Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΜΙΣΘΩΝ!( με ποιό απ΄τους παρακάτω ταιριάζει ο δικός σου?)

Tο ρόζ φόρεμα!


Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο.
Όλοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δει γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο. Ντυμένο με ένα φθαρμένο ροζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο, το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθούσε τους ανθρώπους που περνούσαν.
Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει . Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη.
Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε .
Την επόμενη μέρα η περιέργειά μου με οδήγησε πίσω στο πάρκο. Ήθελα να δω αν το μικρό κορίτσι θα ήταν ακόμα εκεί. Και ναι, ήταν εκεί, στην ίδια ακριβώς θέση όπου ήταν και την προηγούμενη μέρα και με το ίδιο λυπημένο βλέμμα.
Σήμερα όμως θα έκανα το βήμα, θα πλησίαζα το μικρό κορίτσι. Εξάλλου ένα πάρκο γεμάτο κόσμο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να παίζει ένα μικρό παιδί ολομόναχο. Καθώς πλησίαζα μπορούσα να δω την πλάτη του κοριτσιού. Είχε ένα περίεργο σχήμα . Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που οι άνθρωποι την προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να της μιλήσουν.
Οι παραμορφώσεις δεν είναι καλοδεχούμενες στην κοινωνία μας, και αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό αυτών που είναι διαφορετικοί.
Καθώς πλησίασα, το μικρό κορίτσι χαμήλωσε ελαφρά τα μάτια για να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα μου. Μπορούσα τώρα να διακρίνω πιο καθαρά το σχήμα της πλάτης της. Είχε κάτι περίεργο,που έμοιαζε σαν μια παράξενη καμπούρα. Της χαμογέλασα για να της δείξω ότι όλα ήταν εντάξει. Ήμουν εκεί για να την βοηθήσω, για να μιλήσουμε.
Έκατσακάτω δίπλα της και την χαιρέτησα με ένα 'γεια'.Το μικρό κορίτσι έδειξε να ξαφνιάζεται και αφού με κοίταξε έντονα στα μάτια για λίγο απάντησε 'γεια'.
Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά .
Αρχίσαμε να μιλάμε και συνεχίσαμε μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άδειασε από κόσμο.
Την ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη. Το μικρό κορίτσι με κοίταξε με το λυπημένο μουτράκι του και απάντησε ' γιατί είμαι διαφορετική'.. 'Αυτό είναι αλήθεια' είπα εγώ χαμογελώντας. 'Το ξέρω' είπε το μικρό κορίτσι και φάνηκε να μελαγχολεί περισσότερο.
'Μικρή μου' της είπα, μου θυμίζεις έναν γλυκό και αθώο άγγελο'. Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε αργά και είπε 'αλήθεια το λες?'
'Ναι, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελος που στάλθηκε να φυλάει τους ανθρώπους που περνούν'.
Έκανε με το κεφάλι της ένα καταφατικό νεύμα και χαμογέλασε πάλι .
Καθώς έκανε αυτό, άνοιξε την πλάτη του ροζ της φορέματος και από μέσα βγήκαν και απλώθηκαν δύο λευκά φτερά, 'ναι είπε, αυτό είμαι, είμαι ο δικός σου φύλακας άγγελος'.
Έμεινα άφωνος, σίγουρος πως όλα αυτά ήταν παιγνίδια της φαντασίας μου.
Τότε το κορίτσι είπε ' Για μια φορά σκέφτηκες κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου . Η αποστολή μου εδώ ολοκληρώθηκε'.
Σηκώθηκα τότε όρθιος και είπα ' Περίμενε, γιατί κανείς δεν σταμάτησε να βοηθήσει έναν άγγελο?
Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε 'Είσαι ο μόνος που μπορούσε να με δει' και μετά εξαφανίστηκε.
Και μ' αυτό η ζωή μου άλλαξε ριζικά.
Έτσι, όταν νομίζεις ότι δεν έχεις κανένα, να θυμάσαι ότι ο άγγελος σου είναι κοντά σου και σε προσέχει.

Ο ΘΕΟΣ-Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΚΑ!


ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΟΣ!!


ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ? (εδώ γελάμε.....)

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΙΜΟ!!


MENS SIDE!


Ελλάς το μεγαλείο σου!!!!!!


Ανεκδοτάκι για να παλέψουμε τη ζέστη!

Μια γριά κυρία, άνω των 90, αλλά καλοστεκούμενη, μπαίνει σ'ένα φαρμακείο.

- Καλημέρα σας κύριε, έχετε ασπιρίνες;
- Ναι, χωρίς αμφιβολία.

- Έχετε παυσίπονα ;
- Βεβαίως. Κανένα πρόβλημα.

- Έχετε αντιρρευματικά;
- Βεβαιότατα...
- Έχετε χάπια για τις ρυτίδες;
- Έχουμε και τέτοια.

- Έχετε αλοιφή για τις αιμορροΐδες;
- Προφανώς.

- Έχετε σόδα για το στομάχι;
- Βεβαίως έχουμε..

- Έχετε φάρμακα για το συκώτι;
- Μάλιστα.

- Έχετε αγχολυτικά;
- Μάλιστα χωρίς αμφιβολία.

- Έχετε υπναγωγά;
- Ναι, Ναι, έχουμε.

- Έχετε φάρμακα για την μνήμη;
- Ναι...Μερικά!

- Έχετε μπαστούνια;
- Προφανώς.

- Έχετε στρώματα για τους ηλικιωμένους;
- Μα, φυσικά.

- Έχετε ....
- Επιτέλους Κυρία μου.... είμαστε ένα επαγγελματικό φαρμακείο! Έχουμε
όλα τα απαραίτητα προϊόντα! Ποιο είναι το πρόβλημά σας;

- Στο τέλος του μήνα, παντρεύομαι τον Δαμιανό, που είναι 95 ετών. Θα
θέλαμε να ξέρουμε αν μπορούμε να δηλώσουμε λίστα γάμου σε σας....

Το ραγισμένο δοχείο!

Γυναίκες!

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις»

«Τι κρίμα για σένα, αν πιστεύεις ότι υπάρχει μόνο ό,τι μπορεί να μετρηθεί στατιστικά. Πραγματικά σε λυπάμαι αν διευθύνει τη ζωή σου μόνο αυτό που μπορεί να μετρηθεί, γιατί εμένα με κεντρίζει το απροσμέτρητο. Με κεντρίζουν τα όνειρα, όχι μόνο αυτό που είναι μπροστά μου. Δε δίνω δεκάρα γι’ αυτό που βρίσκεται μπροστά μου. Αυτό το βλέπω. Αν θες να περάσεις τη ζωή σου μετρώντας το, είναι δικαίωμά σου, εμένα όμως με ενδιαφέρει αυτό που βρίσκεται πιο έξω. Υπάρχουν τόσα που δε βλέπουμε, δεν πιάνουμε, δε νιώθουμε, δεν καταλαβαίνουμε.
Υποθέτουμε πως η πραγματικότητα είναι αυτό το κουτί που μας βάλανε μέσα, κι όμως σας βεβαιώνω πως δεν είναι έτσι. Ανοίξτε την πόρτα κάποτε και κοιτάξτε τι υπάρχει έξω. Το όνειρο του σήμερα θα είναι η πραγματικότητα του αύριο. Κι όμως έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε».

«Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάει είναι ότι αγαπάει τον εαυτό του. […] Δε μιλάω για το χάιδεμα του εγώ μας. […] Μιλάω για τον άνθρωπο που συνειδητοποιεί, ότι δεν μπορείς να δώσεις παρά αυτό που έχεις και γι’ αυτό καλά θα κάνεις να προσπαθήσεις όσο μπορείς ν’ αποχτήσεις κάτι. Θέλεις να είσαι ο πιο μορφωμένος, ο πιο λαμπερός, ο πιο ενδιαφέρων, ο πιο πολυτάλαντος, ο πιο δημιουργικός άνθρωπος του κόσμου, γιατί έτσι θα μπορέσεις να τα δώσεις όλα αυτά. Ο μοναδικός λόγος που έχεις κάτι είναι για να το δίνεις».

«Θεωρούμε το «εγώ» μας σαν κάτι ουσιαστικό, τον εαυτό που κατασκευάσαμε. Θα σας πω όμως μια αλήθεια, δεν τον κατασκευάσατε εσείς αυτό τον εαυτό. Άλλοι τον έφτιαξαν. Οι άλλοι σας είπαν ποιος πρέπει να είστε και ποιος όχι, πώς πρέπει να κινείστε, να μυρίζετε και να κάνετε τα περισσότερα πράγματα που κάνετε. […] Βγες από τον εαυτό σου και άφησέ τον εκεί. […] Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπουν μέσα σου τα νέα μηνύματα. Ο εαυτός κατασκευάζει τεράστια τείχη γύρω του για «αυτο»προστασία. Αυτά τα τείχη τα ονομάζει πραγματικότητα. Ο,τιδήποτε δεν ταιριάζει μ’ αυτό που ο περιτειχισμένος εαυτός θεωρεί πραγματικό, δεν αφήνεται να περάσει από το τείχος∙ έτσι, όταν πια φτάνει μέσα η νέα αντίληψη, έχει γίνει αυτό που ήθελε από την αρχή. Έτσι οι περισσότεροι από μας περνάμε τη ζωή μας βλέποντας μόνον ό,τι θέλουμε να δούμε, ακούγοντας μόνον ό,τι θέλουμε να ακούσουμε, μυρίζοντας ό,τι θέλουμε να μυρίσουμε, ενώ όλα τα υπόλοιπα παραμένουν απολύτως αόρατα. Όλα τα πράγματα βρίσκονται εδώ. Για να δούμε, το μόνο που χρειάζεται είναι να τα αφήσουμε να μπουν, να τα αγγίξουμε, να τα γευτούμε, να τα δαγκώσουμε, να τα αγκαλιάσουμε (το πιο ευχάριστο), να τα ζήσουμε όπως είναι –όχι όπως είμαστε εμείς».

«Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, αλλά η απάθεια».

«Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στον πόνο και στο τίποτα, θα διάλεγα τον πόνο».

''Υπάρχουμε εμείς, ο εαυτός μας και πάνω σ’ αυτό τον εαυτό συσσωρεύουμε χιλιάδες και χιλιάδες πράγματα που μπορεί να μην είναι ο εαυτός μας, μα που να ανήκουν μάλλον στην οικογένειά μας, την κου«λτούρα μας, τους φίλους και ούτω καθεξής. Τα παίρνουμε μαζί μας και τότε αυτά γίνονται εμείς και είμαστε ικανοί να πεθάνουμε για να υπερασπίσουμε αυτό το «εμείς» και καταφεύγουμε στην απάθεια για να αποφύγουμε τις προκλήσεις του νέου εαυτού.
Δημιουργούμε επίσης μοντέλα τελειότητας. Περνάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να κάνουμε τον έξω κόσμο να ταιριάσει μ’ αυτό που νομίζουμε εμείς σαν τέλειο».

«Είμαστε ήδη τέλειοι. Ο κόσμος είναι ήδη τέλειος. Προσπαθούμε να επέμβουμε σ’ αυτή την τελειότητα κι από κει πηγάζουν όλα τα προβλήματά μας. Τι θαυμάσιο που θα ήταν, αν μπορούσαμε να δεχτούμε το γεγονός ότι είμαστε ο τέλειος εαυτός μας. […] Μόνο εσύ μπορείς να ξέρεις ποιος είναι ο τέλειος εαυτός σου. Είσαι όμως ο τέλειος εαυτός σου και είναι ο μοναδικός τέλειος εαυτός σου που θα περάσει έτσι στην ιστορία του κόσμου! Ίσως οι άλλοι να προσπαθήσουν να τον κάνουν ατελή […]»



Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις»

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Αφιερωμένη αυτή η εγγραφή στους φίλους μου...Τους πραγματικούς μου φίλους...το τριανταφυλλο!!

Κάποτε, μια μητέρα χάρισε στην κόρη της για τα γενέθλια της μια γλάστρα με ένα υπέροχο τριαντάφυλλο...Η μικρή στην αρχή δυσαρεστήθηκε γιατί περίμενε σαν παιδί που ήταν κάποιο παιχνίδι.Μα η μαμά της της εξήγησε πως αυτό το λουλούδι ήταν μαγικό...Και αν του έδινες την αγάπη και τη φροντίδα σου θα είναι δίπλα σου για πάντα και δεν θα μαραθεί ποτέ...Θα είναι για σένα ένας παντοτινός φίλος..Μα, πρόσεχε γιατί όταν πέσει και
802414Photobucketτο τελευταίο φύλλο από πάνω του το λουλούδι θα πεθάνει για πάντα...Το κοριτσάκι δεν κατάλαβε και πολλά, μα άρχισε να της αρέσει πολύ το καινούριο της δώρο...Κάθε μέρα πήγαινε κοντά του, το πότιζε, του χάιδευε τα φύλλα και του μιλούσε... εξομολογούνταν κάθε της μυστικό, πράγματα που δεν είχε πει ποτέ σε κανέναν άλλον...!!!Και εκείνο όμως, της έδινε το άρωμα του για να μυρίζει τις νύχτες και να την ταξιδεύει σε άγνωστα μέρη...Της έδινε την ομορφιά του για να θαυμάζει...Μα, της έδινε και την αιώνια συντροφιά του...Ήταν πάντα εκεί...Κοντά της....

Το κορίτσι σιγά-σιγά μεγάλωνε, αλλά δεν αποχωρίζονταν ποτέ το λουλούδι της...του μιλούσε κάθε βράδυ για ώρες.Του έλεγε για τα όνειρα της, για τη ζωή της, τους προβληματισμούς της, το μέλλον της...
Flower Pictures Photo Sharing Funny Pics
Ένα βράδυ, του εξομολογήθηκε για τον έρωτα της, ένα νέο παιδί, τον Δημήτρη...Τον αγαπάει, είπε...Το λουλούδι, χαμήλωσε τα φύλλα του...Η κοπέλα δεν αντιλήφθηκε την κίνηση αυτή του ρόδου...

Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε...Το κορίτσι ήταν τρελά ερωτευμένο με τον Δημήτρη, το ίδιο και αυτός...Ξεχνούσε πια να μιλάει στο λουλούδι της...Δεν είχε χρόνο και το έβρισκε πια αρκετά παιδιάστικο...Το τριαντάφυλλο όμως την ήθελε κοντά του για αυτό φορούσε κάθε μέρα το πιο όμορφο χρώμα του, έβγαζε το πιο ωραίο άρωμα του...Αλλά μάταια, το κορίτσι δεν ερχόταν...Το λουλούδι, άρχισε να μαραίνεται...Μα, η κοπέλα δεν νοιαζόταν, δεν το είχε καν προσέξει...ΉUpload Photos Flower Pics Funny Picsταν απασχολημένη με τον έρωτα της..

Το ρόδο χαιρόταν για την ευτυχία της μικρής και δεν της ζητούσε τίποτα..Μόνο λίγη αγάπη, όση μπορούσε να διαθέσει μέσα από ένα βλέμμα της...Μα, ούτε αυτό δεν είχε πια...

Τα φύλλα του έπεφταν κάθε μέρα...Και έπεφταν...και έπεφταν...και έπεφταν...


Ένα βράδυ, είδε την κοπέλα να μπαίνει στο δωμάτιο της με δάκρυα στα μάτια...Πήγε κοντά στο ρόδο και άρχισε να του διηγείται τα πάντα για τον Δημήτρη και για το πόσο την έχει τώρα πληγώσει...Το λουλούδι πονούσε, μάτωνε μέσα του γιατί έβλεπε έτσι την φίλη του...Είχαν μαραζώσει και οι δυο..Η κοπέλα ξάπλωσε δίπλα του,του είπε πως σήμερα δεν αντέχει να ζει άλλο...Του είπε πως το οξυγόνο της τέλειωσε...Και μέσα στην παράνοια του πόνου της ψυθίρησε "συγγνώμη"...Κοίταξε το ρόδο της και είδε πως είχε μόνο ένα φύλλο πάνω του...Έπεσε δίπλα του σχεδόν λιπόθυμη...Το ρόδο της χάρισε τη ζωή ρίχνοντας πάνω της το τελευταίο του φύλλο...Και ξεψύχησε για πάντα...

Το επόμενο πρωί μόλις ξύπνησε η κοπέλα βρήκε πάνω στα μαλλιά τηFlower Images Free Pics Upload Photosς ένα ροδοπέταλο...Κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί και έκλαψε πικρά γιατί φέρθηκε τόσο εγωιστικά στο μόνο φίλο που είχε ποτέ της και τον άφησε να χαθεί απ'τη ζωή της...

(Για μένα λοιπόν το ρόδο συβολίζει τη φιλία και το κορίτσι όλους εμάς που φερόμαστε πάντα τόσο επιπόλαια με τους φίλους μας ώστε φτάνουμε στο σημείο να τους χάσουμε απ'τη ζωή μας...Και αυτοί είναι πάντα εκεί όταν εμείς πληγωμένοι από τις λάPhotobucketθος επιλογές μας γυρίζουμε πάλι σ'αυτούς για παρηγοριά...Και αυτοί δεν μας διώχνουν, μα δίνουν και τη ζωή τους για να είμαστε εμείς καλά...)

Αφιερωμένη αυτή η εγγραφή στους φίλους μου...Τους πραγματικούς μου φίλους...

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Η δύναμη της αγάπης...

Σφιγμένα χείλη για να μην δραπετεύσουν τα δάκρυα
φυλακισμένα "σ'αγαπώ" σε ένα βυθό από θύμησες
και η σιωπή να ταράζει τα νερά του έρωτα.
Πόσες φορές η επιθυμία κρύφτηκε στη σκιά του "πρέπει"
και πόσες ακόμα καταδικάστηκε από τη λογική;
Και έμεινε η αγάπη μόνη της
να ψάχνει για τις χαμένες της στιγμές
στου χρόνου τις σπηλιές και
στις παράνομες νύχτες που είχε γεννηθεί.
Μα δυο καρδιές τώρα ζούσαν χωρισμένες
και αν ο έρωτας τους ένωνε,
η ζωή τους ήθελε μακριά...
Κι ήτανε νέοι για να πάνε
κόντρα στο πεπρωμένο τους...
Ετσι, χάθηκαν μέσα στην αβυσσο του κόσμου,
κρύψανε τη φωτιά του πάθους
στην πιο απόμερη γωνιά της καρδιάς
και αφέθηκαν στη ματαιότητα της ζωής.
Ομως η αγάπη ποτε δεν χάθηκε,
υπήρχε πάντα μέσα τους για
να τους θυμίζει ότι πρέπει να
είναι μαζί...
(γιατί όταν κάτι αξίζει,δεν τελειώνει ποτέ...)

''Το χρώμα του φεγγαριού!! ( Αλκυόνη Π απαδάκη)

Photobucket
Τα χρώματα

– Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες;Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

– Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.

– Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

– Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

– Τί χρώμα έχει η χαρά;

– Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

– Και η μοναξιά;

– Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

– Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

– …Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.

– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

– Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό… Και δάκρυσε …..


– Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πιστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι; ………………………………………………………………………………………….

– Aυριο θα 'ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τιποτ' άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζείς μέσα στη γυάλα, απο φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος να λές: Με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζείς. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα της αναμνήσεις σου και προχώρα… Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γής. Aντε να πιούμε και το τελευταίο. Έχω να σηκωθώ νωρίς αύριο.

……………………………………………………………………………………

– Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

– Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

– Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ……………………………………………………………………………………………… «Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγαλματα μόνο δε λυγάνε».

Ονειρεύονται… και ελπίζουν…

– Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του.

– Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

– Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.

– Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.

– Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!

Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…

– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…


* για σενα αστερι μου.............

μην παψεις ποτε να ονειρευεσαι και να ελπιζεις…….

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

SMILLE


...βουτιες καλοκαιρινές!!!

Η μικρή παραλία με βότσαλα στο βρίσκεται 10 χιλιόμετρα Δυτικά από το Ηράκλειο, λίγα μέτρα από την Εθνική οδό Ηρακλείου-Ρεθύμνου και είναι μια παραλία που σχετικά μένει ανεπηρέαστη από τους ισχυρούς βόρειους ανέμους της περιοχής.
Στο μέσο περίπου της απόστασης ανάμεσα στον Αλμυρό και στο Μπουρουνι της Ροδιάς, όπου απλώνονται οι απότομες και βραχώδεις ακτές της οροσειράς Ροδιάς - Στρούμπουλα, βρίσκεται ένας μεγάλος ασβεστολιθικός όγκος, ο οποίος είναι εντελώς αποκομμένος από τα βουνά που βρίσκονται πίσω του. Φαντάζει σαν να έχει αποκοπεί και να έχει πέσει στη θάλασσα. Παρουσιάζει μεγάλη κλίση προς την θάλασσα, ακολουθώντας την απότομη κλίση όλης της οροσειράς. Ο τεράστιος βραχώδης όγκος εδράζεται στη δεξιά όχθη των εκβολών των χειμάρρων που κατεβαίνουν από τη Ροδιά και σχηματίζουν το μικρό όρμο "του Παλιοκάστρου".
Από την φύση του οχυρή θέση, ο βράχος είναι ουσιαστικά απρόσιτος από όλες του τις μεριές. Οι κάθετες σχεδόν κλιτύες του, επιβάλλουν την αναρρίχηση προκειμένου κάποιος να βρεθεί στο κεκλιμένο πλάτωμα της κορυφής. Ο τραπεζοειδής όγκος βρίσκεται σε ίση περίπου απόσταση από τους όρμους του ηρακλειώτικου κόλπου: την μακριά αμμώδη παραλία (Αμμουδάρα) που ορίζουν οι εκβολές των Αλμυρού και Γιόφυρου από την μια μεριά και του μικρού όρμου "του Φρασκιά" (κάτω από την στροφή που οδηγεί στην Λυγαριά) από την άλλη.
Η εξαιρετικά οχυρή θέση, η απόσταση της από τους τρεις όρμους (του Φρασκιά, του Παλιοκάστρου και της Αμμουδάρας), καθώς και η οπτική επαφή με τους νότιους κόλπους της Ντίας, καθιστούν τον βράχο ιδιαίτερα στρατηγικό σημείο για τον έλεγχο όλου του ηρακλειώτικου κόλπου. Η στρατηγική σημασία του Παλιόκαστρου αποτυπώνεται με την παρουσία του περίφημου βενετσιάνικου κάστρου. Αν και η προγενέστερη ιστορία του παραμένει θολή, θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι οι κάτοικοι της ηρακλειώτικης πεδιάδας καθώς και των μαλεβιζιώτικων βουνών που κοιτούν στον κόλπο, είναι δύσκολο να μην είχαν αισθανθεί την στρατηγική σημασία της θέσης, ιδίως σε εποχές της κρητικής ιστορίας όπου ο κόλπος του Ηρακλείου φιλοξενεί τα λιμάνια του πρωτεύοντος αστικού κέντρου του νησιού (προϊστορική και ιστορική Κνωσός, βυζαντινό Μεγάλον Κάστρον, αραβικός Al Khandaq, βενετσιάνικη Candia, οθωμανική Kandiye).
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο περιβάλλον χώρος του Παλιοκάστρου. Οι χείμαρροι πουξεκινούν από τις κορφές και τις πηγές των βουνών της Ροδιάς, έχουν διαβρώσει με τέτοιο τρόπο την περιοχή πίσω από τον βράχο, ώστε ο χώρος να παρουσιάζεται σαν ένα κοίλον θεάτρου. Σε αυτό το μορφολογικό χαρακτηριστικό του αναγλύφου ενδεχομένως στηρίχθηκε ο Αγγλος πλοίαρχος Spratt (1865), ώστε να τοποθετήσει την κρητική πόλη της βόρειας παραλίας του νησιού, την ονομαζόμενη Κύταιον (κύτος=κοίλον), η οποία αναφέρεται από τον Πλίνιο, τον Νόννο και τον Πτολεμαίο, σε αυτό το σημείο. Υπέθεσε μάλιστα ότι ο βράχος του Παλιοκάστρου υπήρξε η ακρόπολη της αρχαίας πόλης. Ωστόσο πολύ πιο πριν (1837) ο συμπατριώτης του Pashley είχε επίσης, και ίσως για πρώτη φορά τοποθετήσει το Κύταιον σε αυτή τη θέση, όχι λόγω του κοίλου αναγλύφου, αλλά επειδή ήταν πεπεισμένος ότι η ονομασία "Παλαιόκαστρο" παρέπεμπε πάντα σε αρχαίες πόλεις. Τοποθετούσε μάλιστα την ίδια την πόλη πάνω στον απότομο βράχο. Πριν από αυτόν οι βενετοί τοποθετούσαν την άγνωστη αρχαία πόλη σε διάφορες περιοχές της βόρειας ακτής από τον Χάνδακα μέχρι την… Σητεία! Πάντως πολλοί αρχαιολόγοι (Mariani, Faure, Πλάτων) πείθονται με τα επιχειρήματα των δύο πρωτοπόρων άγγλων. Είχε εκφρασθεί η άποψη ότι το αρχαίο τοπωνύμιο θα πρέπει να συσχετισθεί με το μυκηναϊκό τοπωνύμιο Kutato (από τη χετιτική λέξη kutta = τοίχος).
Σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία το Κύταιον, ως "πόλις τειχιόεσσα" παρουσιάζεται άξιος πρόγονος του ιστορικού Παλαιού Κάστρου (Παλιοκάστρου).
Ο "μηχανικός των δημοσίων έργων" Φ. Μπασιλικάτα τοποθετεί στον βράχο την αρχαία πόλη Ελαία "Ελαία, ακρόπολη και ίχνη πάνω στον βράχο που εξέχει, κοντά στο λιμάνι των Φρασκιών"…
Η οικιστική συνέχεια της περιοχής με την παρουσία του σχετικά μεγάλου οικισμού της Ροδιάς (κάποτε εδώ, κάτω από τη Ροδιά, τοποθετούνταν και το εγκαταλελειμμένο βενετσιάνικο χωριό Cadinu), μαρτυρούν το κατάλληλο του περιβάλλοντος της περιοχής για τη διαβίωση του πληθυσμού, αλλά και την διαχρονική παρουσία του ανθρώπου σε αυτό το "κοίλον". Επιπλέον ο εκ φύσεως οχυρός βράχος προστατεύει τον όρμο με τον καλύτερο τρόπο, από οποιαδήποτε ανεπιθύμητη προσόρμιση πλοίων, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και καταφύγιο του πληθυσμού σε δύσκολες ώρες.
Ο Pashley αναφέρει ότι είναι ανώφελο να αναζητούμε τα ερείπια της αρχαίας πόλης εφόσον "η ύπαρξη του καλοχτισμένου ενετικού φρουρίου δικαιολογεί την εξαφάνιση των στοιχείων που θα υποδήλωναν τη θέση της αρχαίας πόλης". Σε έγγραφο που ανακάλυψε ο ίδιος παρατήρησε ότι οι βενετοί "ξανάχτισαν" το φρούριο σε αυτή τη θέση που λεγόταν και τότε Παλιόκαστρο. Γνωρίζουμε σήμερα ότι όντως υπήρχε και πριν φρούριο εκεί, μόνο που δεν ήταν βενετσιάνικο αλλά μάλλον γενοβέζικο.
Φαίνεται ότι μετά την αγορά του νησιού το 1204 ("Εκχώρηση της Κρήτης"., συνθήκη ανάμεσα στους Βενετούς και στον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό), οι Βενετοί δεν ενδιαφέρθηκαν για την κατάκτηση του νησιού, επαναπαυόμενοι στους ευνοϊκούς γι αυτούς πολιτικούς συσχετισμούς της εποχής. Η αντίπαλη ωστόσο Γένουα δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την απουσία των βενετικών όπλων στο νησί. Αφού παρουσιάστηκαν ως έμποροι, οι Γενοβέζοι καταλαμβάνουν χωρίς μεγάλη δυσκολία το νησί με αρχηγό τους τον Enrico Pescatore. Το πρώτο ουσιαστικά μέλημα του Πεσκατόρε ήταν να οχυρώσει το νησί. Ανάμεσα στα 14 φρούρια που έκτισε σε μηδαμινό χρόνο, το Παλιόκαστρο θα πρέπει να είχε ιδιαίτερη σημασία εφόσον προστάτευε τον κόλπο όπου βρισκόταν η πρωτεύουσα.
Η σπουδαιότητα που απέδιδε στο κάστρο αυτό ο Πεσκατόρε, φαίνεται από το γεγονός ότι σε αυτό εκτυλίχθηκαν σημαντικότατες πράξεις του πολέμου με τους Βένετους, όταν προσπάθησαν να επανακτήσουν την ακριβή τους αγορά. Εδώ αιχμαλώτισε τον γιο του Δόγη Dandolo, ο οποίος υπηρετούσε ως αρχιστράτηγος των Βενετών. Μέσα σε αυτό το κάστρο άφησε την τελευταία του πνοή (πέθανε από εκούσια ασιτία). Αλλά και μετά την συνθηκολόγηση παράδοσης του νησιού στους Βενετούς, ο Πεσκατόρε κρατάει μόνο αυτό το κάστρο, και από δω θα εγκαταλείψει το νησί για πάντα. Πολλά στοιχεία της τοιχοποιίας του ανώτερου επιπέδου προς την μεριά της εθνικής οδού, διαφέρουν ολοκληρωτικά από την αντίστοιχη επιμελημένη τοιχοποιία του βενετικού φρουρίου (κατώτερο επίπεδο, προς την θάλασσα). Ενδεχομένως τα τμήματα αυτά του τείχους να ανήκουν στο γενοβέζικο κάστρο.
Για την θαλασσοκράτειρα Βενετία το κάστρο έκτοτε έχασε τη σημασία που είχε: ο ηρακλειώτικος κόλπος μπορούσε να προστατευθεί από τα καράβια της. Γι αυτό και εγκαταλείφθηκε. Οσο όμως εξασθενούσε η δύναμη της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας στην ανατολική Μεσόγειο από την παρουσία των Οθωμανών, τόσο γινόταν επιτακτική η ανάγκη αναστήλωσής του.
Με την ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης των νέων τειχών του Χάνδακα, ήταν εμφανές ότι ο δυτικός προμαχώνας (του Αγίου Ανδρέα) δεν μπορούσε να αποτρέψει αποτελεσματικά την διείσδυση των πλοίων στον κόλπο του Φρασκιά. Μόνο ένα ισχυρό κάστρο στις βραχώδεις ακτές της Ροδιάς θα μπορούσε να προστατεύσει τους όρμους του κόλπου και να αποτρέψει την προσόρμιση εχθρικών πλοίων. Τότε θα παρθεί απόφαση όχι απλώς για αναστύλωση του φρουρίου, αλλά μάλλον για ανοικοδόμηση ενός νέου, πιο ισχυρού και πιο αποτελεσματικού φρουρίου, σύμφωνα με τα πρότυπα των νέων οχυρωματικών τεχνικών. Το σχέδιο εκπονήθηκε με τις οδηγίες του βενετού αρχιστρατήγου Latino Orsini, ο οποίος κατά την αρχιστρατηγία του είχε προωθήσει πολλές οχυρωματικές βελτιώσεις τόσο στα τείχη του Χάνδακα, όσο και σε άλλα φρούρια (Γραμπούσα κ.λπ)
Το νέο φρούριο του Παλιοκάστρου, εντάσσεται μέσα σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα ανοικοδόμησης και αποκατάστασης φρουρίων για την ενίσχυση της άμυνας των παράκτιων περιοχών του νησιού. Το νέο "Παλαιόκαστρο" χτίστηκε τα χρόνια 1573-95. Σύμφωνα με το νέο σχέδιο το φρούριο αποκτούσε τριγωνική μορφή, υπακούοντας τις ιδιαιτερότητες της χάραξης του βράχου. Παράλληλα το τείχος προς την θάλασσα ανυψώνεται σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με τις άλλες πλευρές προκειμένου να "εξομαλυνθεί" η απότομη κλίση του βράχου. Παρά την προσπάθεια αυτή, κρίνεται σκόπιμο να δημιουργηθούν τρεις ανισόπεδες "πλατείες" (piazze) προκειμένου το φρούριο να αποκτήσει επίπεδους χώρους. Με αυτές τις δύο παρεμβάσεις αντιμετωπίστηκε ολοκληρωτικά η έντονη κλίση της επιφάνειας του φρουρίου.
Στο σχέδιο που ζωγράφισε ο Φ. Μπασιλικάτα γύρω στο 1630, αποδόθηκαν με αρκετή πιστότητα τα τρία επίπεδα του κάστρου μαζί με όλα τα κτίρια που κάλυπταν τις ανάγκες ενός τόσο σημαντικού φρουρίου. Η είσοδος ήταν από το νότο. Η πρόσβαση προς την είσοδο γινόταν με πολύ ψηλά σκαλοπάτια που είχαν χαραχθεί πάνω στον βράχο. Η καμαρωτή πύλη (2Χ5 μέτρα) οδηγούσε στην κατώτερη πλατεία, η οποία χωριζόταν διαγώνια σε δύο τμήματα από μια σειρά μικρών δωματίων. Σε ένα από αυτά τα οξυκόρυφα δωμάτια, το οποίο διατηρήθηκε σε σχετικά καλή κατάσταση στεγάστηκε η σημερινή εκκλησούλα του Παλιοκάστρου. Στο βόρειο τμήμα του κατώτερου επιπέδου (στη βόρεια πλευρά) χτίστηκε ευρύχωρο κτίριο με συμπαγείς και ισχυρούς τοίχους. Προφανώς ήταν οι αποθήκες των πυρομαχικών, αν και είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι θα τοποθετούσαν τις πυριτιδαποθήκες στην βόρειο-ανατολική γωνία του φρουρίου, δηλαδή στο πιο ευπρόσβλητο σημείο για τα εχθρικά πλοία που εισέδυαν στον κόλπο του Φρασκιά. Σε επαφή με αυτό το κτίριο (ΒΔ του τμήματος της κατώτερης πλατείας) χτίστηκε η υδατοδεξαμενή με την πυραμοειδή βάση, η οποία χρησίμευε επίσης και ως ανάλημμα για τη στήριξη του ανώτερου (μεσαίου) επιπέδου. Διάφορα δωμάτια υπήρχαν και τον νότιο τοίχο της κατώτερης πλατείας, ενώ στην πλευρά προς τη θάλασσα (ανατολική) ανοίγονταν οι πηνιόσχημες επάλξεις του.
Μια λίθινη σκάλα που βρισκόταν στη νότιο-δυτική γωνία της κάτω πλατείας, αμέσως μετά το τέλος της στοάς της εισόδου του φρουρίου, οδηγούσε στο δεύτερο επίπεδο (μέση πλατεία). Στο σχέδιο του Μπασιλικάτα είναι εμφανές ότι σε αυτό το επίπεδο χτίστηκε μια σειρά δωματίων που ενδεχομένως χρησιμοποιούνταν σαν στρατώνες. Το σχέδιο δίνει την αίσθηση ότι το επίπεδο αυτό είχε κλίση από τα βόρεια προς τα νότια. Πιθανώς η κλίση της μεσαίας πλατείας λειτουργούσε ως "γέφυρα" ανάμεσα στο κάτω και στο άνω επίπεδο. Το διαφορετικό μέγεθος των δωματίων μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους: ή το συμβατικό σχέδιο προσπαθεί να τονίσει το κεκλιμένο επίπεδο που είχαν χτιστεί τα ισομεγέθη δωμάτια, ή το μέγεθος αυτών των δωματίων αύξανε όσο προχωράμε προς τα βόρεια. Το μονοπάτι πίσω από τους "στρατώνες" του μεσαίου επιπέδου οδηγούσε στην εκκλησούλα του φρουρίου η οποία βρισκόταν στη βορειο-ανατολική γωνία του ανωτέρου επιπέδου. Στο υψηλότερο σημείο του βράχου (ανατολικά του φρουρίου) βρισκόταν η μια (ίσως η σημαντικότερη) κυκλική σκοπιά. Η δεύτερη βρισκόταν στην ΒΑ γωνία του κατώτερου επιπέδου. Τα τείχη του φρουρίου ήταν κεκλιμένα προς τα μέσα, υπακούοντας στις επιταγές της νέας οχυρωματικής τέχνης της εποχής. Η τοιχοποιία ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζει για την επιμέλεια της στο χτίσιμο των γωνιών του κατώτερου επιπέδου καθώς και των "διπλώσεων" της ανατολικής και της νότιας πλευράς (πλευρά όπου και η είσοδος). Σε πολλά σημεία της περιμέτρου του κάτω επιπέδου διασώζεται το cordone ("Είδος διαζώματος… σειρά λίθων που προεξείχαν από την υπόλοιπη επιφάνεια του τείχους, έχοντας ημικυκλικά διαμορφωμένη την ορατή επιφάνειά τους… (εκτός από μορφολογικό χαρακτηριστικό) χρησίμευε ακόμη για να εμποδίζει τους εχθρούς να τοποθετούν σκάλες στο τείχος όταν ήθελαν να αναρριχηθούν πάνω σε αυτό". Τζομπανάκη Χ. 1996, Χάνδακας σ. 161). Στη ΒΑ γωνία βρίσκονται τα ανάγλυφα του φτερωτού λέοντα του Αγίου Μάρκου και των εμβλημάτων αξιωματούχων της εποχής. Η κατασκευή του φρουρίου φαίνεται ότι υπήρξε πολυδάπανη. Ο Σπανάκης αναφέρει (Κρήτη Α΄, σελ. 430) ότι "εκτός από τις αγγαρείες των ντόπιων που χρησιμοποιηθηκαν στο έργο, στοίχισε στο κεντρικό ταμείο της Βενετίας πολλές χιλιάδες υπέρπυρα".
Στην έκθεσή του ο Μπασιλικάτα καταγράφει τα πολεμοφόδια του φρουρίου 15 περίπου χρόνια πριν την απόβαση των Οθωμανών στο νησί: κανόνια διαφόρων διαμετρημάτων (κολουμπρίνες, σάγκροι, φαλκόνια) 7, και μπάλες (των αντίστοιχων όπλων) 592. Επιπλέον αναφέρει: "μπαρούτι λεπτό καλόγια μοσκέτα και αρκομπούζια 273, και μπαρούτι χοντρό καλό για το πυροβολικό 3438".
Στην ίδια έκθεση και στο χωρίο της περιγραφής του κάστρου, ο Μπασιλικάτα μας αποκαλύπτει την βασική στρατιωτική λειτουργία του φρουρίου: "η βολή των πυροβόλων που φτάνει μέχρι τον Αλμυρό το ακρωτήρι της παραλίας του Γιόφυρο και διασταυρώνεται επίσης με την βολή των κανονιών της πόλης του Χάνδακα, παρόλο που είναι μακριά. Το φρούριο αυτό είναι ικανό, με μέτρια δράση, να ανταπεξέλθει σε κάθε ενδεχόμενη επίθεση και να προστατέψει αποτελεσματικά πλοία, πουθα μετέφεραν βοήθεια, γιατί εκεί υπάρχει καλό αγκυοροβόλιο" (Ορμος Παλιοκάστρου) (Σπανάκης Σ., 1969, Μνημεία της Κρητικής Ιστορίας, τ. V., σελ. 110).
Είναι εμφανές ότι το φρούριο ουσιαστικά λειτουργούσε ως μια προέκταση των οχυρώσεων της πόλης του Χάνδακα, για τον έλεγχο του κόλπου των Φρασκιών αλλά και ολόκληρου του ηρακλειώτικου κόλπου.

Το φρούριο άντεξε μέχρι τα τελευταία χρόνια της πολιορκίας του Χάνδακα. Η περιπετειώδης άλωσή του από τους Οθωμανούς περιγράφεται πολύ παραστατικά από τον Μπουνιαλή (Μ. Τζάνε - Μπουνιαλή, Ο Κρητικός Πόλεμος (1645 - 1669), επιμ. Σ. Αλεξίου, Μ.Αποσκίτη, 1995, σελ. 295-7). Μπορούμε να φανταστούμε ότι κατά καιρούς θα έγιναν διάφορες προσπάθειες από τους Οθωμανούς για να πλήξουν το φρούριο τόσο από τη θάλασσα όσο και από τα βουνά της Ροδιάς.
Η συμπεριφορά τους για την κατάληψη του φρουρίου όπως την περιγράφει ο Μπουνιαλής, αποτελεί ένα ακόμη τεκμήριο του στρατιωτικού ρόλου που είχε το φρούριο στην περιοχή.
Οι Τούρκοι συνειδητοποιούν ότι χωρίς την πτώση του Παλιοκάστρου δεν θα ήταν ποτέ ασφαλείς μέσα στον κόλπο του Ηρακλείου. Επιπλέον ο παράλιος εξοπλισμός της πόλης του Χάντακα, "διασταυρώνεται" όπως αναφέρει ο Μπασιλικάτα με τα πυρά του Παλιόκαστρου με τέτοιο τρόπο ώστε να εμποδίζει οποιαδήποτε προσέγγιση στη μεγάλη παραλία του Γιόφυρου (Αμμουδάρα). Γι αυτό το λόγο οι Τούρκοι μόλις εισέρχονται στον κόλπο πλήττουν ταυτόχρονα και τα δύο σημεία:
Δαμάκια εξεχωρίσανε και προς την χώρα μπαίνου,
εις τ' Αγιου Πέτρου το τειχιό λουμπάρδες αμολέρνου
και τ' άλλα στο Παλιόκαστρο επήγα και βαστούσι
σκάλες, για να τσι βάλουσι και απάνω ν' ανεβούσι.

Το Φρούριο περικυκλώθηκε από στεριά και θάλασσα, ενώ τα καράβια των Βενετών βρίσκονταν στη θάλασσα των Χανίων. Ο Μπουνιαλής αναφέρει ότι το κάστρο είχε εγκαταλειφθεί εγκαίρως από τους "προεστούς" και έτσι αυτοί που παραδόθηκαν στα χέρια των Οθωμανών ήταν οι δυτικοευρωπαίοι μισθοφόροι του, οι "Φράγκοι". Η παράδοση του Παλιόκαστρου ενθουσίασε τους Οθωμανούς, οι οποίοι μετά από αυτό το συμβάν πίστεψαν πραγματικά ότι ήρθε και η ώρα του Χάνδακα.

Εκάμασι πολλές χαρές εις τα παβιόνια πάνω
πως είναι το Παλιόκαστρο τούρκικο, στου Οτομάνο
τα χέρια, δεν έχουσι φόβο από κει να πηαίνου,
οι Φράγκοι να τους πιάνουσι, στο Κάστρο να τους φέρνου.

Το φρούριο θα πρέπει να υπέστη καταστροφές από τους Τούρκους, αν και παραδόθηκε, φοβούμενοι μήπως ξαναχρησιμοποιηθεί από τους εχθρούς. Μετά και από την πτώση του Χάνδακα, το κάστρο εγκαταλείφθηκε οριστικά. Σε διάφορα έγγραφα του Οθωμανικού Ιεροδικείου της Kandiye, όπου αναφέρονται στο χωριό και στην περιοχή της Ροδιάς, βρίσκουμε τοπωνύμια όπως "Μεγάλος Βράχος" και "Guvercinlik Kulesine" (Πύργος των περιστεριών), τα οποία ενδεχομένως να ταυτίζονται με το Παλιόκαστρο.
Το φρούριο μελετήθηκε για πρώτη φορά από τον G. Gerola, ο οποίος το φωτογράφησε και το σχεδίασε στις αρχές του 20ου αιώνα.

Η απομόνωση του βράχου πάνω στον οποίο βρίσκεται το κάστρο, από τον περιβάλλοντα χώρο, απέβη σωτήρια για το μνημείο, το οποίο παρέμεινε σιωπηλός θεατής σε επεμβάσεις που αλλοίωσαν ολοκληρωτικά, κάποτε και προκλητικά, το ιστορικό "σκηνικό" του (διάνοιξη εθνικής οδού, γέφυρα Παλιοκάστρου, ανάπτυξη παράλιου οικισμού στον όρμο). Σήμερα πολλοί είναι αυτοί που αναρριχώνται στα απότομα και κοφτερά βράχια της βορειοανατολικής γωνίας του κάστρου για να επιδοθούν σε θεαματικές καταδύσεις προς επίδειξη και τέρψη των λουομένων της παραλίας του όρμου, λίγοι όμως παραμένουν αυτοί που είτε ως καταδυόμενοι, είτε ως απλώς λουόμενοι αναζητούν να γνωρίσουν το μυστήριο του "άσπρου τειχιού" που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους.
Μετά την παραπάνω ιστορική αναδρομή, αναρωτιόμαστε ποια θα είναι η τύχη του Παλαιόκαστρου από δω και πέρα…Γνωρίζουμε ότι έγιναν πρόσφατα με τη χρηματική υποστήριξη του Δήμου Γαζίου, ανασκαφικές εργασίες και καθαρισμός των χώρων (τουλάχιστον των δύο επιπέδων) από φυτά και μικροθάμνους. Τι άλλο θα γίνει; Γιατί θα γίνει; Ποιοι θα το κάνουν; Πότε; Πως;
Θα μπορέσουν οι Ηρακλειώτες να ανακαλύψουν το μυστήριο του «άσπρου τειχιού» και ως ερωτευμενοι με τη δύναμη της ψυχής τους ν’ απολαύσουν ένα βράδυ, την πανσέληνο, αγκαλιασμένοι... με την ιστορία τους;;;...

Σχετικά καλά οργανωμένη παραλία, με δυνατότητα για επί τόπου διαμονή σε κάποια μικρά ξενοδοχεία και φαγητό στα λίγα παραθαλάσσια εστιατόρια. Κολύμπι και θαλάσσια σπορ μπορεί να κάνει κανείς άνετα λόγω της σχετικής προστασίας από τους ανέμους. Φυσικά, λόγω των βράχων είναι ιδανική για ψαροντούφεκο.
Η πρόσβαση από το Ηράκλειο είναι πολύ εύκολη με τακτικά και πυκνά δρομολόγια λεωφορείων, με ταξί και με νοικιασμένα ή ιδιωτικά αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

''Τα 30 πράγματα που πρέπει να κάνεις στη ζωή ......σου για να ζήσεις!

  Της Έλενας Αρώνη 


Κέρδισε με το σπαθί σου μια καλή δουλειά, την ποιότητα ζωής σου, την αξιοπρέπεια σου, την ευτυχία σου!
Ταξίδεψε στα τέσσερα πέρατα της Γης, όχι σαν τουρίστας που συγκρίνει τη χώρα του με όσα θα δει, αλλά ως ένας άνθρωπος με ανεξάρτητο πνεύμα και ανοιχτό μυαλό. Δέξου τη διαφορετικότητα, ετοιμάσου για την ανακάλυψη…
Κράτα τη μοναδικότητά σου, αλλά με σεβασμό στον εαυτό σου και στους γύρω σου. Στήριξε αυτό που είσαι και αυτό που πιστεύεις, όμως άκουσε και τι έχουν να σου πουν και οι άλλοι.
Αγάπα τον εαυτό σου αλλά να επιμένεις να μαθαίνεις και να γίνεσαι καλύτερος. Έχε το θάρρος της γνώμης σου και όταν κάνεις λάθος παραδέξου το.


Μοιράσου. Είτε είναι υλικά αγαθά, είτε συναισθήματα. Άσε για λίγο το «παίρνω» κατά μέρος. Δώσε, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.


Πιστεύεις στη μοίρα, τον Θεό, το σύμπαν ή σε κάποια άλλη ανώτερη δύναμη;  Όπως και να χει, ποτέ μην ξεχάσεις ότι εσύ είσαι ο κυρίαρχος της ζωής και  των αποφάσεων σου. Να είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου, για όσα σου συμβαίνουν και θα σου συμβούν.


Να βρεις τουλάχιστον έναν πραγματικό φίλο. Όχι γνωστό, όχι περαστικό από τη ζωή σου. Έναν φίλο ζωής που θα ξέρεις ότι μεταξύ σας μικρότητες και εγωισμοί δεν υπάρχουν. Μόνο αγάπη και ανθρωπιά. Αν είσαι από αυτούς που πιστεύουν πως φιλία δεν υπάρχει πια στις μέρες μας, γιατί δεν δοκιμάζεις να καταρρίψεις το μύθο;
Ξεχάστε το κλίσε «δεν υπάρχουν άντρες» ή το «όλες οι γυναίκες ίδιες είστε». Δεν υπάρχουν άντρες/γυναίκες όταν γύρω μας κυκλοφορούν οι λάθος γυναίκες/άντρες.
Φτιάξε το σπίτι των ονείρων σου, το καταφύγιό σου, το παλάτι σου! Όσο χρόνο κι αν σου πάρει. Είναι ένα δώρο που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου, ένα όνειρο που αξίζει να πραγματοποιήσεις. Και δεν είναι άπιαστο. Κάντο για σένα και άσε να μπουν μέσα όσοι αγαπάς.
Αν η σκέψη του να παντρευτείς ή να δημιουργήσεις οικογένεια σε κάνει ευτυχισμένο και είναι αξία ζωής για σένα, κάντο. Βρες όμως την κατάλληλη στιγμή. Μην βιαστείς. Και όταν το κάνεις κάντο καλά, πίστεψέ το, αφοσιώσου. Αν όμως πάρεις αυτή την απόφαση για οποιονδήποτε άλλο λόγο (γονείς, φίλους, γειτονιά κλπ) ξανασκέψου το. Δεν θα ευτυχίσεις ποτέ. Και δεν θα σαι ο μόνος.
Βρες την ταυτότητά σου, το στιλ σου όσον αφορά την εμφάνισή σου αλλά και την προσωπικότητά σου. Ανεξάρτητα από τον περίγυρό σου ή από τη μόδα που έρχεται, φεύγει, αλλάζει. Φέρε τις τάσεις της κάθε εποχής στα μέτρα σου.
Συμφιλιώσου όσο μπορείς με τις αλλαγές και την ρευστότητα της ζωής. Η κατάσταση στη δουλειά τις σχέσεις, τα οικονομικά και σε ό,τι συμβαίνει και υπάρχει γύρω μας μπορεί να αλλάξει. Αυτό δεν σηματοδοτεί όμως το τέλος του κόσμου. Είναι η αφορμή για να αρχίσει κάτι νέο και πολλές φορές πολύ καλύτερο από πριν.Να βλέπεις το ποτήρι πάντα μισογεμάτο. Θα δικαιωθείς.


Ζήσε τον μεγάλο έρωτα όταν σου δοθεί η ευκαιρία. Ακόμα και αν δεν έχει διάρκεια, θα είσαι ήδη πολύ τυχερός που το έζησες. Αν πάλι κρατήσει τι άλλο θες;Να μάθεις να ακούς. Θα καταλάβεις πολλά πράγματα, θα κερδίσεις την εκτίμηση των συνανθρώπων σου  και με τον καιρό θα γίνεις ένας πολύ ενδιαφέρον συνομιλητής.


Η στενοχώρια, η αποτυχία και η απογοήτευση είναι μέσα στη ζωή. Μάθε να αγωνίζεσαι, να τα ξεπερνάς και να βγαίνεις πάλι στην φωτεινή πλευρά της ζωής σοφότερος από τέτοιες εμπειρίες. Άρα νικητής.Δεν χρειάζεται να δείχνεις cool και χαλαρός ακόμα κι αν δεν νιώθεις έτσι. Αυτό βγάζει ανασφάλεια και απομακρύνει τους ανθρώπους από κοντά σου. Κοίτα τι είναι αυτό που σε ενοχλεί και αν μπορείς κάνε κάτι αμέσως. Αν δεν μπορείς με κανέναν τρόπο γύρνα σελίδα, βγάλε τη “μάσκα” και προχώρα μπροστά.


Βάλε στόχους. Διεκδίκησε πράγματα με υπομονή και επιμονή. Δεν είναι ότι τα απαιτείς αλλά παλεύεις να τα κερδίσεις. Δεν μπορεί κανείς να σου το στερήσει αυτό.Μη διστάζεις να ζητήσεις βοήθεια όταν την έχεις ανάγκη. Δώσε τη δική σου βοήθεια όταν μπορέσεις.


Γίνε αυτόνομος. Μην περιμένεις εφόρου ζωής τους γονείς, τους συγγενείς και γενικά, από τρίτα πρόσωπα να σε ξελασπώνουν και να σε στηρίζουν. Λάβε τις ευθύνες σου. Δοκίμασε να δεις αν μπορείς να τους στηρίξεις κι εσύ αν χρειαστεί.. Δες το σαν πρόκληση, όχι σαν αγγαρεία.

Κάνε μια τρέλα. Κάτι που θα χεις να θυμάσαι. Μην ρισκάρεις, όμως, την σωματική και ψυχική σου ακεραιότητα Βάλε όρια.


Να μάθεις

να λες και να κάνεις το σωστό πράγμα τη σωστή ώρα. Συντονίσου με το περιβάλλον σου. Έχεις καλύτερη επικοινωνία και βέβαια, λιγότερες παρεξηγήσεις. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις ένα πράγμα. Μάθε να επιλέγεις τον σωστό ανάλογα με την περίσταση.


Δώσε τη φροντίδα σου -προστάτεψε έναν ηλικιωμένο, ένα παιδί, ένα ζώο, κάποιον που το χρειάζεται. Αυτό που θα νιώσεις δεν περιγράφεται με λόγια.
Διαχώρισε τις αληθινές από τις ψεύτικες ανάγκες σου. Μάθε να ξεχωρίζεις ό,τι αξίζει πολύ περισσότερο η υγεία και η αγάπη από ένα ζευγάρι μοδάτα παπούτσια. Μπορεί να μοιάζει προφανές αλλά πόσες φορές το έχεις αναλογιστεί; Βγάλε από τη ζωή σου τη ματαιότητα.
Μην ξανασκεφτείς ποτέ “τι θα πει ο κόσμος” όταν πας να πάρεις μια απόφαση. Εάν νιώθεις πραγματικά καλά με την απόφασή σου και δεν ενοχλείς, πληγώνεις ή προσβάλεις κανέναν με το να την πραγματοποιήσεις, τότε προχώρα!


Νιώσε ευγνώμων και τυχερός
για πράγματα που θεωρείς αυτονόητα και δεδομένα στη ζωή σου. Δες αλλιώς την καθημερινότητά σου.
Μην σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι. Ακόμα και αν τα όνειρά σου μοιάζουν άπιαστα, τρελά και πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Είναι ωραίο να κάνεις ένα μικρό “ταξίδι” στη φαντασία σου. Θα αντλήσεις χαρά αλλά και ιδέες που μπορεί να εφαρμόσεις στην πραγματικότητα. Άλλωστε όλα ξεκινούν από μια σκέψη, μια ιδέα, ένα όνειρο.
Δείξε την αγάπη σου σε όσους το αξίζουν. Πες τους πόσο ξεχωριστοί είναι για σένα. Μην ξεχνάς να λες ευχαριστώ, συγγνώμη.
Μην περιμένεις να βρεις δουλειά, να πάρεις προαγωγή, να ερωτευτείς, να κάνεις ένα παιδί, να χάσεις τα περιττά κιλά, να ξεπληρώσεις τα δάνεια, να τελειώσεις όλες σου τις υποχρεώσεις για να νιώσεις ευτυχισμένος. Η κατάλληλη στιγμή να νιώσεις ευτυχισμένος είναι τώρα! Τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Η ζωή δεν είναι μια στιγμή αλλά πολλές. Δεν είναι μόνο εκεί που θες να φτάσεις. Οι πραγματικές εμπειρίες είναι στη διαδρομή. Πάντα θα υπάρχουν υποχρεώσεις. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν. Γιατί πολύ απλά έτσι είναι η ζωή. Μην αφήνεις, λοιπόν, να περνάει άλλο ο καιρός άσκοπα μέχρι να…και μέχρι να…
Ζήσε ΤΩΡΑ!

Συνολικές προβολές σελίδας

Ο Καιρός.

....για να δούμε τι θα δούμε στην Τ.V.......

me