Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (1)
Οι σκοτωμένες μας ελπίδες βρήκαν χώμα
κι έτσι φυτρώνουν στα λιβάδια πασχαλιές
από το αίμα της ψυχής μας ομορφιές
μα μένει πάντα μία πίκρα μες στο στόμα.....
Όσα φυλάκησε του κόσμου η κακία
κι ότι γρεμίστηκε από άρρωστα μυαλά
είναι τα όνειρα που κάνουν τα παιδιά
μα μας κρατάει ζωντανούς η αγωνία.....
Βάριες οι πόρτες τ'ουρανού, κάποιος τις σφράγισε
κι όσα τραγούδια και να πούμε δεν ανοίγουν
όλα στου χρόνου τα συρτάρια καταλήγουν
και η καρδιά άλλο δεν άντεξε και ράγισε....
Ο πυρετός της λογικής δεν υποχώρησε
οι ποιητές πεθαίνουν πάντα ξημερώματα
μένουν μονάχα αδειανά τα κρύα σώματα
γιατί η ζωή ποτέ πάθη τους δεν χώρεσε...
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Voliotaki: ΠΡΟΣΟΧΗ - ΠΡΟΣΟΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ
Voliotaki: ΠΡΟΣΟΧΗ - ΠΡΟΣΟΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ: "ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ!! Σας παρακαλούμε κοιτάξτε την φωτογραφία,..."
ΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩ-ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ
Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Πέτα
Σ΄ακολουθώ μα πριν χαθώ
θέλω να ζήσω όσα ζεις
σκιές μετρώ κι όλο απορώ
εκεί που ταξιδεύεις τώρα
αν θα με δεις
Το σ΄αγαπώ που περιμένω
είναι δίπλα σου κρυμμένο
και ίσως να το βρω εγώ
εδώ αν ξαναρθείς
Το σ΄αγαπώ που περιμένω
είναι μέσα σου κρυμμένο
για μένα όμως δεν πρόκειται
ποτέ σου να το πεις
Σ΄ακολουθώ μα πριν χαθώ
θα πιω ξανά στη τρέλα της αρχής
σε συγχωρώ κι όλο απορώ
εκεί που ταξιδεύεις τώρα
αν θα με δεις
Το σ΄αγαπώ που περιμένω
είναι δίπλα σου κρυμμένο
και ίσως να το βρω εγώ
εδώ αν ξαναρθείς
Το σ΄αγαπώ που περιμένω
είναι μέσα σου κρυμμένο
για μένα όμως δεν πρόκειται
ποτέ σου να το πεις
Η ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ_ Ρένα Κουμιώτη
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη
Το λέγαν Άγια Κυριακή
εκείνο το καΐκι
που στη σκλαβιά, στην κατοχή
δούλευε στη διαφυγή
πάλευε για τη νίκη.
Αλεξάνδρεια - Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλικάρια.
Τώρα η Άγια Κυριακή
στην αμμουδιά σαπίζει
κι όταν τη βλέπω στο γιαλό
τρέχει το δάκρυ μου θολό
και η καρδιά ραγίζει.
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη
Το λέγαν Άγια Κυριακή
εκείνο το καΐκι
που στη σκλαβιά, στην κατοχή
δούλευε στη διαφυγή
πάλευε για τη νίκη.
Αλεξάνδρεια - Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλικάρια.
Τώρα η Άγια Κυριακή
στην αμμουδιά σαπίζει
κι όταν τη βλέπω στο γιαλό
τρέχει το δάκρυ μου θολό
και η καρδιά ραγίζει.
Το Δάσος.
Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένας άνθρωπος που περπάταγε στο δάσος. Στην διαδρομή αυτή του έμαθαν να έχει αξίες και ιδανικά. Νόμιζε ότι με αυτά θα μπορούσε να συνεχίσει χωρίς προβλήματα την πορεία του στο δάσος. Πίστευε ότι και οι υπόλοιποι γύρω του έχουν το ίδιο σύστημα αξιών και δεν ήταν λίγοι αυτοί που βρήκε στην διαδρομή και γίνανε ομάδα μαζί του. Μα στην πορεία του παρουσιάστηκε μπροστά του ένα θηρίο άγριο, μανιασμένο. Προσπάθησε να το αντιμετωπίσει με τις αξίες του. Μάταια. Προσπάθησε να το αντιμετωπίσει με τα ιδανικά του. Μάταια. Το θηρίο τον πλήγωσε, τον γέμισε δαγκωνιές, παραλίγο να τον σκοτώσει. Μα κάπως του ξέφυγε. Κρύφτηκε ,αποτραβήχτηκε σε μια σπηλιά, για να επουλώσει τις πληγές του. Εκεί είδε χαραγμένο πάνω σε ένα βράχο «επιβίωση σημαίνει διατήρηση στη ζωή ύστερα από την αντιμετώπιση αντίξοων συνθηκών» Τώρα περιμένει να γίνει καλά. Το βλέμμα του είναι κολλημένο στο βράχο…
Πράσινο τσάι...το λατρεύω και το πίνω καθημερινά!
Το πράσινο τσάι παρασκευάζεται μετά από αποξήρανση των φύλλων που συλλέγονται από το φυτό Camelia sinensis, και διαφέρει από το τσάι του βουνού, με το οποίο συγχέεται συχνά
Το πράσινο τσάι είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες (αντιοξειδωτικές ουσίες) και τεΐνη (αλκαλοειδές). Εκτός από το πράσινο τσάι, πολυφαινόλες έχουν επίσης τα μήλα, τα κρεμμύδια, το μαύρο τσάι, το κόκκινο κρασί, η σοκολάτα κ.α. Επίσης εντοπίζονται και στο φλοιό της ιτιάς. Τα αντιοξειδωτικά είναι φυσικά συστατικά που συμβάλλουν στην καταπολέμηση των βλαβερών για τον οργανισμό ελευθέρων ριζών οξυγόνου, οι οποίες πιστεύεται ότι προκαλούν πολλές ασθένειες. Όλα τα αφεψήματα με μεγάλη περιεκτικότητα πολυφαινολών, δεν έχουν αντίστοιχη αντιοξειδωτική ικανότητα. Αντιστοιχία βρίσκουμε μόνο στο πράσινο τσάι που έρχεται πρώτο σε περιεκτικότητα πολυφαινολών και σε αντιοξειδωτική ικανότητα.
Κύρια συστατικά του πράσινου τσαγιού είναι αντιοξειδωτικά, πολυφαινόλες όπως Ταννίνες (κατεχίνες, επιγαλλοκατεχίνη (epigallocatechin gallate, EGCG), Φλαβονόλες (κερκετίνη, καιμπφερόλη), άλλα φλαβονοειδή, θεογαλίνη, γαλλικό οξύ, κινινικό οξύ, θεαννίνη, μεθυλοξανθίνες, Θεοφλαβίνες, καφεΐνη, αρωματικά έλαια, χρωστικές ουσίες, σαπωνίνες, αμινοξέα και επίσης μέταλλα (Σίδηρο, Χαλκό, Ψευδάργυρο, Κάλιο, Φώσφορο, Φθόριο), Βιταμίνες (Κ, Α, Β, Ε, C) κ.α.
Ποια είναι όμως τα νοσήματα που προλαμβάνουν αλλά και ενδεχομένως θεραπεύουν τα αφεψήματα και ειδικότερα το πράσινο τσάι:
Δοσολογία
Οι περισσότερες έρευνες καταδεικνύουν ότι για να επιτύχουμε τα πλήρη ευεργετικά αποτελέσματα από την κατανάλωση πράσινου τσαγιού, θα πρέπει να πίνουμε πάνω από δέκα φλιτζάνια τη μέρα (!). Κι αυτό γιατί χρειαζόμαστε καθημερινά περίπου 300-350 mg πολυφαινολών, ενώ τα διάφορα φακελάκια περιέχουν περίπου 30 mg.
Το πράσινο τσάι είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες (αντιοξειδωτικές ουσίες) και τεΐνη (αλκαλοειδές). Εκτός από το πράσινο τσάι, πολυφαινόλες έχουν επίσης τα μήλα, τα κρεμμύδια, το μαύρο τσάι, το κόκκινο κρασί, η σοκολάτα κ.α. Επίσης εντοπίζονται και στο φλοιό της ιτιάς. Τα αντιοξειδωτικά είναι φυσικά συστατικά που συμβάλλουν στην καταπολέμηση των βλαβερών για τον οργανισμό ελευθέρων ριζών οξυγόνου, οι οποίες πιστεύεται ότι προκαλούν πολλές ασθένειες. Όλα τα αφεψήματα με μεγάλη περιεκτικότητα πολυφαινολών, δεν έχουν αντίστοιχη αντιοξειδωτική ικανότητα. Αντιστοιχία βρίσκουμε μόνο στο πράσινο τσάι που έρχεται πρώτο σε περιεκτικότητα πολυφαινολών και σε αντιοξειδωτική ικανότητα.
Κύρια συστατικά του πράσινου τσαγιού είναι αντιοξειδωτικά, πολυφαινόλες όπως Ταννίνες (κατεχίνες, επιγαλλοκατεχίνη (epigallocatechin gallate, EGCG), Φλαβονόλες (κερκετίνη, καιμπφερόλη), άλλα φλαβονοειδή, θεογαλίνη, γαλλικό οξύ, κινινικό οξύ, θεαννίνη, μεθυλοξανθίνες, Θεοφλαβίνες, καφεΐνη, αρωματικά έλαια, χρωστικές ουσίες, σαπωνίνες, αμινοξέα και επίσης μέταλλα (Σίδηρο, Χαλκό, Ψευδάργυρο, Κάλιο, Φώσφορο, Φθόριο), Βιταμίνες (Κ, Α, Β, Ε, C) κ.α.
Ποια είναι όμως τα νοσήματα που προλαμβάνουν αλλά και ενδεχομένως θεραπεύουν τα αφεψήματα και ειδικότερα το πράσινο τσάι:
- Οξειδωτικό στρες (υπερβολική οξείδωση στον οργανισμό και κυρίως των λιπιδίων)
- Καρδιαγγειακά, (θρομβώσεις, συσσώρευση αιμοπεταλίων, αθηρωμάτωση) επιτυγχάνοντας χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων. Είναι αξιοσημείωτο ότι όσοι πίνουν πράσινο τσάι έχουν υψηλά επίπεδα HDL "καλής" χοληστερόλης
- Νόσος Αλτσχάιμερ (αναχαιτίζει τη δραστηριότητα του ενζύμου ακετυλοχολινεστεράση που διασπά την ακετυλοχολίνη)
- Νόσος του Parkinson (μειώνει τη συγκέντρωση σιδήρου στους νευρώνες συγκεκριμένης περιοχής)
- Παθήσεις του ήπατος. Η λειτουργία του συκωτιού ελέγχεται συχνά με εξετάσεις αίματος, που καταμετρούν τα επίπεδα συγκεκριμένων ένζυμων στο συκώτι.
- Φλεγμονές (αρθρίτιδες)
- Ασθένειες του κολλαγόνου
- Καρκίνος (πνεύμονα, δέρματος, παχέος εντέρου, στομάχου, οισοφάγου, χοληδόχου κύστης, παγκρέατος, μαστού, προστάτη)
- Μικροβιακές λοιμώξεις (αναστέλλει την ανάπτυξη πολλών βακτηρίων που προκαλούν διάρροια, καταπολεμούν ιούς της γρίπης και πνευμονικούς).
- Καταρράκτης (επιβραδύνει την εξέλιξη της θάμπωσης των φακών)
- Παχυσαρκία Η δράση του εντοπίζεται στην ικανότητα του πράσινου τσαγιού να δημιουργεί θερμογένεση, διαδικασία κατά την οποία ο οργανισμός καίει θερμίδες. Οφείλεται στην παρουσία της κατεχίνης (EGCG, epigallocatechin gallate) και τη συνεργασία της με την καφεΐνη. Η μείωση της απορρόφησης του λίπους από τον οργανισμό και η μεγιστοποίηση της καύσης του λίπους επιτυγχάνεται χάρη στην παρουσία αυτών των δύο συστατικών στο πράσινο τσάι.
- Διαβήτης (αυξάνει τη δράση της ινσουλίνης και μερικά ενισχύουν τα υπογλυκαιμικά φάρμακα)
- Τερηδόνα (εμποδίζει την προσκόλληση στα δόντια μας του Streptococcus mutans που είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία της)
Δοσολογία
Οι περισσότερες έρευνες καταδεικνύουν ότι για να επιτύχουμε τα πλήρη ευεργετικά αποτελέσματα από την κατανάλωση πράσινου τσαγιού, θα πρέπει να πίνουμε πάνω από δέκα φλιτζάνια τη μέρα (!). Κι αυτό γιατί χρειαζόμαστε καθημερινά περίπου 300-350 mg πολυφαινολών, ενώ τα διάφορα φακελάκια περιέχουν περίπου 30 mg.
Όταν τα ζώα γιατρεύουν την ψυχή…
Τα ζώα μπορούν να είναι φίλοι μας. Σύντροφοί μας. Σύμμαχοι ενάντια στη μοναξιά. Γιατί λοιπόν να μην μπορούν να γίνουν και «θεραπευτές» της ψυχής μας;
Όταν τα ζώα γιατρεύουν την ψυχή…
Πανέξυπνα ματάκια, παιχνιδιάρικες πατούσες και στοργικές ψυχούλες… Αναμφισβήτητα, η παρουσία ενός ζώου στην καθημερινότητά μας –και ειδικά στην καθημερινότητα των παιδιών μας– μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η «καθημερινότητα» δεν είναι η «συνηθισμένη»; Τι θέση θα μπορούσε να έχει ένα ζώο στη ζωή μιας οικογένειας ή ενός παιδιού που βιώνει μια όχι και τόσο «παιδική» πραγματικότητα; Πώς θα μπορούσε ένα ζώο να βοηθήσει ένα εγκαταλειμμένο ή κακοποιημένο παιδί; Ένα παιδί που ταλαιπωρείται από κάποια χρόνια ή ανίατη ασθένεια; Τι γίνεται όταν το παιδικό δωμάτιο δεν βρίσκεται στο σπίτι, αλλά σε ένα νοσοκομείο, ένα ίδρυμα ή έναν ξενώνα;
Τι είναι το Pet Therapy
Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα ζώα έχουν τη δύναμη να συμβάλλουν στη μείωση ψυχολογικών –και άλλων– συμπτωμάτων και να βοηθούν τα παιδιά –αλλά και τους ενήλικες– να αντιμετωπίσουν κάποιες αρκετά δύσκολες καταστάσεις. Μέσω της αθωότητάς τους και της ικανότητάς τους να προσφέρουν αγάπη, εύκολα τρυπώνουν στη ζωή των παιδιών και σαν ζεστά, χνουδωτά συννεφάκια θολώνουν για λίγο τις άσχημες στιγμές, χαρίζοντάς τους μια μικρή διέξοδο από τη μονότονη, μουντή καθημερινότητα.
Τρεις διαφορετικές ιστορίες έρχονται να μας δείξουν ότι τα ζώα δεν είναι (και δεν πρέπει να είναι) μόνο για παιχνίδια. Εκτός από φορείς χαράς ή αγάπης μπορούν να λειτουργήσουν και ως γιατρικό της ψυχής. Αυτό είναι η Θεραπεία Μέσω Ζώων (Pet Therapy ή Animal Assisted Therapy) και απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσει είναι η υπευθυνότητα και η σοβαρότητά μας απέναντι στα ζώα, η σωστή τους εκπαίδευση και η εξασφάλιση μιας καλής, αξιοπρεπούς ζωής. Προϋποθέσεις ούτως ή άλλως απαραίτητες για να καλωσορίσουμε στη ζωή μας ένα ζωάκι όποιο κι αν είναι αυτό και για οποιονδήποτε λόγο!
Χνούδος: Ο γιατρός της καρδιάς…
Ο αγαπημένος «γιατρός» των παιδιών στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», έχει μεγάλα αφτιά, σουφρώνει τη μυτούλα του, κουνάει την ουρίτσα του και είναι όντως σαν ζωγραφιά! Ο Χνούδος, το μικρό κουνελάκι, έχει μπει για τα καλά στη ζωή των παιδιών. Δέχεται τα χάδια τους, τους δίνει έμπνευση για απίθανες καλλιτεχνικές δημιουργίες, αλλά, πάνω απ’ όλα τους χαρίζει δύναμη και ακούει τα «προβλήματά» τους, όσο δύσκολα κι αν είναι αυτά για ένα ταπεινό κουνελίσιο μυαλουδάκι… «Ένα ζώο μπορεί να δώσει πραγματικά χαρά. Ειδικά στα νοσοκομεία μπορεί να ανατρέψει κανόνες. Να δώσει αυτή την άλλη αίσθηση που λείπει. Βλέπετε, το νοσοκομείο είναι ένας πολύ ψυχρός χώρος. Είναι ένας χώρος πόνου. Ένας χώρος στον οποίο κανείς δεν αισθάνεται καλά. Το κουνέλι, από την άλλη, είναι ένα ζώο οικείο από την παιδική μας ηλικία. Είναι κάτι απολύτως γνωστό και φυσιολογικό. Για αυτά τα παιδιά λοιπόν, τα οποία έχουν στερηθεί πραγματικά σημαντικά πράγματα, το κουνέλι είναι παρέα. Είναι σύντροφος και πραγματικά το υποδέχονται με εντυπωσιακό τρόπο! Το χαϊδεύουν, το ταΐζουν, του φτιάχνουν κουνελότουρτες και του κάνουν δώρα για τα γενέθλιά του. Επίσης, του μιλάνε… Ναι, μιλάνε για τα πάντα στο κουνέλι. Ακόμα και για το θάνατο…», μας εξηγεί η κα. Κατερίνα Λουκάκη, κτηνίατρος και υπεύθυνη του Επιστημονικού Προγράμματος «Θεραπευτική συντροφιά ζώου σε Νοσοκομείο Παίδων». Τι είναι όμως αυτό που κάνει μια τόση δα χνουδωτή μπαλίτσα τόσο σημαντική για αυτά τα παιδιά; «Θεωρούμε ότι για αυτά τα παιδιά το συγκεκριμένο ζώο είναι κάτι που έρχεται από την παλιά τους ζωή, όταν μπορούσαν να είναι έξω, να παίζουν με τα ζώα… Αυτό είναι που το κάνει τόσο σημαντικό για αυτά. Έχει παρατηρηθεί παιδάκια, που ενώ δεν είχαν καμία διάθεση λόγω των φαρμάκων και της αρρώστιας τους, μετά από λίγο να γελάνε, να θέλουν να ζωγραφίσουν και να συμμετάσχουν σε ένα κοινό παιχνίδι στο οποίο το κουνέλι είναι ο βασικός άξονας. Έχει φτάσει το κουνέλι να επισκεφτεί θαλάμους παιδιών επειδή εκείνα το έχουν ζητήσει και μάλιστα όχι μόνο εκείνα, αλλά και οι γιατροί! Και αυτό ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Να μπει το κουνέλι μέσα στους θαλάμους και να το υποδεχτούν με ενθουσιασμό τόσο το νοσηλευτικό προσωπικό όσο και οι γονείς». Μέσα σε όλες τις κουνελοϊστορίες που έχουν ζήσει όμως η κα. Λουκάκη παρέα με το Χνούδο, υπάρχουν κάποιες που πραγματικά έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό και την καρδιά της. Όπως αυτή του μικρού αγοριού που ζωγράφιζε μόνο μαύρα… «Ήταν ένα παιδάκι ηλικίας 3-4 ετών το οποίο δεν ερχόταν ποτέ στον παιδότοπο του νοσοκομείου. Καθόταν στο δωμάτιό του και ζωγράφιζε μονίμως με μαύρους μαρκαδόρους. Κάποια στιγμή, η μητέρα του μου ζήτησε να πάμε το κουνέλι στο θάλαμό του, και το πήγαμε. Κουβεντιάσαμε λίγο με τον μικρό και αφήσαμε το διάφανο κουτί με το κουνελάκι εκεί. Το παιδί συνέχισε να ζωγραφίζει μόνο με μαύρο χρώμα. Κάποια στιγμή παίρνει ένα άλλο χρώμα… Αρχίζει να ζωγραφίζει με κόκκινο. Τότε, το ρωτάω: “Γιατί ζωγραφίζεις με αυτό το χρώμα;” και μου απαντάει: “Αυτή τη ζωγραφιά θα τη δώσω στο κουνέλι… Θα φοβηθεί με το μαύρο...”, από τότε το παιδάκι αυτό ερχόταν στον παιδότοπο μόνο όταν ήταν ο Χνούδος εκεί και, φυσικά, δεν του ζωγράφιζε ποτέ με μαύρο! Του ζωγράφιζε πάντα πολύχρωμα κουνέλια!».
Λαγωνικά εν δράσει: Με οδηγό την (αληθινή) αγάπη…
«Να η Λούνα! Η Μορφή και ο Γουάκι!», οι φωνές και τα γέλια των παιδιών πλημμύρισαν το σπίτι φιλοξενίας των Μελισσίων στο οποίο στεγάζεται «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Ήταν προφανές. Τα συμπαθέστατα τετράποδα πλασματάκια της SAPT Hellas είχαν επισκεφτεί ξανά στο παρελθόν τα παιδιά που ζούσαν εκεί. Μπορεί να είχαν περάσει κάποια χρόνια από τότε, η φιλία τους όμως κρατούσε γερά. Τα παιδιά είχαν ξυπνήσει από νωρίς και μας περίμεναν. Είχαν κολλήσει πάνω στα παράθυρα και –πίσω από τις πολύχρωμες κουρτίνες– έριχναν κλεφτές ματιές στους σκύλους της SAPT Hellas. Γύρω στα είκοσι πανέμορφα προσωπάκια κολλημένα στα τζάμια με μια λαχτάρα ζωγραφισμένη στα προσωπάκια τους. Λαχτάρα που μετατράπηκε σε γάργαρο γέλιο όταν μας υποδέχτηκαν στο σπίτι παρέα με τις παιδαγωγούς, τις κοινωνικές λειτουργούς και τον κ. Κωνσταντίνο Γιαννόπουλο, πρόεδρο του συλλόγου «Το Χαμόγελο του Παιδιού», και άρχισαν να κανακεύουν τους χνουδωτούς τους φίλους, οι οποίοι παραδόθηκαν άνευ όρων στα χάδια τους. Κάπως έτσι ξεκίνησε ένα ακόμα πρόγραμμα «Θεραπευτικής Επαφής με Ζώα» της SAPT Hellas το οποίο συμπεριλάμβανε –εκτός από άπειρα χάδια– τάισμα των σκύλων, βόλτα με το λουράκι, βούρτσισμα και φυσικά πολλά παιχνίδια τα οποία μπλέκονταν με γνώσεις και χρήσιμες συμβουλές για το πώς πρέπει να φερόμαστε στα ζώα. Γιατί όμως η επαφή αυτή με τα ζώα ήταν τόσο σημαντική για αυτά τα παιδιά; «Οι άνθρωποι που ανήκουν στις λεγόμενες κοινωνικά ευπαθείς ομάδες όπως π.χ. τα παιδιά ή οι ενήλικες με αναπηρίες, οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς με χρόνιες ή ανίατες ασθένειες και ειδικότερα εκείνοι που μένουν μόνιμα μέσα σε ιδρύματα ή ξενώνες κοινωνικών φορέων, βιώνουν μία καθημερινή ρουτίνα, χωρίς αλλαγές παραστάσεων ή τρόπους και συνθήκες που ευνοούν την ψυχική ανάταση…» μας εξηγεί η κα. Χριστίνα Οικονόμου, υπεύθυνη Προγραμμάτων, Εκπαίδευσης και Υιοθεσιών και συνεχίζει «Η θεραπευτική επαφή με ζώα προσφέρει απίστευτη χαρά σε αυτά τα παιδιά… Τόση χαρά που πολλές φορές ένας άνθρωπος είναι δύσκολο να δώσει, αντίθετα με ένα ζώο –και συγκεκριμένα ένα σκύλο– ο οποίος προσφέρει την αγάπη του ανιδιοτελώς σε εκείνον που θα του απλώσει το χέρι, χωρίς να κρίνει τη διαφορετικότητα των ανθρώπων…». Αυτή ακριβώς η ανιδιοτελής αγάπη που μπορεί να γεννηθεί μεταξύ ενός ανθρώπου κι ενός ζώου έχει αποδειχτεί ευεργετική για τη σωματική και ψυχική υγεία όσων τη βιώνουν. Είναι υπέροχο να βλέπει κανείς ένα απόμακρο, επιφυλακτικό παιδί να πλησιάζει δειλά-δειλά μια σκυλίσια τριχωτή μουσούδα και σιγά-σιγά να ξεκλειδώνεται συναισθηματικά (μέσω ενός χαμόγελου) ή σωματικά (πιάνοντας τη βούρτσα για να χτενίσει το σκυλάκι). «Αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός της θεραπείας μέσω ζώων: Το κοινωνικό ξεκλείδωμα και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου!» επισημαίνει η κα. Οικονόμου. Για πληροφορίες: SAPT Hellas, Τ.Θ. 1120, ΤΚ 190 14, Αφίδναι, τηλ.: 6974 481351, www.sapt.gr.
Τα άλογα του ΣΘΙΕ: Γητευτές ψυχής και σώματος…
Αν υπήρχε τρόπος να αποδώσουμε μέσω μιας εικόνας τη φράση «η ευτυχία προσωποποιημένη», τότε, το πρόσωπο ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες που σκαρφαλώνει στην πλάτη ενός αλόγου, θα ήταν ένας αρκετά εύστοχος τρόπος! «Η θεραπευτική ιππασία είναι μια απίστευτη εμπειρία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Πρόκειται για ένα εναλλακτικό πρόγραμμα αποκατάστασης κατά τη διάρκεια του οποίου το άλογο χρησιμοποιείται ως μέσο θεραπείας συμβάλλοντας στη βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής των ατόμων με φυσική, νοητική ή συναισθηματική υστέρηση» μας εξηγεί η κα. Δήμητρα Καρουζάκη, πρόεδρος του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος και συνεχίζει, λέγοντας «Κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής ιππασίας, το άλογο θα μπορούσαμε να πούμε πως γίνεται προέκταση του σώματος του ατόμου και το βοηθά να βιώσει τη χαρά ενός περιπάτου, μα, πάνω απ’ όλα την ικανοποίηση της κινητικής ανεξαρτησίας!». Μάλιστα, σύμφωνα με τους ανθρώπους του Συνδέσμου, όταν ένα άλογο περπατά, μιμείται τον ανθρώπινο βηματισμό. Έτσι, μεταφέρει στον κορμό του ανθρώπου που το ιππεύει την ίδια ακριβώς κίνηση που μεταδίδουν τα πόδια σε όσους κινούνται φυσιολογικά. Ποια είναι όμως τα πρακτικά οφέλη της θεραπευτικής ιππασίας; «Η αύξηση της συμμετρίας, η βελτίωση της ισορροπίας, της στάσης και του ελέγχου του κεφαλιού και η βελτίωση του συντονισμού και της κινητικότητας είναι μόνο κάποια από αυτά…», σύμφωνα με την κα. Καρουζάκη, «οφέλη τα οποία θα μπορούσαν να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα σε άτομα με νευρολογικές παθήσεις, εγκεφαλική παράλυση, τύφλωση, σύνδρομο Down ή αυτισμό, μυϊκές δυστροφίες, απουσία ή παραμόρφωση άκρων και σε πολλές ακόμα ασθένειες ψυχικές ή σωματικές». Για πληροφορίες: ΣΘΙΕ, Π. Κανελλοπούλου 10, Γουδή, τηλ.: 210 7488566, www.trag.gr.
Της Μάρθας Αγγελοπούλου, με τη συνεργασία της κτηνιάτρου Κατερίνας Λουκάκη, της εκπαιδεύτριας Χριστίνας Οικονόμου και της προέδρου του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος Δήμητρας Καρουζάκη.
Mάθετε τα πάντα για το μωράκισας στο www.mybabysworld.gr
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Τέρης Χρυσός - Η Σκέψη Μου - (σκέψης στιχάκια)
Η σκέψη μου είναι ατίθαση,
με εξουσιάζει.
Τη βάζω σε καλούπια
κι αυτή όλο αλλάζει.
Ελεύθερη κοιτάζει,
στο όνειρο καλπάζει
που της ταιριάζει.
Την βάζω σε κουτάκια,
της φτιάχνω ωραία στιχάκια,
φως και ζωή της δίνω,
στιγμή δεν την αφήνω,
κι εκείνη όλο φωνάζει,
Φτερά ζητάει να βγάλει
στο αύριο να εισβάλει.
Κι εγώ της λέω "στάσου!
να σέ ' χανα φαντάσου!"
Για λίγο τότε αράζει.
Στο μέσα μου λιμνάζει
στιγμές γαλήνης στάζει.
Η σκέψη μου καλπάζει.
Το είναι μου τρομάζει.
Το νιώθω πως την χάνω.
Τρέχω και δεν την φθάνω.
θελω μια χάρη να ζητήσω..... ΓΛΥΚΕΡΙΑ(Να συμβεί)
Θέλω μια χάρη να σου ζητήσω...
μικρή.
Από εκείνες που απλόχερα σκορπάς
για τους δικούς σουανθρώπους. Θέλω μια χάρη να σου ζητήσω,
μικρή.
Κάποιο πρωί που θα ξυπνήσεις
και ξεκινήσεις,
τη ζωή σου ξανά να κυνηγήσεις,
θυμήσου...
Λίγο πριν αγχωθείς για τον αγώνα,
ρίξε της σκέψης σου μία σταγόνα
σε ανθρώπους
που ανατολή δεν αντικρύζουν,
γιατί τα μάτια μόνο δακρύζουν,
δεν βλέπουν.
Όταν θα φτάσεις στη δουλειά
και νευριάσεις
γιατί δεν ξέρεις αν θα προφτάσεις
τόσα να κάνεις,
μη ξεχάσεις
μια στιγμή να σκεφτείς,
εκείνους που απ' τα περιθώρια ξέπεσαν
και χωρίς χρονικά όρια έφτασαν
σε πεζοδρόμια να ζουν,
επιζώντας επαιτώντας.
Το βράδυ πριν κοιμηθείς
και στο Θεό Σου προσευχηθείς,
αναλογίσου,
πόσα παιδιά χάνονται στη νύχτα.
Κι ύστερα τα μάτια σου κλείστα
κι ονειρέψου
πως όλα είναι ακόμα εδώ
και μέσα στη καρδιά σου κρύφτα
να μη χαθούν.
Κι αν από όνειρο κακό ταραχτείς
και τρομάξεις,
πριν το φως δίπλα σου ψάξεις,
σκέψου κάποιους-κι είναι πολλοί-
που σ΄έναν εφιάλτη για πάντα
έχουν εγκλωβιστεί.
Ίσως τότε ψάξεις και βρείς
τις απαντήσεις της δικής σου της ζωής.
Μικρή η χάρη που σου ζητώ...
να θυμηθείς
τις ευλογίες της ζωής σου να μετρήσεις.
Στα κενά της Ψυχής σου μη ξεχαστείς
και στο σκοτάδι χαθείς.
Βρες της ύπαρξής σου το φως
κι ανέβα την σκάλα της Αγάπης.
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Μια φορά κ'ένα καιρό ......ο διάβολος .....
Μια φορά κ'ένα καιρό υπήρχε μια ιστορία ότι ο διάβολος αποφάσισε να
παρατήσει τη δουλειά του και έβγαλε σε πώληση όλα του τα εργαλεία για
όποιον είχε λεφτά να τα αγοράσει.
Εκείνη τη νύχτα λοιπόν που έκανε το ξεπούλημα είχε παρατάξει όλα τα
εργαλεία ελκυστικά.
Ηταν ένας σιχαμένος σωρός με πολύ - κακεντρέχεια, δόλο, μίσος, ζήλεια,
απάτη - και το καθένα είχε μια ταμπελίτσα με την τιμή.
Λίγο πιο κει από τα υπόλοιπα ήταν ξαπλωμένο και ένα φαινομενικά
αβλαβές σφηνοειδές εργαλείο, πολύ ξεθωριασμένο και το οποίο είχε την
πιο μεγάλη τιμή από όλα τα άλλα.
«Τι είναι αυτό;» ρώτησε κάποιος τον διάβολο.
«Αυτό είναι η απελπισία - η απογοήτευση» απάντησε.
«Και γιατί έχει τόσο μεγάλη τιμή;» ρώτησε ο ενδεχόμενος ...πελάτης.
«Γιατί», είπε ο διάβολος, «μου είναι πιο χρήσιμο από ότι τα υπόλοιπα. Μπορώ να χώνω τη μύτη μου και να μπαίνω μέσα σε ένα άτομο με αυτό όταν όλα τα άλλα είναι άχρηστα και δεν μπορώ να τον πλησιάσω.
Όταν μπω μέσα σε αυτό το πρόσωπο μπορώ να τον χρησιμοποιήσω όπως
μου αρέσει γι' αυτό είναι τόσο ξεθωριασμένο, το χρησιμοποιώ σχεδόν σε
όλους μια και πολύ λίγοι άνθρωποι ξέρουν ότι μου ανήκει.»
Είναι προφανές και δεν χρειάζεται να πω ότι η τιμή ήταν τόσο μεγάλη που
κανείς δεν μπόρεσε να το αγοράσει.
Και γιαυτό το χρησιμοποιεί ακόμη.!!!
Οι αστερισμοί μας!
Ζουζουνίτσα μου, μην αυταπατάσαι. Η ζωή δεν κυβερνιέται από τη θέληση ή από τις προθέσεις.
Η ζωή είναι θέμα νεύρων και ινών, και αργά αναπτυσσόμενων κυττάρων μέσα στα οποία κρύβεται η σκέψη, κι όπου το πάθος έχει ακουμπήσει τα όνειρά του.
Μπορεί ν'αγαπάς την ασφάλεια και να νομίζεις πως είσαι δυνατός.
Μα, ένας τυχαίος τόνος χρώματος σ' ένα δωμάτιο ή σ' έναν πρωινό ουρανό, ένα κάποιο άρωμα που είχες κάποτε αγαπήσει και που φέρνει διακριτικές αναμνήσεις σου μαζί του, μια γραμμή από ένα ξεχασμένο ποίημα που κάποτε είχες ξανασυναντήσει, μια μελωδία από ένα κομμάτι μουσικής που είχες σταματησει να παίζεις -στο λέω ζουζουνα, είναι απ'αυτά τα πράγματα, που εξαρτώνται οι ζωές μας.
Η ζωή είναι θέμα νεύρων και ινών, και αργά αναπτυσσόμενων κυττάρων μέσα στα οποία κρύβεται η σκέψη, κι όπου το πάθος έχει ακουμπήσει τα όνειρά του.
Μπορεί ν'αγαπάς την ασφάλεια και να νομίζεις πως είσαι δυνατός.
Μα, ένας τυχαίος τόνος χρώματος σ' ένα δωμάτιο ή σ' έναν πρωινό ουρανό, ένα κάποιο άρωμα που είχες κάποτε αγαπήσει και που φέρνει διακριτικές αναμνήσεις σου μαζί του, μια γραμμή από ένα ξεχασμένο ποίημα που κάποτε είχες ξανασυναντήσει, μια μελωδία από ένα κομμάτι μουσικής που είχες σταματησει να παίζεις -στο λέω ζουζουνα, είναι απ'αυτά τα πράγματα, που εξαρτώνται οι ζωές μας.
Εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα...
Ένα μικρό αγόρι μπήκε σ’ ένα κατάστημα που πουλούσαν κουτάβια.
- Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι;
- Aπό 30 έως 50 δολάρια, απάντησε ο ιδιοκτήτης.
- Δυστυχώς έχω μόνο 2 δολάρια, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια;
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά. Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο,ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια. Το ένα από αυτά κούτσαινε,
με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.
- Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι. Αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω...
Ο μικρός ήταν περήφανος.
- Θα προτιμούσα να αγοράσω το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσω το χρέος μου, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
-Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά....
του είπε γελώντας ο άντρας.
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
- Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του... επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει....
Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε:
- Εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα...
με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.
- Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει; ρώτησε ο μικρός.
Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή. Ο μικρός ενθουσιασμένος του φώναξε αποφασιστικά:
- Θέλω να το αγοράσω !Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή. Ο μικρός ενθουσιασμένος του φώναξε αποφασιστικά:
- Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι. Αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω...
Ο μικρός ήταν περήφανος.
- Θα προτιμούσα να αγοράσω το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσω το χρέος μου, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
-Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά....
του είπε γελώντας ο άντρας.
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
- Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του... επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει....
Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε:
- Εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα...
Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι' αυτό που είσαι χωρίς όρους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)