...λευκό άρωμα....

Θραύσματα Αλήθειας!!

Απο το βάθος της αγάπης

ακούγονται πεντακάθαρα

οι νότες της σιωπηλής αλήθειας.

Λατρεύω να αφουγκράζομαι τις

αναπνοές της σκέψης σου

Να ζωγραφίζω με τη φλόγα

της πνοής σου όνειρα λουσμένα

στο Φως !!!!!!!!

Ταπεινό στιχάκι στο τραγούδι της Ζωής

θέλει ψυχή και κότσια μα  και αγάπη

 για να παραμείνεις...

...παντώς καιρού στιγμών και περιστάσεων η ψυχή φλεγόμενη θα ανθίζει.....

Tαξίδεψες στο ακίνητο του χρόνου.

Ναυάγησες στην ενδοχώρα της Σιωπής.

Ξεχάστηκες σε λέξεις στάσιμες παλιές .

Μνήμες ενδύθηκες,

άντεξες κακοκαιρίες μοναξιάς.

Δε ρωτάς, δε ζητάς, δε χωράς, δε ξεχνάς.

Τα όνειρα κατάσαρκα φοράς

και προχωράς σε ανάδυση καρδιάς.

Στα σκοτάδια των βυθών σου

μια ακτίδα αλήθειας αγαπάς

την κρατάς...

Υπάρχει μια αλήθεια που εχει βολευτεί

για τα καλά μέσα μου.

Μόνιμη κάτοικος πια...σαν σκιά

κρυμμένη στο φως του Κόσμου.

Κάποιες φορές τρεμοπαίζει

και θολώνει τις εικόνες...

άλλες φορές περισσεύει και κυλά

αλμυρή και ζεστή, σαν περασμένο καλοκαίρι

που στέγνωνει στις κοιλάδες της όψης.

Άλλοτε γινεται βροχή που ζωγραφίζει

ρυάκια στα τζάμια, ή φύλλο που κυλά

σε φθινοπωρινούς, υγρούς ανέμους.

Μετά παγώνει στη ματιά, σταματώντας

όποιον τολμά να πλησιάσει...

σαν παγόβουνο...όσο πιο κρυμμένο

τόσο πιο επικίνδυνο! Έπειτα λιώνει

λίγο-λίγο..κάθε άνοιξη...και ποτίζει

και πλημμύριζει...και κυλά ανθίζοντας...

και γίνεται ποτάμι...θάλασσα...

σε μια αιώνια υπόσχεση Καλοκαιριού !Στην ώρα τους όλα...!!

Όταν ξεχειλίζει δεν τη σκούπιζω ποτέ...

Θέλω να υπάρχουν ίχνη...

διαδρομές στα ξέφωτα της σκέψης!

Νοιώθω πως

αυτή η αλήθεια "κυλάει"...

όπως το φεγγαρόφωτο

στις θάλασσες, στα ποτάμια!

Όπως τα όνειρα στις ψυχές!

Όπως η Αγάπη στις καρδιές!

Όπως η Ιστορία στον χρόνο!

Όπως κυλάνε οι προορισμοί

σε χάρτες που

δεν έχεις ταξιδέψει!

Όπως οι Θάλασσες

στον τόπο μας!...

Κυλάει..αποκαλύπτοντας

δρόμουςπου χάθηκαν

σε μάταιες ερήμους...

όπως η Συγνώμη μετά την Αγάπη...

όπως η Έγνοια μετά τη Συμπόνια...

όπως η Αποδοχή μετά την Απόρριψη...!

Μαθαίνουμε να ζούμε τη Ζωή μας

Ίσως πάλι η Ζωή μας μαθαίνει

πως να ζούμε!.Ζωή χωρίς πρόβα!

Ατόφια....!! χωρίς να ζητά

απαντήσεις...μέσα μας όλα

άναρχα τα βήματα...χορογραφία

μιας εσώτερης μουσικής,

αυτοσχεδιασμός...!

Όλα κυλάνε...

σαν τον παλμό της καρδιάς...

σαν τον ρυθμό της ανάσας...

αυτή είναι η αλήθεια της Ζωής..!

 

Μ α ν τ ι ν ά δ ε ς!

Δεν το μπορείς του φεγγαριού να βρεις ένα ψεγάδι
γιατί σκορπά την ομορφιά στην πλάση κάθε βράδυ....

Ενα μυστήριο η ζωή, γεμάτη από εκπλήξεις
αυτά που ονειρεύεσαι δεν ξέρεις αν θα ζήσεις....

Στα χρώματα του δειλι νού βούτηξε ο νους την πένα και ζωγραφίζει στο χαρτί της σκέψης μου... εσένα....  

Αστέρι σε φωνάζουνε, φεγγάρι είσαι για μένα όμως τ'αστέρια ειναι πολλά αλλά φεγγάρι, ενα..... 

Σαν τον ανθό του λεμονιού όμορφα που μυρίζεις
και σα τ'αστερι του

'ουρανού το δρόμο μου φωτίζεις....

Αυγερινέ προτού φανείς και τ'όνειρό μου διώξεις
σίμωσε δες το μια στιγμή χαρά και συ να νιώσεις....

Τα μάτια κρύβουνε πολλα πολλά όμως μαρτυράνε
όταν συχνά κοιτάζουνε εκείνους που αγαπανε...

 Η σκέψη σου με ζάλισε το λογισμό μου παίρνει
και ήντα θα κάμω τση καρδιάς που κάθε μέρα ζένει....

Απόψε μελαγχολικό επρόβαλες φεγγάρι
μοναχοπαίδι τ'ουρανού τση νύχτας κουμαντάρη....

''ΕΤΑΙΡΙΚΑ'' Μαθήματα επιβίωσης.....

Μάθημα 1οΈνας άνδρας μπαίνει για μπάνιο τη στιγμή που η γυναίκα του μόλις βγαίνει. Εκείνη τη στιγμή χτυπά η πόρτα. Η σύζυγος τυλίγει μια πετσέτα γύρω της και τρέχει να ανοίξει. Ανοίγοντας, αντικρίζει το γείτονα. Πριν αρθρώσει λέξη, ο Γιάννης ο γείτονας της λέει: «Θα σου δώσω 800 Ευρώ αν αφήσεις την πετσέτα να πέσει στο πάτωμα. Αφού το σκέφτηκε για μια στιγμή, η γυναίκα, αφήνει την πετσέτα και στέκεται ολόγυμνη μπροστά στο Γιάννη. Μετά από λίγα λεπτά, ο Γιάννης, βγάζει 800 Ευρώ, της τα δίνει και φεύγει. Η γυναίκα τυλίγει πάλι την πετσέτα και γυρίζει στο μπάνιο. Ο σύζυγος τη ρωτά ποιος ήταν και αυτή του απαντά ότι ήταν ο Γιάννης ο γείτονας. «Ωραία», λέει ο σύζυγος, «Σου είπε τίποτα για τα 800 Ευρώ που μου χρωστάει;»
Ηθικό Δίδαγμα: Αν μοιράζεσαι κρίσιμες πληροφορίες που αφορούν κέρδος με τους μετόχους σου, μπορεί να είσαι σε θέση να αποφύγεις αναπόφευκτη έκθεση!


Μάθημα 2οΈνας παπάς προσφέρθηκε να οδηγήσει μια καλόγρια με το αυτοκίνητό του.
Μπαίνει η καλόγρια στο αυτοκίνητο και καθώς κάθεται, ανοίγει το ρούχο της
και αποκαλύπτει τα πόδια της. Ο παπάς παρα λίγο να τρακάρει. Αφού κέρδισε
τον έλεγχο του αυτοκινήτου, διστακτικά άπλωσε το χέρι του στο γόνατό της. Η καλόγρια γυρίζει και του λέει: « Πάτερ θυμάσαι τον ψαλμό 129;» Ο παπάς
δαγκώθηκε. Μετά από λίγο όμως δεν άντεξε τον πειρασμό και ξαναάπλωσε το χέρι του. Η καλόγρια επανέλαβε: «Πάτερ, θυμάσαι τον ψαλμό 129;» Ο παπάς απολογήθηκε: «Συγνώμη, αδερφή, αλλά η σάρκα είναι αδύνατη».
Με τα πολλά έφτασαν στη Μονή και η καλόγρια πήγε στη δουλειά της. Φτάνοντας στην εκκλησία, ο παπάς τρέχει στο βιβλίο των ψαλμών και ψάχνει να βρει τον 129. Διαβάζει: «Προχώρα μπροστά και ψάξε ψηλά, θα βρεις τη δόξα»
Ηθικό Δίδαγμα: Αν δεν είσαι καλά πληροφορημένος στη δουλειά σου, μπορεί να χάσεις μια σπουδαία ευκαιρία.


Μάθημα 3οΈνας, πωλητής, ένας διοικητικός και ο Μάνατζερ πήγαιναν για γεύμα, όταν
βρίσκουν στο δρόμο ένα παλιό λυχνάρι. Το τρίβουν και βγαίνει ένα τζίνι. Το
τζίνι λέει: «Θα δώσω στον καθένα σας από μια επιθυμία». «Εγώ πρώτος, εγώ
πρώτος» πετάγεται ο διοικητικός. «Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα speed boat χωρίς να έχω καμμιά έννοια.» Πουφ, και εξαφανίστηκε. « Εγώ τώρα, εγώ τώρα» πετάγεται ο πωλητής. «Θέλω να είμαι στη Χαβάη, ξαπλωμένος σε μια παραλία με την προσωπική μασσέρ μου, μια ατέλειωτη προμήθεια από Πίνα Κολάδας και τον έρωτα της ζωής μου». Πουφ, πάει κι αυτός. «Ο.Κ. είναι η σειρά σου» λέει το τζίνι στον Μάνατζερ. Ο Μάνατζερ λέει: «Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα».
Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα να αφήνεις το αφεντικό σου να μιλάει πρώτο.

Μάθημα 4οΈνα κοράκι καθόταν σε ένα δέντρο, χωρίς να κάνει τίποτα όλη τη μέρα. Ένας
λαγός τον ρωτάει: «Μπορώ να κάτσω κι εγώ σαν κι εσένα, και να μην κάνω
τίποτα όλη τη μέρα;»
Το κοράκι απαντά: «Φυσικά, γιατί όχι;» Έτσι λοιπόν κάθεται και ο λαγός στο
χώμα κάτω από το δέντρο και χαλαρώνει. Μια αλεπού πηδάει και τρώει το λαγό.
Ηθικό Δίδαγμα: Για να μπορείς να κάθεσαι όλη μέρα, χωρίς να κάνεις τίποτα,
πρέπει να κάθεσαι πολύ ψηλά.


Μάθημα 5ο
Μια γαλοπούλα κουβέντιαζε με ένα ταύρο. « Θα ήθελα πάρα πολύ να ανέβω στην κορυφή αυτού του δέντρου, αλλά δεν έχω την ενέργεια» λέει η γαλοπούλα.
«Γιατί δεν τρώς λίγο από τα απορρίματά μου» προτείνει ο ταύρος «είναι γεμάτα θρεπτικά συστατικά». Η γαλοπούλα τρώει λίγη κοπριά και διαπιστώνει ότι της έδωσε αρκετή ενέργεια για να ανεβεί στο πρώτο κλαδί του δέντρου. Την επομένη, αφού έφαγε περισσότερη κοπριά, κατάφερε να ανεβεί στο δεύτερο κλαδί του δέντρου. Τελικά την τέταρτη μέρα, αφού έφαγε μπόλικη κοπριά, κατάφερε να ανέβει στην κορυφή του δέντρου. Δεν πέρασε πολλή ώρα όμως και ένας κυνηγός την εντόπισε και την σκότωσε.

Ηθικό Δίδαγμα: Τα «σκατά» μπορεί να σε ανεβάσουν στην κορυφή, αλλά δεν θα σε κρατήσουν εκεί.

ΤΟ Barbecue.....

Να σας ξαναθυμίσω την συνηθισμένη διαδικασία αυτής της καλοκαιρινής μαγειρικής. 

·         To Barbecue : 
Σ' αυτήν την δραστηριότητα αναδεικνύονται τα ταλέντα της μαγειρικής ενός αληθινού άνδρα από το 1^ο  στάδιο μέχρι και το 24^ο.  

·         Μόλις ένας άνδρας δηλώσει εθελοντής να κάνει αυτό το είδος μαγειρικής, η αλυσίδα γεγονότων ακολουθεί ως εξής: 

·         Ο    ΑΝΔΡΑΣ 1. Ο άνδρας βγάζει την ψησταριά και τα κάρβουνα.
·         10. Ο άνδρας βάζει το κρέας πάνω στην σχάρα.
·         15. Ο άνδρας βγάζει το κρέας που παρά ψήθηκε από την σχάρα και το πάει στην γυναίκα του.
·         17. Ο άνδρας βάζει να πιούνε.
·         22. Ο άνδρας αφήνει την ψησταριά όπως είναι γιατί ακόμη καίγονται τα κάρβουνα. 23. Ο άνδρας ρωτάει την γυναίκα του αν χάρηκε που δεν μαγείρεψε σήμερα. 24.  Με ένα απορημένο ύφος ο άνδρας βγάζει συμπέρασμα ότι οι γυναίκες δεν είναι ποτέ ευχαριστημένες.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ

2. Η γυναίκα πλένει την σχάρα.

3. Η γυναίκα πάει στο μπακάλικο.

4. Η γυναίκα πάει στο χασάπικο.

5. Η γυναίκα πάει στο ζαχαροπλαστείο.

6. Η γυναίκα ετοιμάζει την σαλάτα και τα λαχανικά.

7. Η γυναίκα ετοιμάζει τα κρέατα για το ψήσιμο.

8. Η γυναίκα βάζει σε ένα δίσκο τα κρέατα με τα σχετικά μπαχαρικά και τα εργαλεία του ψησίματος.

9. Η γυναίκα φέρνει την σχάρα καθαρή και το δίσκο στον άνδρα που είναι ξαπλωμένος δίπλα στην ψησταριά απολαμβάνοντας την μπύρα του.

· 10. Ο άνδρας βάζει το κρέας πάνω στην σχάρα.

· 11. Η γυναίκα μπαίνει στο σπίτι να στρώσει το τραπέζι.

12. Η γυναίκα ρίχνει μια ματιά στα λαχανικά που βράζουν.

13. Η γυναίκα ετοιμάζει το επιδόρπιο.

14. Η γυναίκα ξανά βγαίνει έξω να πει στον άνδρα της ότι καίγεται το κρέας.

· 15. Ο άνδρας βγάζει το κρέας που παρά ψήθηκε από την σχάρα και το πάει στην γυναίκα του.

· 16. Η γυναίκα ετοιμάζει τα πιάτα και τα βάζει στο τραπέζι.

· 17. Ο άνδρας βάζει να πιούνε.

· 18. Η γυναίκα ξεστρώνει το τραπέζι και ετοιμάζει τον καφέ.

19. Η γυναίκα σερβίρει τον καφέ και το επιδόρπιο.

20. Μετά το γεύμα, η γυναίκα μαζεύει το τραπέζι και το τραπεζομάντιλο.

21. Η γυναίκα πλένει τα πιάτα και συμμαζεύει την κουζίνα.

H Καλύτερη καρδιά!!

Μια φορά κι ένα καιρό, ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σʼ όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιό όμορφη καρδιά που είχαν δεί ποτέ τους.

Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε, “Ομως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς.”

Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελλωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απʼόπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.

Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδι

ά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν ;

Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.

-"Πλάκα μας κάνεις;", είπε. "Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα".

-"Μάλιστα", είπε ο γέροντας, "η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θʼ άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε".

"Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρʼ όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γιαυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πεί πραγματική ομορφιά ;"

Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.

Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πιά τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.

.....είπαν....

Η αγάπη είναι μια υπέροχη κακοτοπιά.

Όσοι βάλθηκαν να την εξερευνήσουν.

Δεν επέστρεψαν ποτέ.

Καλή τους ώρα!

Από τον Οδυσσέα Ελύτη(1911 - 1996), Νομπελίστα ποιητή.

Μ α ν τ ι ν α δ ε ς!!!!

Ψάξε στη σκέψη να με βρεις
όταν πολύ σου λείπω...
Το σ' αγαπώ μου να τ' ακούς
μες τση καρδιάς το χτύπο...

 

Όταν θα σ' αναστορηθώ
προβέρνω στο φεγγάρι...
Και παίρνω μια παρηγοριά
πως το θωρούμε ομάδι...

Αν τύχει και την δεις ποτέ
εκειά που πας φεγγάρι...
πες τση το δρόμο γρήγορα
του γιαγερμού να πάρει...

 

Ήθελα μόνο μια φορά
δάκρυ χαράς να βγάλω...
Να δω αν είναι δροσερό
ή καίει σαν και τ' άλλο...

Ώρα που χάνεται η αυγή
κι ο ήλιος πάει να φέξει...
Σε χάνω απ' τα όνειρα
μα φέρνω σε στη σκέψη... 

 

Ήλιε πως είσαι λαμπερός
δεν έχεις άλλη χάρη...
Γιατί ο σεβντάς συναλλαγές
κάνει με το φεγγάρι... 

 

   Ποιός έρωτας σου πάντιξε
αυγή και γέλασε σου...
Γιατί με τόσα χρώματα
δεν έχεις βγει ποτέ σου...

              

 

Αλάργο είναι και μακριά
το ρόδο που μυρίζει...
Μα η μυρωδιά του έρχεται
και στην καρδιά μου αγγίζει...

Πολλές φορές επίτηδες
μες το μυαλό σε βάνω...
Για να θωρούν χαμόγελο
στο πρόσωπο μου απάνω...  

Α Ν Ε Κ Δ Ο Τ Ο!!!

Αποφασίζει ένα βράδυ ο Χριστός να επισκεφτεί τα Ζωνιανά. Χτυπάει μια πόρτα στην τύχη και του ανοίγουν…
- Καλώς τονε τον σύντεκνο. Κάτσε να ξεκουραστείς.
- Ξέρετε, εγώ είμαι ο…
- Εδώ πρώτα καθόμαστε και μετά συστηνόμαστε.
Τι να κάνει ο Χριστός κάθεται…
- Βάλε μωρή Μαρία να φάμε.
- Μα ξέρετε, εγώ είμαι ο…
- Εδώ πρώτα τρώμε και μετά συστηνόμαστε σύντεκνε.
Τι να κάνει ο Χριστός τρώει…
- Φέρε μωρή Μαρία μια ρακή να πιούμε που ΄ρθε ο ξένος.
- Μα ξέρετε εγώ είμαι ο…
- Εδώ πρώτα πίνουμε και μετά συστηνόμαστε.
Τι να κάνει ο Χριστός, κατεβάζει και τις ρακές του…
- Φέρε μωρέ Σήφη τη νέα σοδειά να την δοκιμάσουμε.
- Μα ξέρετε εγώ είμαι ο…
- Εδώ πρώτα καπνίζουμε και μετά συστηνόμαστε.
Τι να κάνει ο Χριστός, κατεβάζει δυο τζούρες…
- Και τώρα ωρέ σύντεκνε, πες μας… Ποιος είσαι του λόγου σου;
- Ξέρετε… Είμαι ο Ιησούς Χριστός…
- Στο ‘πα μπρε Σήφη, δε στο ‘πα; Φέτος η σοδειά είναι άπιαστη!

!!!!!Κρίση ξεκρίση πάω για μια βουτιά !!!!!!!

Κάνοντας τη διαφορά!!

Εάν κάθε κόκκος άμμου έλεγε: Ένας κόκκος δεν κάνει ένα βουνό ...

δεν θα υπήρχε η γη.

Εάν κάθε σταγόνα νερού έλεγε: Μια σταγόνα δεν κάνει έναν ωκεανό ...

δεν θα υπήρχε θάλασσα.

Αν κάθε νότα της μουσικής έλεγε: Καθεμία νότα δεν κάνει μια συμφωνία ...

δεν θα υπήρχε καμία μελωδία.

Εάν κάθε λέξη έλεγε: Μια λέξη δεν κάνει μια βιβλιοθήκη ...

δεν θα υπήρχε κανένα βιβλίο.

Εάν κάθε τούβλο έλεγε: Ένα τούβλο δεν κάνει έναν τοίχο ...

δεν θα υπήρχαν καθόλου σπίτια.

Εάν κάθε σπόρος έλεγε: Ένας σπόρος δεν κάνει χωράφι ...

δεν θα υπήρχε καμία συγκομιδή.

Αν ο καθένας μας ήταν να πει: Ένα άτομο δεν κάνει τη διαφορά ..

δεν θα υπήρχε ποτέ η αγάπη και η ειρήνη στη γη.

Εσείς και εγώ κάνουμε τη διαφορά,

Ξεκινήστε σήμερα και κάντε το διαφορετικό

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος -ΧΑΙΝΗΔΕΣ

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης

Μουσική: Λουκάς Θάνου & Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Άλλες ερμηνείες:

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Χαΐνηδες

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,

κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,

κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,

πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι

στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,

το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι

κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου

βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-

καθάραιια πως ταράζεται η ψυχή μου

σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,

και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,

μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,

μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!