φρὲντ πρόσθεσε πικραμένος: «Ἐγώ, πάντως, λυπᾶμαι εἰλικρινὰ ποὺ ὁ θεῖος ἔχασε μία εὐκαιρία νὰ χαρεῖ. Καὶ τώρα, παρ᾿ ὅλο ποὺ δὲ βρίσκεται μαζί μας, θὰ ἤθελα νὰ τοῦ ἐκφράσω τὶς καλύτερες εὐχές μου». Κι ἀμέσως σήκωσε τὸ ποτήρι καὶ ἤπιε στὴν ὑγειὰ τοῦ θείου του.                   



Γρήγορα ὅμως ἡ χαρούμενη ὁμήγυρη ξέχασε τὸν Σκροῦτζ. Ἔπαιξαν μουσική, χόρεψαν, διασκέδασαν μὲ παντομίμα. Ὁ Σκροῦτζ, ποὺ τόσο τοῦ ἄρεσε αὐτὸ τὸ παιχνίδι, συμμετεῖχε ὅλο χαρά, ξεχνώντας ὅτι κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὸν δεῖ ἢ νὰ τὸν ἀκούσει. Τὸ Πνεῦμα τὸν παρακολουθοῦσε κι ἔμοιαζε νὰ τὸ γλεντάει μαζί του. Ἀλλὰ σύντομα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ φύγουν. «Ἔχουμε νὰ ἐπισκεφτοῦμε πολλὰ μέρη ἀκόμη ὥσπου νὰ περάσει ἡ νύχτα», εἶπε τὸ Πνεῦμα.   



Καὶ ὁδήγησε τὸν Σκροῦτζ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι. Περπάτησαν μέσα στὸ κρύο καὶ στὸ χιονόνερο, σὲ βρωμερὰ στενὰ καὶ δρομάκια περίεργα, κι ἀκόμη κάτω ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς γέφυρες τῆς πόλης. Ἐκεῖ ὁ Σκροῦτζ εἶδε δυστυχισμένους ἀνθρώπους πού, κολλημένοι σφιχτὰ ὁ ἕνας πάνω στὸν ἄλλον, προσπαθοῦσαν νὰ ζεσταθοῦν. Ἀνάμεσα τοὺς τριγύριζαν παιδάκια ποὺ ζητιάνευαν φαγητὸ ἀπ᾿ τοὺς περαστικούς. Κάπου μακριά, ἕνα ρολόι σήμανε μεσάνυχτα.

Ὁ Σκροῦτζ, τρομοκρατημένος ἀπ᾿ τὴν τόση ἀθλιότητα, ἀναζήτησε τὸ γιγάντιο Πνεῦμα. Ἀλλὰ ἐκεῖνο εἶχε ἐξαφανιστεῖ. 



ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ


Σὲ λίγο, ἕνα ἄλλο φάντασμα, τυλιγμένο στὴν ὁμίχλη, προχώρησε ἀργὰ πρὸς τὸν Σκροῦτζ. Παρατήρησε ὅτι τὸ Πνεῦμα αὐτὸ φοροῦσε μία τεράστια μαύρη κάπα καὶ μία κουκούλα ποὺ τοῦ ἔκρυβε ἐντελῶς τὸ πρόσωπο. Ὁ Σκροῦτζ παραλίγο νὰ λιποθυμήσει ἀπὸ τὸν τρόμο του.

«θὰ πρέπει νὰ εἶσαι τὸ Χριστουγεννιάτικο Πνεῦμα τοῦ Μέλλοντος», ψιθύρισε. «Τί μοῦ ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον; Ἴσως ν᾿ ἀλλάξω... Εἶμαι ἕτοιμος νὰ σὲ ἀκολουθήσω».

Παρὰ τὰ γενναῖα του λόγια, ὁ Σκροῦτζ φοβόταν τόσο πολὺ αὐτὸ τὸ φάντασμα, ὥστε τὰ πόδια του ἄρχισαν νὰ τρέμουν. Δὲν μποροῦσε νὰ κάνει βῆμα. Τὸ Πνεῦμα παρέμεινε ἀκίνητο περιμένοντας ὑπομονετικὰ τὸν Σκροῦτζ μέχρι νὰ συνέλθει. Ἔπειτα κινήθηκε ἀθόρυβα. Καὶ ὁ Σκροῦτζ τὸ ἀκολούθησε σὰν νὰ τὸν τύλιξε ἡ κάπα τοῦ Πνεύματος, ποὺ τὸν παρέσυρε στὸ ἄγνωστο.

Κοσμοσυρροὴ καὶ ὀχλαγωγία στὸ χρηματιστήριο. Τὸ Πνεῦμα μὲ τὸν Σκροῦτζ ἀνάμεσα στοὺς χρηματιστὲς καὶ στοὺς ἐμπόρους. «Πότε πέθανε;» ρώτησε κάποιος ἀπὸ τὸ πλῆθος. «Χθὲς βράδυ, νομίζω», ἀπάντησε ἕνας ἄλλος. «Δὲν πιστεύω νὰ πάτησε κανεὶς στὴν κηδεία του», σχολίασε ἕνας τρίτος. «Ἐπιτέλους ξεκουμπίστηκε... Τὸν σιχαίνονταν ὅλοι!».

Ὁ Σκροῦτζ ἔνιωσε οἶκτο γι᾿ αὐτὸν ποὺ μιλοῦσαν. Ἀναρωτήθηκε γιὰ ποιὸ λόγο νὰ τὸν ἔφερε τὸ Πνεῦμα σὲ τοῦτο τὸ μέρος. Ἔπειτα ἀναγνώρισε κάποιον ἄλλο χρηματιστὴ στὴ συνηθισμένη του θέση. Μάταια ὅμως ἔψαξε νὰ βρεῖ καὶ τὸν ἑαυτό του.

«Ἴσως», σκέφτηκε, «ὁ Σκροῦτζ τοῦ μέλλοντος θὰ παρατήσει τὶς συναλλαγὲς καὶ θὰ στραφεῖ πρὸς ἄλλες δραστηριότητες...».

Γύρισε νὰ ρωτήσει τὸ Πνεῦμα. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ἐξακολουθοῦσε νὰ σωπαίνει. Σήκωσε μόνο τὸ χέρι καὶ ἔδειξε μὲ τὸ μακρύ του δάχτυλο πρὸς κάποια κατεύθυνση. Ἦταν καιρὸς νὰ συνεχίσουν τὸ ταξίδι τους. Ὁ γέροντας ἔνιωσε νὰ διαπερνᾶ τὴ ραχοκοκαλιά του κρύος ἱδρώτας.

Ἔφτασαν σὲ μία κακόφημη γειτονιὰ τῆς πόλης. Ὁ Σκροῦτζ δὲν εἶχε ξαναπατήσει τὸ πόδι του ἐκεῖ. Στὴν ἄκρη ἑνὸς βρώμικου στενοῦ βρισκόταν ἕνα ἄθλιο καταγώγιο-φωλιὰ λωποδυτῶν! Μέσα, τρεῖς κλέφτες, ἕνας ἄντρας καὶ δυὸ γυναῖκες, μὲ τρύπια ροῦχα, μοιράζονταν τὴ λεία τους. Οἱ πεταμένες πάνω στὸ πάτωμα κουρτίνες ἦταν ἴδιες μ᾿ ἐκεῖνες τῆς κρεβατοκάμαρας τοῦ Σκροῦτζ.

«Καλὰ ποὺ κάναμε καὶ τὰ ἁρπάξαμε», κακάρισε ἡ μία γυναίκα. «Ἔτσι κι ἀλλιῶς, κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὰ πράγματά του», πρόσθεσε ὁ ἄντρας.

«Ἂ τὸ γέρο-τσιγκούνη», ἔβρισε ἡ ἄλλη γυναίκα. «Ἂν ἦταν ἐντάξει ἄνθρωπος, κάποιος θὰ βρισκόταν δίπλα του τὴν ὥρα ποὺ πέθαινε». Ὁ Σκροῦτζ παρακολουθοῦσε ἀηδιασμένος τὴν κουβέντα τους. «Πνεῦμα», φώναξε. «Πᾶμε νὰ φύγουμε, σὲ παρακαλῶ, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀπαίσιο μέρος». Ἀλλὰ ἡ σιωπὴ τοῦ Πνεύματος τοῦ πάγωσε τὸ αἷμα.

«Πνεῦμα», κλαψούρισε ὁ Σκροῦτζ, «βοήθησέ με νὰ ξεχάσω τούτη τὴ θλιβερὴ σκηνή. Πήγαινέ με σ᾿ ἕνα μέρος ὅπου οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν εὐγενικὰ γιὰ τοὺς νεκρούς...».

Τὸ Πνεῦμα τὸν ὁδήγησε τότε σὲ δρόμους γνωστούς, πίσω στὸ σπίτι τοῦ Μπὸμπ Κράτσιτ. Ἡ γυναίκα καὶ τὰ παιδιά του ἦσαν ὅλοι μαζεμένοι γύρω ἀπὸ τὴ φωτιά. Ὅμως τὸ φτωχικὸ δωμάτιο ἦταν παράξενα σιωπηλό.

«Δὲ θὰ ἀργήσει ὁ πατέρας σας», εἶπε ἡ κυρία Κράτσιτ. «Ἔχει καθυστερήσει μόνο λίγα λεπτά», εἶπε κάποιο ἀπὸ τὰ παιδιά. «Τοῦτες τὶς μέρες βαδίζει πιὸ ἀργά».

«Ἄχ!» ἀναστέναξε ἕνα ἄλλο. «Ὅταν κουβαλοῦσε τὸν Τὶμ στοὺς ὤμους ἐρχόταν τρεχάτος γιὰ τὸ σπίτι».

Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ μπῆκε στὸ σπίτι. Εἶχε τὰ μάτια κατακόκκινα σὰν νὰ εἶχε κλάψει. Χαιρέτησε ὅμως τρυφερὰ ἕνα-ἕνα τὰ παιδιά του. Ἔπειτα εἶπε: «Ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ ξεχάσουμε τὸ μικρούλη μας τὸν Τίμ, ἔτσι; Ἡ ἀνάμνηση τοῦ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς εὐγενείας του θὰ μᾶς κρατήσει γιὰ πάντα ἑνωμένους!».

«Ναί! Ναί!» φώναξαν τὰ παιδιά. «Ἔ, τότε, μὲ κάνετε νὰ νιώθω εὐτυχισμένος», ἀπάντησε ὁ Μπὸμπ «πολὺ εὐτυχισμένος!».

Ἀγκαλιάστηκαν ὅλοι. Καὶ δάκρυα γέμισαν τὰ μάτια τοῦ Σκροῦτζ.

«Πνεῦμα», εἶπε ὁ Σκροῦτζ, «σὲ λίγο θὰ χωρίσουμε. Δὲ θὰ μοῦ ἐξηγήσεις τὸ νόημα ὅλων αὐτῶν; θὰ ἤθελα νὰ δῶ καὶ τὴ δική μου πορεία στὸ μέλλον».

Ξαναβγῆκαν στὸ δρόμο καὶ προχωρώντας, βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ γραφεῖο τοῦ Σκροῦτζ. Τὸ Πνεῦμα δὲν εἶχε πρόθεση νὰ σταματήσει. Τὸ μακρύ του δάχτυλο ἔδειχνε ἐμπρός.

«Σὲ παρακαλῶ, ἄφησε μὲ μία στιγμὴ νὰ δῶ πῶς θὰ εἶμαι στὸ μέλλον», ἱκέτευσε ὁ Σκροῦτζ. Τὸ Πνεῦμα κοντοστάθηκε σιωπηλό. Ὁ Σκροῦτζ κοίταξε ἀπὸ τὸ παράθυρο. Ἀναγνώρισε τὸ γραφεῖο του, ἀλλὰ ἡ ἐπίπλωση δὲν ἦταν πλέον ἡ δική του καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ καθόταν στὴν πολυθρόνα δὲν ἦταν ὁ Σκροῦτζ! Τὸ Πνεῦμα, ἀμίλητο πάντα, προχώρησε. Ὁ Σκροῦτζ ἀκολούθησε τὰ βήματά του. Μετὰ ἀπὸ λίγο ἔφτασαν σὲ μία καγκελόπορτα. Ὁ Σκροῦτζ γούρλωσε τὰ μάτια. Ἦταν τὸ νεκροταφεῖο. Τὸ Πνεῦμα πῆγε καὶ στάθηκε ἐμπρὸς ἀπὸ ἕναν τάφο. Ὁ Σκροῦτζ πλησίασε τρέμοντας. Πάνω στὴν ταφόπλακα διάβασε χαραγμένο τὸ ὄνομά του: «ΕΜΠΕΝΕΖΕΡ ΣΚΡΟΥΤΖ».

«Μά, τότε, στὸ χρηματιστήριο θὰ πρέπει νὰ μιλοῦσαν γιὰ μένα», κλαψούρισε, «καὶ οἱ κλέφτες λήστεψαν, μόλις πέθανα, τὸ δικό μου σπίτι!».

«Πνεῦμα, βοήθεια, βοήθεια!» φώναξε. «Δὲν θέλω νὰ τελειώσει ἔτσι ἡ ζωή μου. Μπορῶ... θέλω νὰ τὴν ἀλλάξω. Τὰ μαθήματα τῶν τριῶν πνευμάτων δὲν θὰ πᾶνε χαμένα. Μπορεῖς νὰ ἀλλάξεις τὸ μέλλον μου;».

Πάνω στὴν ἀγωνία τοῦ ὁ Σκροῦτζ ἀγκάλιασε τὸ Πνεῦμα ἀπὸ τὴ μέση. Ἀλλὰ ἡ κάπα ἦταν ἄδεια -τὸ Πνεῦμα ἔγινε ἀτμός- καὶ ὁ Σκροῦτζ ἀγκάλιαζε στὴν πραγματικότητα τὸ κάγκελο τοῦ κρεβατιοῦ του! Ναί, τοῦ δικοῦ του κρεβατιοῦ! Βρισκόταν πάλι στὴν κρεβατοκάμαρά του. Ἀνακουφισμένος ἀπὸ τὴν ἀγωνία, κλαίγοντας καὶ γελώντας, ἔτρεξε νὰ ἀγγίξει τὶς κουρτίνες. Ἦταν ἐκεῖ, στὴ συνηθισμένη τοὺς θέση. Βάλθηκε νὰ χοροπηδᾶ σ᾿ ὅλο τὸ σπίτι γεμάτος εὐτυχία. Ὅλα ἦταν στὴ θέση τους! Τίποτα δὲν εἶχε ἀλλάξει! Καὶ τὴ μεγάλη του χαρὰ διέκοψαν μόνο οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ χτυποῦσαν χαρούμενες σ᾿ ὅλη τὴν πόλη. 





ΤΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ

 

 


Ὁ Σκροῦτζ ἔτρεξε κι ἄνοιξε τὸ παράθυρο. Ὁ ἥλιος ἔλαμπε. Τὸ κρύο ἦταν τσουχτερό, ἀλλὰ τὸ πρωινὸ εὐχάριστο. «Τί ἡμέρα εἶναι σήμερα;», ρώτησε ἕνα ἀγόρι ποὺ περνοῦσε ἀπέξω. «Σήμερα ἔχουμε Χριστούγεννα!».

«Ἂ τότε, δὲν τὰ ἔχασα», φώναξε ὁ Σκροῦτζ. «Τὰ πνεύματα ἔκαναν τὴ δουλειὰ τοὺς μέσα σε μία μόνο νύχτα!».

«Ἀγόρι μου», ξαναεῖπε στὸ παιδί. «Τρέξε, σὲ παρακαλῶ, στὸ χασάπη καὶ πές του νὰ μοῦ φέρει τὴ μεγαλύτερη γαλοπούλα του. Θὰ σοῦ χαρίσω ἕνα σελίνι, ἴσως καὶ τρία, ἂν ἐπιστρέψεις μέσα σὲ πέντε λεπτά».

Τὸ παιδὶ δὲ δίστασε στιγμή. Ἔτρεξε γρήγορα καὶ ξαναγύρισε λαχανιασμένο, παρέα μὲ τὸν κρεοπώλη, ποὺ κουβαλοῦσε μία τεράστια γαλοπούλα.

«Θὰ τὴ στείλω στὸν Μπὸμπ Κράτσιτ», κρυφογέλασε ὁ Σκροῦτζ, «χωρὶς νὰ μάθει ποιὸς τοῦ τὴ δώρισε».

Τὸ πουλὶ ἦταν τόσο βαρύ, ὥστε ὁ Σκροῦτζ ἀναγκάστηκε νὰ καλέσει ἕνα ἁμάξι γιὰ νὰ τὸ μεταφέρει ὡς τὸ σπίτι τοῦ κλητῆρα του. Ὁ Σκροῦτζ, χαμογελώντας, πλήρωσε τὸ ἀγοράκι, τὸ χασάπη καὶ τὸν ἁμαξᾶ. Ἔνιωθε ὑπέροχα.

PhotobucketὉ Σκροῦτζ ἔκανε τὸ μπάνιο του, φόρεσε ἕνα καθαρὸ κοστούμι καὶ βγῆκε περίπατο. Βάδιζε μὲ τὰ χέρια σταυρωμένα στὴ ράχη, παρατηρώντας τοὺς περαστικούς. Ὅλοι ἦταν χαρούμενοι. Μερικοὶ τοῦ εὐχήθηκαν «Καλὰ Χριστούγεννα!». Ὁ Σκροῦτζ ὁμολόγησε ὅτι ποτὲ δὲν εἶχε ἀκούσει πιὸ εὐχάριστα λόγια. Στὸ δρόμο συνάντησε ἕναν ἀπὸ τοὺς δυὸ κυρίους ποὺ τὴν προηγουμένη τὸν εἶχαν ἐπισκεφθεῖ γιὰ νὰ τοῦ ζητήσουν τὴ βοήθειά του γιὰ τοὺς φτωχούς.

«Καλέ μου κύριε», τοῦ φώναξε «πῶς εἶστε;».

Κι ὅταν ὁ ἄνθρωπος πλησίασε, ὁ Σκροῦτζ τοῦ ψιθύρισε κάτι στὸ αὐτί. Ἐκεῖνος τὸν κοίταξε κατάπληκτος. «Μιλᾶτε σοβαρά, κύριε Σκροῦτζ;» φώναξε. «Μὰ εἶστε πολὺ γενναιόδωρος!». «Μὴ μὲ εὐχαριστεῖτε», τοῦ ἀπάντησε ὁ Σκροῦτζ. «Κάντε μόνο τὸν κόπο νὰ περάσετε μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς μέρες, ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ σύντομα, ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου. Θὰ εἶναι δική μου εὐχαρίστηση!».

Στὸ τέλος, ὁ Σκροῦτζ κατέληξε ἐμπρὸς στὸ σπίτι τοῦ ἀνιψιοῦ του. Δίστασε γιὰ λίγο στὸ κεφαλόσκαλο. Ἀλλὰ μετὰ πῆρε τὴν ἀπόφαση καὶ χτύπησε τὸ κουδούνι. Ἡ ὑπηρέτρια τοῦ ἄνοιξε τὴν πόρτα.

«Τὸ ἀφεντικό σου εἶναι μέσα;» τὴ ρώτησε.

«Μάλιστα, κύριε. Περᾶστε. Κάθεται ἤδη μὲ τὴ σύζυγό του καὶ τοὺς καλεσμένους στὸ τραπέζι, θὰ σᾶς δείξω...».

«Δὲ χρειάζεται, καλή μου», τῆς ἀπάντησε ὁ Σκροῦτζ. «Γνωρίζω πολὺ καλὰ αὐτὸ τὸ σπιτάκι». Ἄνοιξε σιγανὰ τὴν πόρτα τῆς τραπεζαρίας καὶ ἔχωσε τὸ κεφάλι μέσα.

«Φρέντ», ρώτησε, «μπορῶ νὰ περάσω;».

«Ποιὸς εἶναι;» ρώτησε ἔκπληκτος ὁ ἀνιψιὸς τοῦ Σκροῦτζ γυρνώντας τὸ κεφάλι του.

«Ὁ θεῖος σου ὁ Σκροῦτζ», τοῦ ἀπάντησε. «Ἦρθα γιὰ τὸ χριστουγεννιάτικο τραπέζι ποὺ μὲ κάλεσες!». 


 

Ὁ Φρὲντ καὶ ἡ γυναίκα του χάρηκαν πολὺ ποὺ τελικὰ ὁ Σκροῦτζ ἀποφάσισε νὰ τοὺς κάνει τὴν τιμή. Καὶ ἡ γιορτὴ ἐξελίχτηκε θαυμάσια. Τὸ γεῦμα ἦταν νοστιμότατο. Ἀκολούθησαν μουσικὴ καὶ χορός. Ἔπαιξαν διάφορα διασκεδαστικὰ παιχνίδια καὶ φυσικὰ παντομίμα. Ἀλλὰ τὸ καλύτερο ἀπ᾿ ὅλα ἦταν ἐκείνη ἡ ξέφρενη χαρὰ ποὺ ἔνιωθε μέσα του ὁ Σκροῦτζ.

Τὴν ἑπομένη, ὁ Σκροῦτζ πῆγε πολὺ νωρὶς στὸ γραφεῖο. Ἤθελε νὰ κάνει ἔκπληξη στὸν κλητήρα του, ποὺ ἤξερε ὅτι θὰ ἀργοῦσε νὰ φανεῖ στὴ δουλειά. Καὶ πράγματι, ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ ἦρθε λίγο πρὶν τὶς δέκα. Κάθησε ἀθόρυβα στὴ θέση του, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Σκροῦτζ δὲ θὰ ἔπαιρνε εἴδηση τὴν καθυστέρησή του.

«Ἄαα!» γκρίνιαξε τότε ὁ Σκροῦτζ προσπαθώντας νὰ μιμηθεῖ τὸ γνωστὸ κακότροπο ὕφος του. «Τί σημαίνει πάλι αὐτό;».

«Συ-συ-συγγνώμη, κύριε», τραύλισε ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ, «δὲν πρόκειται νὰ ξαναργήσω».

«Καὶ πῶς μπορεῖς νὰ δίνεις τέτοιες ὑποσχέσεις;» τοῦ εἶπε μουτρωμένος ὁ Σκροῦτζ. Ὁ Μπὸμπ ἄρχισε νὰ τρέμει. Φοβήθηκε τὴν ἀπόλυση.

«Πάντως, γιὰ τούτη τὴ φορά...» συνέχισε ὁ Σκροῦτζ «νομίζω ὅτι πρέπει νὰ σοῦ αὐξήσω τὸ μισθό σου!».

Κατάπληκτος ὁ Μπὸμπ σκέφτηκε νὰ τρέξει γιὰ βοήθεια. Νόμισε ὅτι ὁ ἐργοδότης του τρελάθηκε! 

 

«Καλὰ Χριστούγεννα, ἀγόρι μου», τοῦ εἶπε τότε ἤρεμος καὶ χαμογελαστὸς ὁ Σκροῦτζ, μὲ τρόπο τόσο εἰλικρινῆ, ὥστε τελικὰ τὸν ἔπεισε ὅτι τὰ εἶχε τετρακόσια. «Καὶ ὄχι μόνο θὰ σοῦ κάνω αὔξηση, ἀλλὰ θὰ βοηθήσω καὶ τὴν οἰκογένειά σου. Πήγαινε, ὅμως, πρῶτα σὲ παρακαλῶ, νὰ ἀγοράσεις κι ἄλλα κάρβουνα, θὰ ζεσταθοῦμε καλὰ κι ἔπειτα καθισμένοι δίπλα στὴ φωτιὰ θὰ συζητήσουμε ὅλες τὶς λεπτομέρειες.

Ὁ Σκροῦτζ κράτησε τὸ λόγο του. Καὶ σύντομα ὁ μικρὸς Τὶμ ξεπέρασε τὴν ἀρρώστια, ἀπέκτησε δυνάμεις κι ἔγινε ἕνα γελαστὸ καὶ ὄμορφο ἀγόρι, ποὺ ὁ Σκροῦτζ τὸ φρόντισε σὰν νὰ ἦταν δικό του παιδί. Ὁ πρώην τσιγκούνης ἔγινε πολὺ γενναιόδωρος κι ἦταν πάντα εὐγενικός με ὅλους. Μερικοὶ βέβαια τὸν κορόιδεψαν γιὰ τὴ μεταβολὴ τοῦ χαρακτήρα του. Ἀλλὰ ὁ Σκροῦτζ δὲν ἐνοχλήθηκε γιατί, ὅπως εἶπε πολὺ σοφά: «Καλύτερα νὰ σὲ περιγελοῦν παρὰ νὰ σὲ περιφρονοῦν!».

Ὁ Σκροῦτζ δὲν ξαναεῖδε τὰ πνεύματα. Ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὅπως λένε, δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος ποὺ νὰ γιορτάζει καλύτερα τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὸν Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ.

merry christmas

Συνολικές προβολές σελίδας

Ο Καιρός.

....για να δούμε τι θα δούμε στην Τ.V.......

me